Na mijn miskraam bij een ongeplande zwangerschap (vorige maand) is mijn kinderwens die ik al had heel groot gworden. Ik heb PCOS en veel problemen gehad hierdoor met onverklaarbaar bloedverlies, cystes en daarbij een hartvormige baarmoeder. Mijn vriend wist wel dat ik cystes heb maar verder niet wat het inhoudt. Na de miskraam waren we erg verdrietig. Mijn vriend wilde absoluut voorkomen dat ik weer zwanger zou worden. Nu heb ik hem uiteindelijk toch verteld wat PCOS nou precies inhoudt en dat zwanger worden en zwanger blijven bij mij niet zo vanzelfsprekend is als bij veel vrouwen. We hebben toen besloten een jaar te wachten en er dan voor te gaan. En nu eindelijk voelt het, ondanks dat we een jaar samen zijn, zo juist om geen anticonceptie meer te gebruiken. Waarom je eigen lijf die het niet helemaal vanzelf doet, nog moeilijker maken met hormonen? De gyn. zegt al 5 jaar lang dat als de kinderwens er is ik gelijk met hormonen mag beginnen en medische hulp krijg. Om aan het idee te wennen hebben we wel besloten om eerst een tijdje zelf te proberen. En het hele medische gebeuren nog niet om hulp te vragen. Wel ga ik bijhouden of ik een eisprong heb. We willen het nog niet van de daken roepen maar ik wil het echt even kwijt dus vandaar dit berichtje
succes! en wel "fijn" dat je gauw bij de gyn terecht kan mocht het nodig zijn! maar vooral ook veel plezier met klussen
Wat leuk zeg dat jullie er nu voor gaan. Heel veel succes en hopen dat je de gyn helemaal niet nodig heb en je snel een posi test heb.
Het is je gegund meis, een voorspoedige zwangerschap toegewenst en als het even kan 1 die niet lang op zich laat wachten
We gaan gewoon lekker verder met "de gezelligheid" zoals we dat altijd doen en ik hoop dat we (hoeft niet nu gelijk) zonder medische hulp een kindje zullen krijgen. Het idee en de afspraak samen dat je ervoor gaat en voor elkaar en een kindje kiest is al heel erg leuk en maakt mij intens gelukkig. Als het echt zo is spring ik volgens mij echt 1000 gaten in de lucht