Onze dochter is nu ruim 10 weken oud en ik vind het eigenlijk nog steeds moeilijk om huiltjes te herkennen. Ik merk aan haar als ze moe is en herken het jengelen erbij ook wel, maar precieze hongerhuiltjes ( ik geef de fles volgens schema, dit gaat goed, soms huilt ze vlak voor de fles, dan weet ik wel dat ze honger heeft, maar dit klinkt niet echt anders als andere huiltjes), ik-heb-een-vieze-luier, ik wil aandacht of ik heb pijn-huiltjes? ik vind het echt moeilijk om te onderscheiden! Ze is vaak tevreden als ze haar speen krijgt als ze huilt, maar of dat dan ook echt de reden is dat ze huilt ( dat ze echt de speen wilt of dat het troost is om iets anders?)Ik weet het vaak niet. Nu slaapt ze bv. 's nachts ineens niet meer door, ze gaat dan huilen, met de speen is ze tevreden, de ene keer een uur en de andere x maar 10 minuten. Geef nu 's nachts een flesje, deze drinkt ze wel, maar soms daarna weer gejengel om speen, dus vraag me dan af of ze echt wel honger had. Herkennen anderen dit? Lees namelijk zo vaak dat je na een paar weken de huiltjes van je kind moet/kan herkennen!
Ik herken heel goed wat je zegt. Mijn jochie is nu 2 maanden en ik herken ook wel het jengelen (vaak uit verveling) maar het blijft idd lastig om te achterhalen wanneer hij een fles wil of gewoon getroost. Ik doe daarom maar veel op m'n gevoel. Soms is een aai over z'n bol al genoeg en een andere keer helpt niks (fles ook niet). Volgens mij loopt elke (nieuwe) mama daar wel tegenaan. Helaas kunnen ze niet zeggen wat ze willen of waar ze last van hebben!
Dat heb ik ook zo vaak gehoord ja, dat je de huiltjes van je baby wel gaat herkennen. Nou, het is mij nooit gelukt
Het lijkt idd wel moeilijk om de huiltjes te gaan herkennen, maar het gaat echt vanzelf, ook al denk je zelf van niet. Ik vond het de eerste weken ook best lastig, maar als je voor jezelf (en je baby) op een bepaald moment een ritme hebt gevonden, zul je ontdekken dat het ene huiltje rond het naar bed gaan komt - dan is het dus een slaaphuiltje. Als je de fles op gezette tijden volgens een schema geeft, en je baby huilt rond die tijden, dan is het een honger-huiltje, een tijdje na de fles (of borst in mijn geval) hebben ze wel eens krampjes, dus dan is dat het vaak. Wat mij heeft geholpen is eens een tijdje bijhouden wanneer Dennis huilde, wanneer hij sliep en wanneer ik hem had gevoed. Dan krijg je toch wel een beetje inzicht in wat er aan de hand kan zijn als je kindje huilt. Toch blijft het soms natuurlijk ook nog gissen, soms huilen ze gewoon omdat ze niet zo lekker in hun vel zitten en dat kun je niet altijd voorkomen of 'lezen'. Zolang ze tevreden zijn na de fles / borst en redelijk vrolijk, doe je het goed volgens mij hoor. Een baby huilt nou eenmaal ook hè, dat hoort erbij!
ik herken nog steeds de huiltjes niet en hij is al 7,5 maand . Ik merk wel aan hem wanneer hij moe is (aan zijn haren trekken, ogen wrijven, druk worden, gapen) maar of het is voor aandacht, honger, vieze luier... geen idee . Ik doe het ook op gevoel en meestal is je gevoel wel goed. Bij de oudste hoorde ik ook nooit het verschil tussen de huiltjes en hij is evengoed al 2 bijna 3 , is een echte peuterpuber dus het komt echt wel goed . Doe gewoon wat je gevoel je ingeeft dan kan het nooit fout gaan.
