Ik moet weer even mijn ei kwijt. Mijn vriend zit al vanaf oktober overspannen thuis, burn out ivm werk. Nu gaat het langzaam beter en is hij weer begonnen met elke week een halve dag werken. In die periode waren ook de buren aan het verbouwen, en hadden we geluidsoverlast, waar ik flink gestressed van was, dat weten jullie misschien wel want ik heb er meerdere topics over geopend. Vooral in verband met de slaap van mijn dochter... Mijn vriend is en was gelukkig niet zo ziek dat hij niet voor ons dochtertje van nu 2 jaar kon/kan zorgen en hij doet gelukkig nog wel dingen thuis, daar ben ik blij om. En nu is het weer redelijk rustig in huis...mbt de buren...toch voel ik me heel gespannen en reageer ik heel extreem als er hard geluid is nadat mijn dochter naar bed is. Twee voorbeelden: 1: Afgelopen dinsdag timmerden ze aan de kant van mijn dochtertje's slaapkamermuur, dat was zo'n 10 minuten om kwart voor 8 s avonds. Ik voel dan het bloed uit mijn gezicht wegtrekken, verlammend gevoel,paniek, ik begin te huilen en zeg tegen mn vriend dat hij naar de buren toe moet gaan (we zijn echter niet bepaald on speaking terms, daar hebben ze "geen behoefte aan"). Ik kan maar moeilijk rustig worden 2: Gisteren zette het zoontje van de buren (hij is 12 jaar ongeveer) even keihard muziek op (ze hadden bezoek) naast het kamertje van mn dochter, ik voelde weer hetzelfde en ben naar buiten gelopen; ze hadden het raam open van die kamer en ik schreeuwde": "jongens kan het wat zachter, mijn dochtertje ligt naast jullie te slapen!"Ik was niet erg vriendelijk. Ook schrik ik op bij elke bonk of geluid wat ik bij de buren hoor en elke auto die an komt rijden (tijdens verbouwing steeds auto's en busjes...dat associeer ik nu dus met lawaai). Mijn vriend is 2 avonden per week weg en dan kan ik helemaal niet ontspannen, steeds bang voor overlast en dat mijn kindje wakker wordt. Ik reageer dus vrij heftig, kan niet meer laconiek denken: och laat maar, schiet helemaal in paniek en stress en ben ook de hele dag bang voor de avond, dan denk ik : o als het vanavond maar niet weer zo is. Terwijl we toch meestal geen last van ze hebben, en ze zijn een gezin van 4, 2 ouders, een jongen van een jaar of 18 en een jongen van ongeveer 12 jaar. Het zijn gehorige huizen helaas (wist ik dat maar toen we het kochten), waar je als je op de wc zit de buren hoort praten. Ik heb vooral steun nodig, en alsjeblieft geen verbouwings/verhuistips...dat zit er niet in en daar raak ik ook alleen maar meer van in de stress... En ik zou het fijn vinden om tips te krijgen van meiden die ook in een gehorig huis wonen met een klein kindje. En/of meiden die ook ervaring hebben met een overspannen partner. En...vinden jullie mijn reactie ook overdreven?? Ik heb overigens woensdag een gesprek hierover met de huisarts.
Mja ik weet wel dat een overspannen partner ook voor de rest van het gezin zwaar is. Al was het maar omdat je vriend de bornput heeft en jij dus niet. Oftewel als je vriend enorm gestrest in huis rondrent... Wordt van jou verwacht dat je denkt "tja hij kan er ook niks aan doen" terwijl jij ondertussen ook gevoelens hebt. 1 ding weet ik wel.. Als je hier samen door komt is het wel echt een versteviging van de fundering waar je relatie op leunt. Maar het is echt niet enkel voor je partner zwaar. En tja.. Wat betreft je eigen stress... Heb je dat enkel bi je buren of eigenlijk toch wel regelmatig? Even praten met de huisarts kan altijd hè.. Gewoon even je hart luchten. Ook daar zijn ze voor.... Maak gewoon een afspraak onder het mom "ik weet even niet meer hoe ik hiermee verder moet". Dan heeft hij(/zij) vast wel tips en dergelijke. Je moet zeker niet vergeten nu op jezelf te passen hoor! Dat gaat erg makkelijk mis als degene zonder burnout die het gezinnetje draaiend probeert te houden.
wel omtrent de buren vooral maar ook wel toen de buren er nog niet waren, toen dochtertje huilde voelde ik ook meteen een soort "steek", voel me heel verbonden met dochtertje en ben ook erg beschermend. Ik ben ook wel erg emotioneel gevoelig zeg maar... heb jij ervaring met een overspannen partner?
