Hallo, ik wil even mijn verhaal kwijt. Tijdens onze honeymoon zwanger geworden, het geluk kon niet groter zijn, wat waren wij blij! Een hele voorspoedige zwangerschap gehad met weinig klachten. Het verblijf op de roze wolk was geweldig! En het plannen maken voor de toekomst was ook zo fijn. Tot 22 juli. Ik had een nachtdienst en verloor bloed. Ik schrok me dood. Ik had wel vaker wat bloed verloren, maar dit was veel meer, een inlegkruisje vol. Een goede vriendin van me en mijn schoonzus hebben net een miskraam gehad, dus ik was lichtelijk in paniek. Ik mocht meteen naar de afdeling verloskunde komen (om 4 uur snachts) om een echo te laten maken. De uitwendige echo was onduidelijk, daarom een inwendige gedaan. Meteen 2 vruchtzakjes te zien. 1 was duidelijk leeg, de ander was wel gevuld. De echokop in alle bochten moeten wringen, maar helaas, de arts kon geen hartje zien kloppen. En aan het vruchtje te zien moet het al heel vroeg in de zwangerschap mis zijn gegaan. We keken verder en zagen uiteindelijk nog 2 holtes. Of dit ook vruchtzakjes waren, kon niet met zekerheid worden gezegd. Het kon echter ook om een mola zwangerschap gaan. Daarom werd me aangeraden om op de poli gauw weer een echo te laten maken. Ik ben naar huis gegaan, was helemaal verdoofd, kon het echt niet geloven. Ik heb zo veel gehuild, ik had zo veel pijn. Bloedverlies was wel opgehouden en dat was waarschijnlijk niet iets belangrijks. Dezelfde middag weer naar het ziekenhuis voor een 2 echo. Weer de bevestiging, er was geen kloppend hartje. Ook deze arts kon een mola niet uitsluiten, daarom bloed geprikt voor onder andere de hcg-waarden. Ook een recept gekregen om een miskraam op te wekken. Vandaag werd ik gebeld, de hormoonwaardes zijn te hoog. Ik moet een curretage ondergaan, zodat het onderzocht kan worden. Mogelijk toch een mola zwangerschap. Dit was een flinke tegenvaller, had gehoopt dat mijn lichaam het zelf zou opruimen. Volgende week is de curretage, ik zie er enorm tegen op. Dan is het echt voorbij. Ik voel me nu nog zo zwanger. Beetje dubbel gevoel hoor, want ik ben ook blij als het achter de rug is en ik het een plekje kan gaan geven, zodat we weer verder kunnen. Weet iemand wat ik kan verwachten na de curretage? Hoe lang werken jullie niet, hoe lang duurt het voor je weer ongi bent? Hoe lang ben je bezig met het verwerken en wanneer zijn jullie weer opnieuw begonnen? Ook info over mola is welkom.
