Lounge

hallo dames, ik ben weer thuis van een weekje naar de ardennen. ik lees dat er weer een vlindermama bij is en dat doet me enorm verdriet

ik ben op zich lekker uitgewaaid, maar er gaat nog steeds geen minuut voorbij en ik denk aan mijn kleine Bas... maar ik hoef niet meer te huilen als ik een zwangere vrouw zie.
ik hoop dat het met jullie goed gaat. ik heb jullie verhalen over urntjes ook gelezen. Bas zal worden begraven in een gezamenlijk grafje van het ziekenhuis. Een eigen begrafenis kon ik helaas niet betalen. Het zal waarschijnlijk pas in november zijn.

liefs, loopy

 

he meiden

heb wat foto's staan in mn album.weten jullei ook wie ik ben en wie maurice is.

wat een verdriet dat er weer een vlindermama bij is gekomen zeg.het leven is zo oneerlijk verdeeld allemaal.

ik zie het bij ons op de begraafplaats,sinds Bodine er ligt zijn er al 5 kindjes bijgekomen.

nou meiden ik ga me badderen en lekker ene maskertje nemen,want ben ff uitgeblust momenteel,gister had ik het echt ff te kwaad allemaal,t gedoe om maurcie en de zorg en stres die het met zich meebrengt was even te veel.op zulke momenten mis ik mn kleine meid zo vreselijk erg.


ohh ja dat wou ik nog vragen,hoe vaak gaan jullie naar het plekje van jullei kindje toe?
ik ga nog steeds iedere dag,ik vind het er hoe stom het ook klinkt erg fijn om te zijn,het is ozn mooie plek en zo sereen allemaal.
klinkt raar maar kan echt ff tot rust komen bij mn kleine meid.ik praat altijd tegen haar als ik er ben.dat doet me erg goed.

hoe gaan jullie vriend/man er mee om?praten jullei met elkaar of doen jullei het beide op je eigen manier. dat is ook iets wat mensen standaar vragen: praten jullei wel?ze weten eht allemaal zo goed het de buitenwereld.maar goed het is de aard van de mens om adviezen te willen geven,maar uiteindelijk heb je er vaker niks aan dan wel wat aan.

meiden fijn weekend

liefs nathalie mama van Bodine

 

Hallo Mika,
Dat mag je wel vragen, hoor! Hij kan op zich goed over Sterre praten. We hebben het ook best vaak over haar. Maar kennelijk is de as toch erg beladen voor hem. Vanochtend hebben we het er weer over gehad. Hij wil nu een ring met wat as erin, maar hij wil wel een gladde ring, zonder steen en ik weet niet of dat gaat lukken. Hij denkt dat hij het beter gaat verwerken als hij wat as bij zich heeft. Maar hij twijfelt nog steeds....

 

Hallo Naatje,

Volgens mij moet je gewoon je hart volgen als het gaat om hoe vaak je naar de begraafplaats van je kindje wil gaan. Daar is toch geen standaardantwoord op? Wij wilden wel graag een plek waar we naar toe kunnen, maar niet naar hoe moeten. Vandaar dat we de as van Sterre gaan begraven bij de wortels van een kastanjeboom. Niet alleen gaat ze daarmee terug naar Moeder Natuur, maar ook staat die boom er toch wel, of wij er nu naar toe gaan of niet. Die boom maakt deel uit van het bos en zo is het goed. We zijn wel van plan om er naar toe te gaan, op haar geboortedag en op andere dagen dat we er behoefte aan hebben. Dat gaan we zeker doen. We hebben begraven wel serieus overwogen en het heeft voordelen. Maar een grafje heeft toch zorg en onderhoud nodig, en dat zag ik niet zo zitten. Maar dat is dus voor iedere persoon en iedere situatie verschillend. Je kunt ook rust vinden bij een grafje en dat is erg waardevol.

Wij praten best vaak over Sterre, wel elke dag denk ik. Het klinkt gek, maar door haar dood zijn we dichter bij elkaar gekomen. We accepteren hoe de ander ermee omgaat en dat is erg fijn.

 

Hoi Naatje,

ik ben het helemaal met Aquilegia eens; je maakt helemaal zelf uit hoe vaak/lang/veel je naar haar toe gaat! Daar is geen richtlijn voor. De as van Niels staat op zijn kamertje. Daar gaan we natuurlijk sowieso al makkelijk naar toe omdat het in huis is. Persoonlijk vind ik dat heel prettig.

Dat mensen aangeven dat het belangrijk is om te praten... tsja... daar kan ik ze alleen maar heel erg gelijk in geven. Gelukkig gaat dat bij ons goed en automatisch, maar als dat niet zo is zal je er keihard aan moeten werken. Anders ben ik ervan overtuigd dat je uit elkaar gaat groeien. En na zo'n verschrikkelijk verlies, mag ook dat niet nog eens gaan gebeuren. Dus zie het maar als goed bedoelde bezorgdheid.

Wat ons betreft; wij vormen een yin-yang stel. Als Ar verdrietig is, word ik sterk en andersom. Verder praten/huilen/lachen we veel. Proberen we samen een goed beeld te krijgen van de ander over zaken als; hoe nu verder, wat doen we met de uitgerekende datum, enz. Hoe gaan we dat invullen zodat we samen achter die keuze staan.

De vlindertuin was fantastisch meiden. Ik kan het aanraden om daar heen te gaan als je een moeilijke datum tegemoet gaat. Heel indrukwekkend; al die vlinders. Het gaf ons een hoop troost.

