Hier geen geluid, alleen bij de laatste pers gaf ik een grom en toen floepste hij eruit mijn man zei: je leek wel een beer! Hihi
Tijdens mijn bevalling heb ik geen kik gelaten. Had toen bekkeninstabiliteit, en verging van de pijn. Maar kon het niet uitten. Ik ben van mezelf een heel rustig persoon, misschien dat dat er ook mee te maken had. Had ook het idee dat als ik geen geluid maakte ik meer naar de gyn luisterde en meer geconsenteerd was. Mijn moeder wenste zo'n bevalling als mij gehad te hebben. Was me overigens meer druk aan het maken over inknippen, vond dat vreselijk eng! Gelukkig hoefde ze mij niet in te knippen
Bij de eerste niet, toen ben ik bevallen met een ruggenprik. Ik weet nog wel dat ik een hele harde druk van onderen voelde. Na de bevalling had ik wel last van de knip (gelukkig maar 1 hechting). Bij de tweede heb ik wel geschreeuwd en hoe! Ik zat al bij 7 cm in de persweeën, maar mijn zoon bleek een sterrenkijkertje te zijn dus de laatste 3cm duurden uren voor mijn gevoel. Uiteindelijk is ook mijn jongste geboren met een vacuümpomp, maar deze keer had ik gelukkig geen knip of scheur. Het herstel ging dus wel sneller dan bij de eerste.
Ik niet, maar de vrouw in de verloskamer naast me wel Ik kon op de monitor op mijn kamer haar CTG ook zien dus kon precies zien als er weer een wee aan kwam en ze weer ging gillen als een speenvarken.
Nee...alleen mijn man bijna de broek van zijn kont afgescheurd.... hij zat achter me. Ik ben bevallen op de baarkruk, ik kneep en trok aan z'n broek tegelijk haha.
Gisteravond nog in het boek veilig bevallen van b.smulders gelezen dat het goed is geluid te maken en je dat juist mag laten gaan Ik zal niet gillen maar zo'n oergeluiden zitten er wel weer bij denk ik.
Behoorlijk wat geluid. Doordat zoontje een sterrenkijker was en ik vanaf 5 cm ontsluiting persweeen kreeg had ik echt heel erg veel pijn. Ik kon het schreeuwen ook gewoon niet tegenhouden. Achteraf heb ik een behoorlijk gênante bevalling gehad en de mensen om me heen en in het ziekenhuis hebben een leuk verhaal voor bij de borrel denk ik. I really don't care
Hier ook wel wat geluid gemaakt toen het hoofdje stond.. Niet gegild maar fluisteren was het ook niet Iets in de richting van auw auw auw het doet pijn! Nu besef ik dat me eigenlijk pas omdat ik er over nadenk Verder tijdens het hechten flink liggen schelden omdat ik ook naar boven was uitgescheurd en ze het daar bijna niet verdoofd krijgen door alle zenuwuiteindjes.... Verloskundige zei, doe maar meid Denk niet dat ik ooit eerder zo heb liggen vloeken
Ondanks dat het echt zeer deed geen kick gegeven. . Mijn moeder dacht dat ik zou gaan schelden maar heb me keurig gedragen maar bij een volgende wil ik wel iets tegen de pijn.
Ik heb ook geen kik gegeven. Ik had 10 uur lang weeenstormen die gemiddeld zo'n drie kwartier tot een uur per stuk duurde, maar vond het persoonlijk goed te handelen. Uiteindelijk wel naar het ziekenhuis gestuurd omdat mijn ontsluiting niet vorderde, en daar wel wat pijnstilling gehad omdat ik geen rust kreeg, en ze bang waren dat het anders op een ks zou uitlopen. Eenmaal wat rust gekregen kwamen er toch weeenopwekkers aan te pas omdat ik na bijna 12 uur nog steeds op 4 cm zat. Het enige moment dat ik me kan herineren dat ik me heb laten horen is toen ik ineens persdrang kreeg en wilde dat de verpleegkundige de verloskundige ging halen. Volgens haar kond dat nog niet omdat de weeenopwekkers pas een kwartier aanstonden. Beetje dom, heb haar gezegd dat ze moest maken dat ze haar ging halen anders zou ik haar naar buiten schoppen... niet zo netjes, maar goed... OOk niet slim om in discussie te gaan met een vrouw die aan het bevallen was. Volgens mijn man is dat het enige geluid dat ik tijdens de hele bevalling heb gemaakt. Wel netjes mijn excuses aangeboden naderhand, maar het was me vergeven haha. Ze zou voortaan ook niet meer in discussie gaan..
