Niet mijn Lucky moment maar die van een vriendin, we waren naar een festival en zij verloor haar geld, zo'n €100 was de jongen die het vond zo aardig het aan haar terug te geven.
Ik heb dit ooit op Facebook gezet en ik heb nog heel lang gehoopt de liever moeder die mij hielp in het winkelcentrum een keer tegen te komen zodat ik in haar gezicht ‘dankjewel’ kon zeggen. Nooit gebeurd helaas… “Lieve onbekende mevrouw en moeder van een schattig zoontje, Je kent me niet en ik jou ook niet, maar mag ik jou heel erg bedanken? Je was daar op het juiste moment, toen we voor de levende kerststal stonden en er opeens kerstmuziek werd gespeeld door een koor. En opeens miste ik mijn vader verschrikkelijk en biggelden de tranen over m'n wangen. Nèt op het moment dat Ies moest huilen omdat ze de ezel en het schaap eng vond, en Luc op de één of andere manier half uit zijn buggy zakte. Waarschijnlijk zag je me wanhopig bedenken wat ik moest doen want ik wist het even niet meer. Je trok Ies weg bij de stal en gaf haar, net als je zo-even bij je zoontje had gedaan, een krentenbol. Bijna tegelijkertijd viste je Luc omhoog en gespte hem weer vast. En ik kon je alleen maar heel dankbaar aankijken terwijl je zei; 'het is zo weer januari: dan zijn deze emotionele dagen voorbij.' Terwijl je wegliep riep ik nog ‘dankjewel’, maar je verdween in de massa. Dus daarom; dankjewel lieve onbekende moeder. Je was mijn redding vandaag. Zonder jou had ik het even niet geweten en mocht ik ooit een moeder zien waarbij hetzelfde gebeurt als vandaag bij mij; ik zal dan aan jou denken en precies hetzelfde doen... Jij ook fijne feestdagen ❤️❤️❤️“
Midden op trafalgar square. Iedereen die daar geweest is weet hoe retedruk het daar is. Ik had een heuptasje om en kennelijk bij het pakken van mijn camera viel mijn portemonnee er uit. Maar iemand tikte vriendelijk op mijn schouder en gaf mijn portemonnee terug.
Leuk topic! Hier ook een (deels) lucky moment met de fiets. M'n fiets moest naar de fietsenmaker voor een check. Had al vaker gehad dat m'n ketting eraf ging en er waren nog wat kleine dingetjes. Maar door corona kon ik niet gauw terecht, afspraak kon pas weken later (minder lucky moment). Paar weken later moest ik 's avonds een kort ritje maken van nog geen 10 minuten, toen m'n ketting er wel >5 keer af vloog. Maar had de afspraak staan voor die dag erop en bovendien had ik dus wel vaker gedoe met de ketting gehad, dat ik er niet bij nadacht dat er weleens méér aan de hand kon zijn met m'n ketting, nu hij er zo vaak af vloog. Volgende ochtend wil ik de kindjes wegbrengen op de fiets. Ben nog geen minuut onderweg of wéér die ketting eraf. Hup, ketting er weer op, ik rij weer weg en bréékt m'n ketting! Afijn, kindjes eraf en terug lopend naar huis. Komen we net om de hoek een 'lucky stone' tegen! Geluksmomentje nummer 1 (was nog m'n eerste ook trouwens). Geluksmoment #2 was dat ik een auto heb waardoor ik de kinderen alsnog naar PSZ& school kon brengen (lopend is geen optie op de dagen dat ze beiden weg zijn). #3 was toen ik m'n fiets meteen naar de fietsenmaker kon brengen, omdat ik toch voor die dag al de afspraak had staan (anders had ik dus wéér weken moeten wachten op een afspraak, en had ik dus weken geen fiets gehad, wat best wel onhandig zou zijn).
