Ik moet echt eerst zeggen dat ik zielsveel, maar ook echt zielsveel van mijn meisje houd! En ik heb ook zeker op een roze wolk geleefd .. Maar soms.. soms ben ik zo moe.. Dan ben ik echt blij dat de dag er weer op zit en ik mag gaan SLAPEN!! Nu ben ik van nature een echte slaapkop en kan ik gerust 24 uur achter elkaar slapen, maar dat kan dus niet meer haha. Onze dochter is inmiddels 10 maanden en heel, heel vrolijk en druk! Super vind ik dat! Helaas is ze ook veel ziek geweest.. eigenlijk sinds RS-virus en zkh opname 6 maanden geleden nog maar 3 weken in totaal niet ziek geweest en de nachten dat ze doorslaapt daardoor op 1 hand te tellen.. Dus.. aan het einde van de dag ben ik zo blij wanneer ze lekker slaapt.. even een momentje voor mezelf. Mijn partner krijgt helaas ook niet zo veel aandacht meer. Ik heb gewoon geen energie meer. Ik vind dit heel vervelend en ik zou zou graag wat meer energievol zijn (werk ook nog 32 uur). Nu ga ik zondag even naar de sauna .. alleen.. en daarna niet meer zeuren! Gewoon genieten! .. maar... zijn er nog meer mama's die af en toe graag aan zichzelf denken en zich daar dan wel eens schuldig over voelen?
O, zo herkenbaar! Hier krijgt ze weer tandjes en ze wil het liefst de hele dag op schoot, dus als ik haar dan op haar speelkleed zet en ze begint een beetje te mopperen, voel ik me ook zoo slecht. Maar ik moet toch mijn werk doen (werk thuis), en doe zoveel mogelijk tijdens haar slaapjes, zodat ik goede 1 op 1 aandacht kan geven, maar als het even niet lukt... mega schuldgevoel. Nu slaapt ze bijvoorbeeld, ik zou 100 dingen kunnen doen die nuttiger zijn dan achter de computer zitten maar ik doe het niet, want dit ontspant me en ik heb daar toch behoefte aan. En vervolgens voel ik me daar weer schuldig over. En soms ben ik ook zo moe dat ik geen energie meer heb tegen haar te praten... ik ben zelf vrij stil en kan als ik stil ben ook dingen goed verwerken. Voor mijn dochter vind ik het heel belangrijk dat ze veel te horen krijgt van ons, daarom zing ik heel veel en lezen we ook heel veel voor. Maar ik voel me dan weer schuldig als ik bijv. met haar in de draagdoek een rondje naar buiten ga en ik gewoon merk dat we beiden zo stil zijn... dan kan toch niet goed zijn? Ik moet mezelf dan echt aansporen te gaan kletsen, maar soms komt het er gewoon niet goed uit. Ja, voel me regelmatig schuldig.
Nou.. ik praat dus heeeel veel.. en geef madam soms geen ruimte.. maar de fijnste momenten voor mij zijn juist de momenten dat we gaan wandelen.. ze zegt gerust een uur niks en doezelt dan heerlijk in de wagen.. of wanneer we s'avonds op bed uit het raam naar de bomen staren en ze in mijn armen in slaap valt.. ook dan zeg ik eigenlijk niks en het lijkt juist wel dat ze dat het fijnste vind..
Je kan toch niet alles perfect doen? Je bent ook maar een mens. En je hoeft niet continu aandacht te geven en te praten. Als ze zich goed vermaakt, hier wel, en natuurlijk praat ik veel tegen haar, maar soms ook ff 15 min niks hoor haha. En ik vertel ook vaak, nu gaat mama even naar de wc of even een was hangen, of dan vraag ik, wat ben je aan het doen? Mooie bal heb je ! Dat soort dingen. En soms zet ik een muziekje voor haar op, een kinder cd of woezel en pip via youtube, wel zonder beeld, tv kijkt ze niet.