Hoi, Ik ben niet bekend met mola zwangerschap of curretage .. Ik wilde je alleen ff heel veel succes en heel veel sterkte toewensen de komende tijd ! Veel liefs, M@rjon
Wat een verdrietig verhaal zeg.. Ik heb afgelopen 6 juli een curretage gehad. Ik was 11 weken zwanger toen tijdens de echo (op 25 juni) bleek dat beeb niet meer gegroeid was sinds de vorige echo (met 7 weken, toen klopte het hartje). De dag voor de echo had ik al wat bruinverlies, dus al heel angstig. Op 26 juni ben ik bij de gyn. geweest en kreeg de keuze: afwachten of curretage. Omdat ik altijd panisch geweest ben voor ziekenhuizen en narcose, koos ik voor het eerste. Diezelfde middag dacht ik het vruchtje te hebben verloren, maar toen ik de week erop weer bij de gyn. kwam, bleek het er toch nog te zitten. Weer een week afwachten en weer dacht ik de vrijdag erop alles te hebben verloren, want zaterdag en zondag overdag geen boedverlies meer. Ondertussen had ik al heel wat bloed verloren. Zondagavond begon ik weer hevig te vloeien, dus zijn we naar het ziekenhuis gegaan, daars bleek alles er nog steeds te zitten en ben ik 's avonds geholpen. Met een ruggeprik en een roesje. Ik moet zeggen, uiteindelijk is de ingreep me 100% meegevallen. Ik was erg blij met de ruggeprik (en geen narcose, omdat ik een uur ervoor nog had gegeten) en dat roesje was helemaal heerlijk, ik heb er (van de ruggeprik en van de ingreep) niks van gemerkt. Ik heb heel veel bloed verloren, want had na de ingreep nog maar een ijzerwaarde van 4,8 (ervoor 6, ook al veel te laag). Meteen na de ingreep heb ik nog wel veel bloedverlies gehad, maar na dat ene kraamverband alleen nog maar 2 weken lang (hopelijk is dat nu ook gedaan) een soort van beige afscheiding en wat buikpijn. Sorry voor het lange verhaal, maar ik wilde je even laten weten dat de ingreep op zich echt reuze meevalt. Vraag naar je opties (narcose of ruggeprik) en als het mogelijk is in jouw ziekenhuis, zou ik je de ruggeprik met een roesje aanraden. Je bent dan sneller weer te been. Het is dat ik zo'n laag ijzergehalte had, dat ik zo lang nodig had om weer energie te krijgen. Heb nog amper energie helaas. Verwerken is voor iedereen natuurlijk anders. Ik heb geleerd om dingen die ik echt niet kan veranderen, snel te accepteren. Vooralsnog lukt dat aardig. De weken dat ik bloedverlies heb gehad en de 2 weken na de ingreep moest ik er nog niet aan denken om weer zwanger te zijn. Ik heb vooral een 'trauma' opgelopen van dat vele bloedverlies. Maar sinds afgelopen maandag begin ik weer voorzichtig dat wel weer te willen, ik genoot echt toen ik zwanger was. De verloskundige heeft me aangeraden om 2 menstruaties af te wachten, maar 4 aug. heb ik de nacontrole bij de gyn. en als dan alles er goed uit ziet en de gyn. geeft aan het niet nodig is om te wachten, zullen we denk ik na de 1e menstr. de voorbehoedsmiddelen weer weg gaan laten. Als ik 2 menstruaties af moet wachten dan kan het wel eens heel lang gaan duren, want ik was heel onregelmatig (meer maanden niet dan wel). Dus ik hoop dat het allemaal goed en schoon is. Als ik je nog een tip mag geven: mocht je heel veel bloedverlies gaan krijgen komende week, trek dan aan de bel. Want lang met veel bloedverlies rondlopen is echt een hel. Als je bij de gyn. aangeeft dat je binnen een uur een mvb helemaal vol hebt, mag je meestal wel langskomen. Verder wil ik je veel sterkte wensen. Neem je rust, nu en ook na de ingreep.
Kikibo, bedankt voor je verhaal, helpt me wel! Gisteren 10 weken zwanger. Als ik geholpen word dus alweer 11 weken. Geen bloedverlies meer gehad sinds die ene nacht en m'n baarmoedermond zit ook potdicht, dus ook geen verwachting dat het uit zichzelf zou komen zei de arts. Ik ga wel onder narcose, dat raadden ze in ons ziekenhuis aan. Ik ben ook panisch voor alles, ook voor een ruggenprik. Ik vind alles even eng, daarom krijg ik wat rustgevends voor de curretage. Jij ook heel veel sterkte met het verwerken en hopelijk krijgen jullie gauw een nieuw wonder! Liefs Sucre
Heel veel sterkte! Ik heb ook een curretage gehad vorig jaar! Die curretage viel mij erg mee! Lichamelijk niet veel last gehad, geestelijk wel! Met een mola-zwangerschap ben ik niet bekend! Sterkte!
