Hoi meiden, Ik heb even hulp nodig want ik zit er een beetje doorheen. Mijn oudste is 4,5 en de jongste 1,5. Het zijn 2 leuke meiden, we lachen wat af met zijn allen. Alleen is de jongste sinds een week of 6 echt ontzettend aan het klieren. Ze zit constant overal aan waar ze niet aan mag komen, als ze een driftbui krijgt doet ze dit ook echt bewust. Ze gooit de afstandsbediening door de lucht, bloemen uit de vensterbank, spullen van tafel, dat soort dingen. Ze lijkt niet te snappen dat er dingen zijn waar je niet aan mag komen. Ergens snapt ze het ook weer wel, want als ze echt boos is doet ze het express, dan kijkt ze me aan en pakt dan iets wat niet mag. Hoe moet ik dit nu oplossen, ik heb al veel spullen omhoog gezet maar goed, ik wil ook niet met lege vensterbanken zitten, zou toch ook niet moeten? Nu ben ik een groot deel van de dag 'boos' op haar, niet gezellig. Veel aandacht geven doen we al, maar binnen 5 minuten na bijv een boekje lezen, doet ze het weer. Ook hebben ze veeeeel speelgoed, daar ligt het dus ook niet aan.. Ik zit er ook een beetje doorheen door allerlei andere zaken in mijn leven op het moment, daardoor zal ik het nu ook wel als extra zwaar ervaren allemaal, maar ik heb toch echt wat handvatten nodig, mijn oudste was een veel rustiger kind dan de jongste. Alvast bedankt voor de tips!
Het hoort bij de leeftijd. Verkennen van grenzen. Ik zou zelf liever lege vensterbanken hebben dan de hele dag boos zijn . Bij S is het meestal een teken van verveling. Als we buiten zijn is er niets aan de hand. En het scheelt ook dat bijna alles waar hij niet aan mag komen buiten zijn handbereik ligt. Afstandsbediening krijgt ie wel eens te pakken en dan zet hij heel trots de tv aan. Persoonlijk vind ik dat hilarisch. Ik pak dan de afstandsbediening af en zet de tv uit na een compliment over zn slimmigheid. En pak de duplo erbij . Mijn vader kwam bij M aan met een echte sleutelbos met oude nutteloze sleutels.Bij T met een echte afstandsbediening maar dan zonder batterij. Dat is misschien ook een optie? Maar het is denk ik vooral een kwestie van accepteren dat dit erbij hoort en weten dat het kwestie is van tijd.
Ik denk ook dat ze zich verveelt inderdaad, dus we zijn veel buiten, veel op visite (dan is ze echt heel lief, en zit ze nergens aan waar ze niet aan mag zitten). Afstandsbedieningen, telefoons, alles heeft ze al zonder batterijen, maar mijn iphone en de echte afstandsbediening is veel leuker Mijn man heeft haar van de week op een strafstoeltje gezet, is ze daar niet een beetje te jong voor? Met de oudste begon ik daarmee toen ze 2 was. Ik moet zeggen, het hielp wel, na 1 minuut op het stoeltje heeft ze zeker 1,5 uur nergens meer aangezeten en gewoon lief gespeeld.
Ik herken het ook en denk ook dat het bij de leeftijd hoort. Het is wel erg vervelend en frustrerend... Afleiding helpt hier ook het best. Hier heeft ze ook veel speelgoed, maar daar deed ze weinig mee. Ik heb nu een klein beetje speelgoed staan en verwissel dat wanneer ze er op uitgekeken is. Moet zeggen dat dat ook wel helpt. Blijft leuk op deze manier en als er teveel staat overziet ze alles niet denk ik.
Peuterpubertijd.. Ons zoontje begint daar nu ook behoorlijk last van te krijgen. Die krijgt nu echt zijn eigen willetje en doet echt niets wat hij niet wil en luistert ook echt niet als hij niet wilt luisteren. Alles wil hij zelf doen en als we iets over willen nemen dan is het 1 groot drama... Wij proberen nu toch ook erg consequent te blijven en gaan niet alles weg zetten. Kost veel energie even maar goed dat is dan even niet anders.
Geduld geduld geduld.. Herhalen herhalen herhalen.. En consequent zijn.. Veel meer kan je niet, denk ik dan he