beste mensen, Ik ben vandaag voor het eerst in het ziekenhuis geweest op de fertiliteitspoli na dus ruim 15 maanden proberen met 1 zwangerschap in het begin van onze pogingen. ik was redelijk zenuwachtig, bang voor allerlei spookscenario's, maar niets was minder waar: aangezien ik een regelmatige cyclus heb, al eens zwanger ben geweest (miskraam) zegt hij dat ik me absoluut geen zorgen moet maken. Hij vergeleek zwanger worden met 6 gooien op een dobbelsteen: je kunt in een keer raak gooien, maar je kunt ook 20 x mis gooien. Hij zei zelfs: het kan zijn dat een van jullie wat minder vruchtbaar is, maar zelfs daar hoef je je NU geen zorgen over te maken. Ik ben 35 en een half, wordt in september 36 en ook dat zag hij niet als belemmering. Hij heeft ons gerustgesteld en gezegd: bij jullie kan ik oppervlakkig gezien nergens van zeggen dat het onderzocht moet worden, en misschien dat het wat langer duurt bij jullie dan bij een ander stel. Maar dat is het leven. Een kind afdwingen kun je niet. Ik ben heel erg opgelucht en geef hem gelijk. Bij mij (en dat geldt dus niet voor iedereen, besef ik terdegen) is er geen reden voor zorg. En hij wil dus ook dat we nog een jaar gaan proberen. Gewoon, door het op de juiste tijden te doen en er plezier in te houden. mocht het dan toch niet lukken, dan kan ik altijd terug. voorlopig dus gewoon vrijen en genieten van het leven.
Fijn voor jullie! Maar wat ik me dan afvraag, heeft hij niet één van jullie lichamelijk onderzocht? Bijv, zaadonderzoek, of met echo's kijken of je wel een (goede) eisprong hebt, progesteron geprikt enz? Sorry wil je niet een teleurstellend gevoel geven, maar wij zijn ook 17 maanden bezig geweest, en zijn met 12 maanden ook naar de Fert.poli geweest, en daar hebben ze wel alle onderzoeken gedaan, pas toen konden ze zeggen dat er geen reden tot zorg was..
hij wil die onderzoeken niet doen nu omdat ik ooit zwanger ben geweest van deze partner. ja en mijn partner heeft wel zaadonderzoek laten doen maar de uitslag nog niet binnen, maar hij zegt ons dat hij pas onderzoeken wil doen als we echt wat langer nog proberen. omdat hij vindt dat we af moeten van de gedachte dat een zwangerschap zich laat afdwingen. ik ben natuurlijk zwanger geweest, dat is wel het grootste uitgangspunt van deze beslissing...
ps dat zaadonderzoek liep via een andere huisarts dan de mijne dus dat onderzoek staat wat los van dit onderzoek.
Oh oke, dus nog even afwachten op het zaadonderzoek.. Ik vind het eerlijk gezegd wat makkelijk gezegd van de gyn.. omdat je na langer dan een jaar wel recht hebt op wat, al zijn het maar kleine, onderzoekjes.. Bijvoorbeeld een cyclusanalyse, bloedonderzoek enz.. Alleen een gyn, kan niet zeggen dat er geen zorgen over hoeven te zijn, als hij geen onderzoekjes heeft gedaan, die dat kunnen uitsluiten, begrijp je.. En hij wil jullie nog een jaar laten proberen, wat ik best lang vind.. Bij ons was het na de onderzoekjes, nog een half jaar zelf proberen.. Stel je voor, er blijkt na die 2,2 jaar toch wat aan de hand te zijn, wat maar een heel klein dingetje is, en zo verholpen, heb je toch 1,2 jaar er mee rondgelopen.. Begrijp me niet verkeerd, ik wil je niet ontmoedigen, en vind het fijn dat je gerustgesteld bent Ik ga ook van me eigen uit, dat ik gewoon niet kon wachten om zwanger te worden, dus ik sowiezo niet eerder wegging, dan er een onderzoek was gedaan..
ik ben het wel met je eens, dat er inderdaad nog altijd wat aan de hand kan zijn. maar hij heeft natuurlijk wel dmv vragen mijn cyclus geprobeerd te doorgronden en ook mij temperatuurkaartjes. hij zei me dat als over een jaar toch blijkt dat er wat is ik altijd nog een traject in kan gaan. wat voor mijn een eye-opener was, was de gedachte: ik wil een kind en wel nu. even kort dor de bocht gezegd. Dat hij zei: je hebt nog geen reden om ongeduldig te zijn: die onderzoeken zijn vreselijk, de hormonen zijn afschuwelijk: laat de natuur het nog even voor jullie proberen en kom over een jaar terug. Eerder mocht ook hoor, hij ontmoedigde me alleen. Sterker nog: hij zei, ik wil best onderzoeken naar je doen. Maar de kans dat je spontaan zwanger wordt is groot genoeg. en dan zijn die onderzoeken alleen maar akelig geweest. Wat voor mij een mooie boeddhistische gedachte is, is het idee loslaten dat het allemaal NU moet. Gezien mijn leeftijd was ik daar bang voor, maar hij schudde zijn hoofd. Niet te veel zorgen maken. dat dit devies niet voor iedereen opgaat snap ik goed. maar ik lees vaak (incl mezelf) de wanhoop na een aantal maanden. Een kind krijgen is dus gewoon niet te timen, daar komt het sort of op neer.