Dat klinkt misschien raar, maar op zich fijn dat het dicht zit, dan heb je niet dat vele bloedverlies dat ik heb gehad. Maar, het maakt allemaal niet uit hoe het verloopt, het is allemaal kl*te. Ik heb een roesje gehad en heus, ik was helemaal weg. Ik heb niks meegekregen, zelfs de ruggeprik niet! Het voordeel daarvan is, dat je niet de nadelige effecten van de narcose hebt. Maar.. je moet doen waar jij je het beste bij voelt. Ik zou ook voor de narcose gekozen hebben, maar dat kon niet, omdat ik een uur van te voren nog iets gegeten had. Achteraf was ik blij met de ruggeprik, maar vooral met dat roesje.. zzzz... En dat hoop ik voor jullie ook. Hou je ons op de hoogte hoe het gegaan is? Oh en vraag duidelijk wat je kan verwachten na de curretage. Dat is voor iedereen verschillend, maar ik zat met zoveel vragen de weken erna.. Zorg dat je man erbij is als de gyn. komt vertellen hoe het gegaan is, want zelf krijg je er misschien niet veel van mee.
Dank je wel. Mijn man blijft de hele dag bij me. Dat is wel fijn. Van te voren zal ik vast wat vragen op papier zetten, anders vergeet ik ze waarschijnlijk.
hye meis, Wat vreselijk om dit mee te moeten maken! En zeker dat allebei de kindjes het neit gered hebben! Ik kan je niets vertellen over een mola zwangerschap, maar kan je wel vertellen over mijn curretage, misschien heb je er iets aan, hoewel er al heel veel verteld is! Ik heb met 11 weken op de echo gezien dat ons kindje niet meer leefde het hartje was met ong 9 weken gestopt, met 12 weken ben ik gecurreteerd Voor de curretage ben ik onder narcose gegaan, heb nog nooit zo lekker geslapen, het ene moment was ik nog in de ok en het volgende moment was alles al voorbij en werd ik wakker. Na de narcose, voelde ik me wel naar, maar de meeste hebben niet veel last van bijwerkingen Ongeveer een uur of 6 na de curretage mag je meestal weer naar huis Ff bijkomen, even een keer geplast hebben, wat gegeten en gedronken en weer goed kunnen lopen, dan mag je zo weer naar huis! Bij mij verliep het allemaal neit zo soepel omdat ik veel bloed was verloren en een nachtje moest blijven, maar dat gebeurt maar een enkele keer. Je man kan gewoon heel de dag bij je blijven, dat is zeker fijn! Als je wakker word, mag je al snel van de uitslaapkamer, naar je kamer en dan zie je je ook al weer snel als je wakker word dus! Ik heb de eerste week na de curretage bijna geen last van bloedverlies gehad gelukkig, wat bruin dat was alles de tweede week wel wat meer bloed, maar na 14 dagen was alles over gelukkig! Een week daarna had ik ook al weer mijn eisprong, dus na 5 weken na de ma zou ik als ik niet weer zwanger was geweest weer ongesteld zijn geworden Ik ben na de curretage anderhalve week thuis geweest, daarna een week halve dagen gewerkt. Met drie weken had ik helemaal nergens meer last van! In het begin wat last van buikpijn, ongi pijn zeg maar, vooral tillen en bukken deed bij mij pijn, maar dat verschilt ook per persoon. Wij hebben besloten na de ma er gelijk weer voor te gaan, ook na weer een mk daarna, wilden we weer verder om te proberen toch weer zwanger te worden. Je meot doen waar jij je lekker bij voelt, wil je even wachten, gewoon doen, wil je er gelijk weer voor gaan, en voelt dat goed, dan moet je dat doen! Meis heel veel sterkte en een dikke knuf!
