Daar ben ik dus ook bang voor . Ondanks dat ik na het bloed verlies een goede echo had ... Kwartier na prop verlies. Morgen zal wel erop of eronder zijn. Als ze t nog doen betekent t dat bloed er wellicht bij hoort zo niet duidelijk. Hartkloppingen heb ik niet, misselijk niet, moe wel en beetje zere borsten verder nada. Dus kan daar niets zeggen. Wanneer had jij je miskramen phoenixx. Sommigen zeggen dat je na 10 wkn althans dat de kans afneemt maar ja
Ow Nuage Hopelijk blijkt morgen alles goed met je kindjes en gaat het bloedverlies afnemen... Laat je het horen als je geweest bent? Ik had vroege miskramen, allemaal voor de 6e week. Hoe opgelucht dus dat ik inmiddels bijna bij 9 weken zit! Hoewel ik woensdag wel helemaal depri bij de echoscopiste zat te wachten, er van overtuigd dat het té veel geluk voor ons zou zijn en we zouden horen dat het kindje geen hartslag meer had. Gelukkig klopte het hartje nog steeds heel krachtig en was het kindje goed gegroeid.
Sterkte morgen nepthys. Ik voel me ook weer erg onrustig en heb er nog geen vertrouwen in, pff ben zo bang.. Nog 5 dagen tot de volgende echo maar het voelt als een eeuwigheid.
@ phoenixx snap je helemaal die gedachtegang hebben wij exact het zelfde. Maar ja verdient een ander t meer dan wij? Nee. Maar t gebeurt helaas wel. Maar ook jullie verdienen een eerste kindje net als wij. @ nuage morgen ochtend 8.30 u al @ liz snap exact hoe je je voelt ook want jk voel dat ook zo. Is jammer dat Wii niet zoals anderen onbevangen kunnen genieten. En dan mensen dir zeggen ach t waren vroege miskramen tja Beter dan later. Stelletje idioten. Die zogn vriendinnen zie ik niet meer.
Spannend meid... Ze verrichten toch wel wonderen daar in Gent ... Kijk naar je resultaat tot dusver. Bizar he de verschillen nl en be. Schofterig.
Hoe gaat jullie vriend/man hiermee om? Mijn vriend vind het lastig dat ik zo onzeker ben en snapt het niet echt want ja we hadden toch een goede echo? Net zegt hij je hebt me echt verdrietig gemaakt doordat je mij het gevoel gaf dat het mis ging. Tja wat moet je dan zeggen... kan er ook niks aan doen dat ik die gevoelens heb... Toen het wel misging was mijn voorgevoel juist. Van de week zei hij pas dat na de bloeding pas het kwartje viel dat ik extra bang ben door de miskraam.hij wist het natuurlijk wel maar nooit beseft ofzo.
Dames.. ik ga proberen vanavond en morgen alles terug te lezen.. maar ik lig vooral op bed met de gordijnen dicht dan spuug ik t minst.. M'n dochtertje is vooral bij de opa's en oma's.. pff ik kan wel janken vind het zo zielig voor haar.. Ik ga proberen alles terug te lezen en zodra ik me wat beter voel zal ik weer wat actiever zijn.
Mijn man staat er precies in als ik. Maar we hebben ook heel wat samen meegemaakt ondertussen. Maar ik zeg je eerlijk dat ik niet zo last meer heb van angst sinds de laatste echo. Ik ga genieten en ja ik neem een gok want gaat het nu nog mis dan ga ik compleet kapot. Maar ik wil ook genieten en wij gaan er gewoon vanuit dat we weer ouders worden en alle zenuwen bewaren we voor het uur voor iedere echo eigenlijk
Knap hoor nuage! Ik maak me nier constant zorgen, heb soms wel momentjes dat ik even geniet, heb vooral last van dipjes als ik vrij ben en alleen ben. Ik word heen en weer geslingerd, zullen de hormonen vast ook een handje bij helpen.
Jij hebt ook een veel latere mk gehad dan ik zie ik. Dat zal ook veel uitmaken. Ik ben nu in de modus van ik kwam maar 1x zo ver en toen zat het goed dus het zit goed. Mk bij 11 weken... Daar moet ik dus niet teveel aan denken. Want dan krijg ik het ook. Ik gooi die gedachte gewoon echt m'n hoofd uit het is zo pijnlijk ik kan het niet aan. Misschien is het juist wel kop in t zand wat ik doe hoor.
