Onze dame van 17 maanden is een ondernemend meisje. Ze klimt en klautert overal bovenop dmv een stoel ergens heen schuiven. Nu heeft ze het voorzien op de kraan en zet steeds de kraan open. ook schuift ze steeds de stoel bij de trap en klimt dan over de plank heen die we op de trap hebben liggen (een traphekje kan er niet geplaatst worden helaas) en gaat naar boven. Ik vind dit eng en heb al geprobeerd om dan de plank weg te halen zodat ze misschien de intresse in de trap verliest maar dan lblijf ik achter haar aan lopen de trap op. Vanwege mijn bekken is dit zeer belastend, maar haar steeds corrigeren heeft geen nut want ze blijft het doen. we kunnen haar steed terug zetten op de grond, vriendelijk proberen duidelijk te maken boos worden niets heeft zin. En dat is met alles zo wat ze uithaalt, op de aanrecht, de kastjes de trap en ga zo maar door. Wie herkent dit en wat deden jullie en duurde het lang voordat ze die fase door zijn? De andere kinderen waren daarin veel makkelijker en die bedachten dat allemaal niet,maar zij ziet dat van de andere 3.
herhalen doen we inderdaad al en ik denk al wel vanaf dat ze 14 maanden is want toen begon het geklim al, maar nu begint ze steeds ondernemender te worden enis ze niet meer tegen te houden. Wij hebben de trap in de kamer, aan de ene kant hebben we de muur en aan de andere kant zit niets. We kunnen wel een balk plaatsen, maar dan moeten we het ook helemaal dichtmaken, want anders klim je vanaf de zijkant erop. een plank eroverheen en dan vastzetten met klemmen heeft bij de andere 3 zonder problemen gewerkt, maar bij deze dame werkt het dus al snel niet meer. Dat de andere het doorkregen hadden ze geen intresse meer in de trap en kon de plank gewoon weg, maar dat lukt met haar gewoon nogniet.
Ze hebben op deze leeftijd nog niet zo veel door. Ze begrijpen heus wel dat jij iets niet wil maar ontdekken en ondernemen is gewoon vele malen leuker dan luisteren naar jou en het laten. Ik werk op dit moment als gastouder bij een meisje van 18 maanden en ik herken haar wel in jou verhaal. Ik ga vaak met haar samen ontdekken. Als ik zie dat ze iets doet wat misschien gevaarlijk kan zijn of dat ze aan iets zit wat kapot kan dan ga ik erheen en dan kijken we er samen even naar en dan mag ze er onder begeleiding wel even aanzitten en helemaal ontdekken. Dat duurt dan misschien 5 of 10 minuten en dan heeft ze het gezien en is het nieuwe eraf en de interesse gestild. Dat helpt wel en gaat ze weer iets anders doen.
Hoe corrigeer je? Is dat kort met "nee" en weghalen? Want langere boodschappen begrijpen ze toch vaak nog onvoldoende en mijn ervaring is, met nu ook een zeer ondernemende dreumes die laatst via opstapkrukje en handgrepen van de keukenlades omhoog klom het aanrecht op, dat kort corrigeren het beste werkt. Ga je voldoende met haar boven ook dingen doen? Want als ik dat hier te weinig doe, zit er een kind te brullen bij de kamerdeur Ze wil gewoon boven ook ontdekken, en als ik voldoende met haar boven ook dingen doe, is ze beneden weer meer tevreden.
Is misschien een configure gate hek iets voor jullie? Bijvoorbeeld: KC KidCo AutoClose Configure Gate Wit - safetythings.nl En ja, het ondernemende ken ik. Onze kleine klimt ook al een paar maanden overal bovenop, op de hokker, op de speelgoedkist, op zijn loopwagen en ga zo maar door. Het enige wat ik kan doen is herhalen dat het niet mag en aanbieden wat hij wel mag. En hij weet dondersgoed dat het niet mag, want 9 van de 10 keer kijkt hij me al aan voordat hij het doet .
