Van de week had ik een gesprek met mijn broertje. Hij was laatst wakker geworden zonder dat hij zich kon bewegen, hij kon zijn ogen openen en bewegen maar de rest van zijn lichaam niet terwijl het wel tintelde en hij dit dus wel voelde. Het duurde ong. een halve minuut maar is zich wel wild geschrokken natuurlijk. Ik had er eigenlijk nooit bij nagedacht maar ik heb dit ook een paar keer gehad heel freaky is het, bij mij gebeurt het wel eens voor ik in slaap val, meestal als ik midden in de nacht ben wakker geworden. Mijn armen en benen gaat tintelen en ik kan me niet bewegen, ik voel het al aankomen en probeer me er meteen uit te trekken maar meestal duurt het een tiental seconden. Ook hoor ik lawaai een soort harde ruis echt heel bizar. Dus toen hij met dat verhaal aan kwam van de week dacht ik: he dat heb ik ook wel eens. Na wat googlen kwamen we op slaapverlamming uit, het wil dus kort gezegd zeggen dat je lijf al in slaap stand is maar je geest niet. Ook zou het te maken hebben met paranormale ervaringen en uittredingen uit het lichaam. Maar daar ben ik zelf niet zo van. Herkent iemand dit? Of zou het een familiekwaal zijn?
ik heb dit een paar keer gehad toen ik erg veel stress had en aan het verwerken was, nu het goed met me gaat heb ik het al jaren niet meer gehad. paranormaal ben ik niet in ieder geval.
of het hetzelfde is weet ik niet, ik heb wel eens dat ik slaap en de deken eraf is en ik het koud krijg. Met mijn verstand weet ik dat ik die deken moet pakken, maar mijn lichaam is in slaapstand, erg vervelend
nooit geweten dat dat zo heette, ook nooit bij stil gestaan dan anderen dat ook konden hebben eigenlijk hahahaha stom he? ik heb het niet zo vaak hoor 2 keer per jaar of zo
Hahaha, wat Piemie beschrijft heb ik een keer gehad, maar dan vlak voordat ik slaap viel. Ik was een jaar of 16 tijdens een meiden-sleepover. Ik lag een sterk verhaal te vertellen en notabene midden in mijn eigen verhaal voel ik mij weg glijden. Heel langzaam verdween 'het contact' met mijn lichaam tot het punt dat ik totaal niks meer kon bewegen en dus ook niet meer kon praten, maar mij nog wel bewust was van mijn omgeving. Dus het laatste wat ik hoorde was een stel pissige en verbaasde meiden "Enn??" "Verdikkie die valt gewoon in slaap midden in d'r eigen verhaal" Voor mij voelde het opdat moment ook dat ik heel bewust in slaap aan het vallen was, dus het voelde niet eng maar heel rustgevend. Het verhaal wat ik op dat moment vertelde weet ik nog precies, en ik heb het nog jaaa-ren moeten aan horen dat ik zulke boeiende verhalen vertel dat ik er zelf van in slaap val
Dat zijn paniekaanvallen. Je bent aan het hyperventileren (onbewust) en dit is daar resultaat van. Je moet op dat moment je adem onder controle krijgen en dan gaat het weg. Tintelen komt doordat je hyperventileert. Ik heb dit ook erg vaak en altijd in mijn slaap of aks je bijna in slaap valt
Ik heb het eerder veel gehad (ook tijdens zwangerschappen).. Dan lag ik gewoon in bed en had ik het idee dat ik naast mn lichaam stond.. Ik lag echt als verlamd in bed. Kon me niet omdraaien e.d. Heel raar en ik vond het altijd een heel eng idee omdat ik dan bang was dat iemand bij de jongste zou komen ofzo en ik het bed niet uit kwam.
