spring weer even in hoor.... @tattoo en piercings.. ben meer van de tattoo's en niet van de piercings.... kan me trouwens 1 pijnlijker piercing bedenken.... en lijkt me ook niet prettig bevallen.... (had vorige keren een haarscheurtje daar..... nouja wellicht had ik gelijk de piercing kunnen laten zetten...) misschien wel idee, piercen tatoeëren tijdens het bevallen.... "u voelt niets".... (moet trouwens weer een naam bijkomen...(bovenarm). gelukkig nog ruimte in mn tattoo... DAAR had ik even niet op gerekend)
Mon: piercing boven in mn oor heb ik ook, maar die was ik eigenlijk alweer vergeten! Heb m echt al jaaaaren maar kan er nog steeds een piercing in. Vond m juist t minst pijnlijk. Bij mij deed mn navelpiercing t meeste pijn, terwijl anderen juist zeggen dat ze daar bijna niks van hebben gevoeld... haha en ja, die bij mannen lijkt me ook niet echt fijn! Prins Albert is dat!
Dames, ik moet even klagen hoor... Ik zit met best wel een dilemma namelijk. (Ik moet het even van me afschrijven, dus hoop dat jullie niet meteen gaan veroordelen). Sinds ruim 7 jaar hebben wij een hond, die we als pup van 8 weken gekregen hebben. De afgelopen jaren is het altijd vrij goed gegaan (al is het een ras dat erg slecht luistert, maar dat weet je dan...). Natuurlijk baalden we er wel eens van dat we een hond hadden. Bijvoorbeeld als een vakantie niet door kon gaan, vanwege gebrek aan opvang, of als het buiten goot van de regen... Aan het begin van mijn zwangerschap heeft de hond echter ineens epilepsie ontwikkeld. Hij heeft inmiddels 6 aanvallen gehad, en krijgt er sinds een maand medicatie voor. Het vervelende is nu, dat zijn gedrag ook veranderd lijkt te zijn: Hij luistert totaal niet meer, hij kan hele dagen zitten janken, hij vraagt op alle mogelijke manieren aandacht (maar tegenwoordig m.n. negatief). Omdat ik eigenlijk altijd alleen thuis ben, begin ik een beetje klaar te raken met het hebben van een hond... Ik zie hem op dit moment eigenlijk vooral als last, zie er totaal geen lol meer in, en ik zie ontzettend op tegen de periode na de bevalling, als ik met 2 kinderen en een hond op pad moet... Als hij aangelijnd is, trekt hij als een malle. Hij mag hier in het park ook loslopen, maar smeert 'm dan regelmatig, en dat zie ik met 2 kinderen ook niet zo zitten.... Eigenlijk vind ik het ten opzichte van de hond ook niet eerlijk. Hij krijgt inderdaad minder aandacht, krijgt op het moment een keer of 20 per dag enorm op zijn donder. Ik heb altijd geroepen "Als ik voor een hond kies, vind ik ook dat ik er voor 100% voor moet gaan!" Dat lukt dus helaas niet, en ik begin per dag meer te twijfelen of hij ergens anders niet beter op zijn plek zal zijn... Er zijn een paar dingen die me tegenhouden: *Ik vind eigenlijk dat je een huisdier niet zomaar weg 'mag' doen. *Ik hoop/verwacht dat zijn gedrag voor een deel ook door mijn zwangerschap wordt veroorzaakt *Hij is epileptisch, en heeft daar dus medicijnen voor nodig, en hij is ook niet meer 1 van de jongste, dus wil iemand hem wel hebben? Onze vakantie-oppas heeft altijd geroepen dat zij hem er wel bij wil hebben als het bij ons niet meer kan, maar ik weet ook dat ze eigenlijk hebben afgesproken om nooit meer een tweede hond te nemen.... Zo, dat moest er even uit...
@ Pieontje; lekker bezig! @ Sjors; ik heb m'n 'WAZO' uitkering aangevraagd... Pfff dat viel mee, maar (echt wordt echt gek van het UWV). Tegen het einde van je verlof moet je wel weer je WW opnieuw aanvragen (dat duurt weer een maand voor het rond is en mag pas een maand van te voren....)... Ik word zo moe van dat 'geregel'..... @ Piercings en tatoeages; Op zes gaatjes in mn oren niks te bespeuren op mn lijf... Vond een navelpiercing altijd heel mooi, maar was zo een hype, net als met een tongpiercing... En ik ga dan expres niet mee! Heb wel getwijfeld of ik niet een tatoe laat zetten voor Loek, iets kleins, maar dat kan alijd nog! @ Ego; ga verder met verven en schuren, heb eigenlijk geen zin!