O, nog een lucky moment. Gister in een restaurant in Frankrijk. Hebben we de maaltijd op, roept de oudste dat ie nog wel iets van ijs toe lust. Wij geinen dat ze hier geen nederlands spreken en wij niet weten hoe we dat in het frans moeten vragen Oudste nog proberen: maar hoe heet ijs in het engels dan? Misschien kennen ze dát woord wel.. Afijn, lang verhaal kort: nog vóór we het vroegen zet de mevrouw voor beide kindjes een bakje met twee bolletjes op tafel Kindjes mega blij haha. Doen wij ook nog een toetje. Vraagt ze nadat we klaar zijn of we nog koffie willen. Twijfelden even maar toch nog ff een bakkie gedaan. Komt de rekening: ijsjes voor de kinderen én de koffie na allemaal niet hoeven betalen!
Wel een unlucky moment maar een moment om nooit te vergeten. Mn moeder had een brommertje, nog zo'n aantrap ding. We kwamen uit t atelier, ik achterop een jaar of 6 destijds. op 2/3 brommer uit, niet meer aan te krijgen. Bij een huis aangebeld, daar het nummer doorgegeven wat gebeld moest worden. Buren uit de straat kwamen mij ophalen en mn moeder liep met dat ding de rest van t pokke eind terug incl een viaduct, km of 8. Komt ze thuis, kijkt mn vader naar dr brommer... Misschien moet je je benzinekraantje open draaien...
Jaren geleden was ik mijn sleutelbos kwijt. Autosleutels, huissleutels etc. Ik wist dat hij in huis moest liggen omdat ik er mee thuis was gekomen met de auto. Heel het huis uitgemest, in de auto nog gezocht ( reservesleutel) maar helemaal niks. Inmiddels echt de pee er over in want hoe kan zo 'n hele bos weg zijn, er zat zelfs een klein etuitje aan en ik vind het een rot idee als het in verkeerde handen komt. Toen kwam ik dus een volgende keer thuis met de auto en wat zie ik op het dak van de auto liggen? Jaja mijn sleutelbos. Op het dak zaten van die stangen voor een imperial en daar was het etuitje achter blijven hangen en zo heb ik heel wat kilometers gereden. Hoe het daar is gekomen, geen flauw idee, wschl met het uitladen van de kinderen erop gegooid en niet meer naar gekeken maar wel blij dat ze gevonden waren. Nog een andere, 2017 vlogen we met gezin naar Portugal, op Schiphol bij de Mac of Burger King wat gegeten, rommelig en chaos, mijn man had zijn pinpas op het dienblad gegooid en zonder er bij na te denken hadden we die dienbladen met afval incl pinpas in de prullenbak gegooid. Beneden gingen we nog wat tijdschriften kopen en hij zegt shit mijn pinpas is weg, nog een keer shit want die heb ik in wschl in de prullenbak gegooid met al die andere zooi. Wij terug en waren net alle prullenbakken geleegd maar een behulpzame medewerker ging het uitzoeken en ja hoor, hij komt aanlopen en zegt ik heb goed nieuws en minder goed nieuws, het minder goede nieuws is dat je pinpas enorm smerig is maar het goede nieuws is dat ik hem heb gevonden Kon die man wel kussen haha
Bij ons was geluk moment dat ik altijd reserve auto sleutels mee neem op vakantie. Vorig jaar ging mijn man hooien en had auto sleutel in broekzak. Maar tijdens hooien is hij uit zijn zak gevallen. Dat werd zoeken naar sleutel in hooiberg. Op 160 km van huis. Zo fijn dat we extra sleutel hadden. Die gauw gebracht en toen nog lekker vakantie gevierd.
Oh dit doet me denken toen ik zelf nog erg klein was, misschien een jaar of 5. We waren op vakantie in Zeeland en we gingen daar elke morgen op onze fiets naar de andere camping (samen met mama) dat ging elke ochtend goed. Tot dat. We een keer daar aankwamen en we onze fiets op slot wilden zetten. En uiteraard moest ik me fiets precies boven een put zetten. En ja jullie raden het vast al me fietssleutel viel daarin. Dat waren toen nog die kleine ijzeren sleuteltjes en ik had een een kleine roze (weet ik nog heel goed) sleutelhanger eraan. Ik natuurlijk helemaal overstuur, mijn moeder heeft iemand van die camping aangesproken en die zij we kijken wel even. Na eindelijk 30 min wachten kwam die aan, lange zwarte handschoenen aan en een knijper. Ik vroeg nog zo klein als ik was. Is dat alles wat je nodig bent?( ik dacht natuurlijk die komen met zo wagen die putten leegzuigen.) Anyway meneer begon te zoeken in de put. Na een kwartier nog niets en hij wou het opgeven. Gelukkig kwamen er meer kijken en een klein meisje zag iets roze in de put. Je zag het heel vaag want het zat helemaal onder de troep. Oh wat was ik blij zeg. Sinds die tijd nooit meer me fiets boven een put gezet.
