Hahaha Ik heb de ontsluiting geen geluid gemaakt alleen maar gepuft en gezucht Maar met de pers weeën kwamen er echt oerkreten uit, geen woorden maar echt grommen enzo haha maar mijn yoga docente had gezegd dat je alles moet doen wat fijn voel op dat moment en dat voelde heel prettig
Schreeuwen niet, maar wel een paar keer flink mijn stem verheft. Toen ik 10 cm had, heb ik even mijn stem verheft dat er NU echt iemand moest komen, anders ging ik zonder ze beginnen. En na bijna een uur persen heb ik geroepen dat ik echt niet meer kon. Tijdens het hechten heb ik geïrriteerd gevraagd of ze nou eindelijk klaar was. Dat leek langer de duren dan de hele bevalling, in mijn beleving
Geen geluid, heel stil en in mezelf gekeerd. Uiteindelijk in het ziekenhuis bevallen. Gyn moest opgeroepen worden (op zondagochtend) om te hechten, maar deze bleek achteraf eigenlijk niet nodig te zijn geweest (vond ze zelf). Die troela liep dus flink aan de onderkant te trekken! En toen riep ik uiteindelijk: 'Hee joh, doe 's normaal!!!' Hoewel ze misschien niet nodig was geweest, vond ik dit wel erg vervelend. Reageer je dan niet af op een net bevallen vrouw!
Ik heb veel (luid) gekreund en het puffen was meer het briesen van een paard , maar vooral bij mijn 3e heb ik, tijdens een helse weeenstorm, echt gegild en geschreeuwd... (mijn zoontje was er van wakker geworden en heeft stilletjes in bed liggen wachten, stijf van de angst ... want zo had hij mama nog nooit gehoord). Ik was in mezelf gekeerd, maar stil... nee, bepaald niet.
Niet echt alleen gekreund dat ik dood ging en dat ik pijnstilling wilde, had inmiddels al 8 cm en zat in bad dus kon het echt niet meer krijgen maar goed heb t wel 100x gezegd haha. En tijdens het persen 2 minuten heb ik kokhalzend vd kracht heeeeeeeel hard auw geschreeuwd en toen schoot ze er al uit, ben een week schor geweest haha.
Hier vlak voor het persen ook flink geschreeuwd een paar x.. Beschamend? Ja misschien wel.. Wat aan te doen? Nee, kon er niks aan doen.
Niet geschreeuwd, wel veel "Pff pff zucht zucht" na een perswee en oja... 30 x gezegd: Ik kan het niet, ik kan het niet. Nou ja... uiteindelijk is het toch nog goed gekomen
1 keer gegild toen ze de naald vd ruggenprik in de zenuw van mijn been staken gelijk paniek in de kamer.
Ik schijn een paar keer geroepen te hebben dat ze m'n benen eraf moesten hakken ( weet er niks meer van) hoop bij een volgende geen been weeen meer te hebben, wat n ellende !
nee, ik ben blijkbaar iemand die stilletjes in een hoekje kruipt...Geloof ik een keer verzucht dat ik er niet zoveel zin meer in had...
Ik heb me bij allebei de bevallingen aardig rustig gehouden. Bij mijn zoontje, afgelopen donderdag, raakte ik op een gegeven moment wel even in paniek toen ik de weeen niet meer op kon vangen door de wee opwekkers. Maar toen ging ik huilen en niet gillen ofzo. En toen het hoofdje stond lag ik ook even te schelden, maar met weinig volume haha. Dus ik vind dat ik het netjes heb gehouden.
alleen bij de laatste twee keer persen een soort van oerkreet... ik mocht het nog een keer zelf proberen voor de knip (en dat lukte )
Geen kik gegeven alleen op de monitor was te zien of ik een wee had of niet. Zelfs het vragen om een spuugbakje na elk slokje drinken deed ik erg rustig en vriendelijk.
En ze zei naderhand ook nog van 'maakt niks uit, het kan nog veeeeeel erger! Je wilt niet weten wat ik allemaal naar mn hoofd krijg' Nee dat wil ik echt niet weten nee als ik al meeviel
Ik heb geen kik gegeven. Heb alleen de anestesist volledig de huid vol gescholden toen hij na 5x prikken de ruggeprik nog niet had zitten terwijl mijn dochter in de problemen zat omdat mijn baarmoeder op scheuren stond. En bij iedere wee die ik nog op moest vangen het risico groter en groter werd dat ze kwam te overlijden en ik met haar mee ging. Woest was ik op m....
Ik heb heel vaak auwauwauw geroepen tijdens de keizersnede, want mijn ruggeprik werkte niet zoals het zou moeten...