Nu weer Ongi geworden. We mogen maand 16 in... Nooit gedacht dat het zo lastig was. Vorige maand zou ons eerst kindje geboren moeten worden. Maar helaas ging dat met 14 weken mis.. Sept was het raak maar ging al vroeg mis. Wanneer gaat het nou gewoon goed? In mijn naaste familie moet iemand bevallen, ik heb het zwaar. Vind het voor haar super leuk en fijn. Maar zelf is de pijn zo groot! Il ben na de laatste miskraam gestopt met bijhoude, maar makkelijker wordt het niet. De gedachte om straks op kraamvisite te gaan trek ik al niet. Laat staan de kersttafel waar een baby bij is. Dus besloten weg te gaan. Te pijnlijk allemaal. Vraag me af gaat dit vanzelf over? Moet ik gaan praten met iemand? Ik weet het niet meer. Merk dat ik zodra ik veel gewerkt heb en moe ben of zoals nu de griep heb, ik heel emotione ben. Komt iemand dat bekend voor? Wie weet trekt het allemaal bij. Ondertussen gaan ik gewoon maar door.
Wij hebben er 8 jaar over gedaan en geloof me je situatie is echt heel herkenbaar Ik kan je niet vertellen dat het makkelijker word want dat word het niet Elke maand weer die hoop zou het en idd zodra het raak is zou het dan nu wel blijven zitten?? Blijf het op je eigen manier verwerken en neem voor de verwerking ook zeker de tijd want het is niet makkelijk Succes!!!
Het is zo herkenbaar en ik vind het logisch dat het moeilijk is. Ik heb zelf een lange tijd baby's en zwangeren vermeden. Niet omdat ik dit leuk vond maar omdat het gewoon te moeilijk was. Hulp zoeken kan, maar hoeft niet. Het is zeker niet raar als je het wel doet. Wanneer je er erg veel last van hebt zou ik het wel doen. Misschien is het wel fijn om er met iemand over te praten. Sterkte!
Ooo Floor hier ook al maand 16.... Snik. Helaas hebben wij niet de troost dat het al eens gelukt is, misschien is dat iets waar jij je aan vast kunt houden.....
Herkenbaar.. Zolang je wens niet vervuld wordt is het moeilijk om er niet aan te denken of je niet emotioneel te voelen. Het is een hele gezonde wens voor een vrouw, een baby. Voor mij helpt het al heel erg om met lotgenoten erover te praten. Ik hoef niet alles uit te leggen, je voelt en je wordt begrepen. Buitenstaanders snappen het niet altijd of houden (kunnen) er geen rekening mee (houden). Vaak hebben ze goede bedoelingen met: jouw tijd komt nog wel, je bent nog jong, probeer je gedachten te verzetten, ga wat leuks doen etc... heb t al een aantal keren aan moeten horen. Maar dat wil ik juist niet horen!! Het enigste wat ik wil is een babytje, zucht. Dus ja ik kan je helemaal begrijpen dat je je zo voelt. Ik ben soms zo emo dat ik er misselijk van wordt. Probeer het soms te verbergen of er niet aan te denken maar dat uit dus soms is lichamelijke klachten... Ik denk dat dit niet voorbij gaat voordat je een kleintje in je armen krijgt. Ik wil je wel een hele dikke knuf geven en ook je het gevoel meegeven dat je niet de enige bent die dit doormaakt. Hopelijk geeft dit je een beetje steun <3
Heel herkenbaar!! Bij ons was het pas in ronde 19 raak... Ik verloor de hoop soms ook wel even! Iedereen om ons heen werd (makkelijk) zwanger en wij zaten inmiddels in de mmm. Het was pittig, maar blijf vertrouwen hebben dat het gaat lukken! Zijn jullie al naar de ha of het zkh geweest? Heel veel sterkte en succes!!
Nee nog niet, wel bij de gyn geweest, maar dooordat ik wel zwanger ben geweest, houden ze het op domme pech. Het valt idd niet mee. Vorige jaar las ik verhalen van vrouwen hier en dacht dan dat ik me voor kon stellen hoe het zou moeten voelen. Maar dit had ik niet verwacht. Ook omdat je natuurlijk al een keer bevallen bent van een jongentje, alleen jammer genoegkan een foetus niet overleven zo snel al. De pijn verdriet is ongekend groot. Mensen zeiden bij de tweede miskraam, wees blij dat het nu eerder gebeurd en niet weer met 14 weken. Maar op dat moment kon ik alleen maar denken, wat l#l je nu, ik had hoog zwanger moeten zijn! Sommige dagen gaat het goed, maar nu deze dagen weer eraan komen...
Mensen denken altijd het goed te bedoelen met hun reacties maar soms niet denkend dat het heel pijnlijk kan zijn. Bij mij zeiden ze ook: het was 'nog' maar 8 weken, ben blij dat je niet 38 weken zwanger was Ok, ik was nog maar kort zwanger maar ik heb ook een klein hummeltje verloren, en dan maken de aantal weken niet uit. Je verliest je babytje.... Bij ons zeiden ze ook: waarschijnlijk is t domme pech...maar dat maakt t verdriet niet minder en het laat je ook achter met vragen waarom het mis is gegaan en idd met bepaalde momenten heb je t even heel moeilijk. Maar meid, je krijgt hier alle begrip en steun van ons
Hier ook ronde 16 ingegaan. Maar wij mogen deze maand niet zwanger worden (het word dus sowieso een vruchteloze maand). Hopelijk voor jou wel vruchtbaar. Ik weet dus maar al te goed hoe je je voelt. Daarnaast ben ik nog nooit zwanger geweest, ik weet dus helaas niet hoe dit aanvoelt. Hou de moed erin.
