Ik zit met de volgende vraag in mijn maag. Ik ben net 24 jaar geworden en 13w 4d zwager. In zowel mijn familie als in de familie van mijn vriend komen geen aangeboren afwijkingen voor. Mijn eerste keuze was geen onderzoen naar down syndroom. De kans is er klein maar uiteraard wel aanwezig, maar wat mij tegen hield was de kleine percentage van uitslagen die juist zijn op de jonge lijftijd van de moeder. Zo heb ik gelezen in een boekje van de verloskundige dat 4 van de 10 vrouwen die op de leeftijd van 25 jaar een onjuiste uitslag hebben gekregen. Graag zou ik van de jongere zwangere vrouwen willen horen. Welke keuze hebben jullie genomen, en wat was/is daar de reden van. groetjes
Ik ben nu 25, 3e kindje op komst. Bij alle 3 ook laten onderzoeken. Bij de 1e was ik 20 jaar. Niet omdat de kans groot is, maar omdat mocht het mis zijn ik in ieder geval op hoogte was en dan alsnog zou kunnen kiezen. Ze komen soms ook andere afwijkingen als down tegen. Kennis van mij haar kind heeft een afwijking die ontdekt had kunnen worden door zo'n test. Die was 19 en zwanger toen. Niet laten testen en heeft nu een kindje die nooit kan lopen , zitten, praten... Dat heeft me er ook bewust van gemaakt om in het vervolg toch maar te testen. Bij de 1e had ik kans op down van 1:11200, bij de 2e kans op 1:3400, nu kans van 1 : 32000... Zo zegt leeftijd niet altijd iets. Ik heb nu blijkbaar de minste kans van alle 3.
hier in België doen ze de nekplooi zowieso. Mijn vriend en ik waren allebei 24 en onze test was niet goed. Wij zijn verder gegaan, en uiteindelijk had de test het bij het rechte eind, en was het inderdaad niet goed
Wij hebben het niet gedaan omdat we geen vervolgonderzoeken zouden laten doen. Bij een vlokkentest of vruchtwaterpunctie heb je een hele kleine kans dat je hierdoor een miskraam krijgt van een gezonde baby. Dit risico wilde we niet nemen en dan heeft het ook weinig zin om wel de combinatietest te doen. Een slechte kansberekening zou in ons geval tot een zwangerschap vol stress en onzekerheid leiden en daar heb je ook niks aan.
Hier wel nekplooimeting/combitest laten doen, vooral ivm een oom van vriendlief met downsyndroom. Wij zijn beide 24, dus qua leeftijd niet echt een reden. Kans was 1:19897, dus heel minimaal.. Was er een duidelijk verhoogde kans geweest, hadden we vervolgonderzoeken laten doen.
Hier in mijn familie een oom met down, maar de geneticus gaf aan dat dit in ons geval geen verhoogd risico gaf. Behalve als het in de eerste graad was. Ik ben wel nieuwsgierig waarom ze bij jullie wel aangaven dat er een verhoogd risico zou kunnen zijn?
^^ Hier hetzelfde! Een kindje met downsyndroom was hier ook welkom geweest, dus vond ik de nekplooimeting niet nodig, omdat dat gewoon veel te weinig zekerheid biedt. Als er iets "fout" zou zijn, zou dat wel te zien zijn met de 20-weken-echo, waardoor je nog steeds genoeg tijd hebt om je voor te bereiden en in te lezen.
Ik heb ook geen nekplooi laten doen, omdat een kindje met down hier ook welkom zou zijn. Daarnaast zijn er nog genoeg andere problemen die een kindje kan hebben, die weer niet met deze test naarvoren komt. Dus zelf een goede uitslag op de nekplooi, zegt niet dat je kindje 100% gezond is.. Wel heb ik met 20 weken een uitgebreide echo laten doen. Om te kijken of er bijzonderheden zouden zijn, waardoor het kindje na de geboorte direct zorg nodig zou hebben. Dan kun je daar extra rekening mee houden tijdens de zwangerschap. Of dat er tijdens die echo echt iets serieus mis zou zijn, dan heb je dan nog een kans om in te grijpen..
Ik ben 29 en inmiddels moeder van 3 kleintjes. Ik heb het alle keren niet gedaan met als reden: Het is een kansberekening, daarbij speelt je leeftijd en familie ook mee. Dit waren allebei zaken die onze kans misschien ook vals negatief of kleiner zouden maken. Daarbij bedacht ik me ook wat ik met de uitslag zou doen als ons kindje het down syndroom zou hebben. Onze keus zou zijn het toch te houden. Van dichtbij heb ik meegemaakt dat bij vriendinnen de kansberekening erg hoog uitviel en ze voor verder onderzoek werden doorverwezen. Die spanning, die ellende en daarna horen dat het toch gezond is....dat wilde ik ook niet.
Ze hebben bij ons niet aangegeven dat er een verhoogd risico was, het komt verder ook niet in de familie voor. Maar het was voor mij wel een reden om de kansberekening te laten doen, meer voor m'n gevoel dan voor iets anders zeg maar . Daarnaast waren mijn ouders ook van mening dat als we de kans hadden het te laten onderzoeken (dus nekplooimeting), we het ook zeker moesten laten doen. We hebben ook niet met een geneticus gesproken, maar de FA vroeg ons of we de kansberekening wilden laten doen (nadat we er al een paar weken over na hadden gedacht/info gelezen).
