@Klaver, haha ben ik nog steeds een jaar ouder, maar idd fijn dat er nog iemand is die ook zowat 30 is Ga gewoon eens langs een prenatal, kijk eens wat ze kunnen doen voor je, of bel met het hoofdkantoor? Maak je niet te druk over het moeten solliciteren van het uwv, niemand maar dan ook niemand zal jou nu aannemen! Doe gewoon je plicht, maar wees maar niet bang, wat je ook doet, niemand neemt je aan, dus kun jij mooi relaxen en hoef je je niet druk te maken over dat je misschien bij een nieuwe werkgever al meteen gezeik zou krijgen over minder werken etc. Ik zou NU alvast een afspraak gaan maken voor een intake bij het uwv. Zodat je meteen de dag nadat je je werk kwijt bent er al heen kunt (eerder mag je niet komen), want het is vaak erg druk daar en voor je je uitkering uberhaupt kwijt ben je minimaal een maand verder he.. Ennuh...wij leven hier al met 3 man van alleen het loon van mijn vriend en straks dus met z'n viertjes en het is goed te doen hoor. Je moet alleen niet teveel luxe verwachten hihi @Romytamara, suc6 bij de fysio! @Dancinglady! JUUST! knuffel terug!
Heb net een mail gestuurd naar de consumenten service van Wij Jonge Ouders. Op de site stond dat je daar voor info kunt reageren wanneer je de Blije Doos nog niet ontvangen hebt. We zullen zien hoe snel ze reageren.
Zo HALLO! Nu schopt die kleine toch ff ruim boven mijn navel. dat had jij toch ook Kitty? Dat is een raar gevoel zeg! En ik hoop idd gauw op een reactie omtrent de Blije Doos. Ik ga nu banken want ben alweer moe. Tot later!
Hoi meiden, Klavertje, vervelend dat je zo snel zonder werk zit. Kan me voorstellen dat je liever niet in contact was gekomen met het UWV. De verhalen die hier de ronde doen zijn meestal niet heel positief. Succes er mee in ieder geval. Wat betreft de Blije doos: ik krijg in de 7e maand een ophaalbon toegestuurd. Daarvan heb ik een email gekregen toen ik mij heb aangemeld. We zullen zien... Moest vanmiddag naar vk. Alles was goed: bloeddruk 120/70, gewicht 0 kg erbij (! ), baarmoeder ongeveer 2-3 vingers boven de navel en het hartje van onze Puk klopt heel mooi (zo rond de 140 slagen p.m.). Vk was heel tevreden. Omdat ik mij een beetje zorgen maakte over de beweging van het kindje (soms heel sterk aanwezig, meestal een paar schopjes per dag), mag ik over 2 weken weer komen. Dus dat is heel fijn, stelt mij meer gerust! Meiden, ik ga lekker even genieten van dit heerlijke nieuws (warme chocolade melk....). Tot later! Liefs Linda.
@Klaver, uhm ja, gister schopte die ruim 8 vingers boven mijn navel, dus helemaal bovenin.......vriendlief dacht van; ja die is gek! Legde zijn hand op mijn buik zo hoog en ja hoor.........hij voelde het ook...werd zelfs weggedrukt hihi @Lindajelsma, ik heb een weekje geleden ongeveer de mail gekregen met de bon voor de blije doos...... Fijn dat je over 2 weken weer mag komen! (pb je je afspraak nog ff door?) Genieten jij he!
*** Florida *** De crematie van Robbin heeft vandaag plaatsgevonden. Het was een heel mooie dienst maar ook heel heftig! Kreeg ik net per email door... en wou het jullie ook even laten weten...