Hahaha alsof ik onze dreumes bij jou in huis zie! Niks is haar te gek, klim overal op en onderdoor en ze is zo weg als ik haar even niet in de gaten hou. Als ik haar niet in de gaten kan houden binnenshuis doe ik haar in de box. En let er dan ook weer op dat er geen dingen in ligen die ze als opstap kan gebruiken. Haar alleen in de box of los in de kamer is geen optie. Dus als ik even naar boven moet om iets te halen neem ik dr mee (en dat even halen duurt heeeel lang omdat mn zoon dan ook weer mee wil) Buitenshuis doe ik haar vast in de wagen en zet ik haar vast. En ik ga regelmatig met beide kinderen naar de speeltuin om daar te klimmen en te klauteren. Pfff onze zoon was ook "braaf" wat dat betreft. Die deed dat niet. En nu maken ze elkaar gek: zij doet het omdat hij het doet en hij doet omdat zij het doet en zo hebben ze samn de grootste lol! En ik maar elke keer rennen en ze overal vanaf halen! En maar blijven zeggn dat het niet mag enzovoort enzovoort! Hoop dat het snel voirbij is
Rozemarijke: ik corrigeer haar inderdaad met nee en dan weghalen, maar ze zet het dan of op een brullen of kijkt me heel uitdagend aan om vervolgens als ik me omdraai weer een stoel te pakken en naar de trap te schuiven of haar stoel richting aanrecht te schuiven. dit doet ze ook steeds als ik aan het koken ben en dat vind ik echt levensgevaarlijk. Nu probeer ik haar wel bezig te houden als mijn man kookt of andersom, maar ik heb er nog 3 rondlopen en die vragen ook hun aandacht waardoor ik gewoon niet continue bezig met haar kan zijn, want ze krijgt ongemerkt al veel meer aandacht dan de andere. Ik neem haar ook regelmatig mee naar boven, maar als ze boven is wil ze weer naar beneden of andersom, ik denk dat het gewoon echt is vanwege het klimmen op de trap. Mijn buurvrouw laat haar dochtertje van dezelfde leeftijd wel alleen de trap op en af gaan, maar ik durf dat gewoon echt niet aan, ook omdat ze gaat klieren op de trap. ze is gewoon heel ondernemend soms even te en helaas ben ik erg onzeker bij haar en maak ik me er nog eens druk om ook terwijl ik hier vaak lees dat een dreumes druk en ondernemend is. Helaas hoor ik het van familie ook en wil ook niet iedereen op haar passen, zoals mijn schoonouders omdat het te vermoeiend is. Sassie: ik hoop het ook, want als ze dit allemaal uithaalt als ik straks een baby aan het voedden ben denk ik dat ik helemaal gek wordt.
Nou, laat je niet onzeker maken, je hebt het zelf al wel ervaren in vergelijking met je andere kids: ze IS echt wel erg ondernemend. Dat in de eerste plaats. Dat zal niet aan je opvoeding liggen, want dan zouden je andere kids ook zo moeten zijn... Ik maak hier vrij veel gebruik van een draagdoek en daar gaat ze ook lekker in als ik aan het koken ben en ze echt niet te hanteren is. Ideaal: daarin komt zij even tot rust, (meestal dan), en ik kan even m'n gang gaan en heb ondertussen ook de handen nog vrij voor de oudste, (die dus een totaal ander kind was, die viel nauwelijks, omdat ze gewoon erg bedachtzaam en voorzichtig was. Caitlyn is in een jaar tijd echt al wel 10 keer zo vaak gevallen als Thirza in 5 jaar tijd ). Die begrenzing van de draagdoek heeft ze hier af en toe gewoon echt even heel hard nodig, en dat is voor jullie misschien ook wel een fijne
Rozemarijke: dank je , de andere kids waren zeker niet zo erg, de oudste was ook erg ondernemend, maar te corrigeren op een gegeven moment en die liet met 1,5 jaar echt de trap wel met rust en kon de trap zonder plank (heeft nooit bedacht er een stoel bij te schuiven, maar dat heeft zij gezien van de andere). zelfs als ik ze met een sjaal vastknoop weet ze ze los te krijgen door ze om te gooien en op 1 of andere manier heeft ze hem gisteren ook rechtop weten te krijgen en ik weet echt niet hoe, want het is nog nooit gelukt, want bij de computer leggen we de stoel ook op de grond, omdat ze anders steeds op het bureau klimt. Dat onzekere komt vooral omdat ze een syndroom heeft waarbij ze heel vaak gedragsproblemen zien en zij al vanaf haar geboorte een moeilijke baby was, tot de operatie toen hebben we een heel ander meisje gezien, maar sinds ze mobiel geworden is zien we in onze ogen een heel ondernemend grietje (gelukkig maar, want ze ontwikkelde zich niet goed in het begin en achterstanden zien ze ook nog weleens bij deze syndromen, dus wat dat betreft mogen we niet klagen en doen we dat niet). Wel leuk om die verschillen te zien tussen je kids he. Die van die draagdoek is opzich een hele goede en ik zal eens moeten kijken of dat gaat met mijn bekken, anders kan ik dat zeker gaan proberen. Bedankt voor de tips
