Mijn vriend wordt gek van me, ik word gek van me, en nog even en iedereen wordt gek van me! Ik WIL nu de babykamer af hebben, ik WIL nu de babykleertjes wassen, de plankjes moeten schoone, de tuin moet leeg en schoon, het huis moet gezogen en gedweild worden, het bed moet verschoond, de kastjes uitgezocht en opgeruimd, de jassen opgehangen maar eerst allemaal gewassen. Alles moet moet moet, ik word er zelf bijna gek van, en als ik dan mijn hele lijst met moet moet moet heb opgesomd moet ik eerst maar eens zitten want de baby houdt duidelijk niet van al die drukte en schopt dan eens even lekker mijn binnenste bont en blauw. En ik zeg tien keer per dag sorry dat ik zo doe, maar als het dan weer gebeurd kan ik het gewoon niet stoppen. Er moet zoveel gebeuren, er is zo weinig tijd en straks redden we het niet of het is nog niet klaar. En ik heb nog 18 weken :S dus alle tijd, maar de afgelopen 15 weken zijn voorbij gevlogen, dus als er nog 15 voorbij vliegen dan is het al bijna zover Ik kan over elk klein dingetje wel struikelen, de enige die mij nog lief vinden zijn mijn hond, paardje en katjes, want om 1 of andere reden zijn die in alles wat ze doen in mijn ogen vertederend en lief Pfff...wanneer is dit over?
Leuk he hormonen Hier is/was het net zo hoor. We hadden de babykamer pas af bij 34 weken, moesten eerst nog verbouwen. Ik dacht dat het nooit af zou komen Wat hier hielp was wel een lijst maken met wat er moet gebeuren, kun je lekker wegstrepen. En je hebt nog best wat tijd, moet er nog veel gedaan worden in de baby-kamer?
Klinkt heeeeeel herkenbaar! Ik drijf mezelf (en mijn vriend) ook helemaal tot waanzin!!! Kan er letterlijk om janken gewoon!
Hmm...we hadden twee kamers over, 1 study en 1 kattenkamer, de study is bij de katten in gegaan, dus dat heeft even wat werk gehad. De study moest dus helemaal leeg, en nu hebben we wel de muren geverfd, maar de schilderijtjes op de ene muur moeten nog af. We hebben vandaag de inbouwkast helemaal leeg gehaald en de planken met leuk plakspul beplakt, zodat het er wat kinderlijker uit ziet. Dan moeten de deuren en de openslaande deuren (ja er zit daar een balkon en dat leek me zo lekker voor een babykamer) nog geschuurt en geverfd worden en dat is op terpentine basis en daar mag ik dus niet bij helpen, en mijn vriend tsja...is een schatje hoor, maar alles komt wel zeg maar, knopen doorhakken en dootzetten zijn gewoon niet zijn sterke kant. Dus als ik er niet met de kwast naast sta....waar eindigt het dan? We zien een leuke commode, hij zegt ja sla maar op bij favo's en drie weken later is het ow...hij is weg....JA DUH Leuke kinderwagen...mwoah kalm aan...en als die dan reageert zijn ze op. Dus dan ga je er toch achter aan zitten dus nu hebben we de wieg, kinderwagen en commode besteld, en die moeten in de aankomende 4 weken opgehaald worden. En nu zit hij lekker te zitten...maar ga ik dus zo eerst de troep die achtergebleven is van de kast pimpen opruimen. Het komt allemaal wel, maar hij is zo van het ach dat komt wel, we zijn een laks stel, gewend op ons gemak te leven, maar dat kan nu even niet want een baby kan je niet even een paar maanden extra in de buik laten als iets nog niet af is Hij zit net zo makkelijk uren op funda huizen te kijken en aan te wijzen terwijl we hier nog niet eens klaar zijn. Zijn karakter is echt zalig ontspannen, maar op dit moment werkt dat een beetje tegen en tsja...ik zit zelf met gewrichten die allemaal te soepel zijn geworden dus alles wat ik op til en doe doet eigenlijk pijn, waardoor ik sneller moe wordt en me dus op zit te vreten omdat ik nog zo veel wil doen. Dus ik word niet eens een bitch...ik ben het geloof ik al een beetje (heel veel)
Whahaha moet er echt om lachen!!!! Ik merk het nu ook al een beetje maar niet zo erg! Hihi... succes voor je mannetje
Inderdaad! Soms wil ik aan het einde van de dag gewoon mijn hoofd op mijn handen leggen en janken. Hij doet zijn best te begrijpen waarom ik zo graag van alles wil, en hij probeert te onthouden dat dingen tillen, bukken, hurken, uren staan pijnlijke dingen zijn. Maar om de haverklap denkt hij er niet bij na, want normaal ben ik niet zo mutserig, en dan is het weer van geef die bak aarde eens aan en dan twijfel ik...zeggen schat je weet toch dat dat pijn doet, of het gewoon doen en even doorbijten. En dan irriteer ik me weer dat hij me in die positie zet door het te vragen, zo dubbel. En als je dan bij zijn ouders op visite komt en je schoenen uit wil trekken is het opeens: gaat dat en lukt dat? Dus ergens weet die wel dat het AU doet....en dan denk ik weer grrrrr denk daar eens aan als ik een zak hondenvoer in mijn handen geduwd krijg. Ow ja....ik laat de hele tijd van alles vallen omdat ik het gedachteloos aanpak met een hand en dan AU voel, mijn hand gevoelloos wordt en het dus weer valt...dan moet ik bukken....AU...en ja...uiteindelijk zit je dan sniffend op de grond want overeind komen eh...doet ook AU Ik voel me zo'n watje dus ben vooral boos op mezelf, maar ja...snauwen tegen hem gaat veel makkelijker dan tegen mezelf haha (alhoewel ik dat ook doe...hm :S)
