Pff sorry voor weer zo'n topic maar ik heb niemand waar ik mee kan praten en ik moet het kwijt. Al een hele tijd is er gezeur met de oma van mijn vriend (82). Toen mijn lief en ik samen wilden gaan wonen heeft zij ons een etage aangeboden in haar huis (aparte appartementen), dus zijn wij daar ingetrokken met het idee van 2 aparte huizen dus we hebben geen last van elkaar (ik kende haar toen nog niet anders had ik het nooit gedaan). Nu is zij al sinds we hier wonen steeds maar weer aan het proberen zich in ons leven te dringen. Denk aan; ongevraagd boodschappen voor ons halen, ongevraagd in mijn keuken komen om de prullenbak te legen, ongevraagd mijn was die buiten hangt te drogen afhalen en strijken, ongevraagd mijn kat allerlei vlees voeren waardoor hij ineens superdik is geworden en zo nog een hele waslijst. In het begin was het nog veel erger maar ik zal het even kort houden Langzaamaan hebben we met veel geruzie en gezeur haar zover gekregen dat ze de meeste dingen niet meer doet. En meestal na een confrontatie laat ze ons wel even met rust. Maar het begint altijd weer opnieuw. Kortom ik voel me al heel lang totaal niet op mijn gemak in mijn eigen huis (en het is niet eens mijn eigen huis dus ik mag er ook geen rechten op uitoefenen). Soms gaat zij een week naar haar appartement in een andere stad en dan voel ik me zo opgelucht en vrij, maar dagen voor ze terugkomt schiet ik dan alweer in de stress omdat ik er zo tegenop zie. Voel me gevangen in huis. Mijn vriend werkt fulltime en hij weet hoe vervelend zijn oma kan zijn maar hij wordt er niet 24/7 mee geconfronteerd dus in zijn ogen valt het allemaal wel mee. Heb al heel vaak geprobeerd hem uit te leggen hoe het voor mij is en hij zegt dat ie het snapt maar echt begrijpen doet ie het niet. Als ik erover begin tegen mijn schoonvader (die naast ons woont) dan zegt ie steevast; oh maar dat is niet erg, en zo is ze nu eenmaal, en laat d'r maar praten etc etc. De laatste dagen is het weer zover. Eerst pakt ze ongevraagd schalen die buiten staan voor de honden en neemt ze mee naar boven om af te wassen. Gister kwam ik iets later thuis en was het al donker en had ze mijn (nog natte) was afgehaald en die lag op het terras voor mijn deur. Dan zou je denken oh wat aardig maar het zijn onze spullen en het is niet aan haar om dat te gaan opruimen etc. Dus ik stond helemaal te trillen van woede en toen kwam mijn vriend thuis en hij zei tja als je er zo mee zit ga het dan tegen haar zeggen, dat lucht misschien op. Dus ik naar boven om haar op een vriendelijke manier te zeggen dat ik het niet fijn vind dat ze aan onze spullen zit en of ze dat niet meer wil doen. Nou ze begon een hele uitleg over waarom en toen "dat vind je toch niet erg?" Dus ik zei "nou eigenlijk wel". En toen begon ze me toch een partijtje dingen naar mijn hoofd te slingeren. Dat ik ondankbaar was en schaamteloos, op een gegeven moment begon ze me ook uit te schelden etc. Ik bleef al die tijd rustig en heb geen slecht woord over haar gesproken (wat ik echt goed van mezelf vond want in zo'n situatie zou ik normaal echt flippen als iemand me zo stond uit te schelden). Mijn vriend hoorde haar dus en kwam ook naar boven. Toen begon hij ruzie met haar te maken en op een gegeven moment ben ik weg gegaan. Nadat ze uit geruzied waren kwam hij weer naar beneden en we hebben het er niet meer over gehad (omdat wij anders wss ook ruzie zouden krijgen). Nu is het voor mij dus helemaal klaar, ik wil niet dat zij