Liefs, Mariella

 

Sofaan, ik heb hiermee geen ervaring, maar ik kan het me wel een klein beetje voorstellen. Ik heb juist een ander, maar wel hierop lijkend, gevoel: ik wil heel graag weer een dochter. Natuurlijk wil ik het allerliefste een gezond kindje, zoon of dochter. Maar ik hoop daarnaast dat ik ooit een gezonde dochter krijg. Niet om Sterre te vervangen, maar om ook een kindje te hebben met het zelfde geslacht als ik verloren heb. Nogmaal: ook een zoontje is van harte welkom.

 

Wat ontzettend fijn dat er nu een plekje is om met lotgenoten op deze site te praten. Praten over je kinderen die vlinders zijn geworden helpt heel erg bij de verwerking

Liefs mama van Milan* en Isa*

 

@ LindaPooh; lieve meid, erg geschrokken heb ik een gedeelte van je dagboek gelezen. Vreselijk. Een grote nachtmerrie. Twee keer.
Ik heb zelf veel kracht nodig om verder te gaan, maar desondanks zou ik je heel veel kracht toe willen sturen!

 

hallo Lindapooh, heel veel sterkte lieverd, wat een verdriet... als je samen wil huilen kom gerust met ons praten en als je me wil mailen of msnnen kom maar gerust.

ik heb je sites gezien en gelezen... wat een mooie kindjes. wat is het leven toch oneerlijk.

 

linda, wat moet het vreselijk moeilijk voor je zijn.
Laatst schreef ik nog op het forum..1 keer heb ik het kunnen verdragen, geloof niet dat ik er na een 2de keer nog bovenop zou komen.
Ik zou niet weten hoe je je nu moet voelen na dit 2de vreselijke verlies.
Ik hoop dat jullie toch de kracht kunnen vinden om er bovenop te komen.
Heb je ook een foto van jullie Isa*?
Nogmaals, veel sterkte.

 

linda: ik wil je ook heel veel sterkte toe wensen
1keer is al te veel maar 2 keer.....
vreselijk meid
ik weet gewoon niet goed wat ik moet zeggen
behalve veel sterkte en kracht toegewenst in deze moeilijke periode

 

sjonge... ik zit net te lezen over een bedriegster bij de novembermama's... snapt zo iemand nou niet hoeveel pijn je een ander ermee berokkend? heeft iedereen al die maanden met iemanfd meegeleefd, blijkt ze helemaal niet zwanger te zijn enzo. walgelijk

 

ja echt niet normaal!
iemand die zo'n verhalen verzint is echt knettergek!
ik moet eerlijk zeggen dat ik de laatste tijd ook heel snel mijn twijfels heb als ik een verhaal lees hier op het forum. Ik denk eerst wel 1000x na of het wel allemaal logisch klinkt.
Jammer dat sommige mensen het zo kunnen verzieken!

 

ja ik heb het ook gelezen
ik vind het zo erg...
je leeft toch al die tijd mee en dan blijkt het verzonnen te zijn
echt
moest gelijk weer aan een ander verhaal denken
ik twijfel nu ook veel sneller aan een verhaal
als er iets niet klopt
maar komt gewoon omdat er van die gekke verhalen rondstrooien die niet waar zijn
en dan ga je sneller twijfelen

gewoon te gek voor woorden

 

Even een vraagje willen jullie het niet meer over haar hebben. Wij zijn allemaal diep geschokt. Waaronder ik. Ik die zo graag een kindje wil hebben om voor te zorgen. Ik ben heel kwaad op haar maar probeer er niet meer aan te denken. Ik hoop dat jullie mijn wens accepteren.

 

En dank jullie wel voor de lieve reacties. Ja het leven weer oppakken na twee keer is heel erg moeilijk gelukkig is mijn moeder er al vanaf het eerste moment voor ons en doet het huishouden en eten koken voor ons. Echt mijn moeder is iemand met een gouden hart in mij. Al het verdiet van vorig jaar komt weer boven. Twee kindjes verliezen in een jaar tijd is echt onmenselijk. Maar je moet verder. Gelukkig hebben we aan het eind van de zwarte tunnel een klein lichtpuntje. En over een foto van Isa* ik ben daar nog niet aan toe om het op het internet te zetten. Vind het al heel moeilijk om foto's te laten zien aan familie. ik ben heel trots op mijn kleine meid maar het doet nog te veel zeer. Ze is nog te veel van mij.

 

wat ontzettend lief van je moeder om je zo te steunen en te helpen met alles. ik zou het ook echt niet zonder mijn moeder hebben gered. Heeft je partner ook steun aan zijn moeder?

pas als je er zelf behoefte aan hebt om het te delen kun je de foto van Isa laten zien. alles wat niet goed voelt, moet je niet doen denk ik. we nemen je dat helemaal niet kwalijk. Sterker nog, ik kan het me zo goed voorstellen!

 

linda, ik snap je heel goed hoor, hou de foto's van jullie Isa* maar lekker voor jullie zelf. Als je er aan toe bent dan zien we het vanzelf. Fijn dat jullie zoveel steun hebben aan je moeder.
Meid nogmaals heel veel sterkte!

 

hoi meiden hier een berichtje vanaf kantoor! Ik ben er pas anderhalf uur maar ben al doodop. Moest vreselijk huilen toen ik de lift instapte en de tranen stroomden nogal, maar nu gaat het goed en moet ik gaan bedenken hoe ik moet beginnen met werken... ik heb geen flauw idee eigenlijk Dus ik heb eerst maar es alle ouwe mails weggegooid en mijn agenda bijgewerkt. En koffie gedronken haha.