Pff.. ik zit ergens mee. De vorige keer dat ik zwanger was zei m'n schoonmoeder een paar keer tegen mij: wacht maar met een babykamer kopen want ik kennissen en die doen hun baby kamer weg en dan krijg je die van ons. Dan hoef je zelf niet te zoeken. ZUCHT! Ten 1e.. ik wil dat gewoon zelf kopen samen met m'n vriend. Ten 2e... wie zeg dat dat onze smaak is? En dat bleef ze de hele tijd maar zeggen, en toen zei ik tegen m'n schoonmoeder: uhm... dat willen we zelf betalen. Nee niks ervan! dat krijg je van ons! Het is onze 1e kleinkind dan mogen we best wel een mooi cadeau geven. Dus toen zei ik: dan geven jullie bijv: een leuk speeltje voor in de box en wat kleertjes bijv... noem ff wat hoor. (dat doen mijn ouders ook) Toen begon ze te lachen en toen deed ze net of dat kleertjes of wat speeltjes net te min waren voor als cadeau Ik weet het niet meer goed en precies wat ze zei maar het kwam d'r op neer: kleding dat moet je zelf maar uitzoeken dat krijg je al zoveel. En een kinderkamer/kinderwagen of iets... das echt pas een cadeau Waar slaat dat op? Dus ik zie er een beetje tegenop als we eenmaal de spulletjes gaan kopen dat ze dan ''ineens'' met dingen aanzet... ZUCHT! En ik heb het al tegen m'n vriend gezegd en die zeg: het maak mij niet uit, maar als jij het zelf met mij wil kopen doen we dat. Maar daar luistert ze gewoon niet naar. Ik heb al tegen m'n vriend gezegd dat ik het echt ZELF wil betalen met hem, en zelf uitzoeken. Dus met andere woorden zoals zei zeg: het cadeau wat mijn ouders gegeven hebben de vorige keer is te min (kledingsetje, kaartje en nog 1 of 2 dingen) Maar die zwangerschap is geëindigd in een miskraam helaas!
Kinderkamer is toch echt een ding voor de as ouders. dat ze graag betaald prima,maar het uitzoeken is aan jullie. ik zou dus zeggen: -ze betalen een stuk mee en jullie leggen geld bij als het te veel is. -ze geven wat anders en je zegt gewoon dat je de babykamer geheim wilt houden tot na de geboorte *jullie eigen projectje*. Ik heb bijv de wandelwagen van mn sm gehad maar wel nieuw zelf uit mogen zoeken.. Jammer dit zo meis!
Ooowja.. nog iets... Afgelopen donderdag hebben we het verteld tegen onze beide ouders dat we weer zwanger zijn, en hebben duidelijk gezegd: we willen GEEN cadeaus/kaartjes of weet ik veel wat. Waren we zaterdag bij mijn ouders en toen vroeg me moeder: mogen we jullie nou een kaartje sturen ja of nee? Toen zei ik: nee, pas als we de echo hebben gehad. Oke, is goed! Komen we die zondag bij m'n schoonouders, zeg me sm: er lig een kaartje voor je op de kast ZUCHT! Toen zeiden we allebei: nee, dat willen we nog niet. Toen bleef ze maar volhouden dat we het MOESTEN lezen. Hebben we niet gedaan, m'n vriend zei: als we bij de 1 nee zeggen moeten we het bij de ander ook doen. ZUCHT! Nee is toch nee? Of is nee ja geworden ineens??? En ze bleef maar doordrammen: lees nou, je hoef hem alleen maar te lezen je hoef hem niet meer te nemen naar huis. Maar we hebben hem niet gelezen!
Kun jij niet wat uitzoeken dat hun betalen? Zo hebben wij de kinderwagen gekregen maar wel die ik zelf wilde
Ergens snap ik je teleurstelling maar het is toch eigenlijk mooi dat ze zo'n groot en duur cadeau willen geven. Dan hou je zelf meer geld over voor andere dingen. Ze hoeft daarmee niet per se de kleinere cadeaus af te keuren. Voor hetzelfde geld heeft zij zelf het gevoel dat zij heel graag wat groots en nuttigs wil geven. Heeft het niet iets te maken met de eerdere miskraam (ik zeg maar wat) dat je het gevoel hebt dat je dit kindje niet "af wil geven" en niet wil "delen" ? Dat kan ik me best voorstellen. Laat het even bezinken, misschien verander je nog van gedachte als het vertrouwen in een goede zwangerschap toeneemt.
tja.. ZUCHT! Nee is nee, Toch? Maar weet zeker dat er daar nog een hele discussie over komt, en zie er ook nog voor aan dat ze met een bon of iets aan komt.. Ik vind dat wil ik zelf betalen. Nog iets... ik krijg op de dag dat ik eigenlijk uitgerekend had geweest, en 1e echo van deze zwangerschap. Zeg ze: dat doe je toch niet? Ik zeg: jawel, waarom niet? Dat is waarschijnlijk toch weer iets nieuws wat erin mij groeit.
Ze mogen kleertjes/speelgoed of iets kopen. Maar echt iets groots wil ik echt zelf betalen. Daar heb ik gewoon een beter gevoel bij.