Met 11 weken ben ik gecurreteerd, tussen 8 en 10 weken is het hartje gestopt met kloppen. Het was echt een enorme klap, en vooral omdat iedereen me voor gek verklaarde, dat het allemaal wel goed zou komen, terwijl ik met de 1e echo al zeker wist dat de meting niet klopte. Het had een groeiachterstand van 1,5 week en een traag hartje. Vandaag ga ik met mijn gastkinderen naar een kinderpretpark (juliana toren). Nou heb ik op de site gekeken en zijn er best een aantal attracties waar ik niet in mag ivm zwangerschap, ik hoop dat zij er zelf niet in durven, anders moet ik een hele goede smoes bedenken waarom ik niet wil haha.
Oké, dan hebben we wel hetzelfde gehad. Of nou, bij mij was het kindje nooit ouder dan 8 weken. Als nu alle metingen goed zijn Liz dan heb ik er voor jullie ook alle vertrouwen in!
O meiden, wat lijkt me dat toch verschrikkelijk voor jullie, die onzekerheid. Onzekerheid voelen we natuurlijk allemaal tijdens een zwangerschap, maar kan me gewoon niet voorstellen wat jullie door moeten maken. Gelukkig nooit een mk hoeven mee te maken, maar lijkt me echt verschrikkelijk, ook als het een vroege is. Vanaf het moment dat je een positieve test in handen hebt voel je je verbonden met dat kindje in je buik en als het mis gaat is dat echt een groot verlies. Maar we kijken nu vooruit en gaan duimen dat dit keer alles goed zal blijven gaan bij jullie!!! En hopelijk kunnen we jullie dan snel op FB verwelkomen. Mbt het vertellen aan collega's; mijn directe collega's heb ik het persoonlijk verteld, collega's uit mijn team maar op andere vestigingen via de groepsapp en alle andere collega's hebben het via FB meegekregen of via de tamtam op kantoor Heb al veel lieve reacties ontvangen.
Sorry meiden dat ik nu pas weer iets laat horen. Had gister nogal een off day. Ik kon alleen maar huilen en ik dacht dat het klaar was. Had steken gehad in mijn buik. Verder heb ik enorm veel last van de reuma. En omdat het de vorige keer mis is gegaan toen ik ook zoveel pijn had (het is niet bevestigd dat het daardoor mis is gegaan) maar ik ging de link leggen. Ik kreeg het daardoor dus Spaans benauwd en kon alleen maar huilen. Reumatoloog gebeld en nu mag ik 3x daags 2 paracetamol nemen. Gyn had gezegd dat ik maar zo min mogelijk paracetamol mocht dus ik moest het weer met hun gaan overleggen. En ik moest vanuit hun aan de gyn mijn onzekerheid vertellen. Ik zelf kon niet meer bellen, dus manlief heeft gebeld en we mochten om 15.30u langskomen. Uiteindeljk was gelukkig alles goed maar wat was het een verschrikkelijke dag.. Ik denk dat ik nu ook wat banger word omdat mijn termijn eraan komt. Vorige keer is het met 12 weken mis gegaan zonder enig aankondigen... En daarom ben ik denk ik zo bang... Ik had geen bloedverlies of buikpijn en dan ineens krijg je een echo waar het kindje doodstil ligt... Maar goed. Nu is alles goed en maandag mag ik gewoon alsnog komen voor de termijnecho.
Nuage: al contact gehad? Nephthys: wat mensen niet snappen is , zodra je begint te denken aan een kindje, je al een soort begint te dromen van die toekomst. Dan komt het moment dat je er voor gaat. Iedere maand wordt de teleurstelling groter. Dan, na bijna een jaar, raak je in verwachting. Je leeft ineens in je droom en je valt wel keihard terug op aarde als je een (v)mk krijgt. Je bent niet alleen je kindje kwijt, maar ook je dromen. Bij ons duurde het weer een jaar voor ik in verwachting raakte. Misschien is het anders als je vrij snel weer zwanger raakt. Maar als je er zo lang over doet weet je ook niet óf je nog wel in verwachting raakt. Dus het voelt echt alsof je enige kans je afgenomen is.