@Mamakitty: Ik ben 30 augustus 32 geworden hoor Je bent niet het oudste Ik heb ook nog niks gezien van een blije doos of zo. Krijg wel het blad 'jonge ouders' elke maand, dus neem aan dat die doos ook wel een keertje komt dan toch? Ikke happy! Ben al jaren opzoek naar een ledikantje waarvan een zijde kan omklappen/ open kan ivm m'n rug. Zocht 'm eigenlijk al voor mijn zoontje (inmiddels dus al 5 jaar geleden) en nou...heb ik er waarschijnlijk eentje! Tante van mijn man heeft er eentje staan (waar haar dochter nog in gelegen heeft..al bijna 40 jaar geleden ) die ze eigenlijk naar de kringloop wou doen! Gaan we morgen bekijken/ ophalen. Manliefs oom is timmerman, dus waarschijnlijk heeft het bedje weinig tot geen renovatie nodig. Het is wel tamelijk laag, maar ik ben ook niet zo groot. En als de kleine er overheen wil gaan klimmen, kan íe toch open! JIPPIE! Ga ik nou nog ff troep ruimen. Moet natuurlijk wel plek hebben om het babyspul neer te zetten he? Sorry, ben beetje ego vandaag @Esther: hoop dat de pijn gauw minder wordt. Ik stond laatst ook op de kop van mijn blaasontsteking. Veel rusten, veel drinken en hopen dat het gauw af zwakt. Sterkte! Hoop dat Florida en haar man goed afscheid kunnen nemen van Robbin* vandaag Of in elk geval tevreden zullen zijn over de ceremonie. @Klavertje: klote dat je nou zo snel bij de uitkeringen belandt. Volgens mij zijn er wel beperkingen voor de sollicitatieplicht als je hoogzwanger bent of net bevallen hoor! Laterrrr! Liefs Tezzz
@Wishgirl: hartelijk bedankt voor het doorgeven van de e-mails en ook voor de moeite die je hebt genomen om een mooie kaart te sturen namens ons allemaal.
@klavertje, jeetje wat rot zeg! En zeker zo voor je verlof. Was mooier geweest als ze je nog even wilden doorbetalen tijdens je verlof...en jammer dat je niet meer kan werken waar je altijd met plezier hebt gewerkt. Dat lijkt me nog vervelender. @mamakitty, die heeft er zin in! hihi. Hoog al zeg. Ik ben echt benieuwd hoeveel jij nog groter gaat worden trouwens! Als ik zo je buikfoto zie (die trouwens prachtig is) dan zou je bijna gaan denken dat je dadelijk nog uit elkaar knapt. Wat kan een buik een hoop hebben he! Vind ik zo knap van een lichaam. Gisteren erge pijn gehad in mijn buik, met name bij mn ribbenboog (zo heet dat toch?). Gelukkig nam Martijn het geheel op zich even met Kamiel te spelen en in bed te leggen. Kon ik op de bank liggen/hangen/zitten. Ik wist echt niet meer hoe ik een prettige houding aan kon nemen. Ook harde buiken. Dus op tijd naar bed gegaan en gelukkig goed geslapen. Voel me wel erg 'vol', ik weet niet hoe ik het anders moet noemen. Die dikke buik loopt niet echt fijn nu. Misschien toch maar NOG rustiger aandoen, pffff. En ik kom nu ook in het stadium dat ik niet goed meer kan bukken! Dus voorlopig weer sokken zittend aantrekken op bed en eigenlijk alles zittend of op mn knieen doen als het lager dan mijn knie is!
@Tezzz, oh maar ik wist ook wel dat ik niet de oudste was hoor hihi heb je nog geen mailtje gekregen van prenatal dan voor de doos? He wat fijn dat je zo'n ledikantje hebt gevonden super! @Daphne, ja ik ben dr bang voor....denk dat ik weer aardig zal gaan openscheuren (buik, huid)...dat had ik bij Alyssa ook al....dus zie het zwaar in, MAAR hij doet het goed en das het belangrijkste he! Maar idd ik kijk ook op van wat zo'n lichaam allemaal kan hoor... Dus jij hebt dat ook al bij je ribben dat dat zeer doet? Ik ook. Vriendlief vond dat maar vreemd, dus ik dacht dat het aan mij lag, maar kijk aan...het is dus echt zo, ik verbeeld me niets Ook jij maar rustig aan doen he!
