Mijn dochtertje van 15 maand kan erorm driftbuien/woedeaanvallen hebben. Als ze bijv. iets niet mag dan kan ze opeens helemaal hysterisch worden (terwijl ze de andere keer een "nee" juist snel accepteert). Ze gaat dan op de grond liggen krijsen, echt heel hard. Ik laat haar dan meestal maar, maar ze kan het heel lang volhouden. Sommige dagen heeft ze het meerdere keren per dag, errug vermoeiend. Maar ook lijken die buien soms uit het niets te komen. Weet dan ook echt niet wat er aan de hand is. Sara loopt nog niet en kan me voorstellen dat ze daardoor wat snel gefrustreerd is. Ook 's nachts wordt ze nog vaak wakker. Als ik haar dan weer lekker instop en haar kamer uitloop, kan ze ook helemaal hysterisch worden. Soms is het na een paar minuten over, de andere keer houdt ze maar vol. Dan geef ik uiteindelijk toe en leg haar tussen ons in in bed, maar ja... Wie heeft hier ook ervaring mee en hoe gaan jullie met deze driftbuien en letterlijk oorverdovende gekrijs om?
youame kan dit ook heel goed ik probeer het te negeren ga dan gewoon door met de dingen die ik deed soms helpt dit gaat ze door zet ik der op de trap (strafplekje) daar moet ze dan 2 min zitten dit helpt vaak ook wel snacht huild ze ook vaak als ik weg loop ik laat haar dan vaak 15 tot 30 min huilen dan gaat ze spelen of slapen
praten, negeren, even afzonderen hangt eigenlijk een beetje van de situatie af en wat de oorzaak is van de driftbui meestal kan ik het bij mijn kinderen wel aardig af met praten als dat niet lukt en ze worden driftig zal ik het eerst negeren en als dat niet werkt even afzonderen naar hun slaapkamer of op de gang naar mate ik langer kinderen heb (de oudste is 4) zie ik van te voren al wanneer er een driftbui gaat ontstaan en probeer ik deze voor te zijn dan voorkom ik dat er een driftbui komt mijn dochter heeft 1x in een winkel een driftbui gehad omdat ze iets wilde kopen en ze ging schreeuwend op de grond liggen ik ben gewoon weggelopen en heb haar daar laten liggen ze was zo overdondert van mijn reactie dat ze helemaal vergat haar sriftbui door te zetten, ze stond op en rende achter me aan tja, daarna nooit meer zo'n situatie gehad met haar toen ze een jaar of twee was heb ik in de stad of ergens anders ook vaak een soort van regel gehad, niet luisteren en driftbui moest ze bekopen met in de buggy zitten (wat ze dus echt niet leuk vond) als ze moeilijk ging doen, hoefde ik alleen maar te zeggen: wil je in de buggy? en dan was de bui over even creatief zijn en een maatregel hebben
haha dat ken ik van die buggy alleen is dat hier met de trap hoef alleen maar te zeggen moet je weer op de trap zegt ze nee en is het over
Ik ken het hoor! Mijn dochter is 2,5 en kan ook zo'n drift koppie zijn. Afgelopen zaterdag was ze zo kwaad dat ze zelfs moest overgeven. Heb haar daarna onder de douche gezet, en daarna op bed gelegd, zodat ze even kon uit raazen. Daarna was het weer over! Accepteerd de ene keer wel nee en de andere keer is het een groot drama!
Heel herkenbaar hoor. Mijn meisje is 18 maanden en mijn inziens nog te klein om echt apart te zetten. Ze lijkt dan helemaal niet te weten wat haar overkomt. Ik laat haar in mijn omgeving uitrazen en troost haar als ze klaar is. Ze krijgt uiteraard niet haar zin (ze drift vaak om iets wat niet mocht of lukte). Vaak probeer ik haar eerst af te leiden of situaties die tot die buien leiden te voorkomen. Helaas gat het niet altijd over rozen en zal ze een nee moeten accepteren, eventueel met driftbui Als ze wat ouders is dan zal ik haar inderdaad ook apart gaan zetten. Volgende week een s overleggen met het cb wat hun advies qua leeftijd is om dat te doen. Ik wil zeker weten dat ze zich dan niet juist onveilig of afgewezen voelt. Af en toe vind ik het nog wel heel erg zoeken naar een aanpak. Succes en we vinden er vast de weg mee. Voor we het weten zitten we weer een volgende fase met alle bijpassende vragen en onzekerheden.
Hi, Mijn kleintje heeft nog lang niet die leeftijd maar ik heb wel met kindjes gewerkt met dat verstandelijke ontwikkelingsniveau. Wat bij sommigen heel goed hielp is telkens herhalen dat dit niet mocht, maar DAT wel. We legden meer de nadruk op het positieve en als dat niet hielp zochten we een afleiding voor ze. Eigenlijk voorkomen dat het tot een driftbui komt. Dan moet je wel een beetje creatief zijn en op het moment zelf kunnen inspelen. Bijv. je dochtertje wil een koekje maar jij vindt dat ze dat pas na het eten mag. Dan geef je aan: nu niet, maar na het eten wel. Begint ze toch te jengelen, biedt haar dan een taakje of iets aan (mama helpen met koken; de aardappels pakken of iets dergelijks). Het vergt wel wat geduld hoor, ben me er bewust van. Ik had op mijn werk met die kinders nog 5 rondlopen die dan ondertussen de tent afbraken hahaha Lukte dat niet, dan lieten wij ze ook even uitrazen en bleven erbij, zonder ze echt aandacht te schenken. Daarna even troosten en knuffelen of een spelletje doen, dan was het weer goed.
Onze ouidste is inmiddels 6 en heef ook last van driftbuien, de jongste nog geen idee die kan alleen nog maar lief lachen is bijna 3 mnd. Maar als de oudste er een heeft is de truk zelf zo rustig mogenlijk te blijven en bij haar hielp heel erg goed ff onder de douch zetten of lekker beet pakken want met haar kan je nix meer beginnen dan. Ze is letterlijk niet meer voor rede vatbaar en herhaalt alleen maar dat wat ze neit mag en iets positief benaderen heeft zeker geen zin want dat hoort ze neit meer. Ik pak haar dan gewoon lekker beet en ga met der zitten tot ze weer totaal rustig word en weer een beetje tot der positieve meer kan ik toch niet doen. Als ik merk dat er nu een aan komt geef ik der een keuze van te voren..of op je kamer zitten of gezellig hier zitten maar dan wel normaal/rustig. dan even tot 3 tellen hard op en ....dan loop je even weg..zij is dan al weer rustig en is der nix aan de hand. Maar in een driftbui reageerd ieder kind anders en ook ieder kind heeft een andere aanpak noddig. Het blijft lastig vind ik want als ze door slaat voel ik me echt machtenloos