Ik kan begrijpen dat je helemaal gestressed raakt van jezelf en je angsten. Misschien komt het omdat je daar geen controle over hebt? Lawaai door iemand anders? Misschien dat het helpt als je jezelf kunt overtuigen, en een beetje controle kunt krijgen. Dat je op papier bijhoudt wanneer er lawaai is geweest (van zo laat tot zo laat) en of je dochter dan wakker is geworden. Na een week kun je dan kijken welke geluiden haar blijkbaar niet wakker maken, en kun je die afstrepen van je 'lawaai'-lijst. Daarnaast probeer elke dag om je te bedenken of je je dochter wilt laten opgroeien met angst voor geluiden. Want zij weet echt wel dat jij daar bang voor bent. Dan is het heel goed dat je hulp zoekt. En tenslotte: schrijf op je lijst wat het ergste is wat er kan gebeuren als je dochter wakker wordt van die geluiden. En probeer het positief te maken. Succes!
Wat lief van je dat je zo mee denkt. ja het heeft wel met controle te maken denk ik. Ik ga je mail uitprinten en er wat mee doen. het ergste wat er kan gebeuren is dat dochtertje angstig en overstuur wakker wordt en niet meer kan slapen... Hoe draai ik dat naar het positieve...? Oja dochter sliep in eerste instantie door de harde muziek heen en is ook eens door een drilboor heen geslapen. Hoe gaat dat met jouw drieling en geluid? Woon je ook in een gehorig huis?
Het positieve: ze wordt bang wakker, je gaat met haar in een lekkere stoel zitten onder een dekentje en haar zachtjes weer in slaap zingen (ik kan daar zo van genieten) Ik kan je een beetje de hand schudden hoor, ik ben het eerste jaar doodsbang geweest dat de babys elkaar wakker zouden maken. Als ik alleen met ze was zat ik s middags vaak op mijn slaapkamer als zij sliepen (tv kijkend of met laptop) zodat ik er meteen bij kon zijn als er 1 begon te jengelen. Ik durfde soms niet eens naar de wc te gaan, want dan zou ik 'te laat' zijn. Inmiddels hebben ze ieder een eigen kamer en ze worden echt niet wakker van elkaar. Ik moest dat mezelf echt overtuigen hoor. Mijn zoontje heeft gisternacht 2uur gegild van de buikpijn op mijn schoot, en zijn zusjes sliepen gewoon door in de kamer ernaast.
M was ook een hele slechte slaper en wij hierdoor heel erg overgevoelig voor geluid(soverlast). Het eerste jaar werd ze hier ook echt wakker van, maar daarna niet meer. Dus ik denk dat de tip van Adi een hele goede is: bijhouden wanneer en waardoor (voor zover je dat kunt weten) ze wakker is geworden. Ik heb geen ervaring met een overspannen partner, wel met een slecht slapend kind en ik weet dat dit gegeven alleen al tot stress kan leiden. Probeer op dit gebied de taken te verdelen met je partner voor zover hij dat aankan: wisselende nachtdiensten (de ander dan met oordopjes) en wisselend uitslapen op de vrije dagen. Verder is het ook een kwestie van loslaten ... maar ja ... dat is makkelijker gezegd dan gedaan. Mijn partner heeft zelf ook heel veel last van geluid en dat is nauwelijks uit te schakelen. Succes!
M is trouwens nog steeds een slechte slaper, maar wordt zeker niet wakker van geluid, wel van nachtmerries ed, dus is iets wat van binnenuit komt. Misschien was dat ook wel het geval in het eerste jaar, maar hebben wij het steeds in verband gebracht met geluid (externe oorzaken dus) ... Dus nogmaals: zo'n lijstje bijhouden is echt een slim idee.
Door je dochter te laten merken dat het geluid niets bijzonders is, is de kans groter dat ze in slaap valt dan als jij je daarover druk gaat maken of gespannen wordt. Maar goed ... ook dat is makkelijk gezegd. Mij lukte het wel, mijn man had er veel meer moeite mee. T heb ik net op bed gelegd terwijl er ergens achter ons in de polder een feest/kermis is. Even gedacht om het raam dicht te doen, maar ik realiseerde me ook dat ik degene ben die het ervaart als storend, T helemaal niet. Maar T is wel een makkelijke met slapen hoor, die vindt slapen lekker
Hebben jullie ook een gehorig huis em hoe kwam je er achter dat de onrust van M niets te maken had met geluid?
Niet echt een gehorig huis, wel gehorige buren . Pas toen M ouder werd en echt diep ging slapen ... ik denk dat het kwartje viel toen haar broertje soms keihard aan het brullen was in het kamertje naast haar en dat M daar dus niet wakker van werd . M was 25 maanden toen T werd geboren. Maar goed, ze wordt dus nog altijd met regelmaat 1-2x wakker snachts, interne onrust ... Haar broer slaapt vrijwel standaard door (sinds hij 13 maanden is).