Het zit me gewoon dwars, maar we dringen niet tot haar door. Of ik het nou zeg, of m'n vriend. Ze zeg alleen: jij bent(mijn vriend dus) mijn enigskind, en jullie krijgen een kleintje dus willen wij jullie wat moois geven. Zeggen wij: ja dat mag! Speeltje, of kleertjes. Maar dat wil ze niet. Ze wil en MOET persee zoiets geven, nou dat wil ik niet.
Ik begrijp dat het vervelend is als ze zo doordramt over die kinderkamer. Ik zou met haar afspreken dat jullie gaan zoeken en dat zij dan betaald als jullie wat gevonden hebben. Zou haar heel duidelijk maken dat je het lief van haar vind dat ze zoiets wilt doen maar dat jullie uiteindelijk wel zelf willen beslissen hoe de kamer er uit komt te zien. Is er geen optie dat je samen met je schoonouders gaat kijken bij het kamertje van die kennissen? Misschien vinden jullie het wel geweldig? Wat ik alleen niet begrijp is dat jullie wel vertellen dat jullie weer zwanger zijn maar dat ze niet eens een kaartje mogen sturen/geven omdat jullie op de echo willen wachten. Dan had ik ook gewoon even gewacht met het vertellen want hun zijn ook blij en trots ze opa en oma worden. Maar goed zo had ik het gedaan
Ik vind dat je hormonen al flink aan de haal met je gaan . Neem eens wat afstand en probeer eens te zien dat schoonmama gewoon erg enthousiast is. Soms is dat irritant maar om je daar nu al zo aan te ergeren.... het kind moet nog komen Als jullie iets niet willen dan gebeurt het niet.
We hebben duidelijk gezegd: we willen nog geen kaartje/cadeaus voor de echo. Omdat er de vorige keer geen kindje in zat
Natuurlijk is het mooi als e zo'n groot en duur cadeau over hebben voor TS, maar als zij daar geen goed gevoel bij heeft hoeven haar schoonouders dat toch niet door te gaan drammen? Ik kreeg van mijn moeder een wiegje. Prachtig cadeau, ik ben het met haar uit wezen zoeken. We hebben samen stof gekocht voor de bekleding en zij heeft die genaaid. Dat is toch veel leuker als de manier waarop de schoonouders van TS het willen. Daar zouden mijn haren ook van overeind gaan staan.
Dat snap ik maar waarom wacht je dan ook niet even met vertellen dat jullie weer zwanger zijn tot je het echt heel zeker weet? Scheelt ook weer ergernissen naar hun toe als ze toch ( zoals nu ) een kaartje kopen.
Dat snap ik heel goed hoor. Een paar vriendinnen van mij hebben dat ook gehad. En die hebben toen ook gezegd dat ze geen kaartjes/kadootjes wilden. Het is zo pijnlijk als je die na je miskraam op moet gaan ruimen met een lege buik....
Ik vind je wel erg nagetief in zowel spullen als kaartje kopen. Ze zijn trots en willen iets geven. Er zal vast een situatie zijn waarin jullie je allemaal in kunnen vinden.
Ik begrijp trouwens wel het idee wat je schoonouders bedoelen met dat ze geen kleertjes of speeltjes willen kopen. Mijn ouders hadden precies het zelfde, die wilde ook iets '' speciaals '' kopen en niet iets wat we uiteindelijk al heel veel zouden krijgen van andere. Uiteindelijk heeft mijn moeder onze wieg waar ik zelf nog in heb gelegen en de rest van de familie ook helemaal opnieuw bekleed. We zijn samen met mijn man stof uit wezen zoeken en dat vond ik wel erg speciaal en ontzettend lief. De wieg was precies zoals wij wilde en zij heeft er haar ziel en zaligheid in gelegd. Dus beide partijen blij
Dit vind ik juist heel erg mooi dat dit op dezelfde datum is! Snap dat je zelf dingen wil uitzoeken en betalen. Soms snap ik echt niet waarom, in dit geval je schoonouders, jullie wens niet respecteren.
Omdat we het gewoon alvast willen delen. Want als het WEER zo is, dan kunnen ze ons steunen. Anders moet je zeggen: tja, ik dacht dat ik weer zwanger was maar het is weer niet zo. En als je duidelijk aangeef dat je nog NIKS wil. Lijkt het me duidelijk, toch?
Ik vind dat jij je ontzettend aanstelt zeg. Zal vast aan de hormonen liggen. Het is toch super lief van je schoonmoeder dat ze een kamer wil kopen. Ze geeft aan dat ze zelf liever geen kleding koopt omdat je dat al zoveel krijgt. Ze hebben waarschijnlijk het geld er voor en willen graag iets moois kopen wat lang mee gaat voor hun eerste kleinkind. Super lief toch? Wie zegt dat je dan niet mee mag het uitzoeken. Je kan toch afspreken om samen naar een winkel te gaan jullie kiezen wat jullie leuk vinden en dat hun betalen (of een deel betalen). Ik snap werkelijk het probleem niet.... Wij hebben van ons ouders/schoonouders de kinderkamer en de kinderwagen cadeau gehad. Waren we alleen maar super blij mee.