Waarom kan dat niet goed zijn? Ik snap dat niet. Je hoeft toch niet altijd wat te zeggen? 1 blik zegt soms meer dan 1000 woorden
Misschien is het dat ook wel, ze gaat dan lekker knus tegen me aanliggen en het voelt ook 'natuurlijk', maar toch ben ik soms bang dat ik te stil ben.
Het is inderdaad een raar schuldgevoel wat blijft hangen, want het voelt heel erg goed, zo'n knus momentje. Mijn dochter is zelf ook een meisje dat veel zelf onderzoekt en dan denk ik dat het door mij komt omdat ik haar te weinig aandacht geef
Ik herken het schuldgevoel niet. Ik vind het heel belangrijk om dingen voor mezelf te doen. Een vrolijke mama is een vrolijke baby!! Ik heb ook geen super makkelijke baby, hij vraagt behoorlijk wat aandacht. Dus met momenten heb ik even tijd voor mezelf. Gisteren ben ik wezen sporten en vanavond een wijntje drinken bij een vriendin bijvoorbeeld. Dan kan ik er morgen weer helemaal tegenaan!
Ik denk dat het juist goed is dat jou meisje zelf dingen onderzoekt! Dat is heel fijn, jij hoeft haar niet steeds te vermaken, hoef ik mijn dochter ook niet te doen. Ik snap je wel, soms voel ik me ook wel eens heel even schuldig! Dan ligt ze zo lekker in haar box te spelen en allerlei speelgoed te onderzoeken, dan voel ik me ook wel eens schuldig, van; moet ik niet met haar spelen? Nee! Ze kan het zelf! Als ze ons nodig hebben, dan weten ze je wel te vinden!!
Maar voelt niemand zich schuldig dat ze blij zijn wanneer ze slapen en je even kan zitten? Soms verkramp ik wanneer ik de babyfoon hoor.. De reden dat ik dit zeg is omdat ik vriendinnen heb met meerdere kinderen en altijd zeggen dat het super gaat.. Cijferen zich weg maar willen dat ook!! Ik ben eigenlijk nog best mezelf.. Dacht dat ik heel erg zou veranderen maar nu de hormonen weg zijn ben ik dus zielsgelukkig maar ook moe en soms weer aan het klagen..
Voel je alsjeblieft niet schuldig!! Al mijn vriendinnen hebben dat gevoel. Het is het mooiste wat er is, maar ook heel intensief en soms erg zwaar. Ik vind het heerlijk als mijn zoontje slaapt en baal er ook van als hij na een half uur wakker is. Gewoon omdat ik ook graag even wat voor mezelf doe of wat in het huishouden ofzo. Als ik dan op zijn kamertje kom en zijn grote glimlach zie, ben ik uiteraard weer meteen verkocht Je eigen behoeftes komen gewoon als laatste nu je moeder bent, je kind gaat altijd voor. Dat is zo ontzettend wennen, want voorheen kon je doen en laten wat je wilde (zo ongeveer). Daarom is het juist heel belangrijk om even een moment voor jezelf in te plannen vind ik. Dan laad je weer even goed op en kun je er weer helemaal voor je kind zijn.
Herkenbaar! De jongste is nu bezig met tanden krijgen en kan zich momenteel slecht vermaken en wil continue worden rondgesjouwd.Ik heb daar geen zin en tijd voor en krijg gewoon pijn in mijn rug.Ik heb ook nog 2 kinderen van 7 en 9 jaar en die hebben ook aandacht nodig bij het maken van huiswerk ed.Ik laat haar nu ook weleens dreinen want ze heeft het door dat wanneer ze gilt er toch wel iemand komt.Ik irriteer me ook weleens wanneer ze na een 1/2 uur weer wakker wordt en weer uit bed moet worden genomen en ik weer niets in huis oid kan doen.We zijn allemaal mensen en daar horen dit soort gevoelens ook bij.