Het zal enorm moeilijk zijn voor JOU, omdat jij zo'n last hebt van die geluiden. Jouw dochter zal het een zorg wezen dat buiten een boormachine of muziek aan de gang is, want ze ligt lekker bij mama. Wij wonen vlakbij een militaire vliegbasis, en de laag vliegende F-16's zijn hier aan de orde van de dag. En geloof me, een drilboor onder je raam hoor je niet eens als die laag overvliegen. Mijn zoon slaapt op zolder en zijn raam trilt als een F-16 gaat landen. Als ik dan bij hem ben zeg ik heel normaal: 'hoor je dat, dat is een vliegtuig. Die doet zo vliegen bbbrrrmmm'. Of 'hoor je dat, het regent buiten' Of 'hoor je dat, een motor vroem-vroem' (mijne erste buurman bouwt zelf motoren en test ze op de oprit, vreselijke herrie) Of: hoor je dat: buurjongen is aan het dansen, zo! (En dan zelf even gek doen) Gewoon benoemen wat je hoort, uitleggen wat het is (helemaal niet eng iets) en verder gaan met wat je aan het doen bent (dus zingen voor je kind). Als zij wakker schiet van het geluid kan ze het thuisbrengen en weet dat mama het allemaal niet zo bijzonder vond. Je kunt het geluid niet weghalen, maar wel de angst voor dat geluid!!
Kun je ook proberen realistisch te kijken naar je angsten? Want wat áls ze wakker wordt? Wat gebeurd er dan (met haar, met jou)? Kun je dat op dat moment niet handelen? (Kun je proberen in het moment te leven?) Hoe erg is het als ze wakker wordt? Is het dan meteen een dramanacht, kom jij daardoor slaap tekort, wordt ze daardoor de volgende nacht ook weer wakker? Kortom wat is het effect als ze wakker word? Sorry, ik heb jouw eerdere berichten niet gevolgd. Heel goed dat je naar de HA gaat. En als de tips niet helpen, laat het niet op zijn beloop. Die angst kan goed aangepakt worden. Ik ben zelf chronisch ziek geworden, oa door de stress (dramazwangerschap en vervolgens dochter die 2 jaar veel huilde en slecht sliep + 1,5 jaar borstvoeding). Het is extra zwaar voor jou gezien je partner, dat zie ik wel aan mijn vriend. Die heeft het ook zwaar, nu hij mij meer moet helpen en ons hele leven overhoop ligt, naast een eigen bedrijf. Mijn moeder komt mij nu sinds kort wat meer helpen (we wonen 100km uit elkaar). En als zij er is, heb ik echt een stuk meer rust. En mijn vriend heeft er ook profijt van. Voor mij vooral omdat mijn dochter mij heel erg claimt, zelfs al is mijn vriend erbij. Als mijn moeder er is, voel ik die druk niet en zo kan ik toch ook van mijn dochter genieten. Ik weet niet of je die mogelijkheid ook hebt en of je het ziet zitten. In jouw situatie is het aanpakken van die angst natuurlijk het belangrijkste. Maar misschien is wat hulp en steun in je directe omgeving wel heel fijn. Ik vond het wel moeilijk om hulp te vragen, omdat ik het zelf in principe allemaal nog wel kan, 'als het echt moet'. En dus ging ik maar door en door. En nu zit ik qua gezondheid echt op een dieptepunt.
Kan het niet zo zijn dat jouw dochtertje angstig en overstuur wordt omdat ze dat van jou oppikt en niet door het daadwerkelijke wakker worden? Voor mijn gevoel ligt het probleem bij jou en niet bij je dochter. Kinderen kunnen trouwens heel goed wennen aan geluiden dus zorg ervoor dat het niet doodstil in huis is als de buren geen herrie maken. Stofzuigen, muziek, deuren die open en dicht gaan, etc. Net als de F16 uit het voorbeeld van Adi, kinderen wennen daar heel snel aan.
ik ken dat stukje dat je om het zo maar even te zeggen "bang bent dat je dochter wakker wordt van de geluiden" in mijn vorig huis had ik dat namelijk ook heel erg. als iemand de trap opliep met hakken in de portiek wilde ik die persoon bijna weer van de trap afduwen. ik werd zo moe van mezelf en dacht van waar maak ik me zo druk om?! de wereld zit vol met geluiden en wat is er nou zo erg aan als hij wakker wordt? ja beetje vervelend voor hem maar als hij echt moe is gaat ie weer slapen zoniet nou dan is ie gewoon lekker wakker. dat heb ik nu nog steeds dat als ze liggen te slapen en de buren geluid maken dat ik denk van ach...als jullie wakker worden dan gaan we wel iets leuks doen. dan heeft mama maar even geen rust momentje vandaag dat komt morgen dan. het is soms vervelend vooral als je zelf erg moe bent maar soms is het niet anders