Heb niet alles terug gelezen. Ga ik ook niet doen want zo te zien is t niet te gezellig Ik heb me door mijn huisarts laten doorverwijzen naar het ziekenhuis met toendertijd een bmi van 46. Daar heb ik een orientatie gesprek gehad. En daarna een gesprek bij het NOK (nederlandse obesitas kliniek) in eindhoven. Wederom een orientatie gesprek. Vervolgens moest ik naar HIlversum voor de intake en daar kreeg ik een gesprek met een arts dietiste fysiotherapeut en een psycholoog. Zelf heb ik geen goed gevoel gehad bij dit hele gebeuren. Ze bleven erop aanhaken dat ik te weinig at. Maar goed. Ik ben nu in afwachting van. 21 September heb ik een gesprek met de chirurgen. Ben inmiddels zelf weer op dieet en heb er toch al 10 kilo af in 4 weken tijd. Mijn ervaring is echter dat deze kilo's er super snel weer aanzitten en het schommelt ook als de neten. Maar goed. Als ik op deze voet door kan blijven gaan. Word er bij mij ook niet geopereerd.. Maar heb al vele malen geprobeerd en t is nog nooit gelukt om veel af te vallen of om de kilo's eraf te houden. Voor mij was de keuze een bypass btw.. succes met de beslissing. Mocht je vragen hebben over t voortraject verder mag je heus pb-en. Overigens kan het zo overkomen alsof het voor mij een easy way out it. Is het niet. Wil het alleen duidelijk omschrijven voor TS.
Ja, en toch kan dat. Dat is namelijk ook mijn probleem. Als je kijkt naar wat ik eet, en hoeveel ik daarvan aankom, zou je haast zeggen dat dat niet mogelijk is. Maar je lichaam gaat op een gegeven moment in "spaarstand" en slaat alles op wat er binnenkomt, omdat er niet genoeg is. Je lichaam krijgt geen stimulans om te verbranden. Ik heb moeten leren meer te eten. Dat klinkt heel vreems, en in het begin kwam ik ook aan (logisch, want ik leefde op spaarstand). Na verloop van tijd is die spaarstand doorbroken en ben ik nu flink op dieet, en ben dus nu al zo'n 8 kilo afgevallen. Daarmee dus aangevens dat je van te weinig eten dus wel degelijk kan aankomen. En dan kom ik weer bij mijn standpunt "aanpassing van eetgewoonten" is de basis.
En toch,als ik zo die criteria lees voor zo'n ingreep,voldoe ik daar al aardig aan in veel opzichten behalve dan mijn BMI,die is 33.31. Want ja,ik heb alles al geprobeerd,en ja,ik ben bereid om mijn levenswijze na zo'n ingreep ook aan te passen. En ja over dat easy way out klinkt me bekend in de oren,zo dacht men(mijn eigen zus&moeder) ook over mij 2 jaar terug toen ik aangaf een maagbandje te willen,maar ik zei toen ook:het gaat wel om 25-30 kilo wat er af moet hè.... Mijn uiteindelijke doel heb ik gesteld op 75 kilo(lengte 1.75)dus ik zal me echt nóg meer in moeten zetten dan dat ik al deed de laatste maanden... Ik moet zeggen dat het laatste zkh me best wel grof heeft afgescheept,er kon niet eens een intakegesprek vanaf,ja,telefonisch... en dat kon in dat ziekenhuis van 2 jr.terug dus wel,toen heb ik de Nurse Practitioner persoonlijk mogen spreken op de Poli,en zij ging het overleggen met de chirurg. Een nicht van me is trouwens zonder zo'n ingreep maar liefst 40 kilo afgevallen,misschien moet ik haar maar als voorbeeld gaan nemen.
Ik ben al lang te zwaar en geen een dieet was iets voor mij want ik wil zelf beslissen wat ik eet of niet. Afgelopen januari starte iemand hier een topic wie doet er mee 10 kilo af te vallen? Ik dat topic gelezen en dacht dat ga ik ook eens proberen... En ik ben gelijk begonnen en nu ben ik al meer dan 27 kilo kwijt!! Geregeld gaan we uit eten of leuke dingen doen dan eet ik gewoon heerlijk mee dat kan allemaal. Als je de volgende dag maar weer verder gaat. Het is echt een knop omzetten en er helemaal voor gaan. Heel veel sterkte met een keuze maken maar het lijkt me niet niks om een operatie te ondergaan.