Gheghe dat zei ik ook met 8 weken en moet je me nou eens zielig zien zijn hahahaha (ownee ik wens zelfs andere mensen de bitchyziekte toe nu )
Als ik er aan denk wat er boven nog allemaal moet gebeuren.... AAAAAAAAAARRRRGHHH!!!! Het is ook een klein beetje mijn eigen schuld. Bij de eerste zwangerschap hadden we alles zo belachelijk vroeg klaar, dat ik nu zoiets had van 'joh, dat komt wel. Hoe veel werk is het nu werkelijk?' Tja, niet moeten zeggen dus! Heb vooral mezelf ermee, want ik wil altijd zoveel mogelijk zelf doen en dat wordt nu lichamelijk gewoon haast elke dag iets meer onmogelijk. Mijn vader 'moet' ons ook nog helpen met een aantal klusjes op de babykamer en die heeft ook al zo'n instelling van 'Oooooh, dat doen we volgende week wel een keertje' HALLOOOO!!!! Wat nou volgende week denk ik dan? Ik had alles vorig jaar al klaar willen hebben bij wijze van spreken Deze paar dagen ben ik het écht spuugzat! Ik ben helemaal onrustig en ik wil van dat kutgevoel af. Dus deze week wordt iedereen even flink aan de jas getrokken! Zo...dat is er uit
Hey, Heerlijk die hormonen.. Misschien helpt het om data vast te leggen in jullie agenda? Ga samen even zitten en leg gewoon vast wanneer bepaalde dingen gedaan moeten worden, dan kan hij het tegen die tijd ook niet meer uitstellen en heeft hij ook een duidelijk doel voor ogen. Wat misschien ook helpt: laat hem de levertijden zien op spullen die je nog moet kopen. De meeste kinderwagens kunnen nl uitlopen tot 10 weken levertijd et cetera, waarchijnlijk schrikt hij er dan wel van.. Wat betreft het tillen van zware dingen, gewoon niet meer doen! Pech voor hem hoor! Denk aan jezelf! Hoe zou hij het vinden als je hem een krat bier op zijn buik zou vastbinden, waar hij de hele dag en nacht mee rond mag lopen ter vergelijking.... Wish you luck!
Oh wat een feest der herkenning dit! Ik had dit een week of zes geleden ook heel erg, tot ik in de gaten kreeg dat de druk die ik mijn man oplegde eerder averechts werkt. En het was ook niet eerlijk, want het is èn druk op het werk èn veel van de dagelijkse taken komen op zijn bordje terecht (ik kan niet zoveel door extreme vermoeidheid) èn dan liep ik ook nog te zeuren.. Nu proberen we stap voor stap te werken en dat lijkt wel iets resultaat op te leveren. We zijn nu anderhalve week verder en de babykamer is ingericht voor zover het de meubels betreft (was daarvoor een opslagkamer/studeerkamer, stond BOMvol) en de voortuin is opgehoogd (moet nog aarde bij, plantjes in, houtwerk beitsen) maar het belangrijkste is klaar. Maar nu schiet bij mij de stress erin. En vind ik mn hele huis vies. Mn moeder komt morgen mn babykamer schoonmaken, de douche schoonmaken (we hebben een nieuwe douche dus er zijn nog allemaal resten van het verbouwen, doffe sluiers en spul op de tegels) en ook nog even 3 deuren verven (1e laag is er dit weekend op gegaan). Nu hoop ik eigenlijk dat ze ook nog even mn slaapkamer onder het bed kan stofzuigen en misschien de ramen zemen en ook nog even goed stofzuigen misschien en- oftewel ik kook zowat over van de stress. Adem in. Adem uit. Ik ga nu eerst maar even strijken. Scheelt allicht weer een klein beetje.
Emma mijn man doet niet aan agenda's, in ieder geval niet een ander soort dan eh moi En aangezien moi nu heel erg vergeetachtig is doet hij zelfs daar niet echt fanatiek meer aan, wat trouwens ook nog eens resulteert in afspraken die die maakt zonder te overleggen en ik dus om half 8 zaterdag avond te horen krijg ow ben je nog niet klaar? Het feest begint om acht uur hoor. Krat bier...tsja...hij vroeg of ik de drie lege kratten even terug wou brengen naar de winkel...dus geloof niet dat het erin zit dat hij die gaat tillen Wel gelijk gereageerd met ja natuurlijk, zal ik ook gelijk drie nieuwe kratten mee terug nemen aangezien het toch al pijn doet als ik til? Maar het schijnt een mannen iets te zijn hoor, kwam vandaag bij mijn ouders aan en toen gooide mijn vader een doos met spullies in mijn armen, want dan kon hij de andere doos mee nemen. Zijn vader is wel lief hoor, die zou me het liefst nog voeren bij het avondeten Canna normaal gesproken heb ik ook zoiets van hoe meer druk, hoe minder er gebeurt, maar op dit moment reageert die heel positief op druk, hij doet het dan in ieder geval wel (soms mopperend) maar beter nu even mopperen dan straks het kind in een sinasappel kistje moeten storten Over de 10 weken levertijd zegt die trouwens ooowwwww we moeten nog ruim 17 weken, min 10, dus alle tijd om te bestellen....ja...tenzij er iets mis gaat met de bestelling, de baby eerder komt of je pas over 8 weken bedenkt dat je er 1 moet gaan bestellen