Hier ook zo herkenbaar! Mijn meisje slaapt al maanden slecht dus als ik de babyfoon snachts hoor dan denk ik ook wel eens nee niet weer ik ben zoooo moe....maar ja als ze dan lacht dan ben ik alles vergeten! Maar soms denk ik ook van nu wil ik tijd voor mezelf ipv 24/7 met me dochtertje bezig zijn...en tegelijkertijd voel ik me schuldig... Maar is denk ik niets om je voor te schamen toch...Iedereen heeft wel eens van die momenten....
Herkenbaar, maar ik voel me niet altijd schuldig. Ik besteed veel aandacht aan hem en hij is over het algemeen een heel vrolijk mannetje, maar soms moet je gewoon even aan de slag met het huishouden of iets dergelijks en je kan nou eenmaal niet 24/7 met je kind op de bank zitten of rondlopen. Ik ben er wel snel bij als hij huilt en ik troost hem ook, maar hij moet ook leren zichzelf te vermaken en het zelf op te lossen als hij weer op zijn buik is gedraaid en het niet meteen lukt terug te rollen. Ik weet dat hij het kan, dus wacht dan ook even af zolang hij niet overstuur raakt. Ik ben ook blij als hij even slaapt en ik tot rust kan komen. Als hij wakker is ben ik blij dat ik hem weer kan halen. Hij is dan vrolijk en uitgerust en dan is er ook ruimte om te spelen en te knuffelen. Als dit 's nachts het geval is baal ik wel enorm, maar ze zijn maar één keer klein en als hij me straks niet meer nodig heeft 's nachts ga ik dat ook wel missen denk ik. Als hij echt huilerig blijft loop ik veel met hem rond, zet ik muziekjes aan en neem ik hem mee naar de ruimte waar ik ben. (bijv. in de kinderstoel tijdens het koken of in zijn ledikantje als ik was aan het opruimen ben) en dan is het goed. Ik geef mijn zoontje niet graag af aan anderen en ik geniet onwijs van zijn aanwezigheid, maar ja.. Ik ben wel blij als ik op maandag en woensdagavond met een vriendin ga sporten en mijn vriend een uurtje oppast. Lekker hoor, even tijd voor jezelf. Onthoud goed: Jullie zijn vast allemaal goede moeders die het beste willen voor de kindjes, maar jullie zijn er zelf ook nog? Je bent meer dan alleen mama.
Fijn om te lezen dat ik niet de enige ben. Het is ook niet zo zeer zwaar, want dat klinkt wat negatief, maar eerder intensief. Misschien scheelt het ook wanneer je een ochtend mens bent van nature. Dan is opstaan misschien wat minder vermoeiend. Ik denk ook dat het scheelt wanneer je van nature heel zorgzaam bent.. Ik wel naar mijn dochter toe hoor maar ben eerder iemand die zich lekker laat verwennen door manlief.. Vreselijk maar waar.. En daarnaast heb ik niet een hele stabiele jeugd gehad en veel alleen geweest waardoor het soms overweldigend is dat zo n klein mensje alle aandacht wilt! Dat geef ik gelukkig met liefde en plezier maar het kost letterlijk energie die ik moeilijk opbouw.. Ja door slaap haha. Vandaag echter n top dag! Lekker met man lief in bed gelegen. Meissie was wakker van 4 tot 5 ?? Maar daarna heerlijk tot half 8 geslapen!! Vanmiddag lekker gewandeld en zometeen ga ik voor het eerst alleen naar de sauna met n goed boek!! Joepie!
