Hi allen! Mijn dochtertje van 2,5 gedraagt zich de laatste tijd nogal uitdagend.. vooral nu ik met verlof ben (over een paar weken uitgerekend). Nu werd ik vanochtend even helemaal gek van haar en dat voelt natuurlijk vervelend.. maar ik ben zelf fysiek moe en merk dat ik een korter lontje heb. Is dit voor jullie herkenbaar en heeft iemand tips of bemoedigende woorden? Wat doet ze? Enerzijds uitdagen door: - Gewoon echt niet te luisteren, net alsof ze doof is, gewoon doorgaan met iets 'stouts'. Denk aan luiers door de kamer gooien (gelukkig schone).. of stickers op alle meubels plakken, stiftten op de grond gooien.. - Veel met dingen gooien, niet eens boos.. maar gewoon een troep maken. - Op dingen slaan als iets niet mag. - Mij slaan als ze het er niet mee eens is. - Als ze haar zin niet krijgt, dingen op de grond gooien en gillen. Ja het is natuurlijk enerzijds ook echt peuter gedrag.. I know.. maar daarbij is ze ook heel aanhankelijk en wil ze de hele tijd mijn hand vasthouden, vaker knuffelen, kusjes geven en dat ik continu alles doe (papa mag niet) - gaat zelfs achter mijn benen staan en verstoppen voor hem. En daarnaast wil ze de hele tijd mijn aandacht.. ze speelt amper alleen. Ik probeer dat wel te stimuleren, maar ze staat dan binnen 1 minuut weer bij me. Ik moet mee blokken bouwen, mee stickers plakken, 'eten' proeven, haar duwen op de fiets, boekjes lezen, mee lopen waar ze ook heen gaat. Dat doe ik niet, maar ik hoor mezelf de hele dag zeggen 'Nee, mama blijft nu even zitten', 'Nee, mama gaat even dit of dat doen', 'Ga maar even zelf spelen, kom ik straks even bij je kijken' etc. Ik weet het gewoon even niet, vanochtend heeft ze twee keer in de hoek gestaan (o.a. voor slaan) en is het een tranendal. Ook bij mij even, van frustratie.. ben gewoon zo moe. Tips iemand?
Maak je geen zorgen.. het gaat over..! Ze voelt aan dat er veel staat te gebeuren en dat het broertje of zusje dichterbij komt.... ze voelt en merkt dat jij gefrustreerd bent en word dan nog zenuwachtiger en dat verergert de boel alleen maar..! Probeer uit de spiraal te komen en vooral rust is de boodschap.. regel oppas en ga er een dagje tussenuit dan heb je daarna weer frisse moed! Zorg dat ze wat leuks te doen heeft wat niet altijd mag zoals kleien, oude kranten knippen etc.. lekker aanrommelen..
Welkom in de peuter pubertijd en dat ‘helaas’ gecombineerd met de spanning die zij ook aan voelt. Consequent zijn is nu erg belangrijk en maak het jezelf verder makkelijk. Stiften en stickers buiten bereik leggen en zittend samen spelen.
Bedankt allebei! Jullie posts helpen Vanmiddag ook even bij een vriendin geweest met een zoontje van precies dezelfde leeftijd (ze schelen 6 dagen). Een feest van herkenning, dat was wel even fijn. Daarna heb ik even rustig aan gedaan en nu gaat het weer..
Heel herkenbaar, onze oudste was bijna 3 toen mijn verlof begon, ik heb hem tot de bevalling gewoon elke week een dag naar oma en de gastouder laten gaan. Kon ik even relaxen en weer opladen voor de andere dagen. Daarnaast ging hij 2 ochtenden naar de psz. Ik beviel de 1e week van de zomervakantie, dus de weken na de bevalling waren eigenlijk nog vervelender, al was mijn man wel thuis, maar dat gaf bij zoontje soms meer onrust en onduidelijkheid. Ik was blij toen man weer aan het werk ging en de zomervakantie voorbij was, toen konden we echt weer gaan werken aan ons gewone/ normale ritme. Voor nu het jezelf zo makkelijk mogelijk maken. Slaapt ze tussen de middag nog? Dan zelf ook lekker gaan liggen. Hier was de middagdut er al af, maar hij mocht gewoon elke middag na de lunch tv kijken of op de tablet, in die tijd kon ik even op de bank liggen. Als ik echt heel moe was gingen we samen in ons bed liggen, dan sliep hij meestal nog wel (alleen sliep hij dan 's avonds pas laat) en anders gaf ik hem op ons bed de tablet en ging zelf een uurtje slapen. En kijk dus of ze misschien af en toe eens een dagje ergens kan spelen. Heerlijk om nu nog even wat tijd voor jezelf te hebben.
Hier ook zo'n dochter Ze kan heel goed zelf spelen, maar wil soms ook samen spelen met mij. Onze dochter houdt veel van knutselen. Kan zo de hele ochtend aan tafel zitten, afwisselend kleien, plakken, verven etc. Ik spreek met haar dan ook af dat dat mag, ik erbij blijf zitten, haar help, maar dat ik ook soms even wat moet doen en dat zij dan even alleen moet spelen. Dat accepteert ze gelukkig vaak, niet altijd maar daar is ze dan ook een peuterpuber voor En als ze echt lief is geweest (vooral na een boze bui) dan word ze beloond. Ene keer met bijvoorbeeld aardbeien (vind ze super lekker) en de andere keer met speelgoed wat hoog ligt of heel simpel met een nagellakje op haar nagels of een dikke knuffel.