ook nog maar iets met mij of mijn dochter (of vriend maarja dat is zijn keus) te maken heeft. Het liefst verhuis ik ook maarja we hebben net het hele huis opgeknapt, mijn vriend heeft hier net een nieuwe baan en ga dan maar eens hals over kop verhuizen. Mijn schoonvader kwam net zeggen dat hij maandag met ons wil praten maar ik weet nu al waar dat op uitdraait (weer excuses en dat het nu eenmaal zo is zonder ook maar iets aan te dragen om de situatie te veranderen). En wat er dan ook gebeurt is dat het over mijn hoofd heen wordt besproken (mijn schoonvader die zich tot mijn vriend richt en niet tot mij) en dat ik er zelf niets meer over te zeggen heb. Terwijl het hier toch echt tussen haar en mij iets is en niet tussen mijn schoonvader en vriend. Maar dat heb ik net ook duidelijk aan mijn svader aangegeven dus hij weet iig dat ik ook iets te zeggen heb. Goed we weten allemaal dat het aan haar ligt maar svader weigert haar ergens anders te laten wonen (ze heeft dus nog een ander huis in een andere stad, en sowieso is ze rijp voor het gesticht maar goed) Maargoed, wat nu te doen? Als we hier blijven gaat het gewoon weer zo door en ik ben er zo klaar mee om steeds mijn eigen huis uit te sluipen zodat zij ons niet hoort, of om gezeik aan te horen omdat ze de baby niet elke dag ziet of ermee mag wandelen (ja echt daar kwam ze mee, dat mensen haar raar aankeken omdat ze niet regelmatig met mijn kind wandelt ) We gaan wel praten maar mijn svader bagatelliseert wat ik hem zeg (als ik bijv zeg dat ik echt niet meer met haar wil wonen zegt ie og ja zo is het nu eenmaal en het is moeilijk). Maar zomaar verhuizen dat kunnen we nu niet. Ik kan wel zelf met mijn dochter mijn biezen pakken maar ik kan nergens terecht, of ik moet echt ver weg gaan (bijv naar schoonmoeder die overzee woont of naar nl naar mijn eigen familie) en dan zie ik mijn vriend niet meer en die gaat mij dat ook niet in dank afnemen. Maar als ik niets doe denkt mijn vriend (en svader) ook dat het zich vanzelf wel weer kalmeert. Nu is zij al oud maar ze gaat echt binnenkort nog niet dood en ik kan hier echt niet nog 10 jaar met haar onder 1 dak wonen. Straks als mijn dochter groter is en buiten speelt, dan komt ze naar buiten en lokt haar naar boven en gaat haar allerlei dingen aan lopen praten (doet ze met alle kinderen die hier spelen). Ik wil naar niet met zo iemand in aanraking hebben! Pff sorry hoor maar ik heb hier dus niemand die er neutraal in staat waar ik mee kan praten. Ik moet er straks ook met mijn vriend over praten en daar zie ik al tegenop want dat loopt geheid op ruzie uit. Hij staat natuurlijk wel achter me maar wil ook zijn oma verdedigen. Zucht..
Kun je je er echt niet overheen zetten? Als in cultuur verschil en juist blij zijn als je de was een x zelf niet hoeft af te halen?
nou sorry maar ik vind je dan toch ook echt ondankbaar hoor.. kan aan mij liggen maar het is toch superlief dat ze dat allemaal voor je doet, scheelt jou weer wat werk.. en dat je schoonvader tegen je vriend praat in plaats van tegen jou is alleen maar goed zo hoort dat toch ook ik bedoel hij is jou vader niet. en als hij iets tegen jou wil zeggen god weet hoe je reageert als je nu al FLIPT. voor zo`n oud vrouwtje ik snap echt niet dat jij daar boos om kan worden je hebt het zelf geaccepteerd om daar te gaan wonen en dan ook langs zijn ouders? is gewoon echt je eigen schuld hoor ik bedoel zo kom je nooit los van schoonouders en zo leid je nooit je eigen leven hoor..
