Lieve meiden, ik moet gewoon mijn verhaal even kwijt. we zijn nu bijna 4 jaar bezig om een mooi wondertje te krijgen, dit is 3 x gelukt maar helaas alledrie een miskraam, de laatste was februari 2008. na lang tobben en twijfel hebben we toch besloten om de malle molen in te gaan en de eerste afspraak was maart dit jaar. Daar zagen ze 2 cystes op mijn linker eierstok.... uitslag endometriose (zonder kijkoperatie) maar na veel heen en weer getrek en 4 verschillen gyn's en 1 IUI hebben we besloten allen in dat ziekenhuis stop te zetten en even rust te nemen en op zoek te gaan naar een ander ziekenhuis. In oktober vertelde een goede vriendin dat ze zwanger was en dat was voor ons ze lijn om weer van start te gaan. Gisteren hebben we de 1e afspraak gehad in het nieuwe ziekenhuis, het was echt een supertoffe gyn. Ik voelde me gelijk op mijn gemak. Op de echo waren nog steeds de cystes te zien, hij gaat nu eind januari een kijkoperatie uitvoeren om te kijken of de cystes door endometriose veroorzaakt wordt, want dit kun je alleen vaststellen dmv kijkoperatie. Hij vond het dan ook heel vreemd dat ze in het oude ziekenhuis allerlei behandelingen wilden starten.... Maar de angst grijpt me ineens naar mijn keel nu.... hij zei als het endometriose is dan loop je er al aardig lang mee en kan het zijn dat je vruchtbaarheid aangetast is of erger nog je eierstok of baarmoeder. Hier was ik zo bang voor.... hij zei wel dat als eierstok of baarmoeder aangestast dat hij deze niet verwijderd maar eerst bespreekt na de operatie. Ik ben zo ontzettend bang dat mijn vruchtbaarheid is aangstast door de endo oid, of dat mijn eierstok of erger baarmoeder eruit gehaald moet worden. Sorry meiden, maar het is nu 4 jaar en de angst hiervoor wordt me even teveel. Ook hoorde ik gisteren dat mijn nichtje zwanger is van 2e, ik ben blij voor hun maar de tranen waren er in overvloed. Gewoon de pijn die ik voel en waarom wij nu niet eens dat geluk mogen hebben. Ook weet ik dat nu iedere verjaardag of feestdag die we hebben dat het alleen maar om die zwangerschap draait, terwijl ze weten hoe pijn het ons doet. Ik heb het al moelijk als ze naar oma komen met hun lieve dochtertje (1 jaar). Ook wij willen een mooi kindje in onze armen kunnen sluiten en het alle liefde geven die we maar kunnen geven. Mijn man zei gisteren, als het ons niet lukt hoop ik dat mijn broer snel een kindje krijgt dan kan ik me daarop storten....was lief bedoeld maar ik wil een kindje van ons waar hij zich op kan storten. Mijn grootste wens voor de kerstman is.... dat we ooit een mooi wondertje zullen krijgen. Ik moest het even kwijt. liefs Noesje
noesje ik zag dat je in noord brabant woont?? klopt dat waarom kijk je niet eens op www.geertgen.nl ik loop daar ook het is een fertiliteitskliniek,,en je hebt daar geen wachtlijst als je nu belt sturen ze je formulieren die je terug moet sturen ze bellen je dan op voor een afspraak wanneer je langs mag komen... ze zijn heel makkelijk doen niet moeilijk om medicijnen en alles wordt vergoedt... en ze zijn heel snel in handelingen bijv. clomid normaal 2 of 3 x 50 mg daar gewoon 1x 50 1x100mg ik mocht toen al over op spuiten...van gonal-f.... succes meid
daar heb ik al eens bij gekeken maar we wilden eerst naar dit ziekenhuis, de operatie wil ik nu zie o zie laten doen, voor de cystes. En anders blijf ik het uitstellen....en het zh waar ik nu loop voel ik me goed bij En noord brabant is groot, ik loop nu in fransiscus in Roosendaal en dat voor ons een half uur rijden. Ik woon in omgeving Bergen op Zoom iig bedankt meid.
Lieve schat, ik lees je berichtje met een brok in mijn keel. Wat vervelend voor je dat je nu zo in de rats zit. Ik hoop van harte dat het allemaal mag meevallen en je eierstokken, baarmoeder en vruchtbaarheid intact gebleven zijn. Ik heb helaas de woorden niet om je te troosten, maar ik hoop oprecht dat er snel een wondertje voor jullie mag komen/zijn! Een hele dikke knuffel, Chipske
He meis, Ik begrijp echt helemaal wat je bedoel! Het is ook echt allemaal zo oneerlijk. Je weet dat ik precies het zelfde heb als jou en dat het wachten je /me opbreek. Je gaat jezelf verwijten maken... was ik maar eerder aan kinderen begonnen of was ik maar eerder naar het ziekenhuis gegaan had ik eerder op mijn strepen moeten staan in het ziekenhuis want uiteindelijk ken je je eigen lichaam het beste. En an al de tijd je eigen groot houden als er weer iemand zwanger is. Telkens met je beste glimlach gefeliciteerd zeggen en proberen het gemeend te laten lijken. Telkens die tranen en telleustellingen wanneer het "weer "niet gelukt is. Vind het super knap dat je naar een ander ziekenhuis ben gegaan. En in preciepe kunnen ze tegenwoordig veel. Blijf op je strepen staan en dring aan om ze snel mogelijk geholpen te worden. Met de kijk operatie word vaak een hoop duidelijk. En vanuit daar uit een plan van aanpak maken. Ik ga niet zeggen positief blijven want die positievie tijd ben je allang kwijt geraakt. Maar laat alles nog eens over je heen komen. Uitbehandeld ben je nog niet....hoop is nog niet weg. Maar dring er op aan ze hebben je al veel te lang laten lopen. Endo is ook een onderschat iets veel gyn willen er niet aan ze denken nog steeds dat het bij ons tussen ons oren zit. Sta op je strepen....... Echt heel veel geluk en succes gewenst en ik hoop het ook echt zo voor je he Dikke Kus Lonneke
Ik ken het verlangen... Veel troostende woorden kan ik niet bieden, wat ik ook vertel, het neemt de pijn en verlangen niet weg. Ik steun je en hoop op een geweldige afloop.
