@Sadas: ik probeerde de verhalen inderdaad al een beetje te nuanceren, door te zeggen dat het ook weer niet zó erg was.... Eigenlijk is het een goed teken dat ik het hechten het ergste van de bevalling vond. Ik ben wel benieuwd of het deze keer zonder lukt! (Mijn lijf perste zo heftig mee, dat ik zelf wel wilde stoppen, maar het uiteindelijk op het laatst toch nog iets te snel ging... De vk had het ook niet aan zien komen eigenlijk!) ik ben daarnet uiteindelijk toch nog een beetje misselijk geweest, maar heb alvast een mini-portie avondeten op, en nu gaat het wel weer (mijn zoontje heeft al gegeten, en dan eet ik straks samen met mijn man)
Haha, nou dan heb ik een mooie voor je: heb helemaal niets gevoeld van het hechten. Maar ja, das niet zo gek als je op de OK ligt met een roesje omdat ze de placenta er nog even uit moeten vissen (placenta lag godzijdank wel gewoon los, dus geen bloederige en gevaarlijke taferelen). En ook al waren ze oplosbaar, ze zaten me zo te irriteren dat de VK ze er toch maar uit heeft gehaald. En dat viel me alles mee hoor. Was niets vergeleken bij de hechtingen die ooit uit mijn duim gehaald moesten worden na een operatie en twee weken gips...
Hier ook heel veel hechtingen gehad na mijn bevallingen...het waren twee keizersnedes...hihihi...dus kan er niet over mee praten! Daar voel je in ieder geval helemaal niets van, door de verdoving.
Heej hallo dames! Ik heb vandaag mijn eerste afspraak bij de gyn voor de zwangerschap gehad. Ik kwam binnen, ze keek me aan, het eerste wat ze vroeg: willen jullie nu al starten met IUI? Dus ik begon te lachen vertelde dat het niet meer nodig was. Ooow, ze vond het zó leuk voor ons Toen heb ik een inwendige echo gehad, was toch wel een beetje zenuwachtig hoor... Maar het beebje zit op de goede plek, we hebben duidelijk een knipperlichtje gezien dus ik ben helemaal happy Hebben ook foto's van onze koffieboon meegekregen maar er is eigelijk niks op te zien haha. Heb 5 augustus een 2e echo (maar dan een echte echo) en termijnbepaling. Als dan alles goed is, gaan we het diezelfde dag nog aan iedereen vertellen Pff wat gaan die eerste weken toch langzaam he
Super leuk. Nu lekker genieten...misschien dat de dagen nu ineens veel sneller voorbij gaan. En het knipperlichtje doet het!!!! Helemaal happy voor jullie!!!
@ rens das goed nieuws! en je koffieboon wordt vanzelf een gamba!! hier 2 bevallingen zonder scheuren!! dus niet alle bevallingen zijn dramatisch (GOED NIEUWS VOOR DIEGENE DIE VOOR HET EERST ZWANGER ZIJN)
Hmmmm....mijn bevalling ging supersnel...nouja de weeën en de ontsluiting. Weeën begonnen om 3:00 om 7:30 9cm. VK was er toen pas en zei dat als ik in het ziekenhuis wilde bevallen, we echt moesten racen. Dus hups ik bij haar in de auto. Ik vroeg nog hoe lang het nu nog ongeveer zou duren. Ze vermoedde een uurtje ofzo...Nou tel er maar 3 bij op, want zoonlief had een kruinligging waardoor er maar geen 10cm kwam en hij niet door het geboortekanaal zakte. Uiteindelijk is hij dmv een vacuumpomp om 11:45 pas geboren (met een enorm ei-hoofd). Als hij er bij die laatste keer persen niet uit was gekomen, had ik een spoedkeizersnee gekregen. (ik was ingeknipt en gehecht) Ik weet wel dat ze altijd zeggen dat een 2e vaak sneller gaat, dus reken maar dat ik snel aan de bel trek bij de VK! @ Meiden met bloedverlies e.d.: Ik snap dat jullie gek worden van onzekerheid. Dikke knuf en hopelijk hebben jullie binnenkort allemaal een prachtige echo!