Same here, had wel degelijk volledige ontsluiting toen ze uiteindelijk keek. Daar kan ik nog steeds boos om zijn haha :x Heb overigens geen lawaai gemaakt, hooguit keer zachtjes gevloekt.
Ik had vreselijke buik- en rugweeen, en voordat ik een ruggenprik kreeg maakte ik vooral zielige kreungeluiden en hijgde en pufte ik veel. Bij het persen heb ik veel herrie gemaakt omdat dat gewoon zo intensief is. Hij is met de vacuümpomp gehaald en ik moest echt opschieten met hem eruit persen omdat zijn hartslag naar beneden ging. Ik had ook nog eens koorts dus ook de kinderarts stond al klaar om mijn baby te onderzoeken. Hierdoor perste ik wel 4 keer op 1 perswee en kon bijna niet adem halen tussendoor. Dan ga je wel rare geluiden maken en hele gekke bekken trekken. Ook al waren er iets van 6 mensen bij de bevalling aanwezig, het boeit je niet en je wilt gewoon je kind eruit hebben
Het valt me op dat hier heel veel vrouwen zijn die geen kik geven. Ik moet het nog meemaken en hoop ook dat het zonder gekke geluiden gepaard gaat. Maar als ik op tv naar van die programma's kijk heb ik altijd het idee dat het hel op aarde is 😁
Ik heb tijdens de ontsluitingsweeën geen kik gegeven, was heel rustig en kon ze goed opvangen. Zat nog te lachen en youtube video's te kijken met mijn vriend tussen de weeën door. Maar toen ze eenmaal mijn vliezen gebroken hadden had ik persdrang en toen heb ik wel heeeeeel hard zitten vloeken. Moest onmiddellijk naar de verloskamer maar ze moesten nog wachten op de gyn. Die tijd duurde eeeeeuwig en wist niet dat ik zo goed in het spaans kon vloeken. Tijdens het persen heb ik de arm van de verpleegster blauw geknepen en een paar oerkreten geuit van het kan niet meer... schaam schaam. Naar het schijnt had het meisje in de verloskamer naast mij alles gehoord en was ze in paniek geschoten... Maar ja, als mensen me erop wijzen dat zij niet geschreeuwd hebben dan wijs ik hen erop dat ik geen verdoving gehad heb (hier bevalt 95% van de vrouwen met epidurale) dus snoer hen even de mond... Ik schaamde me ook eerst voor de herrie die ik gemaakt heb maar nu niet meer.
Ik was echt muisstil. Geluid bracht me alleen maar uit de concentratie en ik had alle aandacht nodig om me op de pijn te richten. Behalve toen ik voor het eerst mocht persen, heb ik heel hard geschreeuwd. Echt een oerbrul. Ik had echt het gevoel dat mijn lijf uit elkaar werd gerukt. Het ging vanzelf en zo te horen was ik niet de enige op de verlosafdeling .
Zoek eens op youtube naar 'water birth', 'hypno birthing' of 'natural birth'. Dan krijg je heel mooie filmpjes zonder drama. Het heeft bij mij de angst weggenomen de eerste keer. En ook al was ik niet zo rustig als sommige vrouwen in die filmpjes, ik heb de klus toch geklaard met in 3 uur van 4 cm naar volledige ontsluiting te gaan. Heel effectieve buik-, been- en rugweeën.