Heel herkenbaar. Hier was het pas in de 51e ronde raak. In de jaren dat mijn man en ik bezig zijn geweest zijn er vele momenten geweest die gevoelig en pijnlijk waren. Ik heb mijn gevoel geprobeerd zo veel mogelijk te accepteren hoe moeilijk dat ook was. Pas na mn missed abortion van de 4e terug plaatsing heb ik hulp gezocht omdat ik er erg depressief door geworden was. Dit was vorig jaar november. Mijn tip, luister naar je gevoel en probeer dat te accepteren. Wees niet bang voor reacties van anderen want jou gevoel doet er ook toe en je kunt nu eenmaal niet altijd even happy zijn. Daarnaast wil ik je een onwijs dikke knuf geven... geef de moed niet op... ik duim dat alles goed mag komen voor jullie!
Ik denk dat het aantal weken wel iets uitmaakt, ik heb 5 mk's gehad en word ook echt niet makkelijk zwanger gelukkig heb ik een gezonde zoon van 2, maar afgelopen juni heeft mijn zus haar zoontje verloren met 37 weken, zomaar helemaal uit het niks... Ze is gewoon bevallen heeft haar levenloze kindje in haar wiegje gehad en een crematie moeten regelen(met veel hulp natuurlijk) dat is echt vreselijk!!!! Ik weet uit eigen ervaring dat mk's vreselijk zijn maar het aantal weken doet er wel toe helaas:x Ik wil hier helemaal niemand mee kwetsen! Maar hoe kl*te ook, probeer je voor te halen dat er mensen zijn die nog veel meer worstelen. Houd natuurlijk niet in dat je geen gevoel mag hebben, maar de baby die geboren word in je familie, zie het als een groot wonder! Geniet van dit kindje zolang je er zelf nog geen hebt. Probeer haar geluk te voelen, als je snapt wat ik bedoel. Geen enkele ouder wil dat er mensen weg blijven omdat ze een baby hebben. Leg haar gewoon eerlijk je gevoel uit en kroel het kindje een keer extra Heel veel succes!!! Hoop dat je snel een gezonde zwangerschap mag hebben!!!
Het is maar hoe de verhoudingen liggen. Ik ben bevallen van een compleet jongentje, met alles erop en eraan. Ja de tweede voege miskraam was minder qua gevoel. Het feit dat je een kindje op je hand hebt, maar niet in leven is vele male erger. Ik vind het knap van je dat jij er zo mee om kan gaan. Dat gaat mij "nog" niet lukken. Een half jaar na het verliezen van mijn zoontje, die vorige maand geboren had moeten worden
Nou dat is ook wat ik bedoelde, een compleet kindje. Het is gewoon verschrikkelijk!!! Maar dan besef je des te meer wat een wonder het is als iemand een gezond kindje krijgt. Nogmaals ik vind het vreselijk voor je, maar hoopte misschien je verdriet een klein beetje weg te nemen door er op een andere manier naar te kijken. En idd die data blijven. Uitgerekende datum, eerste verjaardag/geboorte/sterfte dag. Maar echt dat huppelende kindje komt bij jullie ook daar ben ik van overtuigt!!! Veel sterkte!!!
Herkenbaar, jammer genoeg. Tuurlijk is het leuk voor degene die zwanger is in je familie, maar ontzettend zuur omdat dat ook jouw grootste wens is. Ik ben ook al op het punt dat ik niet op kraamvisite ga en zwangere mensen hun posts uitschakel (zonder ze te verwijderen dus) op Facebook. Daar voel ik me totaal niet schuldig over, want zoals zij het recht hebben om blij te zijn, mag ik me rot voelen. Wat ik probeer te zeggen: geef jezelf gewoon de kans op die emotie te voelen. Je moet het niet wegstoppen, het is niet gek dat je dit voelt. De goedbedoelde opmerkingen van anderen zijn inderdaad erg kwetsend. Het maakt misschien wel verschil wanneer je een miskraam krijgt in je zwangerschap, maar hoe dan ook was het een heel gewenst kindje en volgens mij beseffen mensen dat zich niet. Hoe dan ook, we hebben allemaal weinig keuze. Je gaat door en raakt misschien zwanger of je stopt en staat vrijwel zeker met lege handen. Dat is het vervelende eraan, ik hoop dat je het volhoudt en dat je snel een gezonde zwangerschap mag hebben.
Ik was ook 'maar' 6 weken zwanger toen ik mijn kindje verloor. Als dat niet zo was geweest dan was ik volgende maand uitgerekend. Heel pijnlijk en ik kan het niet vergeten. Misschien juist pijnlijker omdat we tot op heden niet weer zwanger zijn geraakt. Denk dat wij nu ergens ronde 14 of 15 zitten. Ik ben de laatste maanden heel erg emotioneel. Ik huil om alles. Niets is goed. Ik kan gewoon niet meer van het leven genieten. Maar we moeten sterk blijven.
ik denk dat het voor iedereen pijnlijker is. Er zijn dagen bi,j meestal heeft dat met vermoeidheid, hormonen te maken, dat ik geen baby kan zien. Maar gelukkig ook dagen dat ik me wel red. Uiteindelijk zal het wel goed komen. Als durf ik niet te denken aan een huppelend kindje.