Hallo allemaal, Ik weet niet wat ik hiermee hoop te bereiken maar ik wil het graag even van me afschrijven, in de hoop dat iemand het mischien herkent? Voel me op het moment erg rot namelijk... Mijn zoontje is nu 2 jaar en 10 maanden en zit volop in de peuterpuberteit. Het is nu zo'n 4-5 maanden bezig maar de laatste 1.5 maand denk ik word het steeds erger. Alles is een strijd, hij gooit met dingen, slaat mij, eet slecht, wilt savonds niet gaan slapen en tussen de middag ook niet meer. Al met al echte peuter dingen dus. Ik merk ook echt dat hij moeite heeft om met zijn emoties om te gaan bijvoorbeeld als ik hem ophaal op het kinderdagverblijf is hij eigenlijk heel blij om mij te zien, maar hij reageert dan door mij te slaan. De laatste 2 weken heb ik steeds meer het idee dat hij echt niet lekker in zijn vel zit, hij wilt steeds meer voor de tv hangen terwijl hij normaal echt een druk ondernemend kind is. Hij is veel moe en hangerig en gewoon echt niet zichzelf. Ik ben bang dat dit door mij komt.. de laatste tijd zit ik zelf ook niet zo lekker in mijn vel. En waar ik normaal engelengeduld heb met hem verlies ik nu veel sneller mijn geduld. Voel me daarna gelijk schuldig maar word er ook zo moe van dat sommige dagen bestaan uit strijd. Ik weet ook niet meer zo goed waarmee ik hem kan vermaken aangezien het al zo lang slecht weer is buiten en we veel binnen zitten. Soms heb ik ook geen zin om hem te moeten vermaken en laat ik hem dus veel te veel voor de tv zitten.. Hij claimt mij ook wel heel erg in alles wat hij doet, Dus als hij dan eindelijk weer gaat spelen wilt hij wel dat ik meespeelt anders gaat hij met zijn speelgoed gooien of gewoon weer terug op de bank zitten.. Zo lang verhaal geworden..het lucht al op om het even op te schrijven en hopelijk herkent iemand zich hierin... Voel me een beetje falen als moeder op het moment.
Hee! Vervelend! Rot voor jullie allebei. Mijn zoontje is net 2 en begint ook soms buien te krijgen, dus ik ben benieuwd wat er gaat komen. Je schrijft dat hij veel tv kijkt, ik zou daar mee stoppen. En dan bedoel ik niet dat je dat moet doen, maar letterlijk hoe ik t zou doen hier een kind dat echt niet leuker wordt van tv kijken. Soms kijken we een kwartiertje samen, verder niet. Je geeft aan vaak geen zin te hebben wat te doen samen. Ik herken t wel, maar dan geef ik mezelf een schop onder mn kont, want hij is 2 en ik heb er voor gekozen hem op de wereld te zetten. Ik doe elke dag wat leuks samen. Kleuren, kleien, verven, koekjes bakken, verzin t maar. Ik laat hem ook vaak tussen een paar dingen kiezen. Fijne is, dat hij daarna een poosje lief zelf kan spelen. En als ik eenmaal met mn handen in de klei zit, is t eigenlijk heel leuk. Maar herken t gevoel wel. Pffft.... Moet dat?? Kan hij zelf aangeven wat er is, waarom hij zo doet? Is het iets op de speelzaal bijvoorbeeld? Droomt hij veel? Soms kom ik er wel achter hier en jouw zoontje kan zich misch al wat beter uitdrukken. En verder probeer ik toch dagelijks even eruit te gaan. Boodschap doen en hij mag zn eigen wagentje duwen ( kleine boodschap en een berg geduld mee, anders is er niks aan ) of even op zn loopfiets weg, gewoon een blokje om, eendjes voeren... Even wat anders dan thuis. Mee helpen schoonmaken is hier ook feest. En als mn man stofzuigd mag hij met een kleine bezem meehelpen. En ik geef mn zoon ook wel eens op zn kop als hij maar blijft zeuren dat mama mee moet. Dan leg ik hem gewoon streng uit dat hij even alleen moet spelen omdat...... Vaak helpt t wel even, als beloning zeg maar doe ik daarna wat samen. Boekje lezen of even met de bal rollen... Ik ben 22 wk zwanger, soms wil ik gewoon even een half uurtje zitten.
Mijn ervaring met eentje van 2jr9mnd is heel duidelijk zijn. Je bent niet zijn vriendinnetje maar zijn moeder. Dus wat jij zegt gebeurt. Laten huilen als hij dramt. Eventueel op zijn eigen kamer. De mijne laat ik regelmatig in de tuin spelen. Hij spit hele borders om ipv de zandbak maarja. Pick your battles. Niet alles is even belangrijk om over te strijden.