Hoi meiden! Wat fijn dat de ceremonie van Robbin* zo mooi geweest is. Heb er vandaag nog wel even bij stil gestaan... @Lynnami,gelukkig gaat het weer beter! En nogmaals thx voor de pb @esther, jee meid dat klinkt niet best sterkte knuf! Oke lees net dat het van de blaasontsteking is wat gek wist niet dat je daar zo'n pijn van kon hebben zeg. Rusig aan jij! @princess, viel de tandarts mee? Ik moet ook weer binnenkort bleh @mamakitty, wat kl*te zeg dat de paracetamol niet werkt Gelukkig gaat het met Alyssa weer wat beter enne 30 is nog hartstikke jong hoor! @romytamara, wat leuk een eigen paardje, kost idd ook een hoop tijd maar fijn dat er meer mensen zijn die je helpen hoe was het bij de fysio? @dancinglady, wat leuk dat je vriendin meegaat naar de VK! Heeft ze zelf al kinderen anders is zo'n echo idd wel bijzonder voor dr! @anno103, thx meid! En we proberen zkr nog te genieten @shenoby, blijft nog even afwachten dus allemaal. Hoop dat het uiteindelijk allemaal meevalt. Sterkte! @klavertje, ik heb de mail pas afgelopen weekend gehad hoor dus denk dat je hem ieder moment kunt verwachten, wat wel weer gek is want je bent verder als ik Thx voor het suc6 wensen! lief van je Wat een gedoe zeg met je werk, ik sluit me aan bij wat mamakitty zei. Je bent zwanger en wil daar eigenlijk toch niet mee bezig zijn nu teminste dat heb ik altijd. Dikke knuf voor jou! @lindajelsma, wat fijn dat alles goed was dat willen we horen En warme choco wat een goed idee echt weer voor haha @tezz, jeeeee wat fijn dat je het ledikant gevonden hebt weet nog dat je dat toen zei! @daphne, herkenbaar dat bukken begint bij mij ook al vervelender te worden vooral laarzen aan doen pfff.
Hello ladies Nou bij mij was alles weer goed Géén gaatjes bij de tandarts en bij de vk ook alles prima in orde! Baarmoeder was flink gegroeid en zit nu 4 vingers boven de navel (4 wkn geleden nog 1 vinger onder...) maar omdat mijn navel niet in het midden zit (maar wat lager) is dit voor de duur van mijn zwangerschap normaal. Bloeddruk 100/60, hartje vd baby perfect ennnn maar 1 kilo erbij, dus totaal nu 4 kilo aangekomen Ook ik heb vandaag erg veel stil gestaan bij Florida, blij te horen dat het een mooie dienst was (bedankt voor het doorgeven Wish!). Ik hoop dat ze het verdriet van Robbin een plaatsje kunnen geven... @Mamakitty; Grrrrrr, balen dat het nog steeds niet lekker gaat met jou Moet de fysio er niet voor zorgen dat de pijn minder wordt? Hoop voor je dat het iig snel een keer minder gaat worden hoor. Slaap je inmiddels weer wat beter? Enne, wat?! lees ik nu. is je buik/huid gescheurd tijdens de vorige zwangerschap *gaat nog fanatieker smeren met buikzalf van Zwitsal * @Romytamara; en de fysio overleefd? Fijn dat je hulp krijgt met je paardje, dat werk is nu te zwaar natuurlijk... @Dancinglady; haha, dat schone huis herken ik wel ja! Dat had ik in het begin ook altijd, maar dat wordt steeds minder Fijn dat je toch nog lekker hebt geslapen Enne veel plezier vanavond bij de echo Is jouw vriend er nu al over uit dat hij geen tweede wil? Hihi, als hij straks jullie wondertje ziet, verandert hij vast wel van gedachten Je hebt btw helemaal gelijk: Maartmama's zijn supermama's! Wat hebben we al veel ellende met elkaar gedeeld en wat een steun hebben we aan elkaar Applausje en dikke knuffel