@Anna, Snap dat het heel lastig is..ga je ook niet veroordelen. Alles wat je opnoemt is heel vervelend en word misschien nog wel meer getriggerd door de zwangerschap. Ik zou als ik jouw was wachten met het weg doen van je hondje..ik hoorde laatst ook 2 verhalen dat honden het aanvoelen dat je zwanger bent en daar heel sterk op kunnen reageren. Ook kun jij je misschien veel minder irriteren aan de hond als je niet meer zwanger bent en stel je doet hem weg dan heb je daar misschien over 2 maand spijt van. Het is niet leuk..hier ook een kat die stront vervelend is en niks helpt, ik irriteer me dood aan haar zo af en toe ( sloopt de bank/stoelen en wat ik ook zeg of doe ze probeert het 100 x op een dag) maar als ik een goede dag heb maakt het me verdrietig dat ik me zo irriteer aan haar omdat ze eigenlijk nog maar een kitten is en ze zo speels/druk hoort te zijn. Dit is natuurlijk een iets andere situatie maar ik zou als ik jouw was afwachten. Maar het blijft natuurlijk jouw keus ! @Beesie/shadow, wat leuk dat jullie ook tattoo's/piercings hebben Ik heb zelf ook 2 tattoo's en een navel,tepel en tong piercing. Vond zelf de tepel het pijnlijkste..Maar wie 'mooi' wil zijn moet 'pijnlijden' Waar heb je al die tattoo's zitten beesie ? ( Als ik vragen mag )
@anna: jeetje meid wat een vervelend probleem heb je al een gedragstherapeut laten kijken naar je hond? mocht je het willen, wil ik je best proberen te helpen. weet natuurlijk niet of het me zal lukken aangezien ik de situatie en de hond niet ken. maar heb opleiding gedragstherapie gedaan dus wil best een poging wagen!
@ Frenzy, dat meen je niet...wat een gezeik zeg. Ik hoopte dat als mijn verlof afgelopen zou zijn dat mn ww gewoon weer automatisch opgepakt zou worden. ( net zoals jij denk ik ) Nou word dus weer een maand voor ons verlof eindigt onze ww weer aanvragen...maar wat ik me dan afvraag is krijg je dan de eerste 2 maand ook weer 75% ipv 70 hihi. Maare vind dat dit nergens op slaat, tis toch niet zo moeilijk denk ik dan..
Hier verder geen vergelijkingsmateriaal. Was ook niet van plan om nog iets te laten piercen. Navelpiercing is nu helemaal zinloos, want dochterlief heeft me al een lekker blubberbuikje nagelaten. Ben benieuwd wat de schade dit keer gaat zijn. Op de een of andere manier wordt het bij mij niet echt helemaal strak meer (en dan heb ik het nog niet eens over de striae..). Geloof dat ik het zetten ook wel mee vond vallen, maar het schoonmaken daarna (moeten draaien)... dat was echt goed pijnlijk. Pfft, bedenk me net dat ik die piercing al weer bijna 10 jaar heb. Damn, wat gaat de tijd toch snel!
@ piercings en tattoo ik heb een piercing boven in mijn oor gehad, 1 onder mijn onderlip gehad en ik heb een navel piercing.. hier had ik een zw piercing voor gekocht maar mn velletje ging zo strak staan en het deed zeer dus nu maar eruit gehaald en hopen dat hij niet dicht groeit. verder heb ik 3 tatoages maar die zijn allemaal erg klein een cm of 3 max (1 op zijkant pols, 1 binnenkant enkel en 1 op ondebruik) haha wel wil ik straks graag de naam van de kleine dus dat zal dan de grootste zijn die ik heb. @ anna.. ik heb zelf 3 chihuahua's, ik snap dat de situatie moeilijk ik maar ik ben gek op mn hondjes dus ik zou ze echt nooit weg kunnen doen. kan je dus ook geen advies geven. merk wel dat ze veel aanhankelijker zijn en meer aandacht bij ons zoeken maar dat komt door de zwangerschap dat merk je gewoon. in het begin hadden ze het nog niet echt maar nu mn buik een stuk dikker is worden ze opeens veel aanhankelijker en willen ze alleen maar aandacht. ze merken het toch. @ vk: net bij vk geweest ik was 2 kilo afgevallen en bloedruk was iets naar beneden.. alles was verder prima nieuwe afspraak 2 feb
