In december ben ik hier aangenomen voor 16-20 uur per week. In januari kwam ik erachter dat ik zwanger ben. Klinkt alsof ik het zo uitgekiend had, maar wij proberen al 5 jaar zwanger te worden dus niks is minder waar. Maar goed, mijn werkgever was natuurlijk niet enorm blij ermee wat ik op zich wel snap. Maar ik heb me geen enkele keer ziek gemeld en ben nu 24 weken zwanger. 5 weken geleden is mijn schoonmoeder overleden tijdens onze vakantie. Die vakantie is dus niet doorgegaan natuurlijk en ik heb die dagen gebruikt om bij haar te waken aan haar sterfbed en om later de crematie te regelen. Het was een zware periode. Na mijn vakantie vroeg ik om nog ietsje langer vrij om nog enkele zaken ivm overlijden te regelen maar dit werd geweigerd. Ik moest komen werken. Zo gezegd zo gedaan, maar ik was natuurlijk niet erg blij. 2 dagen nadat ik weer aan het werk was gegaan na dit alles krijg ik in een gesprek met mijn baas én 2 collega's ( ) te horen dat ik ontslagen ben. Ze willen toch liever iemand die fulltime gaat werken. Ze hebben mij niet gevraagd of ik dit wilde, er werd gewoon gezegd dat mijn "huidige conditie" dit niet toelaat. Ze wilden gewoon de zwangere er meteen uitwerken met dit excuus. In overleg hebben we toen besloten dat ik nog 4 weken kon blijven want dan had ik recht op WW en zou ik ook WAZO zwangerschapsverlof krijgen. Ik was blij dat we dit nog konden regelen want anders had ik met niks op straat gestaan en een baan vinden nu is vrij kansloos als je zover zwanger bent. Volgende week zou mijn laatste week zijn. Ik heb mijn WW al geregeld per 25 juni en verheug me eigenlijk best op mijn "vervroegd verlof". Mijn bekken begint enorm op te spelen en ik heb veel last van Carpaal Tunnel, dus ik heb me echt gericht op die paar weken die ik nog moest doorkomen. En nu vandaag, zojuist, opeens het verzoek of ik nog tot week 36 wil blijven Ze hebben nog niemand gevonden en komen nu in de problemen qua bezetting. Week 36 is 4 weken voordat ik uitgerekend ben... Dan word ik dus precies ontslagen de week voor mijn verlof. Mag dat uberhaupt wel? Ik twijfel nu enorm. Aan de ene kant denk ik zak er even lekker in zeg... ik ben geen speelbal! Aan de andere kant is het een verschil van 30% qua inkomen of je WW krijgt of gewoon werkt. Maar stel dat ik het niet red met mijn bekken, dan kom ik in de ziektewet. Dan zou ik me schuldig voelen naar mijn werkgever toe want dan hebben ze alsnog niemand. Wat zouden jullie doen?
Eerlijk zijn denk ik... Aangeven dat je last kan krijgen van.. maar dat je het geld wel zou kunnen willen gebruiken... maar dat je je ergens wel een speelbal voelt.. Ook aangeven dat als het niet gaat het niet gaat... Tenzij het je dwars zit en je het niet wil... dan ga je met tegenzin naar je werk.. en daar heeft niemand wat aan...dan zou ik aangeven dat je eigenlijk al rekening hebt gehouden met het vervroegde verlof en dat het je eigenlijk ook wel goed uitkomt ivm opspelende....
Ik zou de centen echt voor lief nemen en zeggen dat ze het zelf maar oplossen! Ze hebben wel lef zeg! Jij hebt je goede wil getoond tijdens je zwangerschap door er altijd te zijn en toen je schoonmoeder overleed was je er ook, terwijl je graag nog even de tijd had willen krijgen om de periode te verwerken. Stank voor dank, want ze willen je weg hebben... Jij hebt inmiddels ook alles al geregeld en dan nu verlangen ze ineens van je dat je langer blijft omdat zij het probleem niet op kunnen lossen? Dat is echt hun pakkie 'an. Ik zou me er niet schuldig over voelen. Doe vooral wat goed voelt, maar voel je niet verplicht hun problemen op te lossen... Sterkte wel zeg! Wat een rotsituatie!
nou jij bent wel loyaal zeg!! Ik had gedacht oke zak maar in de stront haha. Pfff ik kan hier zo niet tegen he. Tja ik zou het gewoon doen gaat het niet gewoon in de zw gaan en je niet schuldig voelen dat is hun risico.
maar als je weigert heb je dan nog wel recht op ww? want eigenlijk heb je nog werk? ik zou het wel effe goed navragen
Oke, ik snap even wat dingen niet. Had je een tijdelijk contract of een vast? Want dat maakt een wereld van verschil.
Ik ben een uitzendkracht. Sorry je hebt gelijk dat had ik erbij moeten zetten. Je mag mij dus op ieder moment ontslaan. Straks trouwens niet meer als ik hier meer dan 26 weken werk, maar goed ze hebben nu ook al opgezegd dus ze voldoen dan aan de opzegtermijn. Qua WW kom ik denk ik niet in de problemen, ze weten daar ook dat uitzendkrachten momenteel speelballen zijn en ik heb ook netjes aangegeven dat ik misschien ietsje langer zou blijven. Want ik zag natuurlijk ook aankomen dat ze me langer wilden houden, maar ik dacht één of twee weken. Dit had ik niet verwacht!