Jee meid wat is dit moeilijk.... En wat heb je gelijk dat het een wonder is als je een kindje mag krijgen. Ik ga heel hard voor je duimen dat dit straks ook voor jullie is weggelegd, veel sterkte!
meis wat een verhaal ik weet als geen ander heel goed wat je voelt wij hopen al 11 jaar die onzeker heid verdriet boos enz ik kan je helaas niet deze drie dingen minder laten worden maar wel steunen hier in meis hou je sterk al zeg ik het zelf dat lieve wondertje komt er komt wel goed schatje hele dikke knuf van mij
Dank jullie lieve meiden, pffff de tranen kunnen niet stoppen vandaag Ik ga zometeen maar weer een scrapdagboek beginnen. Dit heb ik gedaan tijdens de 1e mmm, dan ben ik leker bezig en schrijf het allemaal van me af. Heb net een mooi album gekocht, daar houd ik dan alles weer in bij en schrijf alles op wat ik voel en kan me creatievitijd er in kwijt.
Zo mijn scrab-dagboekje is weer begonnen.... Ik voel me nog steeds zo down, hopelijk is het snel 6 uur dan is mannetje weer thuis. Kan ik ff lekker knuffelen.
Ach Noesje toch! Ik kan het me heel goed voorstellen dat je bang, verdrietig en boos bent! Zoveel emoties tegelijk, laat je tranen gaan! Ik brand vanavond een kaarsje voor je dat je baarmoeder en je eierstokken er goed uitzien in januari en dat je vruchtbaarheid niet is aangetast! Ik kan verder niet veel voor je doen, maar weet dat ik aan je denk vol positieve gedachten! Liefs Christy
Dank je lieverd, ik hoop zo dat ze de cystes kunnen verwijderen zonder mijn eierstok waar ze aan vast zitten aan te tasten of zo. Positieve gedachten en kaarsjes zijn altijd goed.
Gisteren met manlief erover gebabbeld, als ik het over de operatie heb dan gieren de zenuwen wel door mijn lijf hoor....maar ik heb er een goed gevoel over. In het oude ziekenhuis had ik er totaal geen vertrouwen in. Man zei gisteren, als je onvruchtbaar bent of er moet iets uit dan hebben we ons daar bij neer te leggen schat, mij raak je daardoor echt niet kwijt. De zenuwen komen denk ik het meeste omdat ik nog nooit in een ziekenhuis gelegen heb dus ook geen operatie of narcose heb gehad en dat vind ik best een beetje eng.
noesje wat lief van je mannetje dat ie dat zegt en heel fijn toch dat ie dan niet bij je weg gaat en goed dat je er zo open en rustig met hem over kunt praten mijn manlief loopt ook niet weg als het niet lukt heeft ie nog nooit gezegt maar ik weet wel zeker dat ie dat niet doet anders was ie al weg denk ik het lukt al 11 jaar niet dus en wij praten er ook goed over
Ook ik herken je gevoel. Heb het hier ook meegemaakt. En dan de onzekerheid of het ooit gaat lukken. Hier ook feestdagen met neefje van 6 maanden. Wat alle aandacht trekt natuurlijk. Logisch maar wel pijnlijk voor mij. Manlief heeft er niet zoveel moeite mee. En dan ook nog schoonfamilie die hier niet altijd even tactisch mee omgaat. Na een jaar discussie gaat het wel beter, maar ja het geluk gaat voor het verdriet vind mijn schoonmoeder. Dus neefje is belangrijker dan mijn gevoel lijkt het dan wel.
hoi lieve Noesje, ik vind het echt heel erg voor je, ik hoop dat je snel jullie wondertje in je buik mag voelen. maar natuurlijk dat alles er goed uit ziet bij de operatie! je bent zo lief, en je helpt iedereen hier goed op het forum, ook mij terwijl het mijn 1e ronde was voor ons 2e kindje, en ik misschien wel loop te zeuren, en ook ik was verdrietig en voelde me raar toen ik ongi werd, maar dan denk ik aan jou! en aan mijn lieve kleine meid, en jou ondertekst en dan voel ik de tranen weer opkomen, ik vind het zo oneerlijk en zo erg dat ik er niks aan kan doen!!! als ik met mijn meisje in me armen lig dan denk ik dat het een wonder is en dat ik heel graag wil dat jij dit ook kan doen!!! ik vind je zooo lief! (ook al ken ik je dan niet zo goed, maar ik heb een warm gevoel bij je) ik denk aan je! en hoop met je mee!!! sterkte meis!
Dank je liane, de brok zit in mijn keel na het lezen van je berichtje....super lief. Doet me goed. liefs Noesje