hier een baby van 9 maanden die ineens bij het avond slapen gaat huilen. Nou snap ik dat iedereen gaat roepen: verlatingsangst!!! Dat dacht ik namelijk ook eerst. Maar t punt is dat hij gewoon blijft huilen als ik er bij ben. Eerst lukte het nog wel om hem dan wat kalmer te krijgen en dan viel hij in slaap maar nu lukte dat dus niet. Ik wilde hem er niet uit halen want dan gaat hij meteen lachen en doen (er is dus niks aan de hand) maar zodra hij zn bed raakt dan is t krijsen. Dus ik liep naar beneden om met mn man te overleggen en toen merkte ik dat t huilennlangzaam minder werd. Dus ik dacht dan kijk ik het even aan. T werd heel langzaam steeds iets minder en nu slaapt hij. Gezien bovenstaande denk ik dus niet dat het verlatingsangst is maar dat hij gewoon bij ons wil zijn. Herkennen jullie dit? Ik hoor hier namelijk heel vaak: even naar boven om in zn bed te troosten. Maar in zn bed troosten werkt hier dus niet. T is voor mij wel een fijner idee omdat ik bij hem ben (want alleen laten huilen kan ik niet zo goed, eigenlijk helemaal niet tot nu toe) Nou wil ik hem dus echt niet er uit halen want dan is t veel te leuk voor hem (beneden bij ons versus slapen) maar dat troosten in bed werkt dus ook niet altijd.... Ervaring/herkenning?
Ja hoor dit ken ik wel! Mijn dochter heeft het rond tie tijd ook gehad. Alleen bij haar was het meer overdag. Ik ben er ook een keer bij blijven staan maar toen bleef ze ook huilen.. ik had bij mijn dochter het idee dat ze niet wilde slapen.. het heeft bij haar ook maar een weekje geduurd en het was ook rond de tijd dat ze opeens van alles kon, staan zelf gaat zitten etc. Ze wilde gewoon alleen maar spelen.. als ik haar ging troosten in bed en dan weer weg liep nou dan was het pas krijsen.. ik heb haar eigenlijk wel laten huilen.. toevallig moest ik toen ook naar het cb bureau en ik heb dit toen aangegeven.. volgens hun was het al echt uitproberen en haar dus absoluut er niet uithalen.. volgens hun moest ik wel af en toe er naar toe gaan om te troosten.. maar ja dat werkte bij haar juist niet.. maar ja zoals al aangaf ging hij na huilen toch slapen dus ik denk dat je even door moet zetten wie weet is het zo weer voorbij! als je er nu aan toe gaat geven kan het nog veel langer duren voordat dit weer voorbij is! succes in ieder geval!
Daar ben ik inderdaad ook bang voor dat het veel langer duurt als we er aan toe geven. En ik heb ook t idee dat het door het troosten erger wordt (gezien het juist minder werd toen ik weg ging) dan morgen maar proberen gewoon te laten huilen. Pffff wat zal ik het moeilijk gaan krijgen....
Oh ja enndat was ik nog vergeten. Hij wordt ook de laatste avonden ineens weer wakker na een tijdje. Dan begint t weer van voor af aan :s
Ja herkenbaar alleen bij ons rond de 4 maanden. Eerst ook bij gebleven, knuffelen enz alleen leek het toen alleen maar erger te worden. Toen een tijd laten huilen, ongeveer 45min. En dan niet overstuur krijsen maar afwisselend jengelen/huilen/stil./enz. Was heel moeilijk maar hielp wel! Maar een keer hoeven doen en sindsdien huilt hij nauwelijks meer in bed. Denk ook dat je door erbij blijven/knuffelen baby niet help maar het uiteindelijk alleen moeilijker maakt en e.e.a. juist langer duurt wat zielig is. Nu heb ik het natuurlijk niet over overstuur krijsen dan ligt t anders.
