Zo lees ik dat stuk helemaal niet. Ze geeft aan dat de vk-praktijk waar ze zat op basis van een niet wetenschappelijk onderbouwd/aangetoond 'verhoogd risico' haar niet thuis wilde laten bevallen, maar op de daar schijnbaar regio-/vk-gebonden medische gronden in het ziekenhuis. Een andere vk zag dat risico ook niet en zo kon zij dus toch thuis bevallen. Niets over medische hulp die onzin is..
Dank je wel Abri, ik bedoel precies wat jij zegt. @Elmo: Ik heb een verloskundige gevonden die op dat gebied precies bij mij paste. Er waren een paar situaties die wij van tevoren goed hebben besproken wanneer we er toch voor zouden kiezen om naar het ziekenhuis te gaan. Ik ben niet blind voor risico's, maar ik weiger om mij aan te passen aan protocollen puur omdat het protocollen zijn. En dat is ook mijn grote probleem hiermee..ook hiervoor zou een protocol/richtlijnen komen. Dat protocol wordt dan gevolgd en er wordt minder gekeken naar de specifieke situatie. En nee, verloskundige heeft niet het hartje in de gaten gehouden, niet getoucheerd etc. Ze heeft letterlijk alleen maar gezeten en de situatie in de gaten gehouden. Afgesproken dat wanneer ik wilde dat ze iets zou doen dat ik dat zou aangeven. @superkanjers: wat ben je enorm aanvallend. Ik heb nergens gezegd dat medische hulp onzin is, maar ik probeerde wel aan te geven dat verschillende professionals verschillend kunnen denken en wat de een noodzaak vindt, de ander dat niet vindt. Ik heb een trauma opgelopen van mijn eerste bevalling, omdat er toen van alles gebeurde zonder mijn 'informed consent' te krijgen, met alle gevolgen van dien. Daarom ben ik tegen dit soort ideeën. En medische hulp onzin? Nee hoor, maar ik vind wel dat er wat bedachtzamer om gegaan mag worden met bevallingen en terughoudender met ingrepen, helemaal zoals verplichte keizersnedes waarin je de integriteit van de vrouw 100% aantast.
Jehovah's getuigen zijn niet tegen keizersnedes maar misschien wel bang om daarna voor het dilemma te komen te staan om een bloedtransfusie te moeten weigeren en dus dood te gaan.
In het algemeen zijn Jehova getuigen niet per se tegen keizersnedes, maar daarmee is niet gezegd dat alle Jehova Getuigen niet tegen keizersnede zijn. Het gaat om haar opa, ik gok erop dat zij beter weet wat hij vond dan jij.
Lastig vind ik het toch wel met geloof. Mijn vriend is opgevoed als jehova. Maar hij is geen jehova meer. Toch blijft het voor hem moeilijk om te praten over het accepteren van bloed. Ik sta wel op mijn strepen wat betreft als de kinderen het nodig hebben. Maar ik zou hem absoluut niet kwijt willen. En als de reden van kwijtraken bloed weigering zou zijn, zou ik dat heel lastig te verkroppen vinden.
Mijn opmerking komt waarschijnlijk wat lomper over dan ik bedoel. Wat ik meer bedoel is, dat mensen vaak weliswaar een bepaalde stroming volgen, maar daar bijna altijd hun eigen interpretatie er ook op nahouden. En dat er dus geheid bij bijna elke vorm van overtuiging mensen zijn die tegen keizersnede of andere medische ingrepen zijn. Terwijl dat mogelijk niet de mening van de grootste groep binnen die overtuiging is.
Ik vind niet dat je iemand zomaar kan dwingen tot een medische handeling. En dat vindt gelukkig het NOVG (Nederlandse vereniging obstetrie en gynaecologie) ook. Ruimte voor keizersnede onder dwang En het volledige artikel. Spoedsectio onder dwang kan nodig zijn
Toen ik het artikel las kon ik alleen maar denken zijn er dan mensen die als de arts aangeeft dat het beter is ik denk dan even aan een spoedsituatie toch door willen gaan met alle risico's van dien. Ik heb zelf een spoedks gehad en al in de loop van de avond werd er gemeld nadat ik ruim 48 bezig was al dat ik er rekening mee moest houden dat onze zoon met een ks geboren zou worden maar dat zolang het ging ik gewoon op de natuurlijke manier mocht proberen te bevallen, mijn ontlsuiting vorderde niet en mijn zoon bleek zijn opgeslagen handje dwars gezet te hebben en ik kreeg complicaties die zorgden dat zijn hartstlag wegzakte, er was geen seconde twijfel en ben onder narcose gebracht en toen ik bijkwam lag hij op de ic. Dat beeld heb ik nu even in mijn hoofd, was er een seconde van twijfel voor mij, nee ik wilde enkel dat hij gezond was, maar zou ik het willen hebben dat de arts het mij verplichtte, nee ook niet, moeilijke kwestie. Bij de tweede zijn we in gesprek gegaan weer aangegeven dat natuurlijk bevallen mijn wens was, maar ook de angst had dat het ene zelfde soort weg zou worden als met onze zoon, ik moest ingeleid worden met 38 weken en de gyn, kwam netjes met de mogelijkheden en voor mij was het feit dat mijn lichaam nog niets zelf had gedaan en ik toch die angst had weleen aanleiding dat ik direct ks in gedachten had, de gyn was het ermee eens, en een kerngezonde dochter zonder enige complicatie, maar weer op alles vrije hand gehad maar wel in gesprek gebleven. Oftewel ik kan het mij bijna niet voorstellen dat er mensen zijn die dit anders zien en doen? We willen toch allemaal het beste voor ons kindje?