@Sjors en Naomi: bedankt voor jullie reactie! Ik weet ook inderdaad wel dat het gedrag extra wordt versterkt door de zwangerschap, en dat ik op het moment ook nog eens een heeeel kort lontje heb. Hondlief lijkt precies te weten hoe hij mij zo snel mogelijk op de kast moet krijgen... Mijn gevoel komt vooral voort uit het idee dat ik er helemaal alleen voor sta, qua verzorging van hond en kinderen (manlief laat de hond in een gemiddelde week ongeveer 2 keer uit, en dan max. 10 minuten). De grote wandelingen komen op mij aan, en ik heb dan altijd mijn zoontje mee, omdat dat zo uitkomt (ook in het weekend dus). Het beeld van mij achter de wandelwagen, met een pasgeboren baby in een draagdoek, en een hond aan de riem (en dan ook nog in de regen...), begint steeds meer een schrikbeeld te worden.... Op het moment kost de hond me gewoon veel energie, qua gedrag, maar ook qua zooi die hij maakt. Ik kan iedere dag wel twee keer stofzuigen, en vandaag is hij al 2 keer met zijn modderpoten door het hele huis gerend. Verder heeft hij 2 keer in de middenberm van de straat zitten poepen, en 1 keer in de tuin, en heeft hij bij mijn weten nog niet geplast (is niet zo'n fan van regen), dus ik heb mijn portie poep-rapen ook wel weer gehad.... Ik wil sowieso tijdens mijn zwangerschap niet van dit soort beslissingen nemen, maar ik merk dus dat ik een beetje bang ben voor wat er straks komen gaat....
@anna.Ik herken het. Wij hadden ook een hond die door de epilepsie veranderde. Dit komt vaker voor zei de dierenarts. Uiteindelijk is dit geescaleerd en hebben we hem moeten laten inslapen omdat hij erg agressief werd. Ik snap de je dat je zegt dat je een hond voor het leven hebt. En het is ook niet een makkelijke beslissing om te nemen. Maar je kan ook niet hebben dat het straks met je kindjes mis gaat! Kan je niet met de vakantie-oppas afspreken dat hij een proefperiode naar haar gaat? Heb jij nu even rust en kan je kijken na je bevalling of het inderdaad mede komt door jou zwangerschap. Geeft je nu wat rust. En de hond ook natuurlijk.
@Sheena: tijdens mijn eerste zwangerschap was de hond ook erg aanhankelijk, wilde aldoor bij me liggen e.d. Deze zwangerschap lijkt het alsof hij me 'huilbaby-training' aan het geven is. Hij begint bijvoorbeeld iedere ochtend standaard om 6 uur te janken, houdt daar pas mee op als we om kwart voor 9 naar het park gaan. Als hij in de bench moet, omdat hij anders het brood van mijn zoontjes bord pakt, jankt hij. Als hij naar buiten wil jankt hij. Als hij 5 minuten in de tuin is, wil hij weer naar binnen: janken. Als hij zijn draai op zijn kussen niet kan vinden jankt hij.... Volgens de dierenarts kan het heel goed dat hij onzeker is geworden door de epilepsie. Ik ben heel benieuwd, na de bevalling!
@Foxy: daar was ik inderdaad ook al bang voor, maar tot nu toe lijkt hij iig niet agressiever te zijn geworden. Mijn man gaat eind maart een midweek naar het buitenland, en ik was iig van plan om voor die week de oppas te vragen. Zo kort na de bevalling zie ik het nog niet echt zitten om zo lang achter elkaar met het hele zooitje thuis te zijn, haha!
tattoo/piercing, navelpiercing en 3 tattoo's ( niet heel groot ) en wil graag op termijn een tattoo met de naam van onze dochter maar ik weet nog niet hoe/wat precies en op welke plek. Anna, van de hond is zo herkenbaar! al is het hier wel een iets andere situatie natuurlijk. onze hond is net 1 jaar, en zooo vol met energie! echt niet normaal. Sinds een week of 10 kan ik echt niks meer hebben van hem. heel zielig eigenlijk want het is een schat, hij wil alleen gewoon veel spelen en buiten rennen en ik heb dus geen zin ( en nu geen puf ) meer om lange wandelingen te maken. dus het is ff snel een plasje doen op het veldje en terug naar binnen. en daar word hij dan dus chagrijnig van en gaat maar rondjes door het huis slenteren en voor je neus staan piepen pfff gek word ik er van. vriend neemt hem dan savonds een uur mee naar buiten en dan is het weer allemaal goed. maar ik heb nu ook gewoon ff geen zin in een hond * schaam * al zou ik hem voor geen goud willen missen! zwanger zijn is gewoon al genoeg bezigheid per dag haha
@Zebra: ja, kun je nagaan als je er ook nog een bijna-peuter-puber bij hebt! Het scheelt dat je vriend goede einden met hem loopt, want als ik dat hier niet doe, doet niemand het... Maar goed, dit extreme gedrag is nu dus al een week of 26 aan de gang, dus ik ga het de komende weken ook gewoon uitzingen, en dan nog een herbeoordelen, haha! @Iedereen die tot nu toe gereageerd heeft: bedankt voor jullie begrip!