hallo! Ten eerste heel veel sterkte! Ik ben 9 juni gecurreteerd, helaas kwamen we bij de echo erachter dat het hartje van ons kindje is gestopt met 7 weken en 5 dagen. De curretage vond ik enorm meevallen, ik heb onder gehele narcose gehad, hier was ook geen keus in. Van de ingreep weinig las, wel van de narcose, behoorlijk misselijk maar goed dat is ook zo weer weg. Ook met het bloedverlies is het bij mij enorm mee gevallen. Na twee weken heb ik na controle gehad en alles zag er goed uit, we mochten van de arts evtueel weer voor een kindje gaan. Dus daar zijn we dan ook druk mee bezig.. haha.. Ik ben drie weken thuis geweest! twee weken omdat ik vreselijk moe was, en daarna nog een week omdat ik het erg moeilijk vond om het een plekje te geven, vooral ook omdat er veel mensen om mij heen (collega en vriendinnen) zwanger zijn. Gun het ze van harte hoor, maar ik vond het voor mezelf een behoorlijke bittere pil! Na een middel van de homeopaat knapte ik weer goed op! Meid ik wens je heel veel sterkte!
lieve sucre, ik ken je nog van het nodforum van een tijdje geleden; toen verloor ik je uit het oog want je ging zwanger en al naar het mama-forum. en nu lees ik dit boeh wat vreselijk voor je, ik wil jou en je man graag veel sterkte wensen en ook volgende week veel kracht bij de curretage. ik heb hier geen ervaring mee en kan je dus ook geen raad geven, maar ik ken wel behoorlijk wat mensen die iets dergelijks mee hebben moeten meemaken en ik kan je alleen maar veel rust en tijd en tijd wensen om alles te verwerken.. en het is denk ik een goed idee om je vragen van te voren op papier te zetten zodat je niets kan vergeten te vragen als je eenmaal in het ziekenhuis bent. sterkte en liefs., klingel.
Afgelopen donderdag een curretage gehad nadat we op 17/7 (10,5 wk) bij de 1e echo te horen kregen dat het bij ca 6 weken waarschijnlijk allemaal al gestopt was. 22/7 nog een echo gehad bij de gyn en deze gaf aan dat het waarschijnlijk zelfs al eerder gestopt is. Daarna keuze gekregen voor afwachten, curretage of medicijnen. We hebben voor curretage gekozen en dit kon al meteen op 24/7. De hele curretage is 100% meegevallen. We moesten ons om 12u melden, om 13u lag ik in de ok en om iets over half 2 was ik alweer wakker uit de narcose. Om 16.30u mochten we alweer naar huis. Heb eigenlijk nergens last van gehad, geen misselijkheid van de narcose, weinig tot geen krampen/buikpijn (do en vr beetje alsof ik ongesteld ging worden) en nauwelijks bloedverlies (bijna alleen bij het afvegen). Lichamelijk had ik vrijdag alweer kunnen werken, maar dit heb ik uiteindelijk niet gedaan, eerst geestelijk een beetje op de rit komen. Vandaag ben ik weer begonnen met werken. Ben er nog niet helemaal altijd bij, maar het is ook wel weer een goede afleiding. Volgende week 2 weken vrij, dus dan nog maar wat verder bijkomen. Heel veel sterkte gewenst in ieder geval!
Morgen curretage. Waarschijnlijk was het toch een drieling in aanleg. Meer zekerheid krijg ik over 2 weken. Ik zie op tegen morgen, vind het zo spannend.
Sucre heel veel sterkte gewenst voor morgen! Emotioneel is het heel heftig. Fysiek vond ik het niks voorstellen. Zorg dat je mannetje de hele dag bij je is en laat je zoveel mogelijk vertroetelen. Wat vreselijk verdrietig allemaal Grote knuffel!
Heel veel sterkte morgen Sucre.. laat het maar allemaal over je heen komen en neem je rust achteraf. Laat je even weten hoe het gegaan is, als je je weer een beetje beter voelt?