voor iedereen! @Shenoby; wat een onsympathieke gyn zeg idd, het zal je maar gezegd worden... Werkt niet echt opbeurend, hopelijk heeft hij/zij ongelijk en blijft het lekker goed gaan met je! Succes met de echo! @Esther; gelukkig ben je weer lekker thuis, heel veel beterschap! @Klavertje; Fijn dat het lichamelijk weer beter gaat met je, maar mooi k*t van je baan. Sterkte met alles meid! @Tezzz; fijn dat je dat ledikantje hebt gevonden Kon me vaag herinneren dat je het er wel eens over hebt gehad hier... @Daphne; vervelend dat je zo'n last hebt van je buik, gelukkig heb je een lieve man @Snoopy; mooie buik meid
@Princess, nee fysio kan niet meer doen dan masseren (erg pijnlijk) en mij oefeningen geven, maar die kan ik zowat niet doen...TE pijnlijk aan bekken, rug en ook mijn buik.........dus we zien wel.... Slapen gaat niet goed.....wacht nog ff af en dan maar weer de huisarts bellen voor sterkere pijnstiller. Ja huid was gescheurd, tot bloedens toe...smeren hielp bij mij niet, maar goed met zo'n achterlijk grote buik was het ook wel te verwachten he Fijn dat alles goed was bij de tandarts en vk meis! Dikke knuff terug!
***ff spam*** [/url][/img] Ik was gister niet de enigste die blij was met de blije doos (als je erop klikt zie je hem groter )
Dag lieve maart mama's. *zucht* heb even mijn moed verzameld om dit berichtje te schrijven. Zoals bekend is mijn dochtertje op 24-11-2008 om 01.36 geboren en ook weer overleden om 02.15... Op maandag 17-11-2008 begon een dag net zoals ieder ander. We waren een weekendje naar Center Parcs geweest, en deze dag kwamen we terug. We zijn gewoon tegen 23.00 uur naar bed gegaan. Wel had ik lichte buikpijn, maar ja, das normaal... Eenmaal in bed, voelde ik iets "nats" tussen mijn benen. Ik dacht, wat afscheiding, of misschien licht urineverlies. Vervolgens opgestaan en naar het toilet. Daarna gebeurde het ondenkbare: het "water" bleef maar stromen..... Ik wist gelijk wat het niet goed zat, en dat m'n water gebroken was..... In alle paniek mijn man wakker gemaakt, en de VK gebeld. Die adviseerde me om gelijk naar het ziekenhuis te gaan.... 00.00 uur aankomst ziekenhuis. Op dat moment gaan er verschillende gedachtes om je heen. Je bent bang, weet niet wat denken moet, en weert niet hoe dit gaat aflopen.... Nu was het wachten op een arts. s nachts heb ik nog een echo gehad, en onze Robin deed het goed. het hartje klopte.... De ochtend daarna volgde uitgebreide onderzoeken. Bloed afname, er werden wat kweekjes genomen, bloeddruk gemeten enz. Weer een echo gehad, en Robin deed het nog goed. Wel zagen ze dat er bijna geen vruchtwater meer aanwezig was..... Vruchtwater is in dit stadium zo belangrijk voor zo'n kleintje, vooral om de longetjes te oefenen om deze rijp te maken voor de buitenwereld. De doktoren gaven me voorzichtig aan, dat dit niet goed uit zag... Toch besef je op zo'n moment niet wat er daadwerkelijk kan gebeuen, je wilt het gewoon niet geloven. De dag daarna, ging voorals nog alles goed. Zolang Robin het goed zou doen, en lekker in mijn buik bleef zitten, zou ik dit nog best lang kunnen volhouden. Maar goed, gebroken vliezen, betekend natuurlijk ook dat je lichaam aan een bevalling wilt gaan beginnen. Later op de dag, ging ik op mijn gemak naar het toilet. Omdat ik uiteraard nog altijd wat vruchtwater