ok ik snap uit je verhaal dat je je eigenlijk niet thuis voelt in je eigen huis, maar ik moet eerlijk bekennen dat ik van oma uit alleen liefde zie ze doet die dingen met liefde en misschien probeert ze op die manier je iets te ontlasten, ik zou in elk geval een rustig gesprek met oma aangaan dat je het erg lief vind wat ze doet, niet te vergeten dat juist mensen op die leeftijd vaak angstig zijn en alleen, kan me dan best voorstellen als je kleinzoon met vrouw en kind op een steenworp afstand woont dat oma dan graag het contact opbouwt, ik heb erg het gevoel dat jij iemand bent die graag de touwtjes in handen wilt hebben maar probeer eens vanuit oma te bekijken je houd nu haar achterkleinkind van haar weg (m.i is ze daar dus stapel op) ik persoonlijk vind dat je erg hard naar haar toe bent misschien zou je met oma af kunnen spreken dat ze 1 of 2 dagen mag helpen dan voelt ze zich misschien niet zo vergeten of "niet nodig" sorry maar ik zou dus heel blij zijn met een oma die me zo zou helpen en die zo gek zou zijn op mijn kinderen probeer het allemaal eens van haar kant te bekijken een goed gesprek waarin je wél duidelijk je grenzen laat zien maar haar ook een klein beetje begrijpen in haar doen en laten
Ik vind het ook nogal overdreven. Snap best dat het wat benauwend kan zijn met zo´n oma, maar ze zit toch niet dagelijks bij jullie op de bank? En dat ze rijp is voor het gesticht etc? En dat je bijna verwacht dat zij dan maar ergens anders gaat wonen?
Ik snap wel een beetje wat je bedoelt hoor.. Ik zou het prima vinden als de was afgehaald wordt als ik niet thuis ben, maar dat iemand zo ineens in mijn keuken staat om de prullenbak te legen zou ik ook niet fijn vinden.. Het is niet dat je het niet waardeert maar het gebeurt zonder te vragen en zonder rekening te houden met jouw eigen privacy.. Tenminste zo zou ik het zien denk ik.. Maar lijkt me lastig op te lossen hoor als je naast elkaar woont of zo ongeveer bij elkaar in.. En praten helpt niet zoals je al aangeeft.. Ik zou denk ik weinig andere oplossingen zien dan verhuizen..
ja dat komt misschien niet zo duidelijk naar voren uit het verhaal. Maar zou het dus bij die was blijven dan was het zo'n probleem niet. Het punt is dat zij dit wil gebruiken als manier om dingen van ons gedaan te krijgen, om zo stukje bij beetje met ons 'mee te leven'. En nee een lief oud vrouwtje is het zeker niet, ook al komt ze dus op de buitenwereld wel zo over (en nee ik ben niet de enige die er zo over denkt en ik ben ook niet de eerste (achter)schoondochter die zo de familie uit gepest is). Toen wij hier introkken had zij in haar hoofd dat we met haar meubels zouden blijven wonen, dat we elke avond samen zouden eten en dat ik minstens elke dag 1 uur op de koffie zou zijn. Nou zo is het niet en dat kan ze niet behappen. Natuurlijk ze wil graag deel uitmaken van ons maar door zich op te dringen is niet de manier. Ik probeer al sinds we hier wonen om me hier overheen te zetten, en als ik het kon had ik het echt wel gedaan maar het gaat gewoon niet zo. Babyhope wat jij zegt klopt, het is mijn eigen stomme schuld ik had hier nooit moeten gaan wonen. Maargoed je bent nieuw in een familie en iedereen is aardig voor je. Je vriend zegt mijn oma geeft ons dit huis dus we gaan hier wonen, dan zeg je niet zomaar nee. Nu achteraf hoor ik dat mijn schoonvader hem op het hart heeft gedrukt het niet te doen omdat het geheid problemen met haar zou veroorzaken maar ik heb daar destijds dus ook niets over gehoord en wist niet dat het hier op uit zou lopen (al had ik dat misschien wel moeten voorzien inderdaad). Mamaatjevan5 klopt ik ben een controlfreak en ik houd er niet van dat anderen mij als klein kind behandelen en dingen voor me doen terwijl ik prima in staat ben die zelf te doen. In het begin mocht ze de kleine ook gewoon zien hoor, maar dan namen we haar mee naar boven en ging ze tegen mijn dochter dingen lopen zeggen als 'ja ik ben je oma (is ze niet maar wil ze niet aan), ja ga maar naar je vader want je bent de hele tijd al bij je moeder, tja ik zie je bijna nooit - (toen ze haar dus om de dag zag)" Nu ze me uit heeft gescholden voor een stuk stront wil ik niet weten wat ze haar nog meer allemaal wijs gaat maken over mama. Zo heeft ze ook tegen mij verteld dat ze niet zoveel van haar andere kleinzoon houdt als van mijn vriend omdat zij zijn moeder een trut vind. En dat ze niet van haar eigen zoon houdt. Etc. Zulke dingen wil ik niet dat zij aanhoort. Als mensen niet naar haar pijpen dansen dan zijn het slechterikken en loopt ze onzin over je te verkondigen tegen anderen. Dus inmiddels na al die tijd ben ik inderdaad hard geworden, want ben je dat niet dan loopt ze zo over je heen. Dat is toch niet zo heel ongewoon? Stel jij ligt 's ochtends in bed en je schoonmoeder komt zonder dat jij het weet door je achterdeur naar binnen om even je vuilnis weg te gooien en je afwas te doen. En staat een uur later door het raam te gluren om te kijken wat je aan het doen bent. Vind je dat dan ook lief? Of zou je dat als een schending van je privacy zien?