Weet niet of je ooit cursus bent geweest met het beestje..... maar lijkt me of hij (negatieve) aandacht vraagt.... zie het hier terug... maar dan hier met de 2-benige... misschien dat als je vaste momenten tijd maakt voor hem? en dan oefeningen doet (spelletjes)..... ik vind het onzin dat je heel je leven lang voor een hond kiest.... Je trouwt (zogenaamd) ook voor een heel leven.... maar soms blijken dingen anders te zijn, als dat je van te voren dacht... of je groeit uit elkaar... Dit kan in relatie tussen hond en baas ook gebeuren.... Net als in een huwelijk vind ik dat je ervoor moet vechten, MAAR als het echt niet werkt en je bent beiden gelukkiger (of beter af) zonder elkaar, moet je elkaar los kunnen laten.... en dit doet altijd pijn.... Dat je het er moeilijk mee hebt, wil juist zeggen dat je echt van hem houdt... Sterkte met je beslissing....
cerberus, dat ben ik inderdaad met je eens. mensen zeggen vaak als iemand een dier weg doet : had je er niet aan moeten beginnen maar soms botsen karakters ook gewoon met elkaar, of je kunt het gewoon weg niet meer opbrengen om voor een dier te zorgen. Moet je dan maar met tegenzin bezig blijven, of zoek je een plek waar het dier het ook goed heeft. Maar het is zeker lastig hoor, je doet een hond die je 7 jaar hebt ook niet ''zomaar'' weg Ik zou onze hond niet kunnen en willen missen, maar de laatste weken zou ik hem bij wijze van spreken van het balkon kunnen duwen ( stel dat we een balkon zouden hebben ) ook tussen mens en dier loopt het soms even niet, net zoals in relaties anna, hoop dat je je weg een beetje vind. want kan me zo goed voorstellen hoe vermoeiend het voor je moet zijn!
Anna, snap het goed. Ook wij hebben een hond aangeschaft 5 jaar geleden. Super super lief en aanhankelijk beest. Echt lief, maar DRUK (met hoofdletters dus). Ze paste destijds in onze leefstijl, maar inmiddels niet meer. Ook het vele werk ik aan haar heb staat met erg tegen. Het plezier dat ik aan haar beleef weegt momenteel niet op aan de ellende die ik van haar heb. Ze verdient zoveel beter. Helaas is het mijn man die niet mee wilt denken. Hij ziet het als een tekortkoming. Het voelt voor hem als een verantwoordelijkheid en falen als w haar weg doen. Bull sh*t in mijn ogen. Ze wordt slechts 2x per dag uitgelaten. we hebben wel een hondenluik, dus ze kan in en uit wanneer ze wilt. Maar de poep in de tuin... en de urine... **JASSES**
het is wel fijn om te lezen dat meer mensen met een drukke hond zitten. Wij zijn naar de puppycursus geweest, altijd prima gegaan , en het was ook niet een omslag ineens ofzo maar geleidelijk is hij echt druk geworden en vervelend soms. als er bezoek is gewoon door de kamer stuiteren! hier zeggen mensen het is de pubertijd bij de hond. ja dat zal vast maar hij maakt mij soms gek maar moet ook eerlijk toegeven, hij kan savonds ook uren tegen mijn voeten aan liggen en lief zijn ( wel nadat vriend er een uur mee is gaan rennen )
@Huisdieren: wij hadden altijd parkietjes. We hebben ze deze zomer weg moeten doen omdat mijn schoonmoeder om onverklaarbare redenen ineens zwaar ziek werd van onze kippies (tijdens het oppassen tijdens onze vakantie) en ze daardoor niet eens fatsoenlijk meer bij ons op bezoek kon komen. We hebben toen besloten ze naar het asiel te brengen, omdat we het uiteindelijk toch belangrijker vonden dat oma gewoon bij haar kleindochter op bezoek kon komen. Sterker: zelfs als wij naar haar toe gingen had ze al last van de stofjes die van de parkieten afkwamen. Het heeft echt wel even pijn gedaan en voelde me ook heel lullig: net of ik ze gewoon maar even uit gemakzucht dumpte. En dan hadden wij nog niet eens een hele sterke band met onze vogeltjes.