ik heb in het begin van de zwangerschap helemaal niet veel last gehad van kwaaltjes, tot een week of 7, sindsdien ben ik alleen maar moe en misselijk. Zodra ik twee uur niets eet wordt ik gek van misselijkheid, ik eet me daarom helemaal klem aan van alles. Bah, voel me af en toe net een bejaarde, als ik de kans krijg om te gaan slapen dan grijp ik die met beide handen aan. Ook voor mijn mannetje allemaal niet zo gezellig. Sorry maar ik moest even klagen, natuurlijk is het voor een goed doel en ben ik ook ontzettend blij natuurlijk! liefs
hoi, klagen doe je niet hoor. ik ben zelf ook soms niet de gezelligste thuis. slaap ook vrij veel , zo ie zo meestal smiddags en als ik heel erg moe ben dan ga ik savonds al vroeg naar bed. word soms ook naar bed gestuurd door me vriend want dan val ik gewoon om van de slaap. dat misselijk zijn lijkt me ook een ellende ik heb het gelukkig niet gehad.
Als je de misselijkheid kan beperken door steeds iets te eten is dat zeker een goede optie en die moeheid, gewoon aan toegeven. Je gaat je vanzelf weer wat beter voelen
Ik zou zeggen; welkom bij de club.. Ik werd vanaf de 6e week flink misselijk. Heel moe was ik daarvoor al. Ik was (ben) zo misselijk dat ik zonder voorgeschreven pilletjes niets binnen hield waardoor ik dreigde uit te drogen en ik niet meer kon functioneren. Nu gaat het wel ietsje beter, maar de moeheid blijft. Ik ben het meer gaan accepteren toen de verloskundige zei dat mijn lichaam aan het werk is om een veilige omgeving voor mijn kindje te creeeren dat het heel wat energie kost. De kwaaltjes zijn vervelend, maar het is allemaal niet voor niets. Je lichaam werkt keihard om een mensje te kunnen laten groeien. Wat betreft de misselijkheid; zorg dat je maag niet leeg raakt. Dan wordt het (ook in mijn geval) erger. Op een dag 6x kleine beetjes eten is beter dan 3x op een dag grote maaltijden. Het is even wennen, maar het heeft mij geholpen. En ik heb pilletjes van de huisarts gekregen die aardig werken. Maar met alle eerlijkheid zeg ik ook dat er dagen zijn dat niets helpt. Ik rust dan vooral heel veel.. Mijn man begrijpt het best wel dat ik me zo voel. Ik vind het ook niet leuk dat er nu meer op zijn schouders rust, maar ik hou me voor dat het over een paar weken beter zal gaan en ik hem weer gewoon kan bijstaan in het huishouden.
heb het van week 7 tot week 10 a 11 gehad, toen was hte ineens over. Ik hoop dat hte voor jou ook zo gaat