Hey dames, Wat schrijven jullie veel! Kan het niet bijhouden hoor. Meiden met goede echo: gefeliciteerd, meiden die nog in onzekerheid zitten: sterkte.. @bevalling, Tja, heb een zware bevalling gehad (en ben het eens, hechten en naweeën vond ik het ergst), en toch zei ik na 2 dagen: "doe er nog maar een" wat ik zeggen wil: je instelling is heel belangrijk en het klinkt stom, maar het moet er toch uit je kan nu niet meer terug dus laat je niet bang maken en heb vertrouwen in jezelf, verder moet het gewoon gebeuren!
En het cliché is zeker waar: als je kindje er eenmaal is ben je alles vergeten!!! (nou ja, vergeten, het is minder erg )
@ Amore: daar heb je helemaal gelijk in. Zo ben ik toen ook mijn bevalling in gegaan met dat idee. En idd, ik weet nu al niet meer goed te omschrijven hoe erg de pijn was, maar weet nog wel heel goed dat moment dat ik mijn zoon voor het eerst zag!
Ik heb een keizersnee gehad, vond dat eigenlijk best relaxed zeker nu ik jullie horror verhalen hier zo lees. Meiden met goede echo, top! Ik heb afspraak met gyn gemaakt, kan 9 augustus terecht, nog drie weekjes wachtn.
O, maar scheuren betekent echt niet direct dat je een dramatische bevalling hebt! Het hangt inderdaad erg van je instelling af. Het moet, en je kan het!
Hey Meiden!! Net terug van het Diagnostisch Centrum voor de echo!! En het hartje klopte al mooi snel! Ow wat ben ik blij zeg! Het kwam ook mooi met mn eigen berekening overeen (misschien 1 of 2 dagen verschil maar iig minimaal) Zijn er nog meer meiden met een echo geweest vandaag??
hier eigenlijk een hele slechte zwangerschap gehad, 40 weken ziek, en een redelijke bevalling. 12 uur 's nachts zijn de vliezen gebroken, bleek de kleine jongen in het vruchtwater gepoept te hebben, zonder ook maar een enkele wee richting ziekenhuis. Om half 3 ben ik daar aan het infuus gekomen. Om 7 uur hield ik het niet meer, had 'nog maar' 4 cm. Maar kreeg geen ruggeprik. 8 uur controle om te zien of ik een ruggeprik kon krijgen, toen bleek ik 9 cm te hebben... kwartiertje later met knip is onze zoon geboren. Denk zelf nog steeds dat ik teveel weeënopwekkers heb gekregen, want ze bleven maar drukken. Had dat laatste uurtje continue weeën. Was blij met m'n persweeën, wat een opluchting! Gelukkig geen voor- of naweeën gehad. 't Eerste wat de verloskundige vroeg, is of ik een goede zwangerschap had gehad... vol overtuiging heb ik JA gezegd, manlief heeft me toen maar even gecorrigeerd haha. Mag me nog steeds in de handen knijpen met hoe ik me voel. Met vlagen wel misselijk, zouden witlof eten, alleen bij de gedachte werd ik al misselijk, dus het werd spaghetti. Zei tegen m'n man, het zal de komende weken wel vaker een verrassing worden wat we 's avonds gaan eten. Maakt het wel allemaal wat echter nu er steeds meer dames een echo hebben...
Dames; bevallen is gewoon pijnlijk, maar dat weten we toch allemaal van te voren? Ik was ook helemaal niet onder de indruk van alle horrorverhalen, ik hield me gewoon voor dat het pijnlijk was en dat was ook zo Ik ben ook nog totaal niet met de bevalling bezig, die is nog zoooo ver weg... eerst maar weer eens die 12 weken echo, dat vind ik veel spannender op het moment....
