zo moet je het niet zien hoor... Er wordt juist gekeken naar alle dingen die goed gaan. Je leert dan zicht je krijgen op al je sterke kanten. Vaak je zie als moeder ook sneller die dingen die verkeerd gaan dan alle momenten die goed gaan door jouw toedoen. Verder leer je dus je sterke kanten in te zetten op momenten dat het lastiger gaat.
@pnirmal: zoals al gezged: zo gaat dat echt niet hoor! Je kunt op deze manier alleen veel beter feedback krijgen, zowel op wat goed gaat, als op dingen die minder lekker gaan, omdat je zelf vaak blinde vlekken hebt ontwikkeld. Kun je nog zo eerlijk zijn en alles vertellen, maar jij vertelt altijd jouw beleving, in plaats van harde feiten. En dan is een camera dus hardstikke handig, want dan kun je tips krijgen op wat er echt goed en minder goed gaat, in plaats van op hoe jij het beleeft...
Pnirmal Als je verder geen 'problemen' hebt is VHT ook echt niet nodig Wij hebben het ook gehad.. Wij konden zelf filmen, is niemand voor in huis geweest.. Hier was het probleem dat hij niet wilde/kon/durfde te slapen en na 7 weken aanklooien vonden we het genoeg en wisten we niks anders meer.. Alles was geprobeerd.. Het enige waar ze dan naar kijken is de signalen die door het kind en de moeder worden afgegeven.. Het enige wat ik in dat geval zie, is mijn kindje die zo overstuur is.. Iemand van buiten af ziet bijvoorbeeld dat hij aangeeft dat hij bang is o.i.d. (noem maar even wat) Ook word er gekeken naar de signalen die ikzelf afgeef.. Onzekerheid, angst, woede misschien (ook hier geldt, ik noem maar even wat) En dan is VHT zo'n uitkomst.. je krijgt aan de hand van de filmpjes adviezen en tips mee waar je iets mee kunt.. Niks geen pottekijkerij.. uiteindelijk kwamen we niet verder dan filmen, van het één op andere moment was het probleem opgelost en ik weet nog steeds niet wat die oplossing is geweest..