Ik heb dat ook hoor, hij slaapt ng 2x per dag en savonds om 19.00 naar bed En ik vind het heeeeeerlijk, even geen rond rennende dreumes en alvast op mn gemak eten voor bereiden, koekje eten zondar dat hij staat te gillen voor je neus omdat ie ook wil.. En savonds heeerlijk tijd voor mezelf Mijn zoontje kan ook heeel goed alleen spelen, hij heeft Mij echt niet nodig, en als ik mee ga spelen is ie er na 2 Min weer vandoor of hij word boos omdat ik schijnbaar niet het gene doe wat hij wil haha Hij is wel altijd in mn buurt.. Achtervolgt me echt overal dus we doen wel 'samen' de was oid Ook voel ik me vaak schuldig omdat hij nog niet praat en ik denk dat dat door mij komt.. Ik ben niet zoon kletsmajoor... Al denk ik dat het ook gewoon aan hem zelf ligt. Hij hoort nl al 6 maanden pfzo wel 20 x per dag het woordje lamp bijvoorbeeld.. En deur, hij is helemaal geobsedeerd door deuren en lampen haha en hij zegt die woorden ook niet.. Nja t zal allemaal best goed komen.. Veel Plezier in de sauna!! Hier vanavond voor t eerst(schaam! Haha) naar t casino met vriendin sinds mn zoontje zijn geboorte
Ik ben elke avond om 19.30 uur echt even opgelucht dat ze er beiden in liggen en ik even rustig kan zitten. Nog geen moment gehad dat ik me daar schuldig over heb gevoeld. Heerlijk momentje voor mezelf juist even! En natuurlijk heb ik ook vaak genoeg (als ze bijvoorbeeld slapen en mijn vriend is niet thuis) dat ik het jammer vind dat ze al slapen omdat het zo gezellig is wanneer ze wakker zijn, maar dat neemt niet weg dat het soms (lees: vaak) gewoon hele drukke dagen zijn en dat ik op het einde van een dag ook even wel even wat rust kan gebruiken. Ik werk zelf ook 32 uur (ik stap 's ochtends om 07.00 in de auto) en dat gecombineerd met het gezinsleven én gewoon een "eigen" sociaal leven is geweldig, maar zeker ook best zwaar af en toe. Dus ik plof dan heerlijk op de bank, geniet van de rust, neem een glas wijn en kijk hele foute tv-programma's. Love it! En ook gaan wij elk jaar een weekendje (of langweekendje) samen weg. Zonder de kinderen en gewoon echt rust en alle tijd en aandacht voor elkaar. Tuurlijk zijn we dan op de dag dat we naar huis gaan blij dat we ze gauw weer zien, maar we genieten ook zeker van dit weekend en hebben dit ook echt nodig. Oh en wat het stil zijn betreft daar geniet ik enorm van. Mijn zoon (4,5 jaar) praat sinds hij kan praten echt non-stop en ik heb zo het vermoeden dat zijn zusje ook zo'n kletskous gaat worden. Dus ik neem die stilte momenten nu nog even voor lief en geniet er met volle teugen van
Ik heb precies hetzelfde! Ik houd zielsveel van mijn dochter, maar oh wat ben ik blij als het 19.00 is. En dat van die babyfoon herken ik ook
Na een hele dag samen met zijn zoon ben ik soms ook blij dat het om 19.30 stil is. Ik ben eigenlijk altijd wel op mezelf geweest en kan echt genieten van momenten dat ik even alleen ben en mijn eigen ding kan doen. Zo nu ook, heel af en toe blijft mijn zoon een extra middag bij Opa en oma nadat ik heb gewerkt, zodat Opa van zijn kleinzoon kan genieten en ik van een middag voor mezelf. Heerlijk vind ik het (laad hier echt van op), maar het voelt ook dubbel en tel ik de uren af dat hij weer thuis is. Heb altijd gedacht naast het moeder zijn ben ik ook nog gewoon mezelf. Maar toch doordat het heel dubbel voelt om mijn zoon weg te brengen terwijl ik/wij zelf wat leuks gaan doen stel ik het keer op keer uit. Dus ja... beide gevoelens herken ik wel, zowel het genieten van je eigen tijd als de schuldgevoelens.