verloor (kleine beetjes) droeg ik een maandverband. Met het toiletbezoek zat er bijna niets meer in. Gelukkig dacht ik. Totdat ik de schrik van m'n leven kreeg. Bij het afvegen zag ik wat dikker rood/bruin slijm. ik moes echt 3 x vegen, en toen zag ik iets blauws verschijnen..... In alle paniek zijn de verpleegsters gekomen, en zagen al gelijk was er aan de hand was. Dit was een stukje navelstreng. Op dat moment brak me hart. Nu wist ik: ik ga NU bevallen. Ik dacht, dit is over. Ik werd op bed gelegd en ze hebben m'n navelstreng ontsmet er weer terug naar binnen gestopt. In hoeverre dat mogelijk was, helemaal ik de baarmoeder ging niet. Mijn man was op dat moment thuis, dus die is hals over kop naar het ziekenhuis gekomen, in de veronderstelling dat het voorbij was, en dat de bevalling ging beginnen. Maar goed, voor bevallen heb je weeen nodig, en die had ik niet. Vanaf dat moment heb ik verplicht bedrust gehad. Ik durf niet meer op te staan, en wilde alleen maar liggen. Ook daarna heb ik weer een echo gehad, en Robin's hartje klopte nog steeds. Daar lig je dan, alweer die achtbaan in. Hoop, geen hoop, en daarna toch weer hoop. Probleem was, dat ik nog maar 24 weken was. Dus mocht de bevalling beginnen, konden ze niks voor me doen.... Dat is zo frustrerend... De artsen in ziekenhuis Heerlen waar ik lag, zijn de vrijdag gaan overleggen met de artsen in het academisch ziekenhuis in Maastricht. Daar zijn ze meer gespeciaiseerd in prematuur baby's. Maar ook die hebben een "beleid" van ong 25 weken zwangerschap. De zondag zou ik pas 25 weken zijn, maar de artsen in Maastricht wilde me al die vrijdag nog overgeplaatst hebben, om alvast wat onderzoeken te doen. Vrijdag dus per ambulance naar Maastricht. Ook daar heb ik weer echo's, onderzoeken, bloedafname gehad. Tevens hebben we gesprekken met kinderartsen gehad, over wat ALS ik zou bevallen. Wat zijn de gevolgen? Wat kunnen ze voor me betekenen enz.. Besproken werd, dat we vanaf zondag, de artsen er alles aan zouden doen om haar te redden. Belangrijk is wel, dat mijn man en ik wel besproken hebben, dat als ze toch eerder zou komen, en de artsen zouden zien dat het geen volwaardig leven zou hebben (zwaar gehandicapt) dat we dan haar niet men alle macht zouden moeten laten vechten. Hoe moeilijk dat ook klinkt, maar we wilde wel een enigzins goede toekomst voor haar. Tuurlijk hou je van je kind, en we kunnen met heel veel dingen leven , maar als ze zelf geen volwaardig leven zou hebben........ wat doe je dan? Ik starte die vrijdag ook gelijk met een spuitje om de longetjes eerder te laten rijpen. Deze spuitjes hebben een inwerkingstijd van ong 48 uur. Zaterdag heb ik het 2e spuitje gehad. Dus er was weer wat hoop. Zondag ging alles zover "goed". Alles was nog stabiel, en ik hoopte dat de spuitjes hun werk nog gingen doen. S midags kreeg ik weer wat lichte builpijn. Niks aan de hand dacht ik nog. Tegen 18.30 viel het mijn man op, dat ik steeds vaker "harde buiken" kreeg, om de zoveel minuten. Echt pijn deed het niet. Voor de zekerheid toch maar een verpleegster geroepen. Die haalde het echo apparaat weer, en kleine Robin deed het nog goed..... Totdat ze me het maandverbandje verschoonde, en zag wat groen achtige slijm/afscheiding. Dat voelde al niet goed. Het kon of een infectie zijn (omdat ik al