Ik lees hier over dat een gedwongen keizersnede zou leiden tot trauma's etc, en dat gevolg snap ik heel goed. Maar hoe zou het zijn als de arts naar jou moet luisteren, als barende moeder, en niets mag doen om in te grijpen, terwijl jij irreëel bent en het vrijwel zeker is (want over dat soort situaties gaat het, zie artikel Medisch Contact) dat het zal leiden tot het overlijden van de foetus. Wat voor trauma hou je daar aan over als vrouw zijnde? Want je verliest én je baby, én je moet leren leven met het feit dat je daar zelf een hand in hebt gehad omdat je geen toestemming hebt gegeven. Dat lijkt mij nog onnoemlijk veel keren moeilijker en traumatischer. Kortom, ik ben er eigenlijk wel voor. Wel gebonden aan strikte afspraken (en dus protocollen, omdat anders iedereen het voor zich invult en dat kan leiden tot een veel bredere interpretatie dan wat de bedoeling is) zodat er duidelijke grenzen zijn aan wanneer dit mogelijk is.
Het klinkt heel mooi: het redden van de ongeboren baby, omdat de moeder om wat voor reden dan ook niet tot de beslissing overgaat die door de overgrote meerderheid van de bevolking dan als de enige keuze wordt gezien. Maar waar houdt het op? Er zijn genoeg zaken die een vrouw tijdens een zwangerschap kan doen, die ook voor een enorme schade voor nog ongeboren kinderen kunnen zorgen: bijvoorbeeld (overmatig) drankgebruik, drugsgebruik en roken. Moet aanstaande moeders straks het beoefenen van risicosporten verboden worden? Moet een aanstaande moeder straks gedwongen worden om foliumzuur te slikken? Mag een vrouw straks nog een zwangerschap beëindigen met ruim 23 weken, nu er al behandelmogelijkheden zijn voor prematuren met deze termijn (nog niet in Nederland, dat weet ik). En er worden zeker ook zwangerschappen beëindigd met die termijn van kinderen met een levensvatbare handicap. Om heel eerlijk te zijn, een aantal van die punten die ik noem vind ik ook al een goede discussie waardig. Dus deze wet in laten gaan zonder van te voren te kijken naar wat je daarmee zegt over de rechten van het ongeboren kind en de aanstaande moeder, vind ik te kort door de bocht.
Indien mensen zelf die ideeën aan de overtuiging toeschrijven hoort het daar wel bij. Maar men moet altijd opletten daarna er niet vanuit te gaan dat iedereen met dezelfde overtuiging er dan hetzelfde over denkt.
+1!! Zo'n wet zou die drie kinderen beschermen, maar potentieel honderden anderen en hun moeders in gevaar brengen. Daarmee vind ik natuurlijk wel dat die drie kinderen en idd al die andere kinderen die (vaak kerngezond) het leven moeten laten in de buik van hun moeder, beschermd moeten worden.
Ik denk zelf dat er meer gedwongen zou moeten worden onder de 'unassisted childbirth dames' dan onder Jehova´s getuigen.
ukt het de rechter niet om op tijd in het ziekenhuis te zijn, moet de arts tot een spoedoperatie kunnen overgaan, "die daarna alsnog door de rechter met terugwerkende kracht kan worden gehonoreerd". Whahah he kan het niet terug draaien of willen ze de baby er weer in proppen? Likt me lstig iemand onder dwang onder narcose te brengen Schade wat jr aan kan richten bij de zwangere psychisch gezien Verder in oorsprong valt er wat voor te zeggen Mar owee als een arts iets fout doet op zo'n moment dat wordt een rechtszaak van jewelste
Ja en als er een rechtzaak verloren word door een arts dan denken ze ook wel 10 keer na voordat ze zoiets gaan uitvoeren. En is het doel van de evt wijziging misschien verloren. Maar toch met blijvende gevolgen mbt de wet.
Ik heb het niet over individuen, maar over het geloof op zich. Als haar opa rood een mooie kleur vond en blauw niet, betekent dat ook niet dat dat iets is wat wordt voorgeschreven door dat genootschap. Overigens gaan JG'en i.t.t wat ze zegt niet naar een kerk hoe ze dat zelf noemen, dus ik geloof er sowieso niet zoveel van eerlijk gezegd.