Herkenbaar! Maar valt voor mij wel onder de noemer verlatingsangst en in combi met ontwikkeling. Hier kan ze nu ook staan, ergens achter lopen, eerste woordjes, etc. Hier was het tot nu toe alleen s avonds. Ik voed haar voor het slapen gaan op haar kamertje in het donker. Soms is ze daarna klaarwakker, dan gaat het sowieso niet werken. Dan neem ik haar mee naar beneden en proberen we het later weer als ze weer aangeeft moe te zijn. Als ze echt gaat brullen, gaat ze ook niet slapen en haal ik haar er weer uit. Als ze wel echt moe is, ga ik met haar op ons bed liggen en blijf ik bij haar tot ze slaapt. Na 20 minute ofzo leg ik haar dan over in haar eigen bedje. Soms piept ze even maar gaat ze wel slapen. Overdag begon ze van de week ineens ook nadat ik een week had gewerkt en haar zelf weer op bed bracht. Dan laat ik haar max. 5 minuten huilen. Het is bij haar echt brullen en vaak gaat ze rechtop in bed staan. Ik kan het niet over mijn hart verkrijgen om haar langer te laten huilen en dat wil ik ook niet. Ik blijf dan gewoon steeds ons ritueel van borst voor het slapen gaan herhalen, dus biedt haar dan weer de borst aan en leg haar dan weer in haar bedje. 1e keer heb ik het 4x moeten doen, 's middags 2x en de dagen erna ging ze gelijk slapen. Soms even huilen maar dan is ze weer stil als ik beneden ben, dus maximaal een minuut. Hier wordt ze s avonds regelmatig ook nog weer wakker. Merk hier wel het verschil dat als ik eerst met haar bij ons op bed lig, ze dan niet wakker wordt. Maar geef hier anders ook gewoon de borst en leg haar dan weer terug. Ik geloof niet zo in uitproberen op deze leeftijd. Maar wel natuurlijk de behoefte om bij ons te zijn en verlatingsangst. Hier is het overdag geen optie om met haar op ons bed te gaan liggen en ik wil ook dat ze gewoon in haar eigen bedje in slaap valt. Maar juist daarom wil ik haar niet lang laten huilen. Haar kamertje en bedje moet juist iets veiligs zijn. Hier steeds weer naar beneden halen is ook geen optie, ze is erg prikkelgevoelig en als ze moe is, moet ze ook echt slapen. Ik weet ook dat het een fase is en dat ze bij anderen ook prima zonder borst in slaap valt, dus daar maak ik me ook niet druk om.
Gisteren geprobeert te troosten ennweer weg en dat jielp wel. Het troosten niet want hij huilde gewoon door maar na t weg gaan werd het huilen al minder. Hij werd helaas na dik een uur wel weer huulend wakker. Weer naar toe gegaan en laten weten dat ik er ben. En toe viel hij weer vanzelf in slaap. T echte huilen werd gelukkig al snel jengelen. Met jengelen moet ik niet naar hem toe gaan, dat heeft hij soms nodig om in slaap te komen...
Uitproberen kan zeker niet op deze leeftijd, dus maak je niet te druk daarover. Heeft hij geen pijn? Doorkomende tandjes, oortjes? Of misschien droomt hij wel heftig? 9 maanden is echt een beruchte periode. Vind uit wat voor hem werkt (even troosten en weer weg, hem desnoods bij je houden), dan komen jullie hier zo snel mogelijk doorheen. Want die combi ontwikkelingssprong en verlatingsangst is heel heftig voor die kleintjes. Mijn dochter deed dat op die leeftijd ook, bij het naar bed brengen 's avonds. Hier hielp het om haar nog even mee uit bed te nemen, een klein rondje door de kamer te doen en alles te benoemen (welterusten vissen, welterusten pop, etc.) en dan was ze rustig. Alsof ze de dag niet goed kon afsluiten ofzo. Na een maand was het helemaal over. Daarom geloof ik echt niet in uitproberen en aanwennen, dat zijn van die CB-riedeltjes.
Herkenbaar Justy! Hier begint ze al te jammeren zodra 'slaap kindje slaap' is afgelopen (zing k altijd voordat ze gaat slapen) en als k de kamerdeur dichtdoe begint ze echt te brullen! Troosten helpt hier ook niet, elke keer als k dan wegga begint t feest opnieuw Daarom laten wij haar hier maar heel even gaan en binnen 10-15 minuten slaapt ze dan toch. Ook heeft ze een weekje gehad dat ze 's avonds rond 23.00 ook weer wakker werd, begonte brullen en zonder actie van onze kant was ze dan ook na 10 minuutjes ongeveer stil (ook overdag doet ze dit nu wel eens...) We merken wel de laatste dagen dat t iets minder wordt weer, dus echt n fase denk!
T zal ook vast en zeker een fase zijn maar er is dus niks aan de hand, dat is het punt. Hij heeft nergens last van is de hele dag vrolijk, de slaapjes overdag gaan goed. Alleen savonds. Eerst dacht ik ook verlatingsangst maar daar ben ik een beetje vanaf gestapt omdat hij juist niet rustiger wordt als ik er bij ben. Hij duwt mn handen ook weg. Als je hem er dan uit tilt is het goed. Dus ja.... Gelukkig werkte het gisteren om hem even zn gang te laten gaan want toen was hij vrij snel stil. Ze zeggen ook weleens dat babies de dingen zo verwerken. We gaan inderdaad even uit proberen en kijken wat het beste werkt voor hem en ons
Fijn te horen dat ik niet de enige ben en dat t weer over gaat! T is altijd zo lastig wat je t beste kan doen he? Ach we komen er vast wel uit....