Nja niet letterlijk, maar ze heeft al 40 jaar mentale problemen, zit onder de medicijnen en hallucineert dagelijks etc. Heeft meermaals midden in de nacht aan ons slaapkamerraam gestaan omdat ze iets hoorde En nee ik verwacht niet dt ze ergens anders gaat wonen, ik besef heel goed dat dit haar huis is en daarom zouden wij ook moeten verhuizen als we niet meer met haar willen zitten. Maar dat kwam doordat ze gister zei (bij wijze van dreigement, ze dacht dat ik dat erg zou vinden) nou als je niet wil dat ik dingen doe, dan pak ik mijn koffers en ga ik weg! En toen zei ik ja dat lijkt me een goed idee. En daarna was het en ik ga niet weg uit MIJN huis! Tja zeg dan niet dat je weg wilt gaan.
Ik snap best dat dit knap vervelend is. Het is jullie huis en het is niet fijn als iemand daar zomaar ongevraagd binnen komt. Misschien kun je het slot op de deur laten vervangen? En het hele voorval eens uitpraten? Het zal idd wel te maken hebben met een cultuurverschil en daarom vind ze jou waarschijnlijk ondankbaar, terwijl jij het irritant vind omdat je het niet kent. Maar uiteindelijk is het wel lief bedoelt van haar. Dat maakt het zo moeilijk. Misschien kun je op den duur eens kijken naar een ander huis. Maar ik zou het eerst goedpraten en een ander slot op de deur zetten. Zou zeker niet jou dochter bij haar weghouden, want dat vind ik om deze reden wel heel hard. Maar nogmaals: Ik snap wel dat het heel vervelend is!
Ik zou verhuizen. Een eigen plek waar jij je privacy weer terug krijgt. Want oma bedoelt het goed en blijft het goed bedoelen, maar jij blijft je daar aan ergeren. Als ik je verhaal lees snap ik dat het je benauwt, maar ik lees ook een oma die zich graag nuttig wil maken. Dat blijft dan botsen en ik denk dat je het weer in een ander perspectief ziet als jullie niet meer bij elkaar op de lip wonen. (al zou ik ook niet blij zijn als mijn nog natte was voor de achterdeur ligt )
Dat is het dus juist. Zij denkt dat wat zij doet goed is. Want ze doet haar hele leven al dingen voor anderen en iedereen zegt altijd dankjewel (ja zegt ook niet rot op als iemand dingen voor je doet normaal gesproken). Dus zij denkt nou ik ben hartstikke goed bezig en nu doen ze vast alles voor me omdat ik zo geweldig ben. Maar ze verstikt mensen, dit gebeurt niet alleen bij ons maar bij iedereen om haar heen. En anderen zeggen er nauwelijks iets van omdat ze daarna toch weer vertrokken is en dan zijn ze er weer vanaf. Maar hier zit zij dag en nacht. In het begin als ik vriendelijk nee bedankt zei dan dacht ze dat ik dat zei uit bescheidenheid en deed ze het toch. Nu als ik nee zeg is het dus ook keihard nee, anders gaat het het ene oor in en het andere uit. Ik heb al zo vaak dingen laten gaan omdat ik dacht ach ik ga geen stampij maken om iets wat ze goed bedoelt ook al weet ze dat we het liever niet hebben. Maar als het de 100e keer is dat het gebeurt en je moet voor de 100e keer uit gaan leggen dat je het lief bedoeld vind en begrijpt (want dat heb ik ook gezegd gister) en ze begint tegen je aan te krijsen dat je een kreng bent die een puinzooi in haar familie maakt en haar kleinzoon heeft ingepikt, en je er zelf geen woord meer tussen krijgt. Moet je dan maar gewoon haar gelijk geven en weer in je hoekje zitten? Het kan nog zo goed bedoeld zijn maar op sommige hulp zit je gewoon niet te wachten.