Klopt ook Suzy. Maar mijn eerste gesprek was met de arts. Die zei het dus al. Vervolgens had ik de dietiste. Die zei dat ze mijn eetschema helemaal niet zo raar vond , en eigenlijk wel prima. Toen de fysio nouja die bemoeide zich daar niet mee , en daarna de psycholoog. En ook die zei het weer. Keer op keer.. Dan denk ik ook ja , die dietiste heeft er heus verstand van , en t valt allemaal wel mee hihi. Mgoed.. we wachten af.. duurt best lang zo , maar mijn voorrondes zijn heeel erg snel gegaan. *edit* kan mijn vorige bericht niet editten. Maar die 10 kilo is in bijna 5 weken , niet 4
ik heb in 2008 een maagverkleining gekregen in emmen jaja door dokter rijenen ik heb er geen spijt van ik heb er wel heel veel over na gedacht het is wel een risco wat je neemt maar mijn gezondheid werd als maar slechter ik had suiker ziekte hoge bloeddruk kon niks meer met mijn dochtertje en elke dieet gevolgd maar niks hielp ik ben door de operatie 50 kilo afgevallen geen suikerziete meer en geen hoge bloeddruk en kon weer dingen doen met mijn dochter nu ben ik weer zwanger maar na mijn zwangerschap ja dan moet ik toch sporten en dieeten maar dat doen we graag en ja wat het eten betreft je kunt niet veel meer eten en ook heel veel niet meer verdragen . maar dat is weer bij iedereen anders
@Girl75..ik snap dat het frustrerend is als je graag een operatie wilt maar er steeds voor afgewezen wordt. Maar in jouw geval lijkt het me gewoon dat de risico's van de operatie groter zijn dan de risico's van je overgewicht. En dan is het simpelweg niet slim op te opereren en zullen er ook maar weinig (geen?) artsen zijn die dat risico willen nemen. @Zustertje..wow! Gefeliciteerd. Ik denk dat stiekum de mensen met een ingreep daar ook van zouden dromen, ik in elk geval wel. Want hoe blij ik ook ben met mn gastric Bypass en hoewel ik er in mijn geval 200% achter sta, ook ik zou het veel liever zónder operatie gedaan hebben hoor. Petje af! @naomi, ah de beruchte dr Reijnen. Heb je veel reacties gehad toen hij in t nieuws was vorig jaar? Ik ben een week daarvoor geopereerd (ander zh/arts hoor) en de telefoon stond daarna roodgloeiend hier @Beertje..denk er goed over na he, als je er uiteindelijk echt niet achter staat, niet doen. Het moet 110% goed voelen, welke stap je ook zet. Succes.
Sorry ben gestopt met lezen toen ik bepaalde reacties las. Wat een kortzichtigheid bah! Ik heb op 23-07-2008 een maagbandje laten plaatsen. Na een traject van 3 jaar psychiaters, psychologen en uiteindelijk zelfs de open PAAZ afdeling, heb ik een maagbandje laten plaatsen. Alle dieeten zijn de revu gepasseerd en alle praatgroepjes. ik ben vanaf mijn 15de sexueel misbruikt en op mijn 16de verkracht door mijn stiefbroer. In 1 jaar tijd heb ik er 40 kilo bij gegeten om mijzelf zo lelijk mogelijk te maken. Toen ik op mijn top gewicht was heeft hij mij verkracht. Iedere keer als ik bij de 100 kilo grens aankom word ik bang. Dus ik dacht er goed aan te doen om een maagbandje te laten plaatsen. Na alle trajecten had ik ook geen last meer van nachtmerries, herbelevingen, paniekaanvallen en black-outs dus kreeg ik groen licht. Helaas ben ik er geen gram mee afgevallen door complicaties, maar voor sommige mensen is dit wel degelijk een laatste redmiddel. Ik zal mij NOOIT meer laten opereren... Inmiddels heb ik de grootste motivatie ooit gekregen om alles op alles te zetten. Zij zal in December geboren worden. Ik zet mijn verhaal hier neer omdat ik vind dat er mensen zo kortzichtig reageren. Mensen zetten hun verhaal beknopt op ZP, maar blijkbaar moet je tot in detail treden om echt duidelijk te zijn naar anderen... Ontopic: Door alle complicaties zal ik nooit meer iemand aanraden een maagbandje te laten plaatsen. Als je zoiets doet laat je dan goed informeren. De kans van slagen is vele malen groter bij een gastic-bypass. Mijn advies: Zoek een lotgenoot. Ga samen sporten en ga NIET op dieet. Let gewoon op wat je eet Liefs, Sam
