Hey dames. Ik weet niet goed wat ik wil bereiken, ik denk dat ik het gewoon eens van mij af wil schrijven en misschien wat opgepept kan worden, of soortgelijken kan vinden. Mijn man is van Nederland en is 6 jaar geleden voor mij verhuisd naar België. Intussen hebben we een samen een huis gekocht (waar we het eerste jaar en half niet uitkunnen, maar hij wil proberen er vantussenuit te geraken) door de Belgische wetgeving. We zijn ook getrouwd en hebben een kleine jongeman onderweg die in september geboren gaat worden. Ik weet al sinds een aantal jaar dat hij België niet leuk vindt. Hij voelt zich niet geaccepteerd, heeft geen vrienden gemaakt hier ondanks dat hij wel probeerde door naar een sportvereniging te gaan en contact te zoeken als hij ergens is. Belgen zijn ook meer bekrompen en aanvaarden buitenstaanders minder snel. Dat gevoel heb ik ook. Sinds een jaar is dat gevoel erger geworden en nu sinds een paar dagen vreet het hem op en merk ik dat hij ongelukkig is. Nu wil hij liever gisteren dan vandaag naar Nederland verhuizen. Ik was voor wij samen gingen wonen in België vaak in zijn stad in Nederland en het lijkt me wel leuk, maar ergens is het een enorme stap. Wat als ik mee ga, maar ik mij ongelukkig ga voelen? Buiten mijn familie is er niemand die ik echt ga missen hier. Ik merk dat ik heel moeilijk vrienden maak omdat de mensen mij niet liggen en ik ook moeite heb met het te onderhouden. Ik ben meer een huismus heb ik het idee. Ook is het misschien beter voor onze jongen als hij direct opgroeit in de taal waar hij de komende jaren gaat wonen. Kinderen kunnen namelijk erg hard zijn op elkaar als je een beetje anders bent/praat. Iemand al zoiets meegemaakt? Ik vind het enorm eng. Vorig jaar zei hij dat hij niet zou terugverhuizen omdat hij niet wil dat ik ongelukkig zou zijn maar nu kan hij niet anders meer. Het is mijn man en de vader van ons kind. Ik ga liever met hem mee naar het ander einde van de wereld dan dat ik alleen achterblijf, maar het valt me best zwaar omdat ik heel mijn leven hier gewoond heb... Ik weet het even niet.
Hoe ver is het van jouw familie af? En hoeveel werk je? Als jij niet fulltime werkt heb je altijd nog de mogelijkheid om elke week of om de week een dagje naar je familie te gaan. Dat heb ik jarenlang gedaan. 8 jaar met kinderen, de jaren ervoor alleen. Vorig jaar zijn we verhuisd dichter naar mijn familie ( 25 min, wel binnen NL maar ene kant van het land naar de andere kant) omdat ik niet meer steeds daar wilde slapen en bezoeken we zijn familie eens per maand (man kan vaker, werkt er in de buurt). Als je een huismus bent lijkt het mij voor jou niet zoveel uit te maken. Was ik ook. Het is puur voor de kinderen dat we dichterbij zijn gaan wonen ivm alleen logeren en ik niet hoef te blijven omdat heen en weer gaan niet te doen was en ze met de andere opa en oma die dichterbij woonden veel minder contact hebben en niet zo'n band hebben.
Zou hij dan dicht bij zijn familie willen wonen? Hoe ver is dat van jouw familie af? Hoe zit hij dat voor zich met zijn werk/jouw werk? Ik ben bij mijn man gaan wonen, 100 km van mijn familie af. Ik wilde lange tijd terug maar inmiddels heb ik zo mijn draai gevonden hier dat ik absoluut niet meer terug zou willen. Ik heb hier vrienden , een baan en mijn ouders zijn in de buurt komen wonen. Helemaal perfect zo! Zolang je je eigen spulletjes hebt, elkaar en familie om op terug te kunnen vallen zou ik zeggen doen! Mocht het over 5-7 jaar nog niet wennen kunnen jullie altijd besluiten terug te gaan toch?
Wat als je de afspraak maakt om nog 1,5 jaar in België te blijven om daarna naar Nederland te verhuizen? Dan heb je geen probleem met de regels rondom jullie huis, geen stress hierover tijdens je zwangerschap en kan je partner ergens naartoe leven. 1,5 jaar klinkt lang maar achteraf gezien vliegt het voorbij. In de tussentijd kunnen jullie misschien wat vaker naar Nederland gaan (weekendjes, vakantie). Is er geen Facebook groep voor Nederlanders in de buurt waar jullie wonen? Misschien dat hij daar wat aansluiting kan vinden?
Hoe ver liggen zijn stad in Nederland en jullie huidige woonplaats bij elkaar vandaan? Is het geen optie om ergens rond de Nederlands-Belgische grens te gaan wonen, dan maakt het vrij weinig uit in welk land jullie nu feitelijk wonen. Over je zoon en de taal zou ik me niet zo'n zorgen maken. Of hij nou Vlaams of Nederlands spreekt zal echt niet zo'n issue zijn onder kinderen, zeker als ze nog heel jong zijn accepteren ze verschillen juist veel beter dan op iets latere leeftijd. Mijn zoontje heeft bijvoorbeeld op de peuterspeelzaal gezeten met 2 Chinese zusjes die geen woord Nederlands spraken. Het dreef de leidsters tot waanzin, maar mijn zoontje had het niet eens door, die speelden gewoon door de taalbarrière heen. Kun je met je man geen afspraak maken dat je het wilt proberen, maar dat jullie na een jaar of 2 wel samen evalueren hoe het bevalt. Misschien ben jij dan helemaal gewend, zeker aangezien je zegt een huismus te zijn, en dan is alles prima, maar als jij met dezelfde problemen kampt als hij nu moet je daar natuurlijk niet aan vast zitten. In zo'n geval zou je bijvoorbeeld kunnen proberen samen naar een hele nieuwe plek te gaan, een andere stad of zo, waar je samen opnieuw moet beginnen.
Wat taal betreft, als jullie in Nederland wonen ga ik er vanuit dat je kind ook Nederlands praat (en dus geen Vlaams)? Mijn ouders praatten Nedersaksisch met elkaar, ik kon het alleen begrijpen (dus niet terugpraten) maar sprak zelf echt alleen ABN. Een kennis van ons komt uit België (getrouwd met Nederlandse man) en zij woont al jaren in Nederland. Haar kinderen praten geen Vlaams, terwijl zij wel Vlaams spreekt met de kinderen. In het noordoosten van Nederland word je er al wel snel op aangekeken wanneer je een zuiders accent hebt of ABN spreekt, maar in het zuiden van Nederland is dat minder - maar ik moet wel zeggen dat dit echt mijn eigen ervaringen zijn. Dus het ligt er ook wel aan waar in Nederland je gaat wonen. In bepaalde delen van Nederland zal een Vlaams accent sowieso niet erg opvallen hoor. Een vriendin van mij komt uit Terneuzen en mensen denken standaard dat zij Belgische is.
Lastige kwestie voor jullie! Ik wilde alleen even vermelden, dat het goed is om te weten dat wanneer je in een bepaald land woont en je gaat uit elkaar, je niet zomaar je kind naar een ander land mag nemen. stel je voor jullie verhuizen naar Nederland en gaan na vier jaar uit elkaar, dan mag je niet zomaar terug gaan verhuizen naar België met jullie kind zonder Zijn toestemming
Heel lastig en ik kan je zorgen begrijpen hoor. En zoals door anderen ook al gezegd, we weten niet wat de afstanden zijn waar we het over hebben. Maar misschien moet je het even zo bekijken: je man is voor jou naar België verhuisd, heeft het geprobeerd en is echt ongelukkig nu. Misschien is het dus tijd dat jij voor hem naar Nederland verhuist en probeert hoe dat gaat? Mogelijk ergens halverwege jullie huidige woonplaats en waar hij vandaan komt zodat familiebezoek wat makkelijker is? Misschien valt het wel reuze mee. Succes met het nemen van een beslissing!
Ik denk dat het er ook erg aan ligt waar je gaat wonen in NL? Ik woon in Brabant aan de grens en een belg is hier net zo normaal als een Nederlander. Hier zou je dus geenzins opvallen.
Het zou zeker in Brabant zijn, dus daarom dat ik het eerder wel zie zitten. Ik was vaak in Brabant voor we samen gingen wonen en ik vond de mensen er wel vrij open naar Belgen toe. Bedankt voor jullie reacties. Hij heeft het inderdaad geprobeerd voor mij dus ik kan het ook proberen, maar ik ga hem wel proberen te overtuigen eerst mij te laten bevallen in België, ons huis nog een jaar en half te wonen en terwijl uit te zoeken hoe we dit precies gaan doen. Ik wil echt niet met een pasgeborene te gaan stressen en zoeken naar oplossingen terwijl we er wel de tijd voor kunnen nemen en eerst kunnen wennen aan ons kindje. Tegen we zouden verhuizen is de klein een jaar ofzo en ik gok dat de tijd enorm zal gevlogen hebben met een kind in huis. Het gaat van West-Vlaanderen naar Brabant heb ik het idee. Hij zou graag Eindhoven of ergens in Brabant (Tilburg achtig) hebben denk ik. Eindhoven is natuurlijk wel 3 uur rijden naar de kust, maar Tilburg is er maar 2. Ik denk dat ik vooral het engste vind om mijn ouders en broers en zussen ' achter ' te laten. Dat mijn moeder haar kleinkind ook veel minder gaat zien want ik ben wel van plan om fulltime te werken. Is het trouwens correct als ik denk dat er best veel werkzoekenden zijn? Ik zou graag de toerisme ingaan dus in een hotel of reisbureau werken. 5 jaar geleden keek ik eens op de Nederlandse jobsites en merkte ik dat er 300 inschrijvingen waren op een secretaresse job. Dat schrok me toen af. Hoe zit het nu met werk zoeken in Nederland?
Lastig inderdaad, maar ik denk dat je het ook prima vindt in Nederland. Ik denk ook dat Nederland een fijne plek is om te wonen. Ik kom zelf uit de omgeving van Breda aan de grens met Belgie (woon nu in de randstad), maar het is goed te doen daar. Wat erg fijn is dat in Nederland de dorpen en steden gecentreerd zijn rond een kern ipv een steenweg waar geen ''veilige'' plek is voor kinderen. Kinderen kunnen lekker rondfietsen, alles is veilig en prettig. Ik zou trouwens wel eerder rondom Breda gaan wonen dan Tilburg of Eindhoven (geen gezellige steden). En de mensen zijn denk ik ook wel wat opener dan een Belg inderdaad. Maar daar moet je zelf ook mee om kunnen gaan. Ik denk ook dat het wel prettig is om nu al te verhuizen. Ga dan vooral veel lesjes babymuziek doen, naar de speeltuin enz. Daar leer je veel moeders kennen en zo bouw je een kring op. Juist in die dreumes/peuterjaren leer je zo veel mensen kennen, al voordat je kindje naar school gaat. Qua werk: Breda is bijv. super bedrijvig en ook toeristisch. Ook het dorp waar ik vandaan kom zijn 15+ campings, bed-breakfasts, er komt een gigantisch wellnesscentrum enz. Daar is zeker genoeg werk
Oh ja en waar ik ben opgegroeid hadden bijna alle kinderen wel een Belgische moeder of Belgische vader.. heel gemixt en heel normaal ook bijv. mensen die gewoon wel in Belgie bleven werken.
Brabant is kei gezellig, dus daar ligt het niet aan Misschien inderdaad overleggen om nog 1,5 jaar uit te zitten en dan lekker naar Nederland te verhuizen, het is maar 2-3 uur rijden dus je bent zo weer terug als je je familie of vrienden mist. Zelfs een dagje weg lukt dan nog wel! En als je vooral lekker thuis zit maakt het lijkt mij ook niet zoveel uit waar je woont toch Ik kom zelf uit Breda, hartstikke gezellig, en woon nu sinds 3 jaar in Zuid Duitsland, 650km bij mijn oude woonplaats vandaan. Was ook heel heftig en eng in het begin want dat zijn niet even 2-3 uurtjes rijden, dan ben je toch wel een dagje onderweg met alleen reizen.. Maar zelfs dat is goed te combineren, ik ga om de paar maanden (lees: elke 2-3 maanden, soms 4-5) een weekend of weekje naar Breda en dat gaat perfect tot nu toe. In jouw geval word het dus makkelijker lijkt me toch
Ik zou de stap wagen om naar NL te verhuizen. Je zegt je familie te gaan missen (logisch) maar niet je vrienden, werk, collega's, de omgeving of jullie huis. Zou het niet een mooie kans voor jullie beiden zijn? 5 jaar geleden was het nog volop crisis trouwens, nu zie ik best veel vacatures in de toerismesector. Gebruik die 1,5 jaar om je voor te bereiden voor de stap naar NL. Waar je wil wonen, werk zoeken, huis en kinderopvang regelen en alle andere zaken die je moet regelen. 1,5 jaar lijkt lang maar is het niet, zeker omdat jullie baby ook nog geboren gaat worden. Succes!
Ik kom uit Brabant op 15 min van Antwerpen. Woon nu op een Zeeuws eilandje. Echter wonen er hier heel veel Belgen met een tweede huis. Hier in de wijk staan er ook twee huisjes met Belgische bewoners die hier in het weekend wonen. Maar ook veel Belgen die aan de kust willen wonen.
Oh joh, in Brabant kun je echt wel aarden als Vlaamse, en zeker Breda is een hele leuke stad. Maar ook rond bijvoorbeeld Tilburg zijn voldoende leuke kleinere dorpen die heel prettig wonen kunnen zijn. Ik ben het met je eens dat je niets overhaast moet doen, dus die anderhalf jaar wachten en alles rustig kunnen voorbereiden lijkt me verstandig. Ik neem aan dat jouw man wel rekening houdt met jouw gevoel hierin en niet perse erdoorheen zal duwen dat alles nu direct en snel moet. Succes met je beslissingen