Heej Miranda, dat komt wel hoor,ben ook nog steeds bezig,mijn 9maanden boek is ook nog niet af,zitten losse briefjes in van de tijd in het ziekenhuis,komt wel! Hoe issie verders? -x-
Met mij gaat het wel goed. Vanmorgen lekker gewerkt. Mijn meiden weer bij oma opgehaald en meegenomen naar huis. Die zijn nu lekker aan het knutselen. Ik heb woensdag op mijn werk aangegeven dat we toch nog wel graag een kindje willen. Hadden ze zelf ook wel gedacht. Achteraf natuurlijk weer heel dom van mij om daar zo tegenop te zien. Heb nu wel minder spanning. Hoe gaat het met jou?
Ja weet je iedereen begrijpt wel dat je dan weer zsm een kindje wil,je was er al helemaal klaar voor en dan sta je met lege handen,eigenlijk is het ook vrij logisch! Ja je hebt mun frustraties ook al gelezen over mun baas,pffff.... Ik heb het idee dat alles tegelijk komt nu en dat vind ik behoorlijk zwaar. Normaliter kan ik best veel hebben maar de laatste tijd is het teveel,komt wel weer goed hoop ik maar het wordt er niet leuker op kan ik je zeggen. Mijn schatje doet zo gruwelijk zijn best voor mij terwijl hij zelf ook in de stress zit,het zal wel een hele opluchting zijn als het dinsdag is,voor ons allebei! -x-
Ik vind het wel lang duren tot dinsdag hoor. Ik wordt er nog ongeduldig van. Ik heb van de huisarts de opdracht gekregen om over bepaalde dingen na te gaan denken. Zo proberen we alles in mijn hoofd op een rij te krijgen. Dat alles rond Lindy* nu geregeld is, en dat mijn werk op de hoogte is van alles zijn al 2 punten minder. Dat gaat dus de goede kant op.
hebben jullie ook het gevoel, dat mensen in je omgeving, je niet begrijpen als je het weer is een dagje moeilijk heb? Natuurlijk mijn vriend en mijn ouders wel, maar als ik het tegen vrienden, familie of collega's zeg, dat ik een moeilijke dag heb gehad, dan kijken ze me aan of ze stront zien kruipen! Blijkbaar vinden mensen het raar als je het er nu (na 10 maanden) nog af en toe moeilijk mee heb. Zo raar is dat toch niet?
Mijn moeder heeft laatst met een rouw gepraat die was haar baby ook verloren tijdens de zwangerschap. Dat was nu 13 jaar geleden maar ze dacht er nog iedere dag aan. Ik vind het heel logisch dat we af en toe een moeilijke dag hebben. Er zijn zoveel dingen die ons aan onze kleintjes doen denken, dat mag toch ook.
Meiden ik word helemaal panisch. Vandaag is mijn forumvriendinnetje van miltairsvrouwen Bo aan haar bevalling begonnen. En sinds ik dit weet ben ik rusteloos... Ze heeft net als mij, haar partner terug naar huis moeten halen op precies dezelfde plek als waar jordy zat. Ik vind het zo verschrikkelijk spannend en eng, dat ik er helemaal raar van ben. Jordy is nu op de terug reis van een hele week weg (die was met Bo's mannetje op oefening) ook hij is er helemaal stil van... Blijf maar wachten op nieuws, pffff....
Nou dat is zeker spannend joh,eigenlijk precies hetzelfde verhaal als toen bij jullie? Wacht maar rustig af,kan nog wel ff duren,maar ik kan me heel goed voorstellen dat je weer terug denkt aan je eigen bevalling.... Rustig aan he meis! Liefs Dais.. -x-
Ja, sommige dingen lijken gewoon heel erg op elkaar. Het is gewoon dat ik maar al te goed weet dat het dus niet vanzelf sprekend is en ik ben er zo bang voor dat het niet goed zou gaan. Het is een wonder hoe vaak het goed gaat. Daarbij mis ik mijn meissie en mijn man, gelukkig komt die laatste eindelijk thuis vanavond!
Dat is ook zo,mensen gaan er altijd vanuit dat het goed gaat en als ik heel eerlijk ben deed ik dat zelf ook toen ik zwanger was. Maar nu staan we met beide benen op de grond en waarom,omdat we het nu zelf meegemaakt hebben.. Ik hoop iig dat alles goed mag gaan verlopen voor haar en haar kindje... Ik hoop ook meis dat het bij jullie ook weer heel snel mag gaan lukken,is je ongie al geweest? Nou gelukkig komt je mannetje naar huis,geniet er van! Liefs en een knuff voor jou -x-
Ben gelukkig al een stuk rustiger. Ik heb zelf tot aan het eind gedacht dat het goed zou gaan, tot we er niet meer om heen konden en dan moet je er wel aan geloven. Hoe meer tijd er over heen gaat hoe meer ik tot de conclusie moet komen dat het zoveel vaker gebeurd dan ik ooit had kunnen bedenken. Ik zal zeker genieten van mijn verkering, heb hem zo gemist. Weet je wat gek is, sinds Jaylie* geboren is heb ik heel sterk de behoefte om te trouwen. Terwijl ik niet zoveel erom geef, vind het wel leuk om dezelfde achternaam te hebben als Jordy, Jaylie* en hopelijk onze toekomstige kindjes. Jaylie* heeft ons aan elkaar verbonden voor altijd en wat we delen is zo intens. Hmm gek is dat. Nee nog steeds ongi hier. Er is daar van alles aan de gang, maar wat? Dankjewel lieve dais, ik toast deze oud en nieuw (blegh hekel aan) op een vruchtbaar,liefdevol,gelukkig 2008! Mogen alle vlindermamma's een wondertje in hun armen sluiten!
Nou zal ik je vertellen dat ik hetzelfde heb met mn schatje.. Ik heb altijd gezegd dat ik niet meer trouw(ben nl al een keer getrouwd geweest)tegen mn schatje maar ik voel me nu ook al zoo verbonden met hem,ik weet ook zeker dat hij de ware is voor mij dus waarom niet dan heh.. Het is ook veel leuker met een gezin dat iedereen dezelfde achternaam heeft(Joh wat ben ik veranderd,hah).. Dus wie weet wordty je nog gevraagd,weet Jordy er van dat je wil trouwen? Leuk joh! Ja kan heel lang duren voor je ongie,pff dat is niet leuk,wachten! :thumbdown: Ik hoop dat je lichaam er weer snel klaar voor is en ook ik ga toasten op een vruchtbaar,liefdevol,gezond en gelukkig 2008! Voor iedereen! Fijne avond meis! misschien tot hyves -x-
Jaaaa mijn forumvriendinnetje is bevallen! Phoe zucht puf. meisje Chloe! heb het er zo warm van, moet bijna huilen...
Zo ben weer beetje rustiger geworden, heb heel slecht kunnen slapen. Mijn eigen bevalling vloog me heel de tijd voor de ogen. Heb Bo nog niet gesproken, die is vast aan genieten van haar nieuwe gezinnetje en gelijk heeft ze. Ben blij voor ze. Maar toch denk ik heel de tijd: zo had het bij ons ook moeten gaan. Daar raak ik verdrietig van. Ik vind het allemaal niet eerlijk...
zulke gedachten heb ik nou ook de hele tijd, bij elke kinderwagen die langskomt heb het soms zo erg dat ik niet eens zin heb om hier op het forum te komen
Dat heb ik nu sinds kort ook weer, denk steeds aan "als het allemaal goed was gegaan dan...." Ik weet wel dat dat geen zin heeft, maar het gebeurd toch. Het is en blijft een kl*te gevoel om je kindje te missen. Daarom hoop ik ook zo dat we allemaal snel een gezond kindje in onze armen mogen houden.
Nou meiden,hier gaat het echt weer bergafwaarts.pfff.., Gister had mn vriend een klote dag en heeft weer alle foto's van Merel* bekeken,hij heeft ook de dvd gekeken van de pretecho,jeetje wat was hij verdrietig,wat is het toch oneerlijk,hij is zo ontzettend lief voor mij terwijl hij zelf ook zo'n verdriet heeft Ik kan op het moment helemaal niks hebben,alleen van mn vriend maar de rest kan me gestolen worden wat erg he,ik wil het niet maar het gebeurt! Volgens mn peut hoort dit er allemaal bij en kan het nog wel ff duren.. Ik vind het zo fijn om met haar te praten en nu kreeg ik van de week een brieg van mn verzekering dat ik het niet vergoed krijg,80 voor 40 min,ja dat kan ik niet betalen hoor,het is 1x per week,ik heb afgebeld en ik baal er gruwelijk van! Ik kan vanaf januari weer verder want dan komt het in het ziekenfonds maar dat is nog zover weg.... Sorry voor mn lange verhaal ! Maar misschien weten jullie wat ik kan doen? Liefs Dais.. -x-
@ Daisy als eerste vreselijk he om je man dan zo te zien en wat je zegt de mijne is ook lief voor mij ondanks zijn eigen verdriet' even over de peut bij mij is het precies hetzelfde (125 euro voor een uur)en krijg ook niets vergoed. de huisarts gaat nu een maatschappelijk werkster zoeken die mij dan tot januari gaat helpen(daarna dus wel via het ziekenfoinds naar een peut) ik zij ook nog tegen de huisarts eigenlijk als geintje moet ik dan maar gekke dingen gaan doen krijg ik dan wel de hulp die ik nodig heb ik wil jou en je mannetje nogmaals veel sterkte wensen veel liefs debby