Hoi, ik ben 6 weken zwanger en moeder van een peuter-dame van 3. Ik heb de bekende kwaaltjes zoals moe, futloos, hangerig, en gewoon af en toe niet lekker voelen. De opa's en oma's en broers/zussen weten dat we een 2e kindje verwachten. Maar mijn schoonmoeder zei dat we nog maar even moesten stil houden voor onze dochter, omdat het natuurlijk nog 8 maanden duurt...ze zei echter dat we het zelf moesten beslissen, en ik twijfel ook een beetje, want ze heeft ook wel een beetje gelijk. Maar ik vind het gewoon zo vervelend dat ik smoesjes moet verzinnen omdat ik elke middag ga rusten(heb ik ook echt nodig), en ze voorzichtig moet zijn als we stoeien, knuffelen of ze gewoon bij me op de bank hangt....ook zal het op gegeven moment raar vinden als mama elke keer zegt dat ze "ziek" is.... Wanneer hebben jullie het verteld aan je peuter?? Oja, over 2,5 week hebben we een termijn-echo.
Wij hebben het wel gelijk verteld.. Ze hebben nog niet echt besef van tijd, dus lang duurt het sowieso wel. Hij ging ook mee naar de eerste echo met 8 weken en wist toen dus ook gelijk dat hij 2 broertjes/zusjes zou krijgen! Hij heeft het later ook verteld aan familie enzo via de telefoon iedereen dacht dat hij een grapje maakte toen hij 2 zei
Ik snap dat nooit zo goed. Ik heb helaas bij veel vrienden meegemaakt dat het een inverwachte miskraam was bij de 1e echo. Waarom zou je je kind dan meenemen. Een pretecho vind ik wat anders. Ook zou ik het wat later vertellen .met 16 -20 weken omdat een zwangerschap voor een kindje lang duurt (9maand) Maar ik heb geen ervaring dus wie weet doe ik het ook anders hoor
hier waren ze net twee. Ik heb het verteld toen ik heel ziek was en mijn moeder even voor de kindjes kwam zorgen. Ze waren zo onder de indruk dat mama ziek was. Ze snapten er niks van. Dus kort verteld dat mama een baby in haar buik heeft. Die is piepklein en moet nog veel groeien. Mama is daarom soms even ziek of heel moe. Maar dat gaat snel weer over. Dus voor zo ver ze het begrepen accepteerde ze mijn uitleg. Dus als ik weer eens voor half dood op de bank hing: mama ziek, baby buik? En nu paar weken later voel ik mee weer beter en krijg ik een klein buikje. Wijzen ze naar mijn buik: mama baby in buik. Sanne ook baby buik. Ze hebben ook echo foto's gezien en ze mogen morgen mee naar de controle hartje luisteren. Maar goed ik heb dan ook dames die alles willen weten en dingen beleven. En ik probeer daar op aan te sluiten met activiteiten zoals boekjes lezen, foto's kijken van hun en ze mee te nemen. Wat een leuk boekje is: Kaatje en mama's buik. In een notendop de zwangerschap waarbij de baby nog heel veel en heel lang moet groeien. Veel geluk, ik ben blij dat ik het verteld heb
Wij hebben het ze de eerste goede echo verteld. Vond ik vroeg genoeg. En natuurlijk kan er daarna nog van alles mis gaan, maar toch geeft het een ietsje meer zekerheid.
Tja, misschien omdat we geen andere optie hadden? Ieder maakt hierin inderdaad zijn eigen beslissing. Doe waar je je goed bij voelt.
Dochter was drie jaar en vier maand toen ik zwanger was van de tweede. Wij hebben gezwegen tot de dag voor de echo op 16 weken. Daar mocht ze dan ook mee naartoe, dan kon ze meteen te weten komen of het een broertje of een zusje was. Voor die tijd niets over gezegd, omdat ik ten eerste zeker(der) wilde zijn dat alles ok was, en omdat die echo alles dus ook meteen veel concreter zou maken. De maanden daarna hebben we het rustig aan gehouden, ook niet altijd over de baby gepraat en haar niet naar elke echo meegenomen. Pas de laatste drie maand ging ze telkens weer mee. En een maand op voorhand hebben we een aftelkalender gemaakt, met de bemerking dat broer nog steeds wel zelf koos wanneer hij wou komen.
