Stomme vraag misschien: Maar stel ik zou voorlopig ook niet meer welkom zijn bij schoonouders.. zouden jullie dan de kleine wel laten gaan??? Het is nog totaal niet aan de orde hoor, maar omdat ik er even klaar mee ben vraag ik mezelf af of ik dan die kleine wel zou laten gaan als hun mij de toegang tot hun huis ontzeggen...
Als ik niet meer welkom ben, dan mijn kind ook niet! Zou vriendlief overigens een enorme stennis van maken
Het ligt er uiteraard een beetje waarom maar ik verwacht wel van mijn man dat hij voor me opkomt en één lijn met mij trekt. Wij zijn een gezin en zijn als gezin welkom of niet.
nee mijn kind zal dan absoluut niet heen gaan, ik niet, zij ook niet. mijn (ex) schoonouders hadden totaal geen respect voor mij, dus ook niet voor mijn kind vind ik(hadden ze ook niet)
Het is een beetje een stomme reden eigenlijk. Lees: Even gal spugen... En naar mn zoontje is ze natuurlijk hartstikke leuk, maar ben bang dat als hij gaat huilen of jengelen dat ze als ik er niet ben wel even wil laten zien hoe goed zij het wel niet kan... Nu zullen ze hem natuurlijk geen pijn doen, maar toch ik heb zelf ook iets van: Als je mijn zoontje wil zien, dan moet je mij er ook maar bij nemen. Ik ben namelijk de moeder en toekomstige vrouw van je zoon. Geen knikkermaatje
Nee absoluut niet. Als ik niet meer welkom ben betekend dat voor ons dat het hele gezin niet welkom is. Mijn man zou dat sowieso niet pikken. Dus nee ze hebben, maar te accepteren dat we een gezin zijn.
Het ligt er helemaal aan wat de reden is dat ik niet welkom zou zijn. Maar er moet wel heel wat gebeurd zijn voor ik het contact verbreek Er zal waarschijnlijk eerst tot vervelens aan toe gesprekken gevoerd gaan worden om de issues op te lossen. Het laatste dat ik wil is mijn kind zijn familie ontzeggen.
Owh ik zal mijn reactie even toelichten. Ik zou het doen voor mijn zoontje dat hij zijn oma nog ziet. En niet voor haar dan.
True true, dat wil ik dus ook niet maar ga er ook vanuit dat het tijdelijk is. En zou het wel fijn als ik ook gerespecteerd word als moeder en als deel van ons gezin, maar heb soms het idee dat ik voor hun niet echt besta ofzo. Alsof alleen hun zoon en kleinzoon ertoe doen, maar ik er maar een beetje bij hang. En notabene niet eens goed ben voor haar zoon. Ik krijg dan zo de neiging om mezelf te laten gelden en eigenlijk daarom even laten voelen dat ze mij ook te respecteren hebben, want mijn mening doet er toch zeker wel toe.
Dit ligt ik ook even toe: Oooo wat lijkt hij op zijn vader, wauw 2 druppels water zijn vader. Nou hij heeft echt niks van D.enise maar alles van zijn vader hoor. Zelfs het karakter. (hij is 1 -_-')
Ik heb afgelopen zomer eindelijk de beslissing gemaakt geen contact meer te hebben met sm. Dus dat betekent dat ik gewoon niet meer naar haar toe ga. Geen haar op mijn hoofd die daar aan denkt. Echter vind ik dat mijn meisjes nog wel recht hebben op een oma en dus gaat manlief zo nu en dan met hun naar sm toe. Verjaardag van onze oudste was ze er helaas ook. Had het zelf liever niet, maar ja het is niet mijn verjaardag. Ik hou haar letterlijk op afstand. Dus slechts een hand schudden en hallo zeggen en that's it. Gelukkig staat manlief vierkant achter mij, dat is wel echt belangrijk! Sterkte meid, weet hoe het is om een sm te hebben waar je niet mee door 1 deur kan
Ik zou het sowieso een rare situatie vinden. Als het andersom gebeurd en mijn familie zou mijn vriend de deur weigeren zou ik ook niet meer willen komen. En ik zou dat ook andersom verwachten. Dus kan me niet voorstellen dat mijn schoonouders mij om een of andere stomme reden de deur weigeren en mijn vriend en mijn kinderen daar wel nog gezellig koffie drinken. Dat klopt sowieso niet.