Maatschappelijk werker of psycholoog?

maatschappelijkwerker kregen we automatisch een gesprek mee. maar ik vond haar niet zo goed.
Heb je erg behoefte aan iemand om mee te praten?

 

Op de afdeling hier in Apeldoorn liep een maatschappelijk werkster rond, heb ik 3 of 4 keer een gesprek mee gehad. Hele aardige en kundige vrouw, maar ik persoonlijk heb er niet veel aan gehad.

 

Ik zou naar een psycholoog gaan.

 

Maatschappelijk.. maar euhm zou maar naar een psycholoog gaan.
Daar heb je veel meer aan..

 

Tja...ik heb steun van mijn familie, naar mijn gevoel heb ik daar echt veel meer aan dan een psycholoog. Maar dat zal voor iedereen verschillend zijn!

 

Ik ben trouwens maar 1x geweest.. want wist niks te vertellen hihi...

 

denk idd dat een psycholoog veel meer kan doen, misschien kan je via je huisarts doorverwezen worden

 

juffie wat een rot dag voor jou. probeer te slapen meid. en misschien is het echt verstandig om met een psycholoog te praten. die hebben toch een andere opleiding en achtergrond. en over dat medisch dossier. die mag je laten kopieren, kost wel geld, maar is denk ik de moeite, ik ga het ook doen.

 

juffie, Wat ontzettend rot dat je je zo voelt.
Ik ben zelf psycholoog (werk niet met volwassenen maar met kinderen hoor..), dus zou altijd voor een collega gaan en niet zo snel voor mw. Ben het zelf ook nog aan t overwegen.
ik vind de manier van reageren van deze twee mw dames wel bijzonder; om een client bang te maken voor (de heftigheid van) de eigen emoties en het moment wanneer het er uit gaat komen.
Iedereen reageert anders op heftige gebeurtenissen en op een ander moment. Probeer het niet te zien als een soort loslopend roofdier dat je op een onverwacht moment gaat aanvallen. Want dat wordt een beetje gesuggereerd door de dames. En zo ga je er natuurlijk niet met een gevoel weg dat je er iets aan hebt en dat je de weg van verbetering bent ingeslagen!

mw is toch vaak meer voor de praktische kant, dus ik zou zeker een gesprek aangaan met een psycholoog.

nogmaals ik werk zelf met kinderen, dus weet t niet zeker, maar volgens mij hoef je niet in te storten hoor! Als je er maar vrede mee kan hebben dat het gegaan is zoals t gegaan is en dat je het een plek kan geven.. en ik denk dat een psycholoog je daar goed mee kan helpen

wat ik zelf heel fijn vond was het maken van een foto-boek met tekst van de eerste 3 maanden... voelde bijna therapeutisch om zo alles weer te herbeleven. En ik heb voor mezelf op een rijtje gezet wat er nu precies voor zorgde dat ik me kl*te voelde (dus welke situaties uit die periode en welke gevoelens daarbij hoorden bijv angst boosheid, jaloezie etc)..

Ik hoop dat je je beter gaat voelen...

 

Juffie, ik heb net je verhaal gelezen. Ik heb samen met mijn man 1 keer een gesprek met een maatschappelijk werker gehad. We hebben er niet bijzonder veel aan gehad. Maar 1 zin is me bijgebleven. Ik vertelde over het schuldgevoel wat ik had. De mw zei toen, je hebt niets fout gedaan, maar het is fout gegaan. Hier heb ik veel aan gehad. Maar verder heb ik niet de behoefte gehad om nog eens met he te spreken.

Ik ben zelf psycholoog en weet dus redelijk goed wat er met me aan de hand is. Ik kan mezelf niet helpen, maar heb ook niet de behoefte aan een psycholoog. Wie weet komt dat nog wel.

