Alleen maar even klagen: Mijn dochter is nu bijna 6 weken en mijn zoon is nu 25 maanden! De combinatie pubertijd en een nieuw gezinslid is nu heel erg heftig! Mijn zoon roept de hele tijd om mama en mijn dochter huilt veel. Zoon is jaloers als dochter bij mama zit en zal er alles aan doen om ook op schoot te komen zitten. Als dochter ligt te slapen en ik lekker met mijn zoon heb gespeeld en even iets wil opruimen is het direct brullen. Hij wil niks en niks is goed! Hoop dat het snel beter wordt! Kan hem tijdens fles geven ook moeilijk afleiden met een boekje. Hij wil dan ook niks drinken en niet eens een koekje! Alleen maar bij mama zitten. Man werkt overdag en snapt volgens mij niet helemaal hoe ik vermoeid kan zijn na een dag thuis zitten met de kinderen! Ga zaterdag maar eens lekker alleen shoppen, dan weet hij ook wat ik bedoel
kun je je zoontje niet betrekken bij het flesgeven?? dat scheelt misschien ook. Kan me voorstellen dat het ook echt jaloezie is die mee speelt en hij daardoor juist weer jou nabijheid zoekt.
onze oudste jongen is nu 22 maanden en onze jongste 11 weken. ik moet eerlijk zeggen dat onze oudste knettergek is op zijn kleine broerte, we hadden hem niet blijer kunnen krijgen. wat wij doen, ik wil niet zeggen dat het perfect is ofzo maar bij ons werkt het wel tot nu toe. iedere keer als onze oudste de jongste een kus geeft, dan prijzen wij hem helemaal de hemel in en krijgt hij van ons ook veel kusjes en knuffels. ook betrekken we hem overal bij, hij mag het flesje aan de baby geven. hij mag de luier pakken, de luierdoekjes, hij wil zelfs de luier weggooien. iedere keer als hij zoiets liefs doet dan krijgt hij overdreven veel kusjes en knuffels van ons. dit werkt hier zo goed, dat scott aan papa ging vertellen dat de baby een poepie had gedaan! maar goed, onze boef zit ook in de peuterpubertijd en dat is gewoon af en toe erg lastig. daar ben ik het volledig mee eens!! kortom betrek hem zoveel mogelijk bij de baby en prijs hem de hemel in!! heel veel succes!! joyce
Hij helpt ook mee met badje, luier en fles. Dat gaat even goed en dan kan ze een tik op haar hoofd verwachten Als ze in haar wippertje zit, geeft hij ook zijn speelgoed aan enz. , maar zodra ze bij mij zit begint het drama. Mijn zoontje is altijd al een mama's kindje geweest en ik ben ook het meeste thuis. Sinds een paar dagen begint hij nu ook weer wat meer van papa te accepteren. Als mijn man mijn dochter de fles geeft, is er eigenlijk helemaal niks aan de hand en gaat hij lekker spelen. Het is echt de jaloezie, denk ik. Ze heeft de 1e 3 weken ook minimaal 7 uur per dag liggen huilen en daar was mijn zoontje ook heel gevoelig voor. Hij heeft ook slecht geslapen en heeft ook last van de stress gehad die wij hadden. We zijn toen regelmatig ook met hem even alleen weggeweest, zodat hij even tot rust kon komen. Dankzij een osteopaat is mevrouw nu wat rustiger geworden en ligt ze alleen van 18 uur tot 22 uur te huilen, dus als mijn zoon op bed ligt.
Ik herken dit wel. Wordt er af en toe beetje geflipt van. Mijn man werkt minder dan ik dus hij moet er vaker mee dealen dan ik (omgekeerde wereld bij ons). Maar op de dagen dat ik vrij ben dan moet ik bekennen dat ik vermoeider ben dan wanneer ik heb gewerkt! Het is een van de zwaarste banen ter wereld he: mama of papa zijn. Sterkte ermee, laten we hopen dat het idd een fase is die snel over zal gaan.
Ik zou hem ook betrekken bij alles. Hem een beetje laten werken, es een luier laten halen, flesje even vasthouden voor de baby, kleertjes uitzoeken. Zodoende dat ie zich nuttig voelt... Succes