Ik denk dat het meer aanvoelen is wat er scheelt in bepaalde omstandigheden, dan echt verschillende soorten huilgeluiden ontdekken. Tot nu toe de volgende omstandigheden ontdekt met het huilgedrag van mijn dochter: Als ze na haar slaapje wakker wordt (honger), als ze een tijdje in haar box ligt (verveeld), als ze in haar oogjes wrijft (moe), als er een plotseling hard geluid in haar buurt is (geschrokken), als er een andere baby naast haar ligt en huilt (na-apen), als ze net een prikje krijgt (auw).
Ik wilde vandaag precies zo'n zelfde topic starten! Ik las nl net weer ergens dat je nu zo langzamerhand precies weet wat je baby wilt... Ik quote: Het zal je zijn opgevallen dat de kleine een hagelfijn ritme heeft: je kunt er de klok op gelijk zetten dat het om 8 uur wil eten en een uur later de luiervolzit. Je weet wanneer het moe wordt en wanneer het, midden in de nacht, wakker wordt. Maar je voelt waarschijnlijk ook uitstekend aan wanneer het tijd is voor een wandeling of een badje. Super onzeker word ik daarvan, want ik weet dat allemaal niet! Net als jij herken ik het moe zijn huiltje wel, maar de rest... Ik weet zelfs vaak niet of hij nou honger heeft; hij heeft niet echt goede hongersignalen... Ik geef bv op verzoek, dus als hij huilt leg ik hem vaak maar aan, dan zie ik wel wat er gebeurt... Ik realiseerde me dat als hij 's nachts wakker wordt, ik er altijd vanuit ga dat hij honger heeft, ik sta er niet eens bij stil dat hij misschien huilt omdat hij het warm/koud heeft of iets anders... Hoe weet ik nou of hij honger heeft of dat er iets anders aan de hand is?
Precies, met die honger heb ik dat ook Kirrebir! Eerst sliep ze weken door, nu niet meer, als ik haar flesje geef, drinkt ze die wel, maar daarna nog gejengel, dus geen idee of het nou honger was of niet! ik kijk uit naar de tijd dat ze kan praten en kan zeggen wat er scheelt haha
Ik zit hier ook vreselijk mee en voel me soms een slechte moeder omdat ik niet weet wat mijn kind dan soms heeft. Ben gisteren aan het Googlen geslagen en kwam het volgende tegen: dunstan baby language. Op YouTube zijn daar ook filmpjes van te vinden waar dmv filmpjes 5 verschillende huiltjes worden uitgelegd. Misschien dat je daar iets aan hebt?
Heel herkenbaar en het blijft moeilijk precies te horen aan het huiltje wat er is zonder de context (omgeving) zeg maar. Waar ik wel wat aan heb gehad is aan de aflevering van Oprah over Dunstan bay language, kan je googlen en hier een link Nèh èh owh... begrijp jij babytaal? - Baby - Gezondheid - dokterdokter.nl Omdat ik Bv gaf was ik daar heel vaak onzeker over en dit heeft mij wel geholpen, wanneer mijn dochter honger had huilde ze ook echt met een Neh klank erin. Hierdoor werd ik na een tijdje wel zekerder wanneer ik haar op bed had gelegd of ze huilde omdat ze toch trek had, er iets anders was en na een tijdje kende ik ook het jengel-inslaaphuiltje daardoor. Eigenlijk was dit huiltje belangrijk voor mij om te leren en toen ging ik ook die voor boertje enz herkennen. Kijk maar of je er wat aan hebt.
In het begin ging dat ook niet hier. Vond het erg lastig! Net als de slaap signalen. Mijn zoontje huilt ook niet vaak, maar ik herken wel steeds meer. Maar het meeste van de tijd huilt hij omdat moe is of honger heeft. Verder niets. Komt vanzelf wel, en je leert je kindje zo kennen dat je wel weet wanneer ze wat nodig hebben.