Als je een geweven doek neemt of een ergonomische drager, wordt haar gewicht zodanig verdeeld dat dat goed kan met bekkenklachten Heb zelf ook geen stevig bekken meer, na alle zwangerschappen, maar dragen gaat prima Wat betreft het syndroom dat ze heeft: ik zou de info die je daarover hebt zoveel mogelijk ook weer van je af laten glijden en toch blijven kijken naar wie zij is. Je wordt idd alleen maar onzeker van de wetenschap dat bij dit syndroom vaak gedragsproblemen gezien worden en dat kan je houding naar haar zo beinvloeden dat het een self-fulfilling prophecy wordt dan... Gewoon doen wat je bij de andere kids ook deed, alleen dan deze dame wat extra in het oog houden Of in de draagdoek Die verschillen vind ik zelf erg leuk idd. Bij onze oudste vond ik het niet altijd duidelijk op deze leeftijd, hoe ik haar karakter moest omschrijven, maar nu ik de verschillen zie, kan ik dat bij Caitlyn al veel vroeger duiden allemaal. Erg leuk en bij een hoop dingen ook fijn om te zien dat het gewoon karakter is en niet je opvoeding. Waar ik bij Thirza nog wel eens wat onzeker ben geweest of haar aanhankelijkheid niet ook door mij veroorzaakt werd, heb ik nu wel de bevestiging dat dat niet zo is. Ik behandel Caitlyn niet anders, en toch is dat een veel zelfstandiger dametje. Gewoon karakter weet ik nu dus
Ik 'nets' hem als hij niet luistert zacht tegen zijn vingers. Doe dit bij de echt gevaarlijke dingen. Dan is het meteen over.
Gewoon de stoelen in de gang zetten e en je probleem is op opgelost! Als je ze nodig hebt pak je ze weer. Hartstikke gezond dat ze ondernemend zijn, als daar hun karakter is. Hier ook een boefje en daar geniet ik echt van!
het lichtje: bedankt voor de tip, maar dat wordt mijn stoelen dan buiten zetten, want alles is hier zonder deuren beneden (oud huis en zodanig verbouwd dat benden alles deurloos is, behalve een buitendeur dan natuurlijk ) anders had ik dat allang gedaan, maar het hoort erbij en het is een fase en we gaan gewoon door met corrigeren. Een klein tikje op haar vingers heb ik ook weleens geprobeerd, maar daar is ze niet van onder de indruk.
Hier ook een meg ondernemende dreumes. Maar gelukkig wel een traphekje kunnen plaatsen want met 8 maanden kroop ze al omhoog . Bij het aanrecht laat ik haar wel al een hele tijd staan. Samen koken. Ze schuift haar tripptrapp erheen en gaat daarop staan. Dat scheelt frustratie en is best gezelllig. En omdat ik toch kook ben ik erbij. Draagdoek op rug wil okk nog wel werken ja. Maar mijn dochter is met haar 15 kilo best zwaar . Ik merk dus dat bij mijn ondernemer kort corrigeren niet werkt. Ik leg alles uit, tot in den treure. En dan zie ik haar op een gegeven moment koppelen. Kan dat pijn doen, dan moet ik het niet doen. Bovendien ben ik zelf ook wel gezelliger als ik niet steeds nee zeg. Keukenkastjes hebben we afgegrendeld, op 1 na. Hier staan de plastic bakjes en mag ze mee spelen. Op de salontafel mag ze zitten en staan. Op de eettafel niet, wat dus inderdaad een heel lange adem kost . Op mijn dochter passen mensen ook niet graag, ze is heel veel. Mijn ouders gelukkig wel, maar verder helaas niet. Moeilijk gevoel he? Ik vind haar zelf natuurlijk geweldig, maar ik ben haar natuurlijk ook zo gewend.
Heel herkenbaar. Hier ook zo'n ondernemende tante. Ondertussen kan ze zelf de trap af, dus hoef ik me daar niet zo druk meer om te maken. Maar sinds ze kon lopen, klom ze ook overal op. Tafels, stoelen enz. Ze is nergens bang voor.
Hier ook 1.. Hier gaat ze vooral achter haar lievelingspoes aan, en dan vooral aan de staart trekken, in zijn gezicht ''prikken'', proberen op hem te zitten etc.. Hartstikke leuk denkt ze, maar ja wel al 4 krassen rijker op haar handen helaas. Ook hier luistert ze niet na een paar waarschuwingen en dan pakken we haar gewoon beet en zetten haar ergens anders neer, en dan vind ze het ook niet leuk meer. Maar ook veel klimmen hier, op de bank, vensterbank, stoel.. Gister zat ze ineens halverwege de trap bij m'n ouders, en maar dag zeggen en zwaaien, pfff schrok me rot! Vooral veel nee zeggen en ook op wat ''zwaardere'' toon soms, tot irritatie toe