die tijd sinds de navelstreng eruit geweest was een open verbinding gehad had) had ik dus een erg hoge kans op een infectie. Ze dachten dat het geen infectie was, omdat dit erg sterk zou ruiken, en dat deed het niet. Dus dachten ze dat Robin in het vruchtwater gepoept zou hebben. Maar goed, antwoord daarop kreeg ik niet. Vanaf 19.20 in mijn man gaan noteren hoevaak en hoelang ik weer buikpijn kreeg... Dit waren de weeen. Nu kon het nog 2 kanten uitgaan. Of de weeen zetten door, of ze zouden weer afnemen. Uit voorzorg werd ik naar de verloskamer gebracht. Er werd nog besproken om eventueel weeenremmers te gebruiken. Maar daar hebben we samen met arts overlegd om daar vanaf te zien. De keuze was, stel ik zou weeenremmers gebruiken: hoelang kon je dit rekken? De vraag was ook, omdit ik al een open verbinding had naar de baarmoeder, is de kans op infectie aan Robin of aan mezelf natuurlijk ontzettend groot. Ik wilde ook niet dat mijn baarmoeder aangetast zou worden daardoor, of dat Robin daar zieker van zou worden. Toen hebben we besloten om de natuur te moeten laten beslissen. De weeen werden steeds pijnlijker. De verpleegster had nog pijnbestrijding met me besproken. De eerste was een middel, maar dat kon een negatieve effect op Robin hebben. Dat wilde ik absoluut niet. Dat ze daar zwakker van zou worden. De andere mogelijkheid was een ruggeprik. Daar zou robin niks van merken. Tegen 00.00 had ik al 8 cm ontsluiting, dus een ruggeprik was al niet meer haalbaar. Mijn lichaam wilde gewoon niet meer. Robin moest gewoon geboren worden. Na heftige pijnen is ons engeltje dan om 01.36 geboren. Gelijk werd ze naar een team van kinderatrsen gebracht om te kijken wat ze voor haar nog konden betekenen. Na een paar minuyten kwamen ze al met haar terug... Het had niet zo mogen zijn. Ze was te zwak. Haar longetjes deden het niet, haar hartje was te zwak. De apgar score was haast 0. De spuitjes hebben haar dus in dit geval niet geholpen.... Op dat moment gaan er zoveel dingen door je heen. Vooral ongeloof. Het gekke is, en er ook een soort "rust" van ons afviel, heeeeeel raar. Het moment waar ik zo bang voor was, dat ze zou sterven in mij armen, was nu aan het gebeuren. Maar dat moment heb ik helemaal niet zo ervaren, en heb haar lekker bij me gehad. De 3 kwartier dat ze leefde waren de mooiste minuten van mijn leven. Wat een engel, wat een mooi kindje. ONS kindje. Compleet met alles erop er eraan. Nu spelen er dubbele gevoels. Ik heb er enerzijds vrede mee dat ze op dat moment gegaan is. Anderzijds niet. Ik bedoel: stel ze had en beetje kunnen ademen, en ze zou verder aan het beademing moeten liggen, en dat het aan een hartmachine zou moeten liggen. wat had ze dan voor toekomst gehad? Dan zou ze zó voor haar leventje moeten vechten. En hoe zou ze er dan uit zijn gekomen? áls ze er al boven op was gekomen. Wat dan praat je over maanden lang aan alle slangetjes en apparatuur. Ze was nog zo jong, de hersentjes waren nog niet volledig ontwikkeld, en al haar andere organen natuurlijk ook... Hoe zou dán haar toekomst hebben uitgezien? Dat blijft natuurlijk altijd de vraag. Waarom ? waarom zijn de vliezen gebroken? Niemand kan me daar een antwoord op geven. De doktoren wilde weten of we eventueel haar wilde laten onderzoeken (obductie). Om dat na te gaan of ze