heb ineens sterk de behoefte om mijn bevallingsverhalen te typen.. komen ze bevalling 1: week 35 plus 1 dag ik moest plassen.. en bij het drogen.. bleef ik nat whahahaha ik dacht wat is dit toch.. inlegkruisje onder en belde met de verloskundige .. deze kwam op den duur langs (was toen begin van de middag) en ik moeswt op mijn handen blazen.. maar er kwam toen niks.. ze dacht dat er niks aan het handje was.. Die middag zou vriendin van me langskomen om geboortekaartjes samen met mij te maken.. maar had er niet veel zin in.. wilde ff naar buiten.. flinke wandeling gemaakt met de hond en zelfs konijnenhok schoongemaakt. Toen moesten we toch echt beginnen met de kaartjes.. maar had wat krampjes.. niks heftigs hoor.. rond etenstijd leek er een regelmaat te zitten in de krampjes.. kreeg ze om de zoveel minuten leek het.. vriendin van me klokken .. en ja hoor om de 5 min.. maar de krampen waren echt nog minder dan de minste ongesteldheidskrampen.. als ik bezig was merkte ik ze niet eens.. toch verloskundige maar bellen.. die vertelde me als ik ze nog had na 2 uren dat ik weer moest bellen.. die had ik dus en ik weer bellen.. inmiddels waren er nog 2 vriendinnen van me bij me (ik was toen alleenstaand) de 1 helemaal gek.. die zei het gaat beginnen.. ik kon er alleen maar om lachen.. maar goed.. ik de verloskundige weer bellen en die vertrouwde het toch niet helemaal toen ze bij me was.. Zij overleggen met het ziekenhuis.... daar moest ik maar even langs komen.. dus vriendinnen als gekken spullen voor mij gepakt.. ik vond het zelf niet zo nodig.. Onderweg leken de krampen wat heftiger te worden.. nog niet heeeeel heftig hoor... maar wel iets beter te voelen.. in het ziekenhuis weer nergens last van.. het was toen denk ik kwart over 11 ofzo.. Ik in een onderzoekskamer aan een ctg om weeen op te meten..bleek wel iets van weeen te hebben.. zij voelen daar beneden of ik ontsluiting had.. die had ik.. al 9 cm en ze voelden geen hoofd maar een kont!!!! nou daar was ik ff niet op voorbereid.. ik aan het infuus.. (heeft niet lang op plek gezeten en weet nog steeds niet waarvoor hij was.. ) van de 1 op de andere moment ging ik van nauwelijks weeen naar persweeen.. 1 probleem.. beeb zijn hartslag daalde heeeel erg tijdens de weeen.. ze vertelden me dat ik alles moest geven tijdens het persen. nou dat deed ik.. heb 3 persweeen moeten inhouden en in 3 persweeen was mijn zoontje er.. volledig ingeknipt.. na de tweede wee mocht ik ff niks doen de helft was er uit (buik en benen en nu het bovenstuk nog.. wat ze toen deden was echt pijnlijk.. ze gingen met hun handen in me om de armpjes te pakken zodat die er langs de beebs buik eruit zouden komen en niet het laatste stuk er met de armen omhoog eruit zouden komen dus.. (snappen jullie het nog??) nou dat deed me toch fucking veel pijn.. maar na nog 1 perswee was ie er uit..het leek wel een bloedbad want iedereen zat eronder whahahaha. Mijn zoon werd op me gelegt en hij was blauw en levenloos.. Ik zei nog het gaat niet goed.. en weg was ie weer.. Ik was op dat moment helemaal niet mijn zoonlief bezig.. had hem geloof ik nog kloothommel genoemd..(erg he.. Kwam echt door de pijn die ik had..) Ik was op dat moment alleen maar bezig dat ik werd overspoeld door niks... ik had ineens geen pijn meer... zo vreemd was dat.. echt een oase van rust ineens..Na een korte tijd hoorden we hem huilen.. heerlijk moment was dat.. hij mocht nog even bij me zijn en toen moest hij de couveuse in en ik werd gehecht.. Het was een korte en zeer heftige bevalling waar ik nog lang last van heb gehad qua verwerking.. zelf na 2 jaar kon ik er nog om huilen als ik het erover had of een bevalling zag op tv.. De beeb was 2145 gram en na 10 dagen ziekenhuis mochten we naar huis... Oja doordat ik zo was ingeknipt (erger kon niet) had ik veel hechtingen.. daar heb ik echt heel veel last van gehad.. had nog liever nog een bevalling dan die hechtingen.. Poepen was een bevalling op zich.. was echt aan het janken op de