Tijdens het boodschappen vanmorgen viel mij iets op. Een klein mannetje van 3/4 liep met zijn vader in de supermarkt. Hij was druk aan de babbel. Midden in zijn zin viel zijn vader hem in de reden... "Wat hoor ik nou" was het. Jij wil ik niet meer horen jonge man ik ben jou vader en ouder dus hoor graag u. Ik moet eerlijk bekennen dat ik het best vreemd vond, het is een kind... Je eigen kind.. Het is nooit in mij opgekomen dat mijn eigen kind mij met u moet aanspreken. Tuurlijk oudere en onbekende moeten netjes aangesproken worden.. Maar ik? Nee.. Hoe (worden)willen jullie aangesproken worden?
Jij. Anders voel me zo oud haha. Ik vind het wel belangrijk dat ze U gebruiken. Tegen opa of oma of onbekenden.
Uhhh gewoon als mama. ze hoeft van mij geen u te zeggen, tegen niemand nog, want ze is pas 2. Dat leer ik haar wel als ze wat groter is. Maar tegen mij en familie kan ze gewoon je/jij zeggen hoor. Vind "u" zo afstandelijk..
Gewoon je/jij. Leer mijn dochter wel tegen ouderen u te zeggen, maar tegen mij, haar ooms/tantes, zelfs haar opa en oma gewoon je.
Gewoon als je en jij. Ik had vroeger een vriendinnetje dat haar ouders met 'u' moest aanspreken, ik vond (en vind) dat zwaar overdreven en ook zo afstandelijk. Nogal ouderwets. Natuurlijk moeten ze straks wel 'u' leren gebruiken tegen vreemden en ouderen etc, maar zeker niet tegen mij.
Ja. .Heb ik me om regelmatig over verbaasd. Ik vind het zelf een beetje raar als je je ouders met U moet aanspreken, maar dat moet ieder voor zich bepalen natuurlijk.
Gewoon netjes. En dat mag best met je/jij zijn. Ik vind het nl netter wanneer een kind vraagt: "Wil je me alsjeblieft iets te drinken geven? Ik heb zo'n dorst". Dan een kind dat zegt: U moet me nu te drinken geven!" Het zijn de tonen die de muziek maken en netjes kan dus wat mij betreft ook prima met je/jij. Ouderen spreek ik wel aan met u, vreemden ook. Zo leer ik het mijn kinderen dus ook. En zeggen ze dan op een nette manier "je of jij" tegen een ouder iemand heb ik daar ook totaal geen moeite mee.
Ik ben het met je eens. Oudere mensen en onbekenden moeten met u aangesproken worden maar ouders en directe familie niet. Ik noem zelfs mijn opa en oma geen u en dat hoeft mijn zoon straks ook niet tegen mijn (schoon)ouders te zeggen. Ik ben wel een voorstander van met twee woorden spreken. Dat "hè?" of "wat?" als je iets niet verstaat vind ik echt irritant. Alsjeblieft hoeft van mij dan weer niet altijd. Als een kind netjes vraagt "mag ik wat drinken?" vind ik dat prima. "Alsjeblieft" vind ik vaak zo smekerig en onderdanig klinken. Dank je wel moet uiteraard wel.
Dit. Ik had vroeger een vriendje die U moest zeggen. Vond ik altijd zo raar, zo afstandelijk klinken.
Gewoon je en jij is het hier, mijn zoontje is erg beleefd tegen vreemden maa wel met je en jij, mevrouw wil jij me even helpen, vind ik niks mis mee . Soms zal hij echt wel u zeggen maar ik vind netjes en beleefd znn belangrijker dan u zeggen met een grote mond.
gewoon zoals de meesten hier ook zeggen, je en jij en tegen onbekenden en ouderen u. zo ben ik zelf ook opgevoed en vind dat niet meer dan normaal. u tegen je eigen ouders is zo afstandelijk
Ik hoor regelmatig dat kinderen de ouders moeten aanspreken met u, zelf heb ik mijn moeder altijd met jij aangesproken en zo wil ik zelf ook aangesproken worden.
Hier zeggen ze je en jij maar veel vrienden van ons laten hun kinderen u zeggen. Ik heb er niet echt een mening over.
Hier is het eigenlijk allebei niet. Wel de soepelheid van je, maar hier zeggen ze bv: mama, heeft mama misschien ipv mama heb je... of: papa kan papa me even helpen ipv papa kun je even helpen oid Maar je mag wel gezegd worden, alleen tja wij doen het zo. (mijn ouders ook trouwens, nu ik erover nadenk ) Je of u word eigenlijk nooit gebruikt in huis. Alleen tegen over andere (oudere) mensen in eerste instantie u, tot er word aangegeven dat je/jij mag gezegd worden.
Nee hoor gewoon je/jij. Wat betreft opa en oma, nu nog niet aan de orde want hij maakt nog geen zinnen.. heb er toevallig zelf laatst over gedacht.. Ik ben van huis uit geleerd mijn opa en oma met u aan te spreken, maar ik kan me niet voorstellen dat mijn moeder door mijn zoontje aangesproken zou willen worden met u Wat mij betreft is je/jij ook goed, maar vreemden en ouderen wel met u aanspreken graag