iets konden vinden, waardoor dit misschien kon gebeuren. Maar dat wilde we niet. We wilde niet er er aan ons engeltje iets gedaan zou worden. Ook al zouden ze iets vinden, wie kan mij dan zeggen dat het bij een volgende zwangerschap niet hetzelfde gebeurd? Uitsluiten konden ze het ook niet. Dus hebben we besloten haar uit respect te laten zoals ze is. Wel wordt mijn placenta nagekeken, kijken of ze daar iets aan kunnen ontdekken. Het is zo dubbel. De onzekerheid bij een volgende zwangerschap zal vanaf dag 1 daar zijn. Wat als? Volgens de artsen en vk heb ik gewoon de "domme pech" gehad dat mij dit is overkomen. Ikzelf denk, samen met de vk dat ook Robin niks gemankeerd zou hebben, maar dat het inderdaad domme pech is. Maar dat is zo moeilijk te accepteren. Nu pas besef ik dat kinderen krijgen zoiets bijzonders is. Nu pas begrijp ik dat het allemaal niet vanzelf gaat. Ik had DE perfecte zwangerschap vanaf dag 1. Nooit misselijk, nooit klachten, niets aan de hand. Nu besef ik pas hoe onbelangrijk het is of je nu een meisje of een jongetje krijg. Ik ging er altijd maar vanaf uit dat alles zo vanzelfsprekend is. Om je heen, bij je vrienden verloopt alles vlekkeloos, dat je niet denkt dat het ook mis kan gaan.... Ik wil jullie in ieder geval bedanken voor de steun. Via mijn vriendin begreep ik dat jullie contact hadden. dat vond ik fijn, ook al schreef ik niet actief mee met jullie. Ik zal niet vaak meer hier aanwezig zijn hier, omdat ik de confrontatie toch wel eng vind. Met de week zie ik dan hoe ver jullie zullen zijn, en dat doet me pijn. Begrijp me niet verkeerd: ik ben ontzettend blij voor jullie en hoop dat jullie allemaal gezonde baby's krijgen. Maar ik kan dat gewoon niet aan. Dan kwel ik mezelf...... Vandaag 27-11-2008 heb ik de crematie van haar gehad. Precies zoals we wilde. We hebben onze gevoels op papier gezet en laten voorlezen wat erg emotioneel was. Ik heb ontzettend veel steun aan mijn familie, maar vooral aan mijn vrienden gehad. Ongeloofelijk hoe iedereen toch met je meeleeft. Ik mis haar, gek hoeveel je al van iemand kan houden, die wat je nog maar zo kort kent. Ik hou me maar vast aan de gedachten dat haar zieltje bij ons is. Dit schrijven lucht ook wel op. Ik hoop dat ik verder met ons leven kan gaan, met Robin in ons hart. In 2009 gaan we er weer voor. We moeten. We moeten doorgaan, we willen zo graag een gezinnetje. Het zal geen vervanging voor haar zijn, maar wel een heel erg welkom broertje of zusje voor onze engel Robin. Ik heb foto's van Robin, ik zal kijken of ik een paar in mijn album zet, maar daar moet ik even over nadenken... Zo lieve maart mama's, ik ga jullie verlaten en probeer het een en ander te verwerken... Dikke kus, Wendy, mama van Robin* PS: ik zag dat er bij de vlinderlounge een onderwerp speciaal voor mij, en dat waardeer ik ontzettend. Ik zal dit bericht ook daar op kopieeren....
Jeetje Florida, wat knap dat je het hebt op kunnen brengen om dit alles op te schrijven. Wat moet die hele week een hel voor je zijn geweest Gelukkig heb je nog eventjes mogen genieten van jullie Robin*. Natuurlijk snappen we dat het te moeilijk is voor je om hier nog te komen. Ik wens je heel veel sterkte met het verwerken van dit verdriet en hoop dat jullie volgende zwangerschap voorspoedig verloopt, het is jullie gegunt!