Het is mij ook nog nooit gelukt hoor. Zowel bij Vigo niet, als bij Milan niet... Ik handel gewoon op gevoel en zie wel wat in de smaak valt
Ik vind het ook moeilijk hoor om echt te horen wat welk huiltje is. Vooral toen ze nog echt een baby'tje was. Ze is nu 15 maanden en nu weet ik het meestal wel, maar ze is dan ook wel anders gaan huilen. Je bent geen slechte moeder hoor als je het niet weet!
Na een aantal weken/maanden merkte ik hier wel dat ik veel makkelijker door had wat de kleintjes wilden. Het is niet zozeer dat ik hun taal ging 'verstaan', maar meer een optelsom van logisch verstand, herkenning van klank, toon en gezichtsuitdrukking en soms ook eliminatie van opties (er zijn maar een paar dingen die aan de hand kunnen zijn: honger, dorst, mama/knuffelhonger, kou/warmte/pijn en vieze luier en nu de meest voorkomende 'ik verveel me' of 'mijn broertje pakt mijn speelgoed af'). Krampjes en lichte reflux (pijn) herkende ik direct wel aan de klank en overstrekken, honger/dorst was veel minder indringend jammeren en andere zaken stopten meestal acuut als je hem oppakte. Komt vanzelf, dat je begint te merken dat je als mama toch wat sneller weet wat je kindje wil. Ik merk het hier iig wel, dat als je in gezelschap bent en je kind is ontevreden, dat iedereen met opties aan komt, maar ik het eigenlijk wel meteen goed weet. Komt natuurlijk ook omdat ze zich bij papa en mama het lekkerste voelen. Ik zie het dus niet als een 'sixth sense' maar gewoon omdat je je kind als moeder meestal het best leert kennen en ze wennen het meest aan jouw gewoontes en ritme. Ik kan bij mijn man ook het een en ander aan zijn houding en toon etc. herkennen wat een ander wellicht minder snel door heeft
Dit klopt helemaal! Ik was en ben ook enorm onzeker, heb ook niet het gevoel gehad dat ik nou precies wist wat ze wilden als ze gingen jammeren/ huilen. maar als iemand anders (lees: oma's) gingen raden wat het nou kan zijn, wist ik wel precies dat het bepaalde dingen NIET zijn. In die situaties wist ik het wel meteen, misschien het 'berscherm-drang' of zo? Honger/ kramphuiltjes uit elkaar halen is heel lastig in het begin hoor. De ene mama voedt op schema en wordt helemaal onzeker of ze het nou goed doet, en vraagt zich af waarom de baby nou 'weer' wil eten. De andere mama gaat constant uit dat elk huiltje honger is, en biedt voortduren eten aan, waardoor krampjes bijv. vaak alleen maar erger worden en de baby elk ongemak met eten gaat associeren. Het kan altijd beter, en we zijn allemaal niet perfect. Luister naar je gevoel en probeer het gewoon. De meeste moeder 'klooien' de eerste periode wat aan, en gaandeweg wordt het wat beter en makkelijker. Ná de babyperiode komt ook een periode dat ze van alles willen, maar het nog niet duidelijk kunnen maken. Hier staan ze soms ook midden in de kamer met de vinger te wijzen en DIIEE te roepen. En dan moet ik gaan raden wat ze nou eigenlijk willen.
De huiltjes ga je wel herkennen. Hier duurde het ook wel wat langer hoor. Denk dat ik met een maand of 3 echt wist of het huilen honger, slaap, aandacht, pijn, te warm, te koud, vieze luier betekende. Maar met je eigen moedergevoel kan je vaak al snel uitsluiten wat het in ieder geval niet is. En als je kindje echt pijn heeft ofzo dan weet je dat, dat huiltje raakt je heel diep.
oh en al die moeders hier die zich een slechte moeder vinden omdat ze hun babytje nog niet kennen: Dat ben je niet! Het is logisch dat je elkaar nog moet leren kennen en een goed ritme moet zien te vinden. Komt goed!