Baby 's nachts bij je in bed... Ja of nee?

Tsja zo gek is het niet dat ze bij je wil zijn. Ze is immers 9 maanden lang bij je geweest en dan moet ze nu zomaar alleen slapen...

Wat je kan doen is het aankleedkussen tussen jullie kussens inleggen en haar daarop leggen als ze echt niet in haar eigen bedje wil liggen. Ze ligt dan op hoofd hoogte en kan zo ook niet onder de dekens terecht komen en ligt dan toch bij je. Wel even onder haar eigen dekentje leggen natuurlijk, een dekbed is nl te warm.
Meestal is dit een fase en na een paar weken wel over.
L.ieze kon na 3 weken in haar eigen wiegje op onze kamer en sinds dinsdag ligt ze op haar eigen kamertje.

 

Mijn dochter is vandaag 6 dagen oud en tot nu toe heeft ze nog elke nacht op mijn buik geslapen.
Ze missen gewoon de warmte en geur van hun mama.
Ik doe het zo dat ik op 2 kussens lig, half schuin omhoog en dan lig mijn dochter op mijn buik met haar buik, dan doe ik over haar een dekentje, en het dekbed alleen over haar voetjes, het voedingskussen leg ik over mij heen over het dekbed onder haar voeten en dan rechts bij mij langs voor het veilige gevoel.

Ik weet hoe ik slaap en dat is niet diep en ja anders krijgen we helemaal geen slaap en dat zie ik ook niet zo zitten.

Weet nog dat het bij mijn eerste dochter op een gegeven moment wel klaar was.

 

Onze zoon heeft de eerste weken bij ons in bed geslapen. Hij werd ook steeds wakker als we hem in z'n wiegje legde. Na een week of 6 legde we hem wel steeds te slapen in het wiegje en langzaam aan ging het steeds beter (mede met de hulp van een puckababy, omdat hij erg onrustig was in z'n slaap). Met ruim twee maanden sliep hij prima in z'n eigen bedje. Er zijn allerlei tips op internet om veilig samen met je kindje te kunnen slapen, kijk maar eens op google. Wij hebben van die periode genoten en vooral ook goed geslapen!

 

Ik meen ergens gelezen te hebben dat dat onder de 4 maanden wordt afgeraden, maar los daarvan ben ik er sowieso geen voorstander van. Voor je het weet zit je er aan vast.

Het lijkt me gewoon een kwestie van even doorbijten; ja, je zult een paar moeilijke nachten krijgen als je haar in haar eigen bedje legt, maar dat gaat echt geen weken duren. Mijn zoontje slaapt van meet af aan in zijn eigen bedje; op zondagmorgen nemen we 'm soms wel eens bij ons voor eventjes, maar ik maak daar geen gewoonte van om 'm in bed te nemen als hij niet kan slapen. Ik ken een stel dat nu nog met de kids in 1 bed ligt, en zag van de week bij Derek Ogilvie ook weer zo'n situiatie...

 

ze zullen juist in slaap vallen van het geluid van je hartslag.. wat ze zo gewend zijn.. maar miss is inbakeren iets om te proberen ? dan liggen ze ook zoals ze in je buik zaten lekker knus en in foetushouding. kan nooit kwaad het te proberen. succes

 

Mijn oudste kinderen hebben nooit bij ons op de kamer geslapen, laat staan bij ons in bed.

Met de jongste nu is het anders. Ik geef bv en in het begin sliep ze ook niet alleen. Tijdens ons verblijf in het zh heeft ze constant bij mij in bed gelegen, alleen sliep ik toen niet.

Thuis hield ze dit ook aan, niet alleen kunnen slapen, overdag ook alleen bij mij. Ze viel dan in slaap aan de borst en zo kreeg ik inderdaad ook wat rust.

Ondertussen slaapt ze meestal in haar bedje, naast mij (overdag niet), maar als ze tegen de ochtend wakker wordt, dan blijft ze meestal bij mij liggen, de laatste dagen huilt ze als ik haar terug leg.

 

Wat wij hebben gedaan (en dat werkte echt goed) op advies van de kraamhulp: voedingskussen 'dubbelvouwen' en een t-shirt eromheen doen (kussensloop kan ook), zodat het kussen niet open kan vouwen. Deze hebben we tussen ons ingelegd en daar legden we onze dochter dan op. We deden een wiegdekentje erover en stopte dit 'in' onder het voedingskussen. Op deze manier heeft ze goed kunnen geslapen en wij ook.

 

ik persoonlijk vind het niks...ik vind het ook super eng! Max viel ook altijd bij mij aan de borst in slaap maar ik heb hem steeds terug gelegd...in het begin huilde Max ook maar ik denk dat hij gewoon aan zijn bedje moest wennen. veel wakker in bed proberen te leggen en ik troosten hem vaak zonder hem eruit te halen met het speentje en een handje vasthouden. op een gegeven moment weten ze dat ze moeten gaan slapen en huilen ze niet meer maar ze moeten wel even wennen...

 

Wij hebben het bewust niet gedaan omdat onderzoek aantoont dat de kans op overlijden bij de ouders in bed groter is dan in het eigen bed.
Ik moet eerlijk bekennen dat het wel eens is gebeurd dat ik tijdens een nachtvoeding in slaap viel en dan wakker werd met ons kind naast me. (Nog veel erger, want dan heb je natuurlijk geen voorzorgsmaatregelen genomen!) Hij was toen al wel wat ouder. Maar als ons zoontje één nachtje bij ons sliep, hadden we er daarna dagen "lol" van, want dan sliep hij helemaal niet meer in zijn eigen bed.

