[FONT="]Mijn hart klopt zo snel[/FONT] [FONT="]Zo ontzettend hard en fel. [/FONT] [FONT="]Mijn benen beginnen te trillen, [/FONT] [FONT="]Mijn handen te beven. [/FONT] [FONT="]En zonder het te willen[/FONT] [FONT="]Kan ik mij er niet aan over geven.[/FONT] [FONT="]Ik spreek mezelf hard tegen[/FONT] [FONT="]Maar het houd niet op[/FONT] [FONT="]Gedachten razen door mijn kop[/FONT] [FONT="]Ik begin te zweten[/FONT] [FONT="]En zonder het zelf te weten [/FONT] [FONT="]Word ik bleek [/FONT] [FONT="]Word ik week[/FONT] [FONT="]Word ik beetje moe[/FONT] [FONT="]En geef ik een klein beetje toe[/FONT] [FONT="]Aan de rust die mijn geest verlangt[/FONT] [FONT="]Langzaam glijd ik in mijn slaap[/FONT] [FONT="]Waarin ik in mijn droom al mijn stukjes opraap[/FONT] [FONT="]De puzzelstukjes van mijn leven[/FONT] [FONT="]Die voor heel even[/FONT] [FONT="]Allemaal door elkaar zijn gegooid.[/FONT] Geschreven Februari 2009 Na heftige periodes van paniek. (zie paar berichtjes hier onder)
Een paniekaanval Ik heb daar heel lang mee gelopen. Echt een nare rot periode was dat. Begonnen na een trauma. En op dat moment was ik in verwachting van mijn oudste dochter. Heel heftig allemaal. Ik blijf er ergens altijd wel iets last van houden denk ik. Maar ik heb het nu al zover onder controle dat ik er geen "last" meer van heb. Het is hoogstens vervelend... vooral met inslapen
Welke situatie je precies met je gedicht omschrijft weet ik niet, maar in elk geval veel sterkte toegewenst.
Ik las de eerste regels en dacht inderdaad meteen aan een paniekaanval..... Ik herken het helaas. Heb hier een aantal jaar terug last van gehad. Het overvalt je echt. Sterkte!