Ik zou niet blijven , ik heb namelijk bi al vanaf week 16 heel erg en zit nu al 8 weken volledig thuis , ik mag niet meer werken , mocht je langer willen werken loop je waarschijnlijk tegen de boom!! Kom je in de ziektewet . Mijn contract os ook niet verlengt en ben dus werkloos een dag voor mijn verlof , dit is gelukkig allemaal al geregeld met het uwv
Dat je evt uit goede wil en mbt je inkomen alsnog door wilt werken dat is je eigen keuze. Maar mbt het evt in de ziektewet raken en je schuldig voelen... dat moet je dus echt niet DOEN... dus je niet schuldig gaan voelen. Mbt ZW dan krijg je gewoon 100% uitgekeerd en het bedrijf heeft er ook geen last van, want zij krijgen dan via het UWV je loon doorbetaald. Echt de schoonheidsprijs verdient dit niet (vanuit je werkgever bedoel ik) je ontslag aanzeggen terwijl daar collega's bij zitten sorry hoor.... maar da's gewoon ronduit onfatsoenlijk zeg.
Ja dat ging zo stom. We hadden gewoon vergadering en opeens werd ik ontslagen. Door een collega ook nog!! Mijn baas kon het toen niet meer recht trekken maar nam het wel over. Later kwam hij zijn excuses aanbieden voor de gang van zaken. Maar ja het kwaad was al geschied natuurlijk. Ja stom he ik zou me echt waardeloos voelen als ik nu ja zeg en me dan over 4 weken ziek meld vanwege mijn bekken. Alsof ik ze iets flik dan ofzo.. maar je hebt helemaal gelijk over 100% en de uitbetaling via het UWV.
Oke, dit maakt het een stuk duidelijker En als je nu eens eerlijk bent en zegt: ik wil best wat langer blijven, maar ik loop tegen beperkingen aan. Het ziet er niet naar uit dat ik tot 4 weken voor de bevalling kan werken. Ik wil eerlijk zijn, zodat we samen tot een juist besluit kunnen komen? Als je nu ja zegt en dan over een paar weken de ziektewet in moet maakt het de verstandhouding ook niet beter.
Mocht je besluiten te gaan voldoen aan hun vraag,dan zou ik het idd aanpakken zoals Melisa het zegt. Van te voren aangeven dat je het wel wilt proberen, maar dat er beperkingen zijn. Had je zelf al bedacht of je vier of zes weken van te voren met verlof zou willen gaan? Buiten je BI bedoel ik dan? Kijk als je zelf al had gedacht om zes weken van te voren met verlof te gaan... dan zou ik dat nu ook al gaan aangeven... dus dat je dan in week 34 gaat stoppen en niet doorgaat tot en met week 36.
Ja ik had altijd al 6 weken in mijn hoofd, puur omdat ik het nu vaak al zwaar vind dus ik denk dat ik tegen die tijd het echt moeilijk krijg. Maar week 34 is net de week dat ze te weinig mensen hebben vanwege vakanties. Dat dus ook nog he, de laatste week voor mijn verlof en mijn laatste week hier is er dus niemand om gedag te zeggen. Maar goed, details. Ik acht de kans dat ik die week haal al niet zo groot. Ik twijfel nu tussen of helemaal niet doen of zeggen dat ik het wil proberen maar dat ze wel zsm alsnog op zoek moeten naar een ander omdat ik niks kan garanderen.
Als jij hun helpt kun je ook vrAgen om eesoort van compensatie voor jouw goede wil..en idd onder de voorwarde dat jij iet weet hoe het met je gezondheid loopt.. Gewoon gebruik van maken zou ik zeggen als je het kan en wil
Bedenk wel dat als ze eenmaal een ander hebben jij op straat staat. Ik zou het wel doen en als het niet gaat gewoon ziekmelden. Heel erg jammer voor de werkgever, maar je hebt ze in iedergeval nog voor een paar weekjes uit de brand geholpen.
Pfff... ik zou het de werkgever lekker zelf laten oplossen ... Het is hun keuze geweest om jou te ontslaan en nu gaan ze opeens weer aan hun eigen hachie denken.
Als je het geld goed kan gebruiken en je het zelf ziet zitten zou ik het wel doen. Maar ik zou wel aangeven dat je met 6 weken voor je verlof wil stoppen, dat recht heb je! Ik zou echt niet gebruikt willen worden om in week 34 hun probleem op te lossen! Grote kans dat ze dan zeggen, laat maar. Wel belachelijk dat ze je ontslaan en je dan nog durven te vragen om langer te blijven....
Ik vind dat ze wel heel veel van je vragen zeg! Ben alleen ook bang dat je geen keuze hebt. Als ze je nu langer willen houden en jij zegt nee, dan heb je ben ik bang geen recht meer op WW. Zou gewoon blijven en desnoods na zoveel week ziekmelden als je het niet meer trekt. Als ze jou zou kunnen behandelen, mag je dat ook bij hun doen.
ten eerste moet jou werkgever zich waardeloos voelen, voor de manier waarop hij jou behandeld. je bent te lief voor ze en je ziet het hun denken ook niet aan jouw. ik ken niet alle regels, maar als ik deze vraag had gekregen had ik gezegt prima ik wil langer blijven maar geef me maar een jaar contract want ik ben geen speelbal. ik zou je heel graag willen helpen, maar het is geven en nemen. had hij/zij maar geen oude schoenen moeten weg gooien voor die nieuwe had. kan me echt kwaad maken om dit soort mensen. + ontslagen worden door je collega is volgens mij niet rechtsgeldig. bel anders het uwv en leg het uit en vraag aan hun wat je het beste kan doen succes, maar ik had echt weggegaan
Ik zou tot 34 weken werken (wat je al van plan was). Het is belachelijk dat het zo gaat, maar ik zou me vasthouden aan m'n eigen plan.