Het wordt een gezellige drukte hier! Iedereen die erbij is gekomen, van harte gefeliciteerd!! Leuk dat een aantal van ons al een echo hebben gehad, blijft heel speciaal zo'n eerste keer! Ik heb niet helemaal bij gelezen, sorry daarvoor! Vanochtend zijn Lotte en ik na haar fles al vroeg op pad gegaan, eerst het dorp in en toen nog wat boodschappen gehaald bij de supermarkt. Lotte geniet echt van alle aandacht en iedereen zegt wel wat leuks/liefs over haar. Uiteraard geniet ik er ook van Ik heb altijd een gruwelijke hekel aan fietsen gehad maar sinds Lotte mee kan op de fiets wil ik niets anders meer, lekker frisse lucht i.p.v. altijd maar in de auto en je ziet gewoon veel meer. In tegenstelling tot mijn zwangerschap van Lotte heb ik nu heel weinig kwaaltjes, ik ben maar heel af en toe misselijk geweest, heb wel wat pijnlijke borsten en ben vaak duizelig maar dat is het dan ook. Dit maakt me best wel onzeker want gaat alles dan wel goed? Ja verstandelijk weet ik wel dat het ontbreken van kwaaltjes niets zegt maar gevoelsmatig denk ik wel eens dat het mis gaat ofzo. Het is verder nergens op gebaseerd, puur gevoel! Maar goed, ik ga zo de was maar eens vouwen en als Lotte wakker wordt gaan we samen lunchen en dan lekker spelen. Fijne dag allemaal!
Tanja, heb net je site gelezen en jemig, moest toch echt even een traantje wegpinken hoor. Wat ik nog wel het ergst vond is hoe jij behandeld bent daar in dat ziekenhuis. Ongelooflijk zeg. Zo ga je toch niet met mensen om? Het is wel je kind hoor!!! Goed van je hoeveel werk je er van gemaakt hebt en wat je nu allemaal doet. Het zal voor veel mensen een grote steun zijn. Ik heb zelf een miskraam gehad een tijd geleden, maar toch vind ik dat anders dan wat jij hebt meegemaakt. Ik zag het ook niet als een kindje in mijn geval. Ik kreeg met ruim 5 weken een miskraam en er was nog helemaal geen hartactiviteit geweest. Ik wil hier niemand kwetsen hoor, vrouwen die dat wel als heel pijnlijk ervaren hebben begrijp ik ook heel goed. Ik kan in mijn situatie gelukkig heel nuchter zijn. Ik zag het als een foute celdeling waardoor het geen mensje kon worden. In jouw geval is er gewoon een klein mensje overleden. je kindje. Moet heel zwaar zijn geweest om dat traject erna helemaal alleen te doen. Heb je veel steun aan je man gehad? Met mij gaat het iets beter. voel me nog niet geweldig. met mijn moeder is het ook nog niet opgelost. Ze heeft nog geen contact gezocht en ik heb die behoefte nu eigenlijk ook niet. Verder misselijk en veel last van hoofdpijn. Ik slaap ontzettend slecht, maar dat komt meer door de warmte. hebben jullie er geen last van?? Groetjes, Daan
Dank je wel lieverd, dat je de tijd genoemn hebt Yuri*'s verhaal te lezen. Het blijft pijnlijk maar ik heb hem een mooi plekje kunnen geven in mijn leven en door LE is het toch nog positief geworden. Ik ben nu in staat anderen te helpen die het hele pad van de verwerking nog moeten bewandelen. Ik snap wat je bedoeld met het feit dat jouw miskraam van 5 weekjes toch anders was, dat is het ook. Er zijn wel mensen die er vreselijk veel pijn van hebben en ook daar heb ik respect voor. Het is tenslotte een droom die aan diggelen gaat en een toekomst die nooit komt. Maar het wordt toch anders als je je kindje in je handen houdt en ziet dat ie alleen nog had hoeven groeien. Door Yuri* heb ik vreselijk veel geleerd en daar ben ik dankbaar voor. Ik ben niet getrouwd maar mijn vriend heeft het anders beleefd. Hij was in Italië toen Yuri* geboren werd en heeft er geen idee verder bij. Ik respecteer dat zoals hij respecteerd dat ik voor LE werk en vaak ook telefonisch of fysiek mensen steun. Ik laatst nog het halve land door gegaan om een lid van mij te steunen toen ze haar kindje met 28 weekjes verloor en ging cremeren. Het is vreselijk mpoeilijk en ben ook behoorlijk van streek geweest. De moeder steunde meer op mij dan op haar eigen moeder omdat ze wist dat ik geen woorden nodig had om haar verdriet te begrijpen. Gewoon het vasthouden en troosten was wat zij nodig had op dat moment en daar ben ik ook voor. Ik doe het met heel veel liefde en voelme er goed bij. Wat vervelend he, van je moeder. Ik ben blij dat de mijne ff in Italië zit. Lekker rustig. Jij moet gewoon doen wat je hart je ingeeft hoor en niet wat je moeder wil! lekker laten schuiven en lekker aan jezelf denken. De warmte is een verschrikking. Ik moest net eventjes werken en heb staan zweten als een os. Getverdemme echt vies. Ik heb een paar keer op het punt gestaan om onderuit te gaan, zo erg was het. Ik heb ook hoofdpijn van de warmte. En slapen doen ik gelukkig wel redelijk al moet ik wel in mijn evapakkie gaan liggen en niet meer bewegn anders drijf ik mijn bed uit. Hey meis, als je ooit eens behoeft hebt om te kletsen weet je me te vinden!
~hey wen.. genieten is dat hè, als mensen zo kunnen genieten van jouw meisje. Dat heb ik ook hoor. Ze flirt ook wat af hoor.. Ik wilde gisteren nog een rosé-tje, maar jak, die ging er niet meer in. Koffie gaat ook al niet meer ongezoet. En ik ben een meester in het ruiken nare geurtjes haha.. nou da's lekker. Verder geen nare kwaaltjes, niet misselijk ofzo. Wel iets wat dizzy en ik heb gemerkt dat ik toch wel neig naar augurken en pruimen haha.. Ik heb me voorgenomen deze zwangerschap zo min mogelijk toegevoegde suikers te nemen. Alleen natuurlijke suikers, en ook niet zoveel te eten als de vorige. Ik heb er geen zin in om weer eens 35 kg aan te komen. Verder blijf ik ook sporten en lekker ravotten met As natuurlijk hahah Mijn ouders, zus en`1 tante weten het al. Schoonfamilie nog niet. Haha.. ook de camping waar ik nu zit zijn op de hoogte.. Enne wat een pens krijg ik weer na het eten zeg..pff. Het is net echt!
Hey allemaal! Ik mag me hier ook melden Als alles goedgaat ben ik nog net op het randje van maart uitgerekend (30 maart). Dus nu zit ik gezellig met m'n big sister in hetzelfde maandtopic
het lijkt me echt geweldig om een eerste echo te krijgen.....moet alleen nog wel de verloskundige bellen enzo...
zo gaat hard hier, Ik ben ook wat dizzy verder niet meer misselijk gelukkig. Ook blijf ik op de sonja bakker manier eten alleen met een boterham extra. Maar idd niet 4 keer in de week naar de McDonalds. Bij ons weten alleen onze vrienden het nog maar. Na de vakntie vertellen we het onze ouders en op mijn verjaardag de rest van de familie.
Bij ons weten een heleboel mensen (familie/vrienden) het al, maar dat komt vooral omdat ze ook wisten dat wij onze eerste IUI behandeling hebben gehad en daar dan naar vragen. Dan kunnen wij dus vol trots zeggen dat de behandeling gelukt is
Bij ons weten alleen mijn ouders, schoonouders,zwager en schoonzusje het nog maar. Verder wil ik in ieder geval even wachten tot a.s. dinsdag (voor hetzelfde geld ziet ze niks). Moeders voor Moeders komt bij mij dinsdagavond om af te spreken. De verloskundige vroeg of ze me op de lijst mocht zetten om gebeld te worden en ik werd gisteren al gebeld.
Zo, wat zijn er een hoop maartmoeders bij gekomen zeg! Allemaal gefeliciteerd met jullie zwangerschap en welkom hier! Ik heb gisteren met onze huisarts gebeld. Die reageerde echt heel erg leuk en feliciteerde ons van harte! Over 2 weekjes mag ik voor de 1ste keer langskomen voor allerlei controles en informatie (rond de 8ste week). Spannend, ik vind dat de tijd ineens ontzettend langzaam gaat. Ik wil zo graag dat het vlug 12 weken is, dat we een echo hebben gehad en het hartje horen kloppen, zodat we het aan iedereen kunnen vertellen! Op dit moment zijn alleen mijn schoonouders op de hoogte en een vriendin van mij. Verder houden we het stil totdat we weten of alles in orde is. Wat kwaaltjes betreft. Ik ben vooral rond lunchtijd en rond het avondeten ontzettend beroerd. En heb bij tijden ook ontzettend last van duizeligheid (maar dat kan natuurlijk ook door de warmte komen!) Op mijn werk is het op het moment ook ontzettend hectisch en dat slurpt ook ontzettend veel energie weg (terwijl mijn lichaam het ook zo hard nodig heeft). Ben dan ook al 3 keer huilend thuisgekomen uit mijn werk, gewoon door de hormonen, de drukte en alles er om heen. Verder heb ik niet veel nieuwtjes. Alleen dat het van mij wel 7 graden kouder mag zijn! Groetjes Simone
@ Tanja: Ik heb je verhaal gelezen van de lieve engeltjes. Wat afschuwelijk voor je, vooral de omgang van het ziekenhuis met jou en je verdriet! Je hebt het erg mooi verwoord op je site! Ben er een beetje stil van geworden! Liefs van Simone
man wat ben ik sjago.. ik ben moe en op vakantie en ik heb nou helemaal dat gevoel niet. Gatver de gatver... krijg de kans niet om even mijn ogen te sluiten, wat als we (ik en as) even liggen komt mijn vent op een lompe manier de caravan binnenlopen. Hup as wakker, daar gaat mijn slaapie..
Owh slaapie, ik zou een moord doen voor een slaapie! Balen joh, kan je vent niet gewoon de auto gaan wassen ofzo?
gelukkig werkt die van mij zich ene slag in de rondte waardoor ik 's morgens en 's middags ff mee kan liggen. Maar slapen doe ik dan niet. Gelukkig zijn mijn avonden al minder heftig doordat mijn man nu alles doet met Lars dat is fijn. Ik ben Lars nu ook al aan het leren om zelf de trap op te lopen zodat ik hem niet meer hoef te tillen straks. Hij doet het goed alleen erg langzaam haha. van daag nog wat poetsen en pakken vanavond bbq-en en dan is het lekker tijd om op vakantie te gaan.