Zelf gelukkig nooit gehad, maar een vriendin wel. Zij was in die tijd behoorlijk gestresst. Ze kon zich niet bewegen en hoorde soms zelfs stemmen...ze vond het altijd heel eng. edit: ow ik heb net even gegoogled op slaapverlamming. Ja dat had zij echt...en die hallicunaties dus ook. Voetstappen heeft ze ook wel eens gehoord. Ze dacht altijd dat het geesten ware. Echt eng...
ja ik heb dit wel gehad, heel eng om mee te maken als je niet weet hoe het kan. maar de oorzaak is dat het even niet goed met je gaat: stress en spanningen, depressief e.d. zodra dit afneemt heb je geen slaapverlamming meer. Toen ik niet wist wat het was vond ik het heel eng, voor mijn gevoel lag ik te schreeuwen maar niemand die mij kon horen, kon de lamp niet aankrijgen e.d. Later wist ik wat het was en was ik niet meer bang als ik het toen had dacht ik ooh ik word zo wel wakker en ging ik liggen wachten
Ik heb dit in periodes heelveel. Ook als kind heb ik het vaak gehad. Ik ervaar het bijna altijd als heel eng, en het gebeurt ook vaak als einde van een nachtmerrie. Die droom gaat dan over in een soort semi-realiteit waarin ik niet kan bewegen, en wel in mijn eigen kamer ben, maar niet helemaal los van de droom ben. Soms ga ik ook weer terug naar de droom. Ik slaap bijna altijd op mijn rug als dit gebeurt. Als ik op de zij lig heb ik het een stuk minder.
ik heb dat ook wel eens met mijn armen dan schrik ik ook want ik kan dan gewoon een minuut me handen niet bewegen of voelen
Ik heb trouwens ook stemmen en personen gehoord in zulke slaapverlamde halfwakende dromen. Heel eng, want het zijn altijd personen die ook precies horen te zijn waar ik ben, bv. mijn man of vroeger mijn ouders, waardoor ik dacht helemaal wakker te zijn en daardoor was het niet kunnen praten, bewegen of wat ook des te erger. Toen ik uitvond dat het slaapverlamming was waar ik last van had, kon ik dat ook in mijn droom bedenken, en was ik minder bang omdat ik dan idd ging wachten tot ik wakker kon worden
Volgens mij heeft het er mee te maken dat je slaappatroon wat in de war is. Met patroon bedoel ik: de 'normale' manier waarop de slaap in de nacht verloopt bij ieder mens. Deze verloopt in fases...als je aan het dromen bent bijvoorbeeld, zorgt je lichaam/stofjes/hersenen er voor dat je niet ook mee gaat bewegen met je droom (dat je niet ineens echt gaat rennen als je dat op dat moment droomt). Je wordt dan wakker in deze fase waarbij je lichaam niets kan doen, maar je nog wel dingen ziet/hoort/ruikt die er niet zijn (het dromen). Hele mythes zijn ontstaan doordat mensen dit meemaken en ook denken mensen dat dit een teken van paranormaliteit is. Mijn bescheiden mening: Dat is het niet, het is gewoon een 'foutje' in je slaappatroon. Je kunt je laten onderzoeken in bepaalde centra, waar ze je slaap monitoren en zo zien in welke fase het misgaat, waarbij ze een oplossing kunnen aandragen.
Heb het ook een periode gehad. Net toe we gingen verhuizen. Ik kon niks doen, was wel wakker, Nu al 3 jaar niet meer gehad. Heb ook een keer gehad dat ik tijdens zo'n verlamming iemand zag lopen (schimmen).. echt raar en eng was dat... Was nog even aan het googlen en vond dit:help,ben wakker maar kan me niet bewegen.
Dit heb ik laatst ook een aantal keer gehad, ik zag mezelf gewoon in bed liggen, vond ik eerst wel eng maar later niet meer.. Waar het weg kwam? Ben blij dat ik er hoe dan ook geen last meer van heb gehad!
In het verleden heb ik dit heel vaak gehad in periodes van stress. Ik vond het zeer beangstigend. Ik werd altijd in paniek wakker omdat ik het gevoel had dat ik niet kon ademen. Dat deed pijn, dat stropte,... Ik wou dan mijn man wakker maken, maar ik kon me niet bewegen, ik wou roepen, maar dat lukte niet, huilen, maar ook dat ging niet! één keer de sensatie gehad dat ik uit mijn bed werd gesmeten en tegen de muur aangekwakt. Toen was er een zwarte figuur aanwezig Ik kom tijdens zo'n slaapverlamming niet tot besef dat het niet echt is. Hoewel ik dit weet en er over gelezen heb blijf ik het super beangstigend vinden