 

ook hier hebben we het nooit gedaan! tis idd even je ritme vinden en wat werkt het prettigst bij je kleine, maar hier gingen ze beide na een voeding altijd terug in eigen bedje

 

Hier de eerste weken regelmatig op de buik gelegen als ze even wat moeilijke uurtjes had, het wiegje stond gewoon naast mijn bed. Soms was het genoeg als ik mijn hand op haar legde (en zelf zo verder sliep) en soms niet. De eerste weken verpest je z eniet voor het leven hoor dan ben je gewoon een mamam die de behoefte van hara kind volgt. Ledikantje staat nu nog steeds bij ons en als ze 's morgen wakker wordt gaan we eerst nog effe knuffelen en soms is ze vroeg wakeer (7 uur ) en dan slapat ze bij mij nog een uurtje verder. Overdag slaapt ze in haar eigenb kamer en over een paar weekje 's nachts ook (al mag ze van mij nog wel blijven)

 

er zijn wel degelijk manieren om veilig met je kindje in 1 bed te slapen hoor! Buiten de westerse wereld doen enorm veel volkeren het zo. Waar je aan moet denken, is dathet kindje onder geen beding onder jouw dekbed of kussen kan komen. Beter is het onder een laken en deken te slapen. Ook is het niet verstandig te doen als de ouder rookt of gedronken heeft. als je googled op 'samen slapen' kom je veel goede tips tegen. Mijn man had van het ledikant 1 zijde vervangen voor een lage zijkant, en die vast gesnoert aan ons bed. Hierdoor kregen we een cosleeper. Dit werkte ook heel erg goed! En toen we na 6 maanden onze kamer terug wilde was het geen enkel probleem, ze sliep prima in dr kamertje.

 

Precies, daarom begin ik er ook niet aan...
Met zulke dingen kun je volgens mij het beste gewoonvan meet af aan beginnen. Toen ons manneke een paar weekjes oud was, zijn we er 's nachts nog wel eens uitgeweest om 'm de speen te geven, maar je merkt al gauw dat ze dan aan de gang blijven.

Nu alleen 's nachts nog eruit voor een voeding, en verder niet. Hij jammert wel eens eventjes, maar valt altijd weer zelf in slaap.
Op deze manier weet je op een gegeven moment ook goed wanneer hij (meer dan) jammert en er wél echt iets is, bv. een volle luier of last van doorkomende tandjes oid.

 

Onze kinderen hebben nooit bij ons in bed geslapen. Maar wij hadden het geluk dat ze goed sliepen in hun eigen bed vanaf dag 1.

 

Sam heeft de eerste 2-3 weken regelmatig op mijn buik geslapen, dus buik tegen buik. Ik had dan de wieg tegen het bed aanstaan, dat mocht hij van mijn buik afrollen, hij in de wieg terecht zou komen. Ik sliep namelijk ook met hem op mijn buik.

Het kan zo prima, hij is altijd perfect blijven liggen en de behoefte wordt vanzelf minder.

 

Ik weet niet wie het zei maar er zijn evengoed onderzoeken die aantonen dat het samenslapen net beschermend werkt tegen wiegendood! Jullie slapen allebei minder diep, je kindje wordt door jouw hartslag en CO2-uitademing geprikkeld tot ademen etc... en jij bent alert op je kindje!
De meningen kunnen verdeeld zijn maar op biologisch vlak is het perfect normaal om met je kind samen te slapen.

Hier ook een co-sleeper gemaakt van het ledikantje trouwens.

Ik begrijp trouwens nooit zo goed waarom zoveel mensen bang zijn voor 'gewenning'... Zelf willen we toch ook niet alleen slapen maar ons kleintje, dat nog totaal afhankelijk is van ons, moet dat dan wel maar doen...

 

Ik zou nooit met mijn baby in bed slapen, zeker niet met zo'n kleintje!

Ken persoonlijk een geval waarbij de pasgeboren baby ook bij mama sliep, op de borst. Het kindje heeft toen zuurstofgebrek opgelopen omdat het hoofdje tussen haar borsten terecht kwam. Toen ze het door kregen was de baby al helemaal blauw aangelopen, en heeft nu blijvende hersenbeschadiging.. Afschuwelijk, moet er niet aan denken..

Zou dus het risico ook nooit nemen. Als het fout gaat is de schade onomkeerbaar en dat vergeef je jezelf nooit.. En als je doorzet leert je baby echt wel om in zn eigen bedje te slapen..

 

Hier sliep de kleine de eerste dagen tussen ons in, maar dan wel op zijn eigen wiegmatrasje, boven op ons dekbed, gewoon onder zijn eigen dekentje (stopte ik dan in onder het matrasje). Ging prima en was veilig. Inmiddels slaapt hij trouwens wel eens gewoon bij ons in bed, als hij 's ochtends bijvoorbeeld heel vroeg wakker is. Ik leg hem dan gewoon vrij hoog, en wij houden onze armen boven het dekbed, zodat dir niet over hem heen kan.

 

zeker de eerste 3 maanden heeft ze tussen ons in geslapen, ze begon dan in dr eigen bed en na de laatste voeding bleef ze tussen ons in op dr aankleedkussen liggen. Nu hebben we ook wel het eea meegemaakt waardoor dit de beste keuze was

Nu slaapt ze regelmatig nog bij mij in bed (mn vriend is alleen de weekenden thuis dus is het soms wel erg lekker om niet alleen in bed te liggen, of ik val tijdens het voeden in slaap)

Maar ze slaapt ook in dr eigen bed, en in het campingbedje en ook in de wandelwagen Super flexibel dus, HEERLIJK! (vooral gewoon lekker zon klein lijfje tegen je aan!)