Vanmiddag had ik heel erge krampen. Krummel wilde wel even slapen, dus wij samen in het grote bed. Helaas deed ze niet veel anders dan ronddollen, dus van slapen kwam niets. Op een gegeven moment raakte ze mijn buik. Dat deed pijn en mede door die stomme hormonen en alle emoties moest ik verschrikkelijk huilen. Meissie geschrokken, meteen stil en kwam lief tegen me aan liggen. Hoor ik haar even later heel zachtjes het volgende rijmpje opzeggen: Ik heb mijn raket in de tuin gezet. Ik druk op de knop en dan stijgen wij op. Momentje maan, we komen eraan. Ben ik dan boven boven op de maan, doe ik voor jou één voor één de sterren aan. Toen moest ik natuurlijk nog meer huilen. Zo lief! Ze is trouwens erg gevoelig voor stemmingen en voelt wel aan dat er iets is. Ben wel benieuwd of anderen dat herkennen.
oh wat ontzettend lief en ontroerend, ik zit hier met tranen in mijn ogen het gedichtje te lezen! Wat kunnen kindjes toch goed aanvoelen wat je op zulke momenten nodig hebt he? Ik maak op het moment een zware periode mee in mijn zwangerschap maar mijn peuter van 3,5 is ook een schatje en wil overal mee helpen omdat mama en de baby "ziek zijn" zo lief! geniet ervan, het klinkt als een schat van een meidje!
Een aantal maanden terug kregen wij een MA te verwerken, werd een curettage. Ons dochtertje van 4 wist officieel nog nergens van (dwz, wij hadden haar nog nergens over ingelicht, een zwangerschap duurt al lang zat, dus laat hem maar beginnen als het voor een 4jarige ook zichtbaar wordt: bij een week of 15-20) Nog voor we positief testten was zij al druk bezig met "de baby". Zachtjes doen, baby moet slapen, baby dit, baby dat. Grappig natuurlijk dat ze dat onbewust aanvoelde. Tot op een keer bij het onbijt ze zei: mama, de baby is dood. En dat was dat. Ze heeft het er niet meer over gehad. Dat was minder grappig - en het liet me niet koud... Twee weken later bleek bij de echo dat het inderdaad over was. De dag dat ik thuis kwam na de curettage was ze zooo lief voor me: "het komt wel weer goed hoor, mama" (ze wist niet beter dan dat ik me gewoon niet zo lekker voelde) En twee weken later: "mama, je moet maar veel eten, dan komt er weer een baby in je buik" Ik "eet al een paar maanden extra", maar nog geen succes. Gister weer: mama, als je veel eet, komt er een baby in je buik, en als ie eruit komt moeten wij ervoor zorgen. We wachten af en hopen op snel een positieve test, al was het alleen al voor ons dochtertje, want die kan niet wachten. Zo leuk hoe simpel zij er tegenaan kijkt, en het altijd van de positieve kant benadert. Een enorme troost en vooral rijkdom, ons kleine meisje!! "het komt wel weer goed hoor, mama"
Ons dochtertje is 4jr 6 maanden - zelfde leeftijd als jouw wijze, zorgzame dochtertje, Marnick. Mn ma zei eens een keer: "je ontvangt terug wat je erin stopt". Als je dochtertje dan zo lief en zorgzaam voor je is, dan mag je ergens ook wel een beetje trots zijn, en weten dat je een goede mama bent :-D Geniet van je meissie! En natuurlijk sterkte met het verwerken van de tegenslag.
Bedankt voor jullie reacties. Vandaag weer naar de vk geweest voor een controle echo. Dat hakte er toch weer in. Meissie weet niet dat ik zwanger was. @debbie: wat bijzonder wat je over je dochter vertelt! En wat een wijze moeder heb je! Krummel kan inderdaad ook van die dingen zeggen. Als ik bijvoorbeeld zeg dat ik iets niet zo goed kan, zegt ze: "Geeft niet hoor, ik help je wel." Toch ook wel jammer dat extra eten niet helpt