ja zijn we ook gelukkig na de dips wat iedereen kent. Maar als ik zo naar die foto kijk aaaaah dan zwijmel ik weg hihihi
Ik heb weer een hoop gemist... foto's van Elif die natuurlijk alweer verwijderd is . Welkom Kareltje! Ook voor jou weer heel veel succes deze ronde! Meiden, ik had beloofd gisteren een zp-tijdje (zeg al expres geen zp-uurtje) in te lassen, maar wat denken jullie... doet de kabel 't niet meer. Dus daar zit ik dan met mijn goeie gedrag ochter mijn compie.... tv deed het dus ook al niet, dus bijna het schaatsen gemist. Ik geloof dat om 22.30 de kabel weer normaal werkte. Maar er is iig flink geboend en geschrobd... hmmm dat moet ik nog doen . bn vandaag lekker naar de sauna geweest, maar mijn humeur is alweer wat minder. Ik ga nu mijn moeder bellen, die weer eens huilend aan de telefoon hing . zucht...
Ik ben in een enorme diepe "mmm-bagger, wat het toch een kl***-zooi put" gevallen. Zo... alle frustratie is er weer eens uitgekomen en de gesprekken met onze gyn van afgelopen najaar passeerden weer de revu over bijstellen van verwachtingen, adoptiepapieren invullen, teleurstelling op teleurstelling , we kunnen je kansen met ivf vergroten van niets naar ff meer dan niets. Als je wilt doen we IVF, maar alleen om over 10 jaar niet te kunnen zeggen, "had ik het maar gedaan". Grrrr.... Ik zal overwinnen. Dat mens weet niet waar ze het over heeft. F*** F*** F*** Ik ben alleen zo bang dat ik te laat ben...
Lieffie echt eht komt goed! Deze afgelopen ivf was het raak! Echt waar geef aub niet op Geef jullie de kans om een kindje van jullie samen te krijgen!!! Wij vechten door lieverd!!!!!!!!!!!! Snippie * Elif word rood* dank je wel lieverd voor je woorden!!!!!!!
marjah ahhhhhhhh lieverd toch!!! geef idd nog niet op hoe zwaar het ook is! hihi elif ik meen het KNUFFF
Als we die niet hadden!! Was dit alles zo anders geweest en mijn man zegt vaak, door de dips wat we vaker hadden. Zij hebben ons huwelijk gered.
t' zijn zeker schatjes... ook al hil errug pittig'oor Ik ben ook zeker blij met mijn nieuwe poesje . We hadden een echte jager, maar ik wilde zo graag een knuffelkat erbij. Nou, die hebben we. Toen ik in het asiel stond en diederik (bijnaampje die hij niet leuk vind) belde, toen zei ik al "dit is zo'n knuffelkat dat we er zat van raken". En ik heb gelijk gekregen. Af en toe denk je echt, "rot nou maar weer op". En maar heen en weer rennen en koppies geven en ondertussen de hele tijd "wrrrtt wrrrt" zeggen. Maar goed, ik geef niet op, maar ik raak gewoon wel ff gestresst van het feit dat ik misschien zo weinig tijd heb. Soms denk je echt, "als het ooit maar goed komt". Ik ben verdorie 32, heb bijna mijn hele leven (helse) pijn, en nu laat mijn lijf me hier ook nog eens in de steek. Ik wil verdorie een kind en iedereen lijkt wel weer eens zwanger te zijn. Zelfs mijn (ontharings)laser-miep. Verdorie 9 weken zwanger . Willen jullie iets voor mij doen? Willen jullie mij blijvn vertellen dat ik álle tijd van de wereld heb en dat ik in december nog 6 eicellen (wel eens waar met moeite) kon produceren, dus nu kunnenze niet zomaar op zijn. Nu had ik dus vanmiddag ook nog eens mijn moeder aan de telefoon die graag een overdosis pillen wilde nemen... nee, fijn telefoontje. Sjongejonge, ik dacht dat we dit nou wel eens gehad zouden hebben, maar we beginnen weer van voor af aan. "Ik kan niks goed, alles gaat fout, niemand mag me, ik vind niemand leuk, iedereen is tegen me en de kleding die ik gekocht heb voor je (=mijn) bruiloft zijn vast ook nit goed, ik sta elke keer onderaan bij de kaartclub en ik heb een gat geknipt in de gordijnen van de buurvrouw ('t laatste is een lang verhaal...)." Ik heb natuurlijk al niet genoeg zorgen en stress, dus dan kan dit er ook wel wer bij. Vroeger zei ze al dat ze te water zou springen, dus ik antwoorden (op 9 jarige leeftijd): ach, dan doe je dat toch... je durft toch niet. Want ja, wat moet je ermee... Ik vandaag toch weer even een psycholoog aanpraten, maar nee, dáár moet mevrouw niets van weten. Ze is namelijk niet depressief... mensen zijn gewoon niet leuk. Zelfs de huisarts heeft haar al eens antidepressiva voorgeschreven en haar gemeld dat het slaapmiddelen waren... die had het dus gelukkig ook door (nadat ik eens in huilen was uitgebasten) . Nu heb ik er een oxazepam (hoe schrijf je dat ook alweer?) in gepraat en ik hoorde net van mijn vader (lekker botte, ongevoelige, vooral niet-over-problemen-pratende boer) dat ze in bad ligt. Gelukkig... ik hoop dat ze wat gekalmeerd is. Vanmiddag was ze ook kalm geworden, maar toen heeft ze alleen maar op een stoel gezeten: als ik gewoon stil blijf zitten, dan kan er niets fout gaan . Okee, bedankt voor de aandacht, ik moest het even kwijt.