Hai, Ik ben nu 2 jaar van de pil af, begin vorig jaar 8 weken zwanger geweest en verder niet meer. Ben nu dus wel een beetje aan het afwegen wat te doen; verdere stappen ondernemen? Het jaar nog even afwachten? Hoe gaat dat een beetje in zijn werk, als je voor jezelf hebt besloten dat er weleens "hulp van buitenaf" mag komen? Moet je daar eerst mee naar de huisarts, verloskundige? Of moet je een verwijzing voor de gyn vragen? Kun je hier doorgaans snel terecht of duurt dat even? En daarna, hoe gaat dat verder? Kan iemand mij ook vertellen in wat voor periodes/tijdsbestekken ik moet denken voordat er bv. bepaalde handelingen in gang worden gezet (gebruik medicatie, ivf, dat soort dingen; concrete zaken, zeg maar)? Alle info is welkom, hoor! Ik wil voor onszelf gewoon even een beeld proberen te schetsen van wat we misschien aangaan. Thanx!
Normaal gesproken als je een jaar bezig bent, en het wil maar niet lukken, verwijst je huisarts je door. Dan kan het nog een tijd duren, en word er eerst gevraagd of je een temperatuurcurve hebt bijgehouden, en in sommige gevallen moet je dat alsnog doen. Dan vaak bloedtesten, spermatest etc. IVF doen ze eigenlijk pas als het veel langer duurt en bijvoorbeeld endometriose of vervroegde overgang etc in beeld komt. IUI komt dan juist weer eerder in aanmerking. Ik hoop niet dat je te makkelijk denkt over de diverse vruchtbaarheidsbehandelingen, want dan kom je van een koude kermis terug. (bedoel dit overig niet verkeerd) Als je al eerder zwanger bent geweest, zoals jij doen ze het vaak toch nog even aankijken. Succes iniedergeval. Groetjes Elvira
"Ik hoop niet dat je te makkelijk denkt over de diverse vruchtbaarheidsbehandelingen, want dan kom je van een koude kermis terug. (bedoel dit overig niet verkeerd) " Nee, nee, nee! Is ook helemaal niet mijn insteek! Ik noemde IVF maar effe als voorbeeldje... Is ook niet zo dat ik denk van Hup, even afspraakje maken, gesprekje, behandeling, hoppa, klaar! Het is net wat ik zeg; overde div. behandelingen op zich is wel info te vinden, maar ik wil me graag een beeld kunnen vormen van hoe en wat, vanaf het moment dat je besluit er werk van te maken. Geen idee hoveel tijd daar in gaat zitten etc. Ik hoop idd. dat het niet zover hoeft te komen, want ik heb een broertje dood aan hormonen en ik weet dat het emotioneel heel zwaar is. Tis dat mijn hubbie en ik 10 jaar schelen nu, we nu alweer anderhalf jaar zonder succes vrijen en de wens alleen maar groter wordt... Tempen heb ik nooit gedaan, heb daar helaas de discipline niet voor. Gebruik wel ovu-testen en heb daardoor goeie kijk op mijn ovulatie.
Kijk dan zou je dat ook aan kunnen geven. Waarom maak je gewoon niet een afspraak bij de huisarts, zodat hij/zij hun mening kunnen geven en jullie wellicht doorsturen. Uit je bloed en uit een spermatest kunnen ze al heel veel opmaken. Dan kan er ook uitgesloten worden of jullie wel of geen hulp nodig hebben. Ik kan me voorstellen dat je van deze situatie ook moedeloos wordt. Groetjes Elvira
Ik zou toch echt naar de huisarts gegaan. Als ikzelf de keus had, was ik veel eerder gegaan. Je wordt er natuurlijk ook niet jonger op en een afspraak bij je arts is zo gemaakt!
Qua tijdsbestek hangt het gewoon heel erg van je gyn en het ziekenhuis zelf af. Sommige gyn's zijn meer afwachtend en geven mensen langer de tijd om het zelf te proberen, anderen gaan wat voortvarender te werk. Ook hebben ze niet allemaal dezelfde voorwaarden en regels. Het hangt natuurlijk ook helemaal van jezelf af, wat je wel of niet wilt. Verder zit je soms nog met wachtlijsten, dat is ook niet overal hetzelfde. Dus eigenlijk is het heel moeilijk te zeggen hoe lang iets duurt en wanneer je met bepaalde hormonen of behandelingen kunt beginnen. Ik zou inderdaad eerst eens naar de huisarts stappen, daar heb je sowieso een verwijzing van nodig. Het begint altijd met een bloedonderzoek naar je hormoonwaardes, er wordt naar je cyclus gekeken, een zaadonderzoek, soms een inwendige echo om naar je eierstokken te kijken. En daar wordt het verdere traject op gebaseerd. Dus of er dan nog aanvullende behandelingen nodig zijn, is afwachten...
Hoi, Ik ben nu 6 weken zwanger na ICSI, weet dus wel waar ik over praat. We zijn na een jaar zonder resultaat naar de huisarts gegaan. Ik moest bloedprikken voor mijn hormoonspiegels en mijn vriend moest sperma inleveren. Dit zijn de eerste makkelijke onderzoeken en zeggen vaak al veel. Daaruit bleek dat mijn vriend niet genoeg zaad had en kwam de zaak aan het rollen. De huisarts heeft toen eerst nog 3 maanden geknoeid met antibiotica voor mijn vriend omdat er lichte onsteking in het sperma zat en daarna heeft de uroloog (na verwijzing van de huisarts) nog 3 maanden met een middel geprobeerd om het vrouwelijk hormoon bij hem stil te leggen. Dat zou ook werken, maar geen resultaat. De uroloog heeft ons doorverwezen naar de fertiliteitspoli en daar werd het zaad onderzocht op ' overlevingskans' . Dan testen ze in een speciale vloeistof welk zaad er blijft leven na enige tijd. Daaruit kwam dus ICSI (IVF was al niet meer mogelijk) de enige optie. De wachttijd in ons eigen zkhs was bijna een jaar, een zkhs verderop had direct plek. Na 3 pogingen ben ik nu zwanger. Door al dat gedoe zijn we nu bijna 4 jaar verder nadat ik gestopt ben met de pil. Een vriendin van mij belde vandaag dat het zaad van haar vriend ook niet goed bleek, ze proberen ruim een jaar en is 1 x zwanger geweest, maar werd een miskraam. Ik adviseer; ga gewoon naar de huisarts, hoe langer je wacht, hoe onzekerder het wordt. Succes! Groetjes!