Bedankt voor al jullie reacties. De meeste van jullie hebben het dus wel laten doen. Ik heb vorige week een extra termijn echo gehad met 13 weken ivm de 1e termijn echo op 7,5 week zwangerschap en de kans toen was dat ze het niet helemaal goed konden berekenen. voor dat ze de echo gingen maken zei de gyn tegen mij dat ze echt naar alles kijken wat ze kunnen zien en of ik als er wat mis was het meteen wilde weten of dat ze mijn verloskundige eerst moest inschakelen. Ik wilde het uiteraard meteen weten. Ze heeft echt naar van alles gekeken, hersentjes, maagje ed. En ik vroeg me af of ze nou ook niet standaard altijd kijken of de nekplooi verdikt is. Ik heb verhalen op internet gelezen van vrouwen bij wie ze dit wel gedaan hebben, en stel ze zagen een verdikking dan gingen ze meten. Is er hier iemand die hier meer over kam vertellen? Ik maak me zelf echt gek, en weet dat ik nu gewoon aan de late kant ben om alsnog te laten onderzoeken.
ik ben zelf 21 jaar en mn vriend 26 jaar. we hebben er voor gekozen om het niet te doen. ook al had ik de uitslag gehad, had ook geen vervolgonderzoek laten doen. dus waarom misschien onnodig in de stress zitten. het is hoe dan ook welkom. groetjes
Ja ze kijken ook altijd naar het nekje en meten op als het er naar hun ogen niet goed uitziet. Je hebt aangegeven het meteen te willen horen en niet via je VK. Ik zou me dan ook maar geen zorgen maken hoor, zit vast goed anders hadden ze je het wel gezegd.
Helemaal duidelijk. Ik vond het al zo vreemd dat we allebei een ander advies hadden gekregen en was al even bang dat wij het verkeerde advies hadden gehad . Het was namelijk wel iets wat in onze beslissing een rol heeft gespeeld. In ieder geval fijn dat jullie zo goede kansberekening hebben gehad!
Ik word bijna 25 en heb het wel laten doen... ik heb al 2 kids en die hebben al een gebruiksaanwijzing. Een kindje met down is niet per definitie niet welkom maar daar moet wel goed over worden nagedacht. Het heeft een impact op het hele gezin en is dat wel fair. Bij mn eerste (was toen 20) heb ik niks gedaan hoor... idd wat zijn de kansen nou. Nu is de uitslag ook helemaal goed gelukkig maar ik weet dat er nog heel veel dingen mis kunnen zijn waar ze niet op testen. de combi test test vooral op down (en hele erge afwijkingen) maar er is zoveel meer.
Ik ben een zus van een broer met down syndroom, de 1e lijn dus (heb zelfs ook een nichtje met down). Maar dit wil echt helemaal niks zeggen hoor! Mijn ouders hebben het in die tijd laten onderzoeken en hij heeft geen "erfelijke" variant. Dus als het in de familie zit wil dit niks zeggen... ik maak net zoveel kans als mijn buurvrouw. Ik heb de test wel laten doen (met heeeeeel veel twijfel). Ik zal waarschijnlijk altijd de zorg voor mijn broer hebben (met alle liefde!) en om zelf dan ook nog een kindje te hebben.... Toch denk ik niet dat ik het een volgende x zou doen, ik heb echt een week in de zenuwen gezeten. Bij mij is de kans 1 op 5000, prima gelukkig!
ik heb het wel laten doen, nu weer. Maar ik heb een medische achtergrond en ben als gevolg daarvan chronisch vermoeid. De gevolgen van de ziekte zijn allemaal vaag. Waarschijnlijk heeft het totaal niets te maken met het krijgen van een kindje met down of het krijgen van een kindje met afwijkingen, maar ik wilde het 'gewoon weten' . Verder zou de kans hier zeker aanwezig zijn geweest, dat we de zwangerschap hadden laten afbreken, als uit verder onderzoek gebleken had, dat het inderdaad Down had. Dus weer een jongere, maar wel weer één (net zoals een aantal hiervoor) met een speciale reden om het wel te doen. Volgens mij zijn er meer die het niet doen in een soortgelijke situatie als de jouwe, dan die het wél doen.
ik was 25 toen ik zwanger was en heb het niet laten doen. ten eerste omdat de uitslag relatief vaak niet klopt en ten tweede omdat ik nooit vervolgonderzoek zou willen doen, en dus niets aan een ongunstige uitslag zou hebben.
je krijgt echt geen zekerheid hoor, met een nekplooimeting en een bloedtest. Ik behoorde namelijk niet tot een risicogroep. Maar op de 11 weken echo zag mijn gyn een sterk verdikte nekplooi (wij hadden niet voor een meting gekozen, dit werd op een gewone echo gezien) daarna wel laten op meten nekplooi was 4,5 mm verdikt dit noemen ze sterk verdikt. bloedtest gehad voor een kansberekening nou die hakte erin hoor, kans 1 op 2 !!!!!. Nu inmiddels bevallen van een schat van een zoon, die zo gezond is als een vis!!!!!. Meer zekerheid heb je alleen met een vlokkentest of een vruchtwaterpunctie. En de nekplooimeting kan alleen tussen 10 en 14 weken, daarna verdwijnt de nekplooi.
ik was 23 toen ik zwanger raakte en we hebben ervoor gekozen de onderzoeken niet te laten doen. de leeftijd speelde idd een rol en ik had zoiets van mocht er een afwijking zijn dan hou ik het kindje toch. we hebben van een relaxte onbezorgde zwangerschap genoten en een gezond kindje ter wereld gebracht.