Ik heb tot 3x (!) toe mijn portemonnee op het dak van m’n auto gelegd met tanken en weggereden. 1e keer:kwam ik half uur later in Lidl achter en lag rende ik naar mijn auto lag hij nog op het dak 2e keer: kwam ik thuis raakte ik in paniek, kreeg ik een app van vriendin dat ze op een Facebook groep mijn portemonnee met rijbewijs zag 3e keer: werd ik gebeld door de gemeente voordat ik het doorhad dat iemand mijn portemonnee daar had afgegeven en een keer in de namiddag (schemer)met de kinderen naar schoolplein geweest en sleutel met auto sleutel van mijn man eraan kwijtgeraakt. Kwam ik thuis achter dus hele weg met kleuter en dreumes op loopfiets weer terug met een Zaklamp om te zoeken. Niet gevonden. Log ik in op zo’n nextdoor groep hier: foto van mijn sleutel! Iemand had hem voor haar huis gevonden en mee naar binnen genomen. Zo blij! afkloppen maar mijn telefoon met hoesje (iPhone) is zooo vaak gevallen maar nog nooit een barst gehad.. overigens is mijn man dus altijd mega boos op me
Ongeveer 17 jaar geleden, met het gezin op vakantie. Lekker dagje naar een buitenzwembad. Mijn broertje L. was toen 2 en was lekker ondernemend, mijn moeder zat met hem in het peuterbadje en ik en mijn andere broertje T. gingen lekker de hele tijd van de grote glijbaan af in het grote zwembad. L zag dat natuurlijk de hele tijd en ging er op een gegeven moment vandoor op een klein onbewaakt moment. PANIEK! Mijn ouders zochten alles af, schakelden de badmeesters in, maar niks! Bleek dat hij rustig naar die glijbaan was gelopen, de hoge trap op geklommen en was gaan glijden. Lucky moment: Een Duitse mevrouw vertrouwde het niet en ging achter hem aan de glijbaan af en kon hem dus grijpen toen hij al in het water gevallen was na het glijden. Zij is met hem op de arm gaan zoeken en zo vond ze mijn ouders, die haar natuurlijk eeuwig dankbaar waren/zijn.
wow echt je worst nightmare! Zo fijn dat er mensen zoals die vrouw zijn die direct hun instinct volgen en daarmee een leven hebben gered.
Hahaha ik deze week ook, een simpel leuk zwart jurkje voor 2 euro en een los kort broekje (lekker voor thuis wanneer het warm is ) voor 1.25
Onze eerste keer naar Disney land Parijs blijft ons ook nog steeds bij. Ik en mijn zus samen met mijn moeder. Staan we in de rij van een attractie zegt mijn moeder ik ben mijn portemonnee kwijt. Aan de mensen van de attractie gevraagd en niemand heeft wat gezien, ik ben de hele attractie nog een keer doorgegaan met netjes in mijn steenkolen Engels overal tussendoor dat we een portemonnee kwijt waren. Iedereen heel vriendelijk kijken en mocht overal tussendoor. Uiteindelijk naar mainstreet om daar te vragen en ze zeiden dat we aangifte moesten doen. We zijn dus naar het politiebureau in de buurt geweest, we werden zelfs netjes gebracht door disney omdat we een busreis hadden. De kaarten van de western show zaten er ook in en die hebben ze speciaal voor ons bij de kassa van de show extra neergelegd. Uiteindelijk had iemand hem gevonden en via via kwam hij weer terug. We zijn nog steeds blij met de service van Disney en natuurlijk de persoon die het heeft teruggebracht. Maar wie dat weten we helaas niet. Ondanks dat we uren hebben verloren hebben we het toch leuk gehad.