Hier het tot een week of 12 stilgehouden. Totdat de rest van de familie het ook wist zeg maar. Ik was hartstikke ziek (HG), maar ik wilde niet dat ze mijn ziek zijn ging koppelen aan een baby (en daar dus meteen een negatieve associatie mee zou krijgen). Mama was dus gewoon ziek/niet lekker en het was niet erg. De oudste was toen 3 en dat volstond als reden. Het duurde toen ook nog lang genoeg voordat die baby er eindelijk was, dus misschien had het achteraf nog wel verder uitgesteld kunnen worden
Hoe hebben jullie dat gedaan dan? Want ik neem aan dat de leeftijd in jouw handtekening niet klopt? Drie kinderen in 2016
op deze termijn absoluut nog niet. Ik was zelf helemaal kapot van mijn miskraam, ik weet niet hoe ik dat mijn dochter had moeten vertellen.
Ik zou nog wachten. Mijn zoon was 9 maanden toen ik weer zwanger was dus dan valt er weinig te vertellen. Maar als hij ouder was zou ik zeker wachten. Ik zou eerst zeker willen weten (voor zo ver dat kan) dat het goed zit. Stel dat de echo niet goed is wat zeg je dan tegen je kind? Lijkt me moeilijker dan even te wachten.
Ik zou ook nog wachten. Ik weet niet wanneer ik het de oudste heb verteld, maar denk toch wel voorbij de 12 weken. De eerste weken zit je kindje goed beschermd in je buik dus daarvoor hoeft je oudste niet voorzichtig te doen, al snap ik het wel als je je niet zo lekker voelt. Een peuter denkt daar verder niet zo over na verder, dus ik zou nog even wachten.
Ik heb hier eentje van 15 maanden die het nog niet begrijpt. Ik zou sowieso wachten tot de eerste echo, wat als het mis is hoe wil je dat aan een 3 jarige vertellen dat baby toch maar niet komt!
Ik zou het nu nog niet vertellen. Ben zelf nog niet zwanger, maar zou toch op z'n minst wachten tot de termijnecho. Denk ook dat ze er op deze leeftijd nog niks aan hebben (om het met 6wk al te weten), ik weet dat mijn moeder het bij de zwangerschap van ons jongste zusje vertelde toen ze een maand of 4/5 was volgens mij en zelfs toen duurde het in onze ogen nog erg lang. Denk niet dat het voor een peuter echt opvalt als je wat vaker op de bank hangt of iets dergelijks, neem aan dat je daar ook niet de hele dag zit. Zou gewoon een paar keer per dag een rust momentje voor jullie samen pakken, boekje lezen of tv kijken.
Ik zou het met 3 maanden vertellen. En ziek/moe zijn niet direct aan de baby linken (geen idee hoe ze dan baby gaan zien?)
Wij hebben het na de eerste echo verteld. Ze was toen 2,5. Het was eigenlijk niet de bedoeling maar vanaf het moment dat ik zwanger was, gedroeg ze zich echt als een draak. Nadat wij het verteld hadden was ze weer de gezellige meid.
Persoonlijk zou ik het eerste trimester en de uitslagen van echo en bloedonderzoek afwachten (ik heb/zou in de toekomst weer met ong. 11 weken een nekplooimeting in combi met bloedonderzoek laten doen).
Mijn zoontje was 3,5 toen z'n broertje geboren werd. Ik had met 9 weken de eerste echo en daarna hebben we het verteld. Als ik een miskraam zou hebben gehad zou ik het ook aan mijn kind verteld hebben in heel simpele bewoordingen. Hou er wel rekening mee dat je kind het misschien meteen aan iedereen door gaat vertellen.. De juffen op het Kdv , de caissière in de supermarkt , alle buren .. Mijn zoontje was niet zo'n prater dus het zou wel loslopen dachten we, maar over de baby in mama's buik raakte hij niet uitgepraat 😂 Bij ons echocentrum mag je trouwens geen kinderen meenemen. we hebben later nog een keer een pretecho laten doen zodat mijn oudste zoontje ook mee kon kijken naar z'n broertje
Wij hebben dochter meegenomen naar de echo en daarvoor verteld dat er een baby in mijn buik zat. Dat snoetje geweldig. Dat was rond de 9 wkn. Tja het duurd lang maar elke controle die ze mee kan mag ze mee. Elke echo (behalve de 20 wkn) etc. Ik ben nu 5 nov uitgeteld en ze js de.11e jarig. Dus rond haar verjaardag komt de baby..