Ik werk 32 uur per week en mijn dochtertje is hierdoor best veel bij opa en oma. Ze vind het daar super leuk en ik weet dat ze er in super goede handen is. Het enige probleem is dat ze helemaal niet meer mee naar huis wilt. Zodra ik binnenkom om haar op te halen rent ze al naar oma en klimpt ze op daar op schoot. Ik krijg geen kus, geen blik niks... het enige wat ik krijg als ik haar een kus geef is een mep. Ik weet dat ze het niet doet om me pijn te doen... maar dat doet het wel... het voelt vreselijk dat ze niet blij lijkt te zijn om me te zien... en het elke keer een enorm drama is om haar mee naar huis te nemen... Het doet me echt pijn Aan de andere kant ben ik natuurlijk heel blij dat ze het bij opa en oma zo naar haar zin heeft. Wie herkent dit en heeft misschien tips om het naar huis gaan en mama weer zien te verbeteren....
Herkenbaar. Hier was het de oplossing dat oma onze dochter zelf thuisbracht. Maar dat moet natuurlijk wel mogelijk zijn. Mijn schoonmoeder vond het zelf ook erg vervelend..
Ik denk dat het iets met de leeftijd te maken heeft... Althans; mijn dochter van 19 maanden reageerde vandaag ook zo toen ik haar op kwam halen bij opa en oma, nadat ze daar afgelopen nacht gelogeerd heeft. Ze wilde niets van me weten en klampte zich aan oma vast. Misschien komt het besef dat zij en jij niet 1 zijn en dat je haar dus ergens achter hebt gelaten. En dat ze daar misschien wel een beetje boos over was, ondanks dat het wel heel leuk was... Ik weet het verder ook niet, dus lees mee
Hier ook een tijdje gehad met een maand of 18/19. Niet zo heftig maar wilde ook niet mee naar huis. Is vanzelf weer over gegaan... Maar het voelt inderdaad niet leuk!
Tegelijk heeft mijn dochter trouwens ook een behoorlijke papa-fase.... Weet niet of dat hier ook mee te maken heeft hoor. Misschien voelt mijn meisje zich wel een beetje 'verraden' door mijn zwangerschap.
Hier juist de andere kant...Ik ben de oppas. Kindje wil niet mee met moeder. Kindje is al wel wat ouder. Wat hier helpt is dat ik leuk doe dat zijn moeder er aan komt. Dus zodra ik zie dat de auto komt roep ik al: Kijk eens wie daar aan komt? Gezellig je moeder is er weer! En ik zeg dat hij een kus aan zijn moeder moet gaan geven. Dus misschien zou je oma dat ook kunnen doen? En ze drinkt vaak even wat, zodat het kindje rustig kan wennen dat mama er weer is. Ik weet natuurlijk niet of dat helpt. Het lijkt me wel lastig en inderdaad totaal niet leuk! Hoop dat het een fase is die snel overgaat!
Hier is het ook zo.. Mijn schoonouders hebben een boerderij met varkens, paarden en geiten EN ze wonen tegen het bos aan, daar lopen koeien, paarden en schapen.. Hij is altijd helemaal gelukkig als hij naar opa en oma mag! Hij is wel alijd blij om mij weer te zien, maar zodra hij mee naar huis moet is het drama. Opzich begrijp ik het wel.. Er is daar zoveel te zien en te doen, hij krijgt van iedereen 100% aandacht en vaak is z'n nichtje er ook om mee te spelen.. Voor de mama's indd wat minder leuk maargoed beter zo als dat ze met tegenzin naar opa en oma moeten toch? Hoe is het als jullie weer thuis zijn? is het dan wel weer gewoon goed?
Hier ook even vanaf de andere kant gezien, ik werk namelijk als gastouder. Hier zijn ook regelmatig kindjes die niet/moeilijk mee naar huis gaan en ze zitten toevallig beetje in dezelfde leeftijd als je dochtertje. Ik merk hier dat de kinderen het lastig vinden dat ze uit hun spel worden gehaald. Ze zijn dan net fijn en het spelen en "moeten" dan met papa/mama mee, lijkt wel alsof ze die omschakeling zo snel niet kunnen maken. Je zou dus kunnen proberen om samen het spel/de dag bij opa en oma af te ronden, zodat je dochter weet dat het daar afgelopen is en dat ze gezellig mee naar huis gaat. En je kan altijd even aan je ouders vragen of ze je dochter alvast voor willen bereiden dat ze opgehaald gaat worden. Als jij haar altijd op een vaste tijd haalt dan kunnen ze kort daarvoor al aangeven dat je eraan komt, eventueel al schoentjes aan doen ed.