Pittige fase, vooral als je zelf niet lekker in je vel zit. Televisie kijken lijkt een gemakkelijke oplossing, maar is deze op de lange termijn echt niet. Dus tv-tijd beperken. Helpen opstarten met spelen, voorlezen, een puzzel maken, laat hem helpen (op zijn manier) met het huishouden. Lekker naar buiten gaan, kinderboerderij of zwembad. Probeer, ook al heb je geen zin, om wel iets te ondernemen. Dat doorbreekt de negatieve cirkel die er nu is.
Heel heel herkenbaar wat jij schrijft, ik heb dat hier ook, al best een tijd. Het is zo vermoeiend. Niet het kind hebben en vermaken, daar geniet ik van, maar het gedram en gezeur om alles, dat is echt moeilijk soms. Hier ook een zoontje dat zichzelf niet kan vermaken, en ik kan niet steeds met hem bezig zijn, speelgoed vindt hij ook niet boeiend. Dus lastig! Gelukkig is papa nu een tijd vrij dus doet veel met hem (maar merk daardoor ook dat hij ons tegen elkaar uitspeelt en dan bijv papa´s partij kiest als ik te streng doe).. Zit dus ook regelmatig met mijn handen in het haar.. luistert enorm slecht en huilt/dramt om zijn zin te krijgen, bij heeeel veel dingen. Moet zeggen dat hij ook een enorm pittig karakter heeft en dat dus in combi met de peuter pubertijd... Ik zou proberen idd even samen te spelen met iets en dan na een paar minuutjes aangeven dat je even een boekje gaat lezen of gaat afwassen en dat hij lekker verder gaat spelen. Kijken of dat lukt.. Wie weet haalt het wat uit.. Toch proberen naar buiten te gaan, al heb je geen zin of is het vies weer, vaak knappen ze daar wel van op en jij zelf uiteindelijk ook. En idd proberen niet de strijd aan te gaan, als hij gooit of slaat gewoon negeren en weglopen, hier wordt het nog erger als ik boos wordt en er tegenin ga. Misschien ook iets nieuws kopen qua speelgoed? Mijn zoontje speelt nauwelijks met zijn speelgoed maar heb een ijsjesmaker van play doh gekocht en daar was ie toen toch momenten heel zoet mee.
Ik denk dat je in een cirkel zit van een zoontje dat veel energie heeft en dat bij jou niet kwijt kan. Voor de tv hangen is misschien makkelijk. Maar kan ook zorgen voor probleem gedrag! Hij is misschien even rustig maar kan ook zijn energie niet kwijt waardoor hij daarna weer vervelend gaat worden. En als ze veel tv kijken willen ze vaak alleen maar meer. Een klein kind heeft nog geen rem. Dat moet jij voor hem zijn! En hij kan nog niet goed zelf bepalen wat hij wil gaan doen. Jij moet daarbij helpen. Ik lees in dit geval geen gekke dingen. Hij wil gewoon aandacht van jou! Wat ik zou aanraden: - Ga iedere dag een keer naar buiten!! Zeker jongens moeten die energie kwijt. Bij slecht weer kan je hem toch een regenpak en laarzen aandoen? Laat hem buiten even lekker bewegen met een loopfiets, de eendjes voeren, samen naar de supermarkt lopen etc. Het beste kan je in de ochtend naar buiten gaan. Dan slapen ze vaak ook beter tussen de middag en hebben ze de meeste energie. - Kijk of je binnen ruimte hebt om te bewegen (een zolder, kelder etc). - Zorg voor een vaste dagstructuur van opstaan, ontbijten, naar buiten, lunchen naar bed en iets om in de middag te doen; - Zorg voor voldoende binnenspeelgoed (en wissel dat regelmatig om, zet spullen ook even weg) en help hem met het opstarten. Denk aan klei, tekenen, puzzels, auto's, boekjes lezen. In plaats van de tv heb je ook luisterboeken. Dan moeten kinderen zelf nadenken wat ze horen en soms kunnen ze zelf meekijken op de plaatjes. Kinderen van deze leeftijd kunnen nog maar kort alleen spelen. Als iets niet lukt kunnen ze gefrurstreerd raken (dat is heel normaal). Jij als ouder moet ze leren omgaan met frustratie en tegenslag. - Slaan is geen normaal gedrag! Dit moet je dan ook corrigeren en afleren; - Bewaar tv kijken alleen voor vaste momenten (bijvoorbeeld als jij aan het koken bent). En geef vooraf aan hoelang ze mogen kijken. Ga geen tv meer kijken voor het slapen gaan. En ga werken aan je eigen problemen! Een kind heeft daar last van en merkt dat jij niet goed in je vel zit en daardoor misschien minder energie hebt. Heb je geen netwerk van anderen die je kunnen helpen (familie, grootouders, vrienden etc). Die bijvoorbeeld je kind even opvangen of iets leuks ondernemen.