Hey meiden, ik heb zo vaak last van erge hoofdpijn. Hebben jullie dat nou ook? Volgens mij ligt het niet aan mijn bloeddruk!
Klaver, ik heb ook veel last van hoofdpijn... Gevonden op internet: Waarom heb je vaker hoofdpijn tijdens de zwangerschap? Hoofdpijn is een van de meest voorkomende klachten tijdens de zwangerschap. Vooral in het eerste trimester komen ze vaker voor dan normaal. Een aantal oorzaken van hoofdpijn zijn: * Verandering in de hormonen * Moeheid, gebrek aan slaap * Veranderingen in de bloedcirculatie * Laag bloedsuikerspiegel (hypoglycemia) * Uitdroging (niet genoeg water drinken) * Stress door onbekende veranderingen * Cafeïne-ontwenning
Zoals jullie zien ben ik er weer. Ik wilde gaan werken, maar het ging gewoon niet. Op het moment dat ik weg moest begon ik hardstikke over te geven. Ik durf gewoon niet in de auto te stappen. Gelukkig reageerden ze redelijk begripvol op mijn werk toen ik belde. Broddels welkome back en ook fijn dat ze zo goed reageerden op je werk. Xanado wat fijn dat de huisarts met jou en je vriend wil praten.
oh en die hoofdpijn, daar heb ik ook al dagen last van. Vooral toen ik naar een verjaardag was geweest. Al die mensen enzo, ik voelde het gewoon in mijn hoofd.
Trouwens Dancinglady, ik heb je 12 weken mijlpaal gemist door je vakantie...dus alsnog: GEFELI met je 12 weken mijlpaal!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! \/ \/ \/ \/ \/ \/ \/ \/ \/ \/ \/ \/ \/ \/ \/
Dank je wel! Ik keek net naar je banner en als je dat plaatje van die baby ziet wat gaat het dan snel he.
Och hou op..het gaat me even TE hard... Bij mijn dochter ging het echt niet zo snel hoor.... Vind ik wel jammer, want hoogstewaarschijnlijk is dit mijn laatste zwangerschap...
Ik heb idd ook weer wat meer last van hoofdpijn, wel niet te vergelijken met toen ik de pil nog slikte want toen had ik bijna elke dag hoofdpijn..
Je heb helemaal gelijk hoor maar hij snapt wel dat een heleboel dingen door me zwangerschap komen, maar hij ziet op dit moment niet in dat hij ook verantwoordelijkheden heeft. Kijk je mag gerust een avondje met vrienden leuke dingen doen maar als ik dan om half 4 s'nachts naar huis ga en vraag of hij het niet te laat wil maken vind ik dat dat mag. Maar als ik dan om 9uur s'morgens bel waar hij is en hij zegt dat hij onderweg is, en een kwartier later krijg ik een sms van me vriendin dat hij daar op de bank in slaap is gevallen kan ik boos zijn. En als hij dan niet eens z'n exusses aanbied als hij s'middags om 4 uur eens thuiskomt, mag ik dan boos zijn. Ik was zo boos dat ik een tas heb gepakt met spullen en weg gegaan ben, krijg ik een sms waar ben je, bel ik hem op dat ik bij me oom en tante zit (onder tussen al wel weer besloten om naar huis te gaan) en dat ik naar huis kom, licht meneer weer te slapen. Ik heb hem dus eigenlijk nog niet gesproken want vanmorgen zei hij bijna niets en toen we bij de vk vandaan kwamen is hij meteen gaan werken. Ik ben het gewoon zat ik heb nu verantwordelijkheden maar hij ook. En ben bang dat hij dat pas inziet als de kleine er is, maar dan is het voor mij te laat, heb het nu echt gehad. Sorry voor al me gezeur hoor.