@Wijffie75, ik snap wel wat je bedoelt. En het liefst zou ik het ook zonder operatie doen natuurlijk. Al heb ik wel eens overwogen mijn BMI alsnog naar de 40 te (vr)eten maar daar schiet ik ook niks mee op,want als ik nu al te veel eet,krijg ik last van mijn galwegen. Ik moet me dus nóg meer gaan inzetten,om die 27 kilo er af te krijgen. Maar kijk, iemand die zo'n ingreep heeft gehad die valt dus vaak meteen al binnen een half jaar af,mij is het zonder ingreep gelukt 17 kilo af te vallen binnen een half jaar,maar iemand met zo'n ingreep valt vaak wel 30-40 kilo af,valt mij op. Ik heb op zijn zwaarst 120 gewogen,zelfs toen was mijn BMI nog geen 40,maar toen hoorde je ook nog niet veel over zulke ingrepen. Maar als je dan kijkt naar wat ik al gehad heb ten gevolge van mijn overgewicht,had dit heus wel een reden geweest me te opereren,ik heb galstenen gehad,een buikwandbreuk en een hielspoor. Zoals die zwager van mij ook,en ik ken hem goed genoeg om te weten dat hij heel snel weer in z'n oude patroon gaat vallen binnenkort,plus dat hij er nooit wat aan gedaan heeft. 'Ja,hij wilde dit al heel lang',zei m'n schoonmoeder. Ik beweeg me een slag in de rondte fiets naar mijn werk enz.. zwem 1x per week en wandel daarbij veel. en blijf maar hangen op die 102. Mijn vader die keek gisteren eens goed naar mijn man(ook een behoorlijk wat overgewicht)en zei:'zo,jij mag ook wel eens een maagverkleining laten doen zeg' Waarop ik dus zei:ging dat maar zo gemakkelijk,pa.(ook zijn BMI is geen 40) Ik realiseer me ook dus goed dat het niet een ingreep is die je 'eventjes' laat doen,en heb dan ook alle respect voor mensen die zo'n ingreep aandurven. Kijk en wat ik dan eigenlijk ook niet zo goed snap,is dat aangeraden wordt om zelf nog wat af te vallen voor die ingreep,maar dan wordt je BMI misschien ook ineens lager dan 40. het staat er misschien wat warrig en ik veroordeel niemand hoor,want ik weet zeker dat 9 van de 10 mensen er ook heel goed over hebben nagedacht,en zich realiseren wat er allemaal bij komt kijken. Misschien dat ik zelf nog één ander ziekenhuis probeer,desnoods met een officiële motivatiebrief erbij en een eet-dagboek enz.
Maar waarom niet aanpassen voor je ingreep? Ik vind het jammer dat iedereen mekkert zodra iemand een afwijkende mening heeft. En het is niet zo dat ik een ultradun-maatje-36 ben, nee, ik weeg 117 kg met een maatje 52. Ik weet dus wel degelijk waar ik over praat. Ik ben zeer bekend met verslavingsachtige omstandigheden (man met alcoholisme en heb zelf een probleem met eten) en vind het ergens dus gewoon onvoorstelbaar dat iemand mij dan als kortzichtig wenst te bestempelen. DAT vind ik nou kortzichtig. Ik vind gewoon dat vermits je je juiste motivatie weet aan te boren, je tot alles in staat bent, ook afvallen en ook op je streefgewicht blijven. In weze moet je dus altijd in een staat van dieten zitten, net zoals alcoholisten altijd alcoholist blijven, ook al zijn ze 10 jaar gestopt met drinken. Je kan dan wel op korte termijn veel afvallen (als dat je doel is), maar feit blijft wel dat je lichaam zich daar niet zo snel aan weet aan te passen. Je kunt dus beter 17 kilo in 6 maanden afvallen (en je lichaam de kans geven daar aan te wennen), dan 40 kilo in 6 maanden. In het eerste geval zal het er minder snel weer aankomen, of zelfs niet, als je dan bereid bent je hele leven op je eten te letten. Ik zal niet zeggen dat een operatie de easy way out is, maar het is in mijn optiek de absoluut laatste strohalm omdat het echt helemaal niet anders kan.