Na de miskraam van onze 2ling na onze 3e IVF, wilde we niets liever dan snel weer zwanger worden. Maar helaas moesten we daar ander half jaar op wachten. Na een eileideroperatie, 2 IUI's, begonnen we eind 2008 vol goede moed aan onze 4e IVF/ICSI. Op 10-02-2009 een paar dagen bloedverlies had en we dachten dat de poging mislukt was en we deden dus op de testdag ook geen test meer. Daarna konden we alleen nog maar hopen op een wonder en toen ik op 11-03-2009 een test deed was deze onverwachts positief, een wonder! We dachten dat we spontaan zwanger waren geworden. Maar op 30-03-2009 kreeg ik heel erge buikpijn en verloor ineens heel veel bloed op het toilet en daar was ons wondertje. Nog heel erg klein, maar al een echt minimensje. Nadat ik een foto van ons wondertje heeft gemaakt, heeft ons wondertje een mooi plekje gekregen. De volgende dag konden we bij de gyn terecht, hij heeft de foto van het vruchtje bekeken en nam alle tijd voor ons verhaal. Naar aanleiding van de foto, moet ik volgens de gyn zo'n 8 tot 12 weken zwanger zijn geweest. Wij gingen er toen zelf nog vanuit dat we spontaan zwanger waren geworden en dat we 8 weken waren, maar de gyn dacht toch echt dat we al verder waren. Op 29-04-2009 hebben we de uitslagen gekregen van het bloedonderzoek na de miskraam, volgens de gyn moeten we zeker tussen de 8 en de 12 weken zwanger geweest. Mijn hcg waarden waren een dag na de miskram nog 229.034 en dat was heel erg hoog! De gyn had op mijn zwangerschapsverklaring al 13 oktober als uitgerekende datum gezet omdat hij dacht dat ik zeker verder zwanger was geweest, hij had dus gelijk Mama vond dat ons wondertje heel erg op een klein maantje leek, je was zo mooi en lag gebogen als een klein maantje. En mama weet niet of het toeval is, maar begin dit jaar heeft ze een tattoo op haar rechter voet laten plaatsen voor hun sterretjes. Een maantje met 3 sterren, daarom zal ons wondertje de mooie naam Luna* krijgen. Dag klein wondertje we zullen je missen!