wc elke keer.. maar goed.. op den duur vergeet je de pijn.. bij de 2e lag ik al een dikke week in het ziekenhuis met gebroken vliezen.. ja ik verloor een aantal keer per dag mijn vruchtwater.. niet leuk maar goed.. ik bleef lekken soms was het wat aan het rommelen.. maar niet heftig en nooit erg lang achter elkaar.. van binnen voelen deden ze niet vanwege infectiegevaar.. ik wilde het liefst naar huis.. naar mijn gezin en honden Ik kon het woorde infectiegevaar op den duur niet meer horen.. wat een saaie bedoeling zeg.. ik moest veel rusten... nou das iets waar ik dus niet aan doe.. hou niet van rusten en stilzitten whahahaha. ze waren mij dan ook altijd kwijt daaro.. na een dikke week was het al heel de nacht wat aan het rommelen.. maar kon redelijk slapen.. pas rond 4 uur kon ik er niet meer van slapen maar veel last had ik ook niet.. rond 6 uur mijn vriend maar gebeld en pas toen hij in het ziekenhuis was rond 7 uur begonnen de weeen pas echt.. echt een fucking weeen storm.. de 1 was weg en de ander kwam alweer.. ik kon me alleen maar flink vasthouden staant aan het bed.. en heb aan die bed buis geknepen met al mijn kracht.. ik zat tijden een wee te wwiegen alsof mijn leven ervan af hing.. maar kon ze maar niet opvangen. niemand qua verpleegkundigen keek naar me om.. en vriend kon ook niet veel doen whahahaha denk dat dit nog erger was dan weeen opwekken na een tijd werk ik alvast naar de verloskamer gereden en werd ik verdorie weer alleen gelaten.. ik zei tegen mijnn vriend ik heb persdrang.. hij de verloskundige erbij gehaald.. die nam me niet echt serieus omdat ik nog niet zolang bezig was.. zij eindelijk voelen en ja hoor 10 cm.. zij nog als een bezetene alles klaar maken voor de bevalling en ik de persweeen maar inhouden.. had ze van tevoren gezegt dat ik vrij vlot beval.. maar geloof niet dat er geluisterd word naar mensen onze kleine meid was er om kwart voor 9. ook maar met een paar persweeen.. maar o o o .. dat hoofd was er half uit en in plaats van dat ik ff door ging persen was ik aan het puffen en ondertussen stond ik daaronder in de brand.. wauw.. ik had het natuurlijk nog niet eerder meegemaakt om een hoofd eruit te persen.. whahahaha achteraf was mijn eerste bevalling met inknippen in stuit makkelijker van een hoofd eruit zonder inknippen.. maar goed.. ik toch maar weer persen en daar was haar hoofd.. en nog 1 keer persen en onze kleine meid was er... zonder inknippen.. dus na die tijd nauwelijks last.. Onze meid was 2370 gram en na 4 dagen mocht ze naar huis.. Het waren korte en heftige bevallingen.. de eerst dus met 35 weken en de 2e met 36 weken.. nu hoop ik toch van harte dat dit beebje lekker tot minimaal 37 weken blijft zittten en hoop ook dat ik thuis mag bevallen
Hier ook behoefte mijn bevallingsverhaal neer te zetten. Ik had de week voor de bevalling wat harde buiken. Op zaterdagavond wat ongesteldheidspijn, verder niets. Op zondagochtend werd ik wakker en om 6 uur kreeg ik een flinke pijnscheut (dit was heel anders en pijnlijker dan ongesteldheidspijn en ik wist meteen dit is een wee). Uit bed gegaan, vriend laten slapen, die had gewerkt en lag er pas 2 uur in. Mijn moeder was er ook en die hoorde meteen dat er iets aan de hand was. Ik kreeg toen meteen om de 5 minuten weeen en al vrij heftig, maar was ondertussen nog aan het werken (werken vanuit huis). Rond half 8 wilde ik naar de wc gaan, kreeg een wee en viel bijna flauw, toen heeft mijn moeder mijn vriend wakker gemaakt. Ik zat toen nergens meer lekker en wilde graag in bad gaan, warm water doet goed. Was fijn maar het werd toen wel erg heftig. Ik had vooraf gezegd dat ik geen pijnbestrijding wilde, maar toen het zo heftig was wist ik het niet meer, ik dacht als ik zo 30 uren door moet dat kan ik niet. (mijn moeder had bij de 1e een bevalling van 36 uren, dus daar ging ik vanuit). Achteraf waren dit ontsluitingsweeen en als iemand me toen verteld had dat de baby er zo zou zijn, was het heel anders geweest. Toch maar gebeld