Als ik jou was zou ik met een psycholoog gaa praten en niet met een mw. Mw is er voor praktische zaken en lichte problematiek. Voor jou situatie is een psycholoog veel geschikter. Ik vind het ook knap van hen (cynische modus aan) dat ze weten hoe jij zult gaan reageren.
Meid, het kan dat je heel heftig reageert, maar het hoeft niet. Als jij nu geprekken gaat voeren met een goede psycholoog kun je proberen alles een plek te geven en dingen te gaan accepteren zoals ze zijn. Je kunt het verleden niet veranderen. Dit verleden ligt er, met alle nare gevoelens. Je kunt wel proberen alles een plek te geven en naar de toekomst gaan kijken. Het heeft niet altijd zin om een verleden door te gaan spitten. Wat is verwerken? Wanneer heb je iets verwerkt?
Je kunt ook kijken hoe je nu, in het heden, met bepaalde gedachtes en gevoelens om kunt leren gaan.

Sterkte met alles en laat je niet gek maken door die dames. Je bent hartstikke sterk en je komt er echt wel. Maar nogmaals: ga op zoek naar een goede psycholoog (je kunt aan je huisarts een goede verwijzing vragen).

 

Ik ben/was ook veel stukken kwijt van de eerste 2 dagen na de bevalling. Het heeft mij erg geholpen om hier veel met mijn man over te praten. Hij was er toen de hele tijd en kon mij later veel vertellen over de stukken die ik kwijt was. Ik heb mijn herinneringen hier niet door terug gekregen, maar ik weet wel wat er gebeurd is en hoe ik reageerde door de verhalen van mijn man.
Dit heb ik als prettig ervaren.

Kan jou man je ook niet hierbij helpen?

 

ja ik ken dat wel dat je veel momenten kwijt bent. ben er pas een aantal weken achtergekomen dat er een hele cdrom is met foto's van akeesh toen ze net was geboren. die hebben de zusters gemaakt terwijl ze behandeld werd. ik had 2 foto's, maar er waren er nog veel meer. dat cd'tje is mij gegeven, maar kan het mij echt niet meer herinneren. verder heb ik het gevoel dat ik na akeesh geboorte uren op de verloskamer heb gelegen. ik weet het gewoon niet meer hoe lang het was en wanneer ik nou voor het eerst bij haar ben geweest.
Ik hoop dat ik veel dingen in het dossier kan terugvinden, daarom ga ik het opvragen

 

@Jufffie

Ik had geen idee dat je je zó ontzettend rot voelde zeg. Wat een verhaal, wat erg en naar dat je je zo voelt. Ik weet verder niet echt wat te zeggen, want ik ken dit niet, dus sluit ik maar af met het cliché: HEEL VEEL STERKTE!

@all

Ik ken het ook wel dat ik stukken kwijt ben. Ik herinner me de ziekenhuisperiode van mezelf, het smerige eten in het ZH :') de bevalling, het moment dat ik Dean na de bevalling eventjes vast mocht houden voor hij naar neonatologie ging...het kleine hoofdje, formaatje tennisbal, met het kleine, fijne gezichtje, open helderblauwe ogen...

Daarna herinner ik me dat ik allemaal bezoek had (mijn zus, mijn nichtjes, tante, neef, vader en moeder) en dus op een ziekenhuiskamer lag. Met een TV boven het bed waarop ik Dean kon zien in de couveuse. Maar het stuk van na de bevalling tot hier mis ik :S

 

@ juffie Ik weet ook niet alles meer precies... en al helemaal omdat ik ook nog onder narcose ben gebweest na de bevalling...

@ malaika Grappig dat je ook psycholoog bent! Wat doe je precies

 

MaryWoods, ik doe nu helemaal niets. Vorig jaar werd mijn tijdelijke contract niet verlengd, dus ik zat in de ww toen ik zwanger was. Nu zit ik nog in de ziektewet. Ik weet niet of ik nog als psycholoog wil werken (in ieder geval voorlopig). Ik geloof dat ik op dit moment geen goede psycholoog kan zijn door alles wat er het afgelopen jaar is gebeurd.
Ik ga dus op zoek naar iets anders.
Maar ik heb als therapeut in een psychologenpraktijk gewerkt met volwassenen.