Ik wil ook graag verhuizen. Hoop alleen dat mijn vriend dit ook zo ziet. We hebben een huisje niet ver van hier, maar dat is helemaal gestript en daar moeten we dus eerst alles opknappen voor we erin kunnen. Maar ik ga dit denk ik wel aandragen, mijn vriend heeft ook al eerder gezegd dat we daarheen zouden kunnen als ik wil. Kijk zo'n oma op afstand is heel leuk en aardig. Want dan kun je zelf bepalen wanneer je haar ziet en als je dan thuis bent dan ben je ook echt alleen. Dan kunnen we ook allemaal genieten van de momenten dat we wel op bezoek zijn. Maar dit gaat voor mij gewoon veel te ver. Ben alleen bang dat mijn vriend gaat zeggen dat hij verhuizen overdreven vindt. Dus ik hoop dat hij het begrijpt.
Je moet je voorstellen dat jij 82 bent en de hele dag thuis zit. Ze wil gewoon iets om handen hebben iets doen dat kun je haar toch niet verwijten ik snap dat je het vervelend vind zou ook gek worden maar misschien kun je afspraken met haar maken. Dus niet jij mag dit niet jij mag dat niet. Nee overleg met haar wat je wel en niet prettig vind. Zo kan zij zich aan passen en jij je aanpassen. Het is natuurlijk een beetje geven en nemen
Ik begrijp het wel.. Tuurlijk is het lief bedoeld van oma maar oma moet ook begrijpen dat jullie je eigen gezin hebben en samen willen en kunnen zijn.. En ik zou ook niet willen dat mn oma zomaar binnen komt om het een en ander te doen. Het is begrijpelijk dat ze weinig te doen heeft maar dat is toch niet jullie probleem? Dan moet ze naar de breiclub of weet ik wat. Ik vind je niet ondankbaar, je bent dankbaar dat je bij haar mag wonen maar jij hebt er niet om gevraagd dat ze alles voor je doet.. En jaa misschien ist niet helemaal handig dat je bij haar bent ingetrokken maar ja das achteraf gelul en daar heb je nu geen reet meer aan.. Ik zou ook zeggen verhuizen.. Ja het kost moeite, helemaal weer opnieuw beginnen maar het geeft je wel je eigen huis en privacy terug. En idd dan kun je ook weer genieten van de momenten dat je bij elkaar op bezoek komt. Succes!
Sodeknetter ik zou helemaal gek worden. Ik zou toch echt duidelijk maken dat het voor jou nu klaar is, en dat je naar een ander huis op zoek gaat.
Jeetje toen ik je eerste stukje las dacht ik "aww das toch eigenlijk heel lief van die oma" Maar het tweede stukje dat je had geschreven maakte te me toch wel duidelijk dat het niet zo lief overkomt en eerder een beetje opdringerig. Dingen uit jou handen nemen om het jou makkelijker te maken vind ik inderdaad heel lief maar in je huis komen om je afwas te doen, vuilnis te legen of gewoon even kijken of je al wakker ben vind ik gewoon veel te ver gaan(hoe lief bedoel ook) Je heb gewoon recht op je privacy in je eigen huis. Achteraf gezien had je er beter niet kunnen gaan wonen maarja als je alles van te voren weet...... Ik zou dan ook zeker naar verhuizen kijken. Dit is natuurlijk niet zo makkelijk gedaan als gezegd maar het is sowieso fijn dat je iets heb om naar uit te kijken, ook al is het dan pas over een jaar bijvoorbeeld. Tot die tijd zou ik een ander slot nemen en niemand anders een sleutel geven. Zo heb je in ieder geval in huis je privacy. Ook zou ik op een normale manier uitleggen dat je het gewoon niet eens ben met de manier hoe het nu gaat, al ben ik bang dat ze inderdaad een week zich eraan houd en het dan weer opnieuw begin. Lastig lastig. Wil je wel heel veel succes wensen. En hoop dat er snel wat gaat veranderen.
Ik snap je probleem. Ik zou knettergek worden van zo een oma. Allemaal leuk en aardig en lief waarschijnlijk maar het is jullie plek. Misschien heb in erover heen gelezen ? Maar wat is het probleem om er een paar andere sloten op te knallen?Ben je toch overal van af?