naar de geboortekliniek (ik woonde in Engeland en daar werkt het anders). Ze zeiden dat het voorweeen waren dus niets aan de hand, na een tijdje weer gebeld, wilde ze met me praten (in gesprek 2 weeen gehad) maar ik moest nog steeds thuis blijven. Als ik echt wilde komen dan kon dat wel. Ik zei tegen mijn vriend en moeder ik wil gaan. Uit bad, wee, afgedroogd, wee, kleren aan, wee, trap af, wee, auto in, wee enz. Die 15 minuten rijden duurde een eeuwigheid, gelukkig was het zondag en niet druk op de weg. Daar kwamen we om 10.15 aan en ze lieten ons nog even wachten, ze dachten dat het niet zo snel zou gaan. Om 11.00 kwamen ze me checken en bleek ik bijna 10 cm ontsluiting te hebben. Om 11.10 ben ik in bad gegaan, ongeveer 30 uur persweeen gehad, die waren helemaal niet heftig en niet pijnlijk alleen daaronder natuurlijk. Het voelde of het niet ging en dat is een heel raar gevoel. Om 11.50 was ze geboren! Ik mocht haar zelf aanpakken in het water (zat op mijn knieen en hield met handen aan de rand vast) heel bijzonder. Dus even kort 6.00 eerste wee, baby om 11.50 geboren! Voor een eerste bevalling heel snel en ik had dit helemaal niet verwacht. Ik vond het echt meevallen, had me op veel erger voorbereid. Niet ingescheurd en ingeknipt. Wat ik het ergste vond was de nageboorte eruit krijgen, ik kon niet meer persen en het ging niet los, heeft een uur geduurd, dat was niet zo leuk. @ bloedverlies Het is bruin geworden!!!! Ik ben zo blij, misschien is er toch nog hoop!
Hihi, leuk om al die bevallinsverhalen te lezen. Maar allereerst: meiden met een goed echo, van harte gefeliciteerd, heel gaaf. Hier nog 1 nachtje... Mijn bevalling ging eigenlijk heel goed. Met 41 weken en 1 dag braken 's nachts om 3.00 uur mijn vliezen en had ik meteen weeen om de paar minuten. Dus zkh gebeld en ik mocht meteen komen. Eerst lekker gedouched, rond 05.00 uur waren we in het zkh en had ik 2 cm ontsluiting. De eerste 5 cm gingen volgens het boekje, maar de laatste 5 gingen in 1 uur. Pfff, weeenstorm en ik maar puffen haha. Mocht soms even onder de douche om de rugweeen (auw) op te vangen. Was een heftig uurtje. Maar ineens zat ik aan de 10 cm, zo rond 09.30 in de ochtend. De vk was net zo verbaasd als ik dat het zo snel gegaan was. Persen was een enorme opluchting, geen centje pijn, heb onze dochter na 1,5 uur persen (best lang op zich, maar het voelde als een kwartiertje) zelf mee aangepakt toen ze geboren werd. Helemaal super dus! Bij mij kwam ook de placenta niet helemaal, nou ja, er bleven gedeeltes achter. Dus ook nog een uurtje met mij bezig geweest, maar toen konden we aan de beschuitjes. Dus ik teken voor weer zo'n bevalling (exclusief weeenstorm dan want dat is niet fijn). Dus mama's met een eerste kindje, maak je niet druk hoor, laat het gewoon op je af komen en wat anderen ook schrijven, het moet toch en het komt goed. Fijne avond nog meiden! Ik hoop dat ik kan slapen van de spanning. Liefs, Leske
Mijn verhalen dus niet als bedoeling om jullie bang te maken hoor.. Elke bevalling is weer anders en ja als je bezig bent denk je maar 1 ding dat kind moet er hoe dan ook uit.. Moet ook zeggen dat de tijd voor mij erg snel ging en was al niet lang bezig.. Voor iedereen die een echo hebben gehad ben ik erg blij.. erg fijn dat de echo's goed waren.. Voor de meiden die nog steeds bloed verliezen... ik duim nog steeds voor jullie.. lees elke dag mee.. maar heb soms even niet meer de energie gehad om elke dag te reageren. Voelde me de afgelopen dagen een beetje erg down.. veel gehuild.. wilde allemaal even niet lukken hier.. Ben gewoon zo moe .. en dan ben ik alleen.. al 2 kids en een huishouden.. Op den duur mijn huis echt een bende.. Gelukkig was vorig weekend zoonlief met een vriendje mee naar ameland en dochter was bij haar vader.. en ik ben dit weekend flink in huis bezig geweest en heb de boel voor nu weer op orde.. en ik dus weer wat rust in mijn hoofd. Pffft deze vermoeidheid ken ik niet van mijn vorige zwangerschappen.. ..