Maar weer eens advies gevraagd.

Hallo allemaal,

Heb in het verleden al meerdere topics geopend over mijn dochter een haar vriendinnetje.

In het kort:

Vanaf de psz zijn ze elkaar beste vriendinnetjes, het ging zo goed dat ook de mama's vriendinnen werden.
Tot op een dag zij alles afkapte en er geen contact meer was.
Weet nog steeds niet waarom, maar goed daar draait het nu niet om.
Er was alleen nog contact op de psz, maar ook dit werd minder, omdat haar moeder duidelijk liet merken dat ze liever niet had dat haar dochter met de mijne speelde.

In januari is dit meisje naar de basisschool gegaan en waren ze tot april gescheiden op school.

Nu is het zo dat mijn dochter al een aantal keer aan mij had gevraagd of ze met dat meisje mocht spelen, maar dat mag dus niet van die moeder.
Ben er ook heel eerlijk in geweest en ze heeft er niet veel meer om gevraagd, alleen als dat meisje er zelf naar vroeg.
Het meisje heb ik er eens naar gevraagd of ze wou spelen, maar ze zei dat dat niet van de mama mag.
Een hele tijd is het dus goed gegaan en ze speelde ook steeds met andere kindjes, heel goed dus.

Tot vorige week, toen was ze weer volop met dat meisje aan het spelen, hand in hand uit de school.
En daar kwamen ze aan, mijn dochter vroeg weer of ze met dat meisje mocht spelen, dus ik zei waar die moeder bij was, dat dat niet mocht van haar.
En wat doet die moeder? Die vraagt in het bijzijn van mijn dochter aan een vriendje van mijn dochter of hij met haar dochter wil spelen.
Nou ik vond dat zo ongelooflijk zielig, mijn dochter was zo teleurgesteld.
Maar goed, een vriendin van mij, ook een moeder van die klas, heeft haar eens gezegd waar ze nou mee bezig was.
De dag erna, komt ze bij me en vraagt of mijn dochter daar mag spelen, maar haar dochter mag hier niet spelen.
Heb gezegd dat ik het er met mijn man over zou hebben en haar dat dan zou laten weten.
Met heel veel moeite heb ik toch maar ja gezegd, dat het mocht en ze zouden over 2 dagen dan samen spelen.
Mijn dochter was die dag zo ongelooflijk blij en vroeg of ze nu écht daar mocht spelen na schooltijd.
Dus om 12 uur haalt mijn zusje haar op en verteld die moeder doodleuk dat het niet doorgaat, omdat haar dochter er niet meer over heeft gehad.
mijn dochter was zo ongelooflijk teleurgesteld en gekwetst, dat ze thuis heel boos was en verdrietig.
Zelf was ik ook heel verdrietig, om mijn dochter zo te zien, maar nu ben ik zo kwaad op haar, dat ze mijn dochter dus bewust kwetst.

Ben er zo klaar mee!!!!

Maar wat als ze nu weer vraagt of mijn dochter met de hare mag spelen, wat zeg ik dan????
Ik zie mijn dochter graag gelukkig, maar het voelt echt niet goed om als het nog eens gebeurd weer ja te zeggen.

Heb mijn dochter nu gestimuleerd om te zeggen dat ze ook met andere kindjes hier thuis kan spelen en dat ze ook bij andere kindjes kan spelen behalve die ene.
En zo probeer ik het steeds te stimuleren in de hoop dat ze haar een beetje links laat liggen.

Want er steekt nog wat achter: dat meisje is te overheersend en dat beinvloed mijn dochters prestatie op school, in ieder geval wel destijds op de psz, hier op de basisschool weet ik nog niet, volgende week gesprekken.
Mijn dochter doet alles wat zij wil en dat meisje trekt haar zo aan de arm zodat mijn dochter naast haar in de rij staat.

Vind het zo moeilijk.................

 

Het lijkt me logisch dat ze op dat moment gekwetst is, even later is ze er ook wel weer overheen, maar mijn dochter is nou eenmaal gevoelig en heeft ook bepaalde angsten.

Maar ze kunnen helaas niet naar een andere klas toe, dan moet ik haar al naar een andere school brengen.
We zitten hier in een dorp, de school is hier om de hoek, de andere school is 3 km verderop.
Maar dat wil ik haar ook niet aan doen.
En kan moeilijk zeggen dat ze een keer moet blijven zitten om van dat meisje af te zijn.