Dancinglady, haha kan me voorstellen.... Zo denk ik soms ook, mja, ik geniet van elke minuut, want het is mijn laatste keer... Xanado..nee das niet leuk en fair van hem...zeker niet! Je zeurt niet! Maar helaas zijn mannen nu eenmaal anders. Die gaan er heel anders mee om dan wij. Ik zou zeggen; laat hem zo nu en dan nu nog een keer doorzakken, nu kan het nog Straks niet meer. Praat een keer rustig met hem, vertel wat je angsten zijn en hoe je je voelt hierbij. Maar ga niet beschuldigend doen, want dat werkt enkel averechts bij mannen. Vraag eens aanhem hoe hij het vaderschap ziet...
xanado je vriend gedraagt zich erg kinderachtig vind ik. Jammer hoor. Hopelijk komen jullie eruit samen. Ik ga maar ff op de bank liggen. Ik voel me echt niet goed...
Ik weet het ook wel dat ik hem vrij moet laten maar ik vind het heel erg moeilijk, want we deden voorheen alles samen en dus ook hele nachten doorhalen. Maar praten met hem lukt nooit want hij praat niet. Maar hij verwacht ook dat straks als de kleine er is dat hij gewoon nog naar feesten kan gaan enz. Maar weet je wat ik gewoon vreemd vind zolang we samen leuke dingen doen dan gaat het goed maar hebben we een avondje of verjaardag bij vrienden dan gaat het elke keer weer fout. Want dan komt er drank in het spel en is het gezellig, en dan ik hij de laatste die naar huis gaat(of gewoon op de bank blijft slapen) maar al onze vrienden hebben geen kinderen, dus kunnen doen wat ze willen al halen ze het hele weekend door. En als er drank in het spel is dan gaan z'n vrienden voor, en ben ik lucht voor hem. Heb soms ook het idee dat hij liever heeft dat ik niet mee ga. Ik weet gewoon niet wat ik ermee aan moet. Zit er soms echt aan te denken om er mee te stoppen, maar ik vecht voor de kleine.
Heel herkenbaar dit.. Heb er laatst ook een topic over geopend bij de Lounge. Mijn vriend weet nu al wel een beetje dat het me echt niet lekker zit.. Afgelopen zaterdag was hij al om half 10 thuis! Ok de volgende dag kreeg ik wel te horen dat hij het k*t vond om dan al tegen zn vrienden te moeten zeggen dat hij naar huis 'moest', terwijl ik hem dit helemaal niet heb laten zeggen ofzo hoor. Maarrr... ik begin nu sinds deze week ietss verbetering te zien. Hij vindt wel dat het nu nog kan en straks met een kleintje zal hij amper meer weggaan, maar toch... ik heb af en toe ook echt geen energie meer om me druk te maken om waar hij is enzo... Vooral met drank is hij een stuk minder verantwoordelijk. Hij vond het afgelopen weekend maar 'eng' of raar dat hij zo aan mij dacht.. Toen ik zei dat dat ook zo hoorde werd ie beetje boos, maar goed. Het is gewoon erg frustrerend als je inderdaad niet meer zoveel kan en hij kan het allemaal nog wel gewoon Toch denk ik dat die mannen er nog even aan moeten wennen en wanneer het straks nog wat zichtbaarder wordt, je buik en de echo's enzo, het voor hen ook wat realistischer is. Maar Xanado je bent niet de enige hoor en ik begrijp me heel goed hoe moeilijk het kan zijn.
@xanadoo, wat vreselijk dat je zo voelt meid En fijn dat je bij je huisarts terecht kan. Maar wat ik me afvraag als ik die verhalen hoor over je vriend, jullie hebben toch samen deze beslissing genomen? Hij wilde toch ook vader worden. Tuurlijk kan je nog weleens uitgaan maar hij moet nu en straks helemaal ook zijn verantwoordelijkheden nemen! Bepaalde dingen kunnen straks gewoon niet meer. Ik vind dat je er eens met hem over moet praten ook al is hij geen prater, hij is wel de vader van jullie kind. En ergens vind ik het al raar dat hij jou alleen naar huis laat gaan en zelf nog even doorfeest, samen uit samen thuis hoor. Enne hier kan je ook altijd lekker je verhaal kwijt hoor meis! Daar zijn we ook voor