He Daisy, Daar ga je toch geen sorry voor zeggen! Hoe cru het klinkt ik had een periode in de 3e week nadat Remy geboren was dat ik er niets van wilde weten. Ik wilde gewoon ff niet de mama zijn van Remy, niet de vrouw met de miskraam, niet die alleenstaande waarbij het niet gelukt was. Soms moeten we gewoon ff door met andere dingen...soms moeten we juist even stilstaan bij datgene wat er gebeurd is. Soms willen we gewoon alleen even uithuilen... Ik wens je nog een fijne resterende zwangerschap toe en dat je maar snel jullie kindje vast kunt houden! Wie weet tot mails!
Heel begrijpelijk hoor Daisy, je hebt wle even wat anders aan je hoofd nu. geef je toe aan je gevoelens en rust maar goed uit.
loel: ik had ook al een tattoo en had van te voren besloten al mijn kinderen krijgen een tattoo hihi dus van casey had ik er al 1 en dus tygo vond ik ook ze staan in mijn album
Geniet maar zoveel mogelijk van je zwangerschap, Daisy, jouw 2 kleintjes hebben ook jouw aandacht nodig!
Dank jullie wel meiden Daisy gelijk heb je hoor geniet van je zwangerschap en straks van je twee baby's. Vlinder met de uwv is het allemaal goed gekomen, ik had een brief gehad dat 28 Juli mn verlof was afgelopen, maar mn baas had tegen mij gezegd 18 aug. Hij kon het niet verlengen voor die twee weken dus heb ik gezegd dat ie dan maar twee vakantie schrijft. Ik heb geen zin om me daar ook nog druk om te moeten maken. Vandaag een gesprek gehad en de week van de 18e begin ik met halve dagen.
Daisy: je hoeft i.d.d. geen sorry te zeggen hoor. Geniet van je zwangerschap! Caruli:mooi hoor, je hebt wel lang stil moeten zitten denk ik
voor die van casey 2 en half uur liever langdurig zitten en dat het goed gebeurd dan snel en afgeraffeld worden en die van tygo duurde anderhalf uur
hallo meiden, hoe is het met jullie? de verjaardag van Bas komt steeds dichterbij. ik heb vannacht in mijn slaap weer heel hard gehuild. ik werd er gewoon wakker van. Terwijl het overdag altijd goed gaat. Hebben jullie dat ook wel eens?
De dagen vliegen voorbij, het is al bijna 1 augustus. Dan is het voor ons ook al weer één jaar geleden dat Lindy* geboren is. Vrijdag gaan we met z'n allen naar het plekje van Lindy*. De meiden gaan een mooie tekening voor haar maken en ik wil nog een mooie knuffel voor haar kopen met een mooie ballon. Wat gaat zo'n jaar toch snel voorbij. @ Loopy, hier vloeien ook heel veel tranen hoor. Het ene moment gaat het heel goed en dan zo ineens kan ik in huilen uitbarsten. Jij ook alvast sterkte meid.
Herkenbaar hoor. Ineens is het intense verdriet weer terug op momenten. Van de week zaten we na de spinning les met zijn allen even uit te zweten...zit er een aanstaande papa bij waarvan de wederhelft op punt van bevallen staat/stond. Het ging alleen maar daar over...ik kon het niet meer aanhoren. Ben opgestaan en weggegaan. Het zal wel vreemde blikken opgeleverd hebben...maar ik wilde perse niet daar in tranen uitbarsten.... Vorige week was ik jarig...was echt een off day...ik had natuurlijk gehoopt die met zijn "tweetjes" te vieren met Remy nog in mijn buik...maar helaas...zo zullen er nog vele momenten volgen vrees ik...
Ja gek is dat he? Het ene moment denk ik: het gaat wel, ik voel me goed! En dan hoeft er maar iets te gebeuren en ben ik weer terug bij af.
Idd vlinder ik ben hier al weer dagen van slag...en de clomid erbij op dit moment doet er ook geen goed aan... En het verdriet maar proberen een beetje voor mezelf te houden...soms lukt dat niet helaas.
Weten mensen in jou omgeving wel van Remy*? Vooral omdat ze toen met spinningles zo over baby